Wat duurt wachten soms lang!

Heb mijn verhaal hier al eens eerder gedaan over onze jongste dochter Renske. Sinds februari zitten we te wachten op verdere hulp. Via het ziekenhuis zijn we doorverwezen naar het GGZ infant team. We zijn nog steeds aan het wachten op een oproep. Ze zouden er spoed van maken, maar dit is inmiddels alweer een aantal weken geleden. Ik wil misschien wel te snel, maar soms word het me allemaal echt teveel. Haar extreme driftbuien zijn soms echt abnormaal. Nu wordt ze met grote regelmaat snachts rond 1 uur wakker en weigert dan echt om nog te gaan slapen. Ze wordt dan compleet hysterisch, schreeuwen, krijsen en heel hard bonken en stampen op de deur. De deur krijgt ze gelukkig niet open, deurklink zit net iets te hoog voor haar. Daarna gaat ze als een bezetene met haar licht knipperen om vervolgens weer echt heel kwaad en agressief te schreeuwen. In het begin gingen we er altijd een aantal keren naartoe. Je kreeg haar dan wel uiteindelijk bedaard en dacht dat ze verder ging slapen maar vervolgens 10 minuten later begint het weer van voren af aan. Hebben nu dus afgesproken dat we er 1x naartoe gaan, puur om te kijken of er niks aan de hand is, en daarna laten we haar maar uitrazen. Er naartoe gaan heeft echt geen zin, want dan is ze echt de hele nacht bezig. Als je er niet naartoe gaat dan stopt het vaker na 2 uurtjes. Dan valt ze uitgeput in slaap. De oudste wordt er wel telkens wakker van en zit dan ook te huilen. Daar gaan we natuurlijk wel naartoe en pakken haar even bij ons. Maar ze gaat al naar school dus heeft haar nachtrust hard nodig, maar op deze manier krijgt ze die niet echt.

Overdag is het met haar een wisselwerking van supervrolijk naar superboos. Ze kan supervrolijk met je aan het spelen zijn of aan het vertellen, maar je hoeft haar maar scheef aan te kijken of 1 woordje verkeerd te zeggen en je hebt echt de poppen weer aan het dansen. En dit is niet alleen bij ons, maar ook bij opa en oma en 1 broer van mij, haar oom dus. We negeren haar dan wel volkomen en dan gaat het weer redelijk snel voorbij, Maar 10 minuten later kan het weer opnieuw beginnen. Ze is zo goed als volledig zindelijk, zowel overdag als snachts, dit is sinds 2 maanden. Maar als ze naar de wc moet dan loop ik altijd met haar mee, mocht dat niet zo gaan zoals zij dat wil, dus niet snel genoeg of ik maak een klein grapje tussendoor met haar, dan is ze weer boos en weigert ze nog te gaan plassen. Afgelopen week had ze gewoon van kwaadheid al haar plas laten lopen, zat echt tot in haar schoenen. Ze begint dan te krijsen, want daar is ze echt vies van. Ik weet gewoon dat ze dit extra doet. Ze heeft nog wel es ongelukjes maar dan is het nooit haar volledige plas maar kleine beetjes.Ze kijkt je dan ook aan alsof ze het extra doet, zó'n blik heeft ze dan in haar ogen.
Laatst waren we met haar in de binnenspeeltuin. De oudste gaat haar eigen weg, die heeft plezier voor 10. Renske moet je van begin tot eind begeleiden. Zelfs als je naast een glijbaan staat gaat ze er niet alleen op. Dan moet Tatum al met haar meegaan. Maar Tatum heeft natuurlijk niet altijd zin om met haar jongere zusje te spelen en dat begrijp ik helemaal, maar Renske natuurlijk niet en die gaat dan door het lint. Met vreemde kinderen kan ze daar ook niet overweg. 1 kind raakte haar per ongeluk aan. Ze wreef meteen over haar arm, waar dat kindje haar aangeraakt had, alsof ze er vies van was en begon te krijsen! Het is dat ik het zie gebeuren, anders zou je nog denken dat zo'n kind haar geknepen heeft. Met koninginnedag stonden we bij springkussens. Tatum ging op de grote met glijbaan, ze had weer plezier voor 10. Renske wilde natuurlijk mee maar durfde niet, weer volledig over de rooie dat Tatum niet bij haar bleef. Het kleinere springkussen was op dat moment maar 1 meisje van haar leeftijd aan het springen. Ze wilde er absoluut niet op. Toen dit meisje eraf ging, toen wilde ze wel, maar zodra weer andere kinderen kwamen, ging ze er weer af en begon te krijsen. Uiteindelijk ben ik toen met haar naar huis gegaan omdat ze maar bleef krijsen. Papa is toen met Tatum nog daar gebleven omdat ze niet hoeft te boeten voor de daden van Renske.
Ze is anderhalf jaar onder behandeling geweest bij het riagg. Daar zeiden ze dat het aan de opvoeding lag en kregen alleen maar opvoedkundige tips. Deze hebben we allemaal opgevolgd, maar niks hielp. Een verklaring voor haar angsten en stemmingswisselingen hadden ze niet, maar bleven toch volhouden dat het slechts opvoedkundig niet goed was. Toen we dit verhaal aan een kinderarts deden werd er meteen aan de bel getrokken. De kinderarts, pedagoge en kinderpsycholge hebben haar alledrie gezien en zeiden ook wel dat er meer aan de hand was. Op het eerste oog zie je dat niet aan haar en dat zeiden hun ook. Het is gewoon een heel leuk meisje om te zien en kan heel lief lachen als ze dat wil. Dus is er niks aan de hand zou je zo zeggen, maar aan de verhalen te horen vonden hun toch ook dat er wel iets meer aan de hand was. De psychologe gaf het zelf uit handen omdat zij daar niet de capaciteiten voor had. Ik weet niet wat ik me hier bij moet voorstellen, maar hoop toch niet dat het erger is dan ik denk.
Ik hoop dat we straks eens echt serieus genomen worden bij het GGZ en dat ze meer gaan doen dan alleen maar opvoedkundige tips.
Ik ben blij dat ik weer even mijn verhaal kwijt ben, het zit me soms heel erg hoog, zeker na een hele korte nacht. Alle tips, ervaringen en meningen zijn uiteraard welkom.

Mam van twee ik doe het echt niet zonder reden haar alleen laten op haar kamer. We hebben het heel vaak geprobeerd om er wel telkens naartoe te gaan en haar rustig te krijgen. Daar ben je dan ongeveer 20 minuten mee bezig. Ze gaat dan (zo lijkt dat) heel lief in bed liggen. Maar 10 minuten later begint dit weer helemaal opnieuw. En zo ben je de hele nacht bezig. Ze geeft zich absoluut niet over aan haar slaap. Door haar te laten razen, hoe erg dat ook is, want echt geloof me, mijn moederhart breekt als ik haar hoor, maar het gaat dan sneller voorbij, ze legt zich er dan uiteindelijk bij neer dat niemand meer komt en gaat slapen. En ik heb ook nog een andere dochter waar ik rekening mee moet houden, want zij zou dan ook de hele nacht wakker zijn en dat is het laatste wat ik wil.

Maya ja dat van de exorcist klinkt bekend, hier lijkt dat ook af en toe. Ik zeg ook altijd, straks gaat haar hoofd nog draaien! Het is net alsof je 2 kinderen hebt. Zo heb je een ontzettend lief kindje, heel slim ook nog, heel begaand met alles en zo heb je echt een monster in huis, niks meer mee te beginnen, verre van lief! Mijn man heeft dit ooit bij het riagg verteld, dat het soms wel lijkt alsof ze bezeten wordt, want je ziet het echt in haar trekken maar ook er weer uit trekken. Ze keken je toen toch raar aan! Natuurlijk is ze niet bezeten, maar het geeft dan wel een beeld weer hoe het er ongeveer uit ziet. Maar dat snapte ze weer bij het riagg niet.
We moeten vanmiddag met de oudste naar de kinderarts vanwege haar darmproblemen. Dit is dezelfde arts die Renske doorverwezen heeft, dus ga meteen navragen hoe lang het nog kan gaan duren.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Een chiropractor hebben we meerdere malen geprobeerd, maakt hier geen verschil hoor. Homeopathie geprobeerd, werkte tijdelijk een beetje. GGZ zou de papieren voor de intake hebben opgestuurd maar nog niks ontvangen. Ze zouden woensdag al verstuurd zijn, dus klein beetje raar. Als ze er maandag nog niet zijn dan ga ik bellen. Volgens de kinderarts zou ze wel voor de vakantie nog kunnen starten met de behandeling. Kleine kinderen gaan voor de grote, dus dat geluk hebben we, want anders konden we nog heel lang wachten.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Alice ze wordt snachts niet wakker omdat ze bang is. Ze wil gewoon niet meer slapen omdat ze op dat moment niet meer moe is, dat zegt ze zelf. En echt, heb het meerdere malen gedaan wat jij zegt. Bij haar blijven tot ze weer rustig gaat slapen, maar als je daarna weer terug naar bed gaat en zelf bijna slaapt dan begint alles weer van voren af aan. Zo ben je echt van 1 uur snachts tot 7 uur sochtends bezig, dus dat werpt echt geen vruchten af. Zo houden we elkaar ook wakker. Nu ga ik dus 1x naar haar toe om te kijken of er niks aan de hand is en dan leg ik haar ook heel duidelijk uit en dat de nacht nog heel lang is en ze nog heel veel uurtjes moet slapen, ze legt zich op dat moment daar ook helemaal bij neer en lijkt alsof ze gaat slapen, maar 10 tot 15 minuten later begint het weer en ze wordt dan ook steeds agressiever.
Ik word zeker niet boos als ze bang is maar stel haar dan gerust en laat haar zien dat ze niet bang hoeft te zijn. Laat haar zeker merken dat ik er voor haar ben maar probeer haar duidelijk te maken dat ze niet bang hoeft te zijn. Maar ook dat werkt niet. En de ene keer is ze wel bang voor vreemden en de andere keer stapt ze er zo op af. Dus je krijgt er geen hoogte van. En dan kan ze papa ongelooflijk keihard afwijzen. Zo speelt hij leuk met haar en zo is ze ineens heel boos op hem en kan hij echt niks meer goed doen en dit gebeurt echt dagelijks. Voor mijn man is het dus nog es extra moeilijk want hij weet nooit hoelang een speel of knuffelmoment met haar duurt. En we letten er telkens op wat de reden zou kunnen zijn, maar we komen er niet achter. Ook opa kan ze op die manier keihard afwijzen. Het is net of ze dit meer met mannen dan met vrouwen heeft, maar er is echt in haar hele leventje nooit niks gebeurd met mannen ofzo, dus we snappen het echt niet.

Autisme spookt ook al heel lang door mijn hoofd. Het Riagg ontkent het, maar toch laat het me niet los. Uiteraard hoop ik dat het niet zo is. Ze heeft ook geen ontwikkelingsachterstand, ze is heel slim en ook motorisch ontwikkelt ze zich normaal. Alleen sociaal loopt ze achter. Kinderarts had het al over een sociale ontwikkelingsstoornis, zou het dan toch richting autisme gaan? Geen idee. Ik hou ook mijn hart vast als ze over 1 jaar naar de basisschool gaat. Ze kan absoluut niet tegen grote groepen. Ze zit nu 2 ochtenden op de peuterspeelzaal. 1 ochtend zijn ze slechts met 7 kindjes en dat gaat heel erg goed. De andere ochtend zijn ze met 14 kindjes en gaat toch al een stuk moeilijker. Als ze naar buiten gaan, dan gaan ze met alle groepen tegelijk, ongeveer 50 kinderen, dan moet ze heel erg wennen en wil het liefst meteen weer naar binnen. Na een tijdje gaat het dan wel weer, maar de ruimte is dan natuurlijk ook vrij groot. Op school zitten ze gemiddeld met 25 tot 30 kinderen in de klas en ben echt bang dat dit haar teveel gaat worden, maar gelukkig hebben we nog een heel jaar om hier een beslissing over te maken en dan zijn we hopelijk ook weer iets wijzer omtrent haar gedrag. Volgende week zondag wordt ze 3 jaar.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Juist omdat we het niet meer weten Alice willen we geholpen worden. Om te weten hoe we het beste met haar om kunnen gaan. Je krijgt van alle hoeken adviezen en het is allemaal goed bedoeld dat weet ik, maar we hebben al zoveel geprobeerd dat we het nu echt niet meer weten.
Renske is best slim, ze kan heel goed omschrijven hoe ze zich voelt. Als ze boos is dan zegt ze dat ook, ook als ze verdrietig of bang is. Maar snachts zegt ze nooit dat ze bang is. Heeft ze wel 1x gedaan, toen hebben we een nachtlampje op haar kamer geplaatst en toen was ze weer van haar angst af. Ze kan ook zelf ten alle tijden aan de lichtknop komen. Heeft ook een klein lampje bij haar bed wat ze zo aan kan maken als ze dit wil en dat gebruikt ze ook vaak genoeg.
De enige keer dat Renske niet bij me was, was toen ze 3 maanden was, toen heeft ze ongeveer 3 weken in het ziekenhuis gelegen vanwege het vele huilen en kma. Dus of daat iets gebeurt is, kan ik natuurlijk niet met 100% zekerheid zeggen, maar het lijkt me niet. Verder ben ik altijd bij dr, behalve bij de peuterspeelzaal, maar daar zijn alleen vrouwen.
Gebrek aan vertrouwen richting mij denk ik ook niet, ze klampt zich juist heel erg aan mij vast. Als ze me niet zou vertrouwen dan zou ze dat niet doen.
Het is gewoon zo moeilijk, vandaar ook dat we hulp nodig hebben. Het slaapprobleem heb ik wel gisteren even met de kinderarts besproken en zij vond juist dat ik dit goed deed. Telkens er naartoe gaan werkt juist averechts, zeker omdat ze het dan juist de hele nacht volhoudt. Ze geeft zich er uiteindelijk aan over. En echt, als het angst was, dan was ik er naartoe gegaan, maar weet 100% zeker dat ze niet bang is.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

De intake papieren zijn inmiddels ingevuld. Alleen de vragenlijst die door de peuterspeelzaal ingevuld moet worden, zitten we nog op te wachten, die krijgen we donderdag als het goed is en dan kan alles opgestuurd worden. De GGZ zei wel dat ze er in juni nog tussen kon. Kleintjes gaan voor op de ouderen.

Ze heeft nu weer sinds een tijdje iets nieuws. Ze ziet overal mieren lopen en dan met name op haar slaapkamer, in haar bed. En er is dan echt niks, want ik kijk dan wel er naar. Maar krijg haar er amper van overtuigd dat ze er niet zijn. Ze wijst dan echt en zegt, hier lopen ze toch! En er is echt helemaal niks! Vind dat zo raar. of is dit normaal voor haar leeftijd?

Zo vind ik haar ook steeds erger worden met viezigheid. De ene keer kan ze zich lekker smerig maken en dan hoor je haar niet. De andere keer hoeft ze maar een ieniemienievlekje te hebben in haar jurkje en die wil ze dan echt niet meer aan. Ze wordt dan echt compleet hysterisch. Ook met naar de wc gaan, de wc moet superschoon zijn, er mag dus ook geen velletje wc-papier in de wc liggen, want dan gaat mevrouw niet, ook dan compleet hysterisch. Of als ze een klein ongelukje heeft gehad en er een beetje poep in haar broekje zit. Ik gooi dit dan meteen in het potje en laat haar dan verder poepen. Nee hoor, ze gaat dan echt niet meer zitten. eerst moet die drol uit het potje en het potje moet schoon zijn, anders gaat ze echt niet zitten. En zo zijn er nog meer dingen. Alles moet superschoon zijn, anders gaat ze door het lint. Ik probeer dit echt af te remmen, ben zo bang dat ze op deze manier smetvrees gaat ontwilkkelen? Of zou ik het zo ver niet moeten zoeken?

Gisteren op het CB geweest. Het gekke is, vanaf baby tot nu heeft ze zich daar nooit op haar gemak gevoeld. Als baby zijnde schreeuwde ze daar echt alles bij elkaar, totdat we weer buiten kwamen en nu gisteren klapte ze compleet dicht en zei echt geen woord, keek ook niemand aan. Het ligt niet aan de mensen, want deze wisselen daar regelmatig. Het kon de ruimte wel zijn waar ze zich niet lekker voelt.
Ze moest van de verpleegkundige een streep trekken met de pen, van boven naar beneden. Zij deed het voor, en Renske moest het nadoen. Ze deed het niet. Ik deed het dus ook voor en maakte ook een streep. Wat deed zij nu? Ze pakte de pen en maakte een horizontale streep en verbond de 2 lijntjes met elkaar. Ik vond dat best wel slim van haar! Ook moest ze blokjes in de goede vorm doen. Dat is voor haar een makkie dat weet ik. Maar alweer weigerde ze. Uiteindelijk pakte ik een blokje en vroeg waar die moest. Ze wees dan steeds aan in welke vorm die moest. Zo ging het dus ook, een nieuwe manier, zei de verpleegkundige.
De ogentest wilde ze absoluut niet. Ze wilde de bril niet op en ook wilde ze niet dat ik een oog dicht hield bij haar. Hiervoor moeten we nog naar het ziekenhuis. Bij haar kinderarts voelt ze zich best op haar gemak, ga ik haar vragen of zij de ogen wil testen. Vind toch wel dat dit moet gebeuren.

Ik ben echt blij als ze straks eens echt geholpen kan worden. Ik zie die kleine meid zo in strijd met zichzelf. Op de peuterspeelzaal herkennen ze dit totaal weer niet. Daar is Renske gewoon vrolijk. Maar wij denken dat ze dan niet echt zichzelf is. Bij ons en bij haar opa en oma laat ze haar ware ik zien, net alsof ze bij anderen een masker op zet. We proberen nu wel es video-opnames te maken als ze zo'n bui heeft en soms schrikken mensen wel als ze het dan terugzien. Is dat Renske? hoor je dan. Ja ze ziet er superschattig uit en dat kan ze ook echt zijn hoor. maar ze kan ook heel vaak een monster zijn. En dat is ook vaak het moeilijkste. Ze is soms zo ongelooflijk vertederend en dan smelt ik helemaal en vervolgens slaat ze compleet om en weg smeltmoment!

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Hebben we zojuist maar weer eens contact gehad met het GGZ. Eerst zeiden ze dat Renske nog in juni geholpen zou worden, nu is het al juli geworden. Ik word hier niet goed van. Heb het ook duidelijk gezegd dat dit niet volgens afspraak is en ik dit niet netjes vind. Eerst rinkelen er alarmbellen in het ziekenhuis en ineens is er geen spoed meer. Zijn al vanaf eind februari/begin maart bezig daar.

Ik zie het echt af en toe gewoon niet meer zitten. Renske speelt superleuk op de peuterspeelzaal, geen driftbui of iets anders te bekennen. We gaan haar halen, ze stapt in de auto en krijgt toch een megadriftbui...om niks!!! Deze heeft zeker 1 uur geduurd, kregen haar er niet uit. Alles wat we zeiden was niet goed. Ik word dan zo verdrietig en zoek de schuld bij mezelf. Waarom speelt ze daar zo leuk en wordt ze zo onhandelbaar als ze bij ons is? Waarom? waarom? Ik snap het echt niet!

Dan nog de oudste dochter die maar niet poepzindelijk wil worden. Ze is al ruim 4 jaar oud. Ze krijgt medicijnen voor haar verstoppingen. Maar dit alles zit 100% tussen haar oren. Tatum wil gewoon niet poepen. Heeft ze geen tijd voor zegt ze doodleuk. We zijn gelukkig wel al zover dat ze op de wc poept en niet meer in de luier. Maar dan nog heeft ze telkens flinke poep in haar onderbroekje. Als we haar dan naar de wc sturen om te poepen wordt ze flink kwaad en krijgt dan een driftbui die makkelijk 20 minuten aanhoudt en dan kalmeert ze en poept ze binnen 5 minuten. Heb haar al meerdere keren proberen uit te leggen dat ze zich die driftbui moet besparen en beter meteen kan poepen, scheelt tijd! Aangezien ze nooit tijd heeft. Ze kan gewoon niet ontspannen op de wc. Poept ook maar kleine beetjes. We zeggen dan steeds dat ze nog maar even moet blijven zitten want er komt nog meer poep. Ze poept dan ook weer een beetje. Een teken dat ze zich gewoon niet leegpoept. Het hele poepen is echt 1 groot drama. Het interesseert haar totaal niet. Als we haar niet regelmatig sturen dan poept ze alleen maar in haar broek. Om gek van te worden. Het interesseert haar ook niet als haar onderbroek of kleren onder de poep zitten, ze loopt er gewoon mee rond, boeit haar niet.
En we hebben echt alles geprobeerd, stickers plakken, dingen beloven als ze het wel goed doet, dingen verbieden als het fout gaat, negeren..echt alles! Niks helpt! Ik word hier echt wanhopig van. Poeppoli ook al geprobeerd, heeft niet geholpen. Ook zij is door de kinderarts doorverwezen naar het GGZ omdat het tussen de oren zit bij haar.

Dit in combinatie met de gedragsproblemen van Renske maakt me zo wanhopig, verdrietig en boos tegelijk. Heb echt het gevoel dat ik faal, dat ik niks goed kan doen. Ik weet het echt niet meer.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Laat ik voorop stellen dat op dit moment de nachtelijke rituelen even voorbij zijn, blijkbaar heeft het geholpen om er gewoon niet meer naar terug te gaan. En laat ik wel nog heel even duidelijk zijn, Renske is snachts niet bang, echt niet want dan zou ik haar echt niet alleen laten. Ze kan ontzettend goed duidelijk maken hoe ze zich voelt en als ze ergens bang voor is dan zegt ze dat, dan pak ik haar bij me en leg haar uit wat het is en dat ik haar angsten begrijp, maar leg haar tevens uit dat het niet nodig is en waarom niet. Dit helpt meestal wel. Zo is ze als de dood voor insecten. Raakt in paniek als ze er eentje ziet, of het nou een vliegje is of een dikke bij. Leg haar dan telkens uit dat vliegjes geen kwaad doen maar zeg ook dat bijen wel kunnen steken maar zolang je ze met rust laat ze niks doen. Dat begrijpt ze dan wel en wordt al snel weer rustig.
Ik laat haar echt niet aan haar lot over zoals sommige hier denken. Maar je moet ook niet vergeten dat dit geen standaard driftbuien zijn zoals een kind die geen snoepje krijgt. nee want daar kan ik echt wel mee omgaan. Nee is nee en leg uit waarom, boos worden mag. Nee dit zijn megadriftbuien die plotseling ontstaan, compleet uit het niets. Radeloos word je ervan. En uiteraard probeer ik haar in eerste instantie te kalmeren. Ze wil dan niet getroost worden. Ze wil met rust gelaten worden, geeft dit ook duidelijk aan. Ik laat haar dan ook, maar hou haar zeker in de gaten en zodra ik merk dat ze me nodig heeft, ben ik er voor haar. Vaak duren die buien een uur, soms ook korter. Maar op een gegeven moment geeft ze dan zelf toe dat ze er uit zichzelf niet uitkomt en komt op mijn schoot zitten. Ik knuffel en troost haar zonder iets te zeggen, want dat is niet nodig. Ik ben er voor haar en daar gaat het om. Binnen een paar minuten is ze dan weer rustig en gaat vrolijk verder spelen, dit kan uren goed gaan maar ze kan er ook binnen een paar minuten weer volledig inschieten.

En die video-opnames. Ja heb er een paar maar toch zijn die niet voldoende naar mijn idee. Het begin van een driftbui krijg ik niet gefilmd en dat is wel het belangrijkste. Begin pas te filmen als ze er al flink in zit, ik denk er ook niet altijd aan, omdat dit op dat moment geen prioriteit is. En als mijn dochter ziet dat ik film dan vliegt ze weg en gaat ergens zitten of liggen waar ik haar niet zie, alleen hoor. Dus echte goede opnames zijn er helaas(nog) niet.

Word ik nu net gebeld door het GGZ en Renske kan niet voor juli geholpen worden. Ik ben zo verdrietig en boos en heb het hun ook gezegd. De reden is dat ze te lang op de intake-papieren hebben moeten wachten en dat in die tussentijd een ander klein kindje voorrang heeft gekregen. Terwijl ons die plaats in juni beloofd was. We hebben ruim 2 weken op de papieren gewacht. Toen we ze kregen (na meerdere keren erachteraan gebeld te hebben) moesten deze ook door de peuterspeelzaal ingevuld worden. Deze hadden toen 2 weken vakantie. Heb gelukkig via een vrijwilligster de papieren eerder bij de juffrouw gekregen maar dan nog heeft het langer geduurd. Kan ik niks aan doen, hadden ze maar eerder op moeten sturen! En nu krijgen wij dus de schuld dat ze te lang op de papieren hebben moeten wachten! Ik word hier niet goed van! Beloof dan niet iets wat je niet waar kan maken! Kan ik zo boos om worden! En heb echt met tranen aan de telefoon bijna gesmeekt om hulp! Ze zag de ernst van de situatie in en gaat nu alsnog proberen om eerder hulp te krijgen. Ik help het haar hopen.

Zelf heb ik ook al een hele tijd hulp, kom regelmatig bij een psychologe van het riagg, dus kan mijn hart regelmatig luchten.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

GGZ belde zojuist weer en ze konden niks voor ons betekenen. Alles zat volgepland in juli waren we pas aan de beurt. Dat het een onhoudbare situatie wordt konden ze niks aan doen. Daar sta je dan. Heb van boosheid de telefoon er opgegooid en meteen de kinderarts gebeld. De secretaresse ging met de kinderarts overleggen wat ze konden doen en zou ik terug gebeld worden.
Ik vind dit echt niet normaal. Ze beloven iets en komen het gewoon niet na! Beloof dan niks! Ik hield me daar echt aan vast. In juni zou ze geholpen worden. Dan start het hele programma en zou ik, ondanks dat het natuurlijk niet 1 2 3 verholpen is, toch meer rust krijgen omdat je weet dat er aan gewerkt wordt. Nu kun je het je dus ruim een maand lang opsoppen. Ik pik dat echt niet, beloof dan gvd niks!!! Mocht de kinderarts niks voor elkaar krijgen dan probeer ik het via de huisarts. Ik ga echt niet zitten afwachten totdat het hele gezin kapot is.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Net belde de secretaresse van de kinderarts. Kreeg weer hetzelfde antwoord. Papieren waren te laat binnen dus is er iemand anders voor gegaan. Vind dat zo oneerlijk. Hoe kan ik papieren nu terugsturen als de peuterspeelzaal deze moet invullen. Zij sturen de papieren anderhalve week te laat op en krijgen ze dus net in de mei-vakantie waardoor dus alles 2 weken stop ligt. Juffrouw vult ze wel meteen in en ik stuur ze op dezelfde dag nog terug. Ik kon toch niet anders? Naja dan wachten we nog maar meer dan een maand. Ik zie dan wel hoe we er tegen die tijd aan toe zijn. GGZ boeit het niet, mij dan ook niet meer.

Alice ik heb geen idee hoe dit allemaal in belgie gaat. Ik woon inderdaad in Limburg vlakbij de belgische grens. Maar heb geen zin om daar ook nog eens navraag te gaan doen. Want het lijkt me dat ze dan toch ook alle papieren vantevoren nodig hebben en dan ben je ook zo weer een aantal weken verder.

Ze hadden gewoon niks moeten beloven die sukkels! Dan had ik me ook nergens aan vastgeklamt! We houden een plaatsje vrij voor Renske...ja amehoela! En daar betaal je dan voor!!!!

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)