zwanger man wil baby ineens niet meer

Hoi meiden,

weet even niet meer wat ik hiermee aan moet. Ik ben bijan 27 weken zwanger van ons 3e kindje, onze 2 andere kinderen zijn al 7 en 9 jaar. We wilde al langer nog een kindje, maar hebben veel miskramen gehad. Net toen we hadden besloten om het bij onze 2 jongens te houden bleek in zwanger te zijn. Dus niet echt gepland. Mn man wilde eigenlijk geen kind meer, maar abortus kon ik echt niet. Hij heeft zich er dus maar bij neergelegd dat dit kindje zou komen. En dat ging ook harstikke goed, hijs was echt trost op mn buik, alel echo's mee, zelfs pretecho's laten maken. Hij voelde steeds mn buik en vond het super om de kleine te voelen bewegen. Maar vorige week vanuit het niets wil hij niks meer van mn buik weten. Hij is toen een middagje bij zn zus op visite geweest(zijn zus en ik liggen elkaar niet echt,(geen ruzie maar we hebben ook niks). En toen hij terug kwam kreeg ik de volle laag, ik had zijn principes opzij geschoven omdat ik had gezegd dat ik geen abortus wilde en dus geen rekening met hem had gehouden dat geen aborrtus wilde enz. Terwijl we er aan het begin van de zwangerschap helemaal geen ruzie over hebben gehad, was eignelijk na een uurtje uitgepsorken dat het kndje er zou komen en dat we er voor gingen. Maar sinds een weke wil hij er niks meer van weten. Als ik ergens pijn heb is het, jij wilde toch zwanger worden, of als iets me nu niet meer lukt krijg ik dezelfde opmerking, hij helpt nergens meer mee, raakt mn buik niet meer aan en houdt zich er helemaal niet meer bezig en doet net of mn buik niet meer bestaat en ik dus ook niet.

Moet er wel bij zeggen dat wij momenteel in een hele stressvolle situatie zitten. Maar dan nog, je zo afreageren op zo'n manier. Dat kan toch niet? Hij behandled me nu gewoon als vuil, ik ben goed voor in huis en meneer gaan zn eigen weg. En dat na een middagje visite bij zn zus. Er was daarvoor niks aan de hand.

Weet het nu echt even niet, wat moet ik hier nu mee aan? Hij kan het wel negeren, maar over een paar maandjes komt de kleine toch echt.

Ik weet het echt even niet meer, en de hormonen werken ook niet mee, ik huil er continue om

hoi meiden,

Dacht al dat het aan mijn hormonen lag, maar jullie vinden dit dus ook niet normaal. Ik zei al tegen hem, hoe wil je dat straks gaan doen? Negeren ? en onze andere 2 kinderen dan? hoe leg je uit dat je hun broertje niet wil? We zouden deze week gaan erkennen maar dat wil hij ook niet meer. Onze jongste heeft hij (nog) niet erkent en zouden we nu tegelijk met de baby doen. Maar hij wil de jongste wel erkennen maar niet de baby. Dus ik heb gezegd, of allebei of niet. Werd hij boos, ja, zo raar is dat toch niet dat ik dat zeg.

Voor onze andere 2 kinderen is hij overigens een top papa.

Weet echt ff niet wat ik met hem aan moet. Lijkt nu net of ik hem erin heb geluisd of zoiets en dat ik zelf maar moet oplossen. Gaat mnd goed en na één gesprek met zn zus heb ik het ineens allemaal gedaan. En heb ik aan de kant geschoven om geen abortus te willen. Ik kan dat niet inderdaad niet, heb er nieteens over nagedacht, ik kan en wil dat gewoon niet. Maar het gekke is dat we er ook nooit ruzie om hebben gedaan. En nu ineens kan ik geen goed meer doen pfff

@jolijn, zo is het denk ik inderdaad gezegd door zn zus. En hij blijft dat volhoude, i kheb hem aan de kant geschoven omdat ik geen abortus wilde. Het is dus mijn keuze om de baby te houden en niet die van hem en hij wil er nisk mee te maken hebben. Maar hoe wil hij dat dan in praktijk gaan uitvoeren?? We hebben nog 2 kinderen waar hij een echte vader voor is.

Helaas (momenteel) volledig financieel afhankelijk van hem. We zijn net verhuisd en ben zwanger dus solliciteren is geen optie. Heb wel een goede opleiding dus na de zwangerschap is werk geen probleem. Maar dan zitten we nog met het huis. Sociale huurwoningen vind je niet zomaar

@emv3 : bedankt voor het vragen. Ben emotioneel een wrak, bepaalde dingen wil je graag delen, zoals het bewegen . Dat is nu heel duidelijk omdat de kleine aan het draaien is, dat horo je met elkaar te delen. Maar dat doe ik dus alleen. Ik doe alles alleen en voel me aan mn lot overgelaten.
En dat alles na een bezoekje aan zn zus...

Hoi meiden,

Ik confronteer hem soms ook wel met de dingen die jullie zeggen. Bijv, hoe zie je dat straks voor je? 2 kinderen aandacht geven maar niet de 3e, hoe zullen de andere 2 dat vinden? die zijn al wat groter dus zien dat echt wel. Of dat hij net goed verantwoordelijk is al ik, wel lekker makkelijk. omdat ik geen abortus wilde is het mijn vreantwoording. En dat gedeelte dringt echt niet bij hem door. Tegenwoordig als ik hem met zulke dingen confronteer loopt hij dan de deur uit, of als we aan de telefoon zitten hangt hij op.

Weet echt niet wat ik me hem aan moet. Ik ben nu bijv alels aan het klaar maken, babywas, spulltjes klaar maken enz. Hij zegt er niks van, hij gaat wel mee naar de volgende controle omdat ik dan gen vervoer heb. En dan doet hij schijnheilig als wat tegen de vk, en daar kan ik dan niet tegen hoor.

@mama van drie, klopt we waren bezig voor een derde, inmiddels in een paar jaar een bbz en een aantal miskramen verder. Begeven moment moet je dan ook kunnen zeggen, het is goed zo en niet steeds tussen spanning en onzekerheid leven. Wij hadden dus net die 'knop' omgezet. Ik was weer aan de pil. En vlak daarna bleek ik weer zwanger te zijn. hij stond niet te juichen en ik eignelijk ook niet, maar mn gevoel zei gewoon da thet dit keer goed zou gaan. We hebben nooit ruzies over abortussen oid gehad, daarom begrijp ik het ook niet. Hij komt daar nu pas mee, kreeg de volle laag en sinds die tijd negeert hij gewoon alles en als ik erover begin loopt hij weg.

Vraag me dan ook af hoe dat straks moet gaan, zal hij bijdraaiene? of is het bij ieder huiluurtje of gebroken nacht, ja jij wilde nog een kind. En al ga je uit elkaar, dan komt hij de oudste 2 ophalen en de jongste mag niet mee. In het begin zal dat prima gaan maar zo'n kleintje wordt ook groter en zn broers zien dat toch ook. Maar hij ziet zulke dingen ech tniet in. Hij blijft er maar in 'hangen' dat ik hem aan de kant heb geschoven.

Hoi meiden,

Ik heb het even laten rusten(ook veel andere dingen aan ons hoofd), maar hij lijkt nu wat bij te draaien. Is meegeweest naar de controle bij de vk en vrijdag hebben we een pretecho. Heel af entoe raakt hij n buik weer aan. Is echt nog niet wat het was en hoe het hoort te zijn, maar er zit een stijgende lijn in. Denk dat het uiteindelijk toch wel goed komt.