Uitstrijkje, ga je?

Ja ik ga wel als ik de oproep krijg, maar ik mag nog een paar jaar wachten voordat ik hem krijg. Ik heb er wel al eerdere gehad en daar heb ik nooit last van gehad

ik zeg volmondig JA, zonder twijfel
De vorige keer heb ik er echt niets van gevoeld, zit nu weer op een oproep te wachten.

Jazeker weten dat ik ga, zonder twijfel!

Ik zal hem dit jaar ook weer krijgen, maar die van 5 jaar geleden zit nog goed in mijn geheugen. Ik vond dat toen ook heel pijnlijk en vervelend. Ik heb nog geen oproep, maar ik zit er wel alweer tegenaan te hikken, maar ik ga wel.....

Ja, zonder twijfel.

kreeg hem voor ik zwangerwerd en dus uitgesteld kreeg hem begin van jaar weer en hoe graag ik ook wilde het lukte me gewoon niet hem binnen die 2 weken in te palnnen met kind dat net naar school gaat uk die veel aandachteist man met wienig vrije dagen enz dus dit keer helaas niet gelukt

Eerste keer was ik zwanger en dit keer was ik ongesteld toen ik de oproep kreeg. Moet hem nog laten doen, maar heb al een afspraak gemaakt met de huisarts ervoor. Heb ook andere klachten die nagekeken moeten worden. Tussentijdse bloedingen en een zeurende pijn in mijn buik. Dus ff laten checken.

iemand die me kan ompraten? Ik durf niet....
Rondom mijn bevalling is er zoveel bruut geweld gebruikt daar, alles lag open van binnen door gebruik van tangen... heb een gekantelde baarmoeder dus ze kunnen er al slecht bij....
Word al helemaal panisch als ik er aan denk....
heb nu de oproep binnen, maar durf niet pffff

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Anna, neem je partner mee.


Ik heb een hele grote bek dat ik wel ga, maar ik neem toch mooi laurens mee hoor!

ik ga echt wel. is belangrijk hoor. bij mij was mn uitslag niet goed toen ik 30 werd. moet nu ieder jaar nog tot ik 2 x goed heb gehad. tis zo gepiept ja?

---

mama van 2 meiden 5 en 2

helpt niet.... dan blijf ik angstig en paniekerig....
Denk dat ik maar één persoon toelaat daar, mn fertiliteitsarts, die vrouw heeft honderden keren binnengekeken en gevoeld.... maar ja, dat kan niet natuurlijk.

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Hier ook vreselijke pijn, maar niet van de eendenbek, maar het schrapen zelf. De co die het onderzoek deed schrok ervan, ik zat zowat tegen het plafond. Gevolg: een aantal weken later telefoontje dat ze niet voldoende weefsel hadden, mocht ik dus weer... brrrrr. Ik schijn nogal een uitzondering te zijn. Mirena plaatsen deed dan weer niet zo'n zeer, vandaar dat ik ook niet die pijn verwacht had.

Binnenkort verwacht ik weer een oproep en ik ga zeker! Ik heb teveel om me heen gezien, wat dat betreft.

Ik ga gewoon, pijnstillers er in, tanden op elkaar en verstand op 0. Een kennis van mij had baarmoederhalskanker, is nu weer terug. Een tante, idem. Een nichtje van mij waren ze net op tijd bij. Het is niet leuk, maar in mijn ogen wel noodzakelijk.

Bij mij ligt de baarmoeder ook wat naar achteren, waardoor ze er niet goed bijkomen en ik heb een hele gevoelige baarmoedermond. Er heeft ooit een gyn tegen mij gezegd, ik hoef er maar naar te kijken en die bloedt al. Misschien dat ik het als pijnlijk en vervelend ervaar omdat ik al zoveel onderzoeken etc. heb gehad. Volgens mij kan ik me ook gewoon niet meer ontspannen bij zo een onderzoek. Ik was 14 jaar toen alle ellende is begonnen, ik ben nu bijna 40 en ik blijf heel ontstekinggevoelig, zwangerschappen verliepen zeer moeizaam, mijn menstruatie is zo heftig dat ik op de zware dagen 3 nachtmaandverbanden tegelijk moet gebruiken....ze kunnen niets voor me doen, ondanks al die ontzettend vervelende onderzoeken en dat heeft er gewoon ingehakt.....maar nogmaals, ik ga wel, maar echt met lood in mijn schoenen. Mijn man snapt het niet, die heeft zoiets van, je hebt dat nu al zovaak gehad, dat moet dan toch niks meer voorstellen, maar het lijkt wel of het daardoor alleen maar erger wordt. Maar dat snapt hij dus niet....

Hier ook zo een schijterd hoor.

5 jaar geleden heb ik een uitstrijkje gehad. En die was enorm pijnlijk.

Tussendoor diverse keren zwanger geweest en dan moesten ze ook toucheren. Vreselijk pijnlijk was het. Alleen al bij het idee kon ik zo in janken uitbarsten.

Paar maanden geleden kreeg ik weer die befaamde oproep voor een uitstrijkje. Ik heb echt 7 kleuren stront zitten schijten. Zo bang was ik. Niet alleen voor de eendenbek maar ook voor het schrapen.

De assistente die het normaal doet, begon er niet aan. Die heeft gelijk een arts erbij gehaald. Zij heeft echt alle tijd genomen. Rustig met mij gepraat en heel voorzichtig alle stappen doorlopen. Het zweet gutste van mijn hoofd af.

Maar het is gelukt. En achteraf kan ik echt zeggen: Het viel mee. Ok het schrapen van het weefsel was niet leuk.

Maar goed... mijn hobby zal het ook niet worden.

De arts raadde wel aan om, ondanks angsten, toch te gaan. Ze halen toch wel regelmatig onrustige cellen weg bij vrouwen die tot baarmoederhalskanker kunnen leiden. En die behandelingen zijn vele malen pijnlijker dan een uitstrijkje die binnen 10 tellen gedaan is.

Dus kop op meiden!

(en dat zegt een angsthaas hihihi :lol

---

Oxalis Deppei                       Hoop, vertrouwen, liefde en geluk

oh nee, Jo, ga je nu niet schamen. De reden waarom iemand opziet tegen zo een onderzoek kan zo divers zijn. 1 rottige ervaring kan al genoeg zijn. Het is gewoon een rot onderzoek, helaas noodzakelijk, ik vind het wel heel fijn om te lezen dat er echt meer mensen zijn.

Ja dit is iets waar je waar je echt gewoon gebruik van moet maken, met zo'n uitstrijkje kun je zoveel narigheid voorkomen.

Wat mij betreft mag een oproep voor een mammografie ook veel eerder dan nu het geval is (ik dacht vanaf je 50e ?).

Dames die pijnklachten hebben bij het maken van een uitstrijkje, neem 30 min van te voren een paracetamol in.
Maak kenbaar aan degene die het uitstrijkje neemt dat je het heel vervelend en pijnlijk vind, ze houden daar dan echt rekening mee.
Probeer je zoveel mogelijk te ontspannen en denk aan iets heel leuks... makkelijk gezegd natuurlijk maar het zijn allemaal dingen die helpen.

Ik weet niet of het zozeer de pijn is dat me tegenhoudt... Meer het hele gebeuren. Het idee dat iemand daar weer gaat klooien doet me al verstijven... En als je zo angstig bent dan is het helemaal lastig om een goed monster te nemen.

Toch raar want voor mijn zwangerschap had ik nergens last van. Moest maandenlang 12x per maand een uitstrijkje/pct, inwendige echos, onderzoeken... (Fertiliteit) en maakte me niks uit. Maar na al het gestrip, getoucheer, al die instrumenten die de binnenkant ontvelden, die primings met gel en ballonnetjes, de snoeren die ingebracht werden... Dat is enorm traumatisch geweest.

Weet nu dus ook echt niet hoe ik een uitstrijkje voor elkaar moet krijgen. Stom he... Vind ik dan.

Ik ga maar eens met mn huisarts overleggen...

Bedankt voor de tip over de pijnstillers, daar heb ik werkelijk nog nooit aan gedacht! ga ik zeker doen de volgende keer.

Ik kreeg een aantal maanden terug de oproep maar heb nog inet zolang geleden een uitstrijkje gehad dus ik hoef deze ronde niet

Heti s ook niet mijn hobby maar wel belangrijk.

Ik zei ook tegen de assistente dat ik er tegen op zag. Haar antwoord: denk je dat ik het leuk vind. Oke dan hahaha.

Als je heel bang bent kun je misschien een kalmeringstabletje vragen dan ontspan je wat.

ik maak dan bewust een afspraak bij de huisarts en niet bij de assistente. Ze weet dat ik het verschrikkelijk vind en dan doet ze heel voorzichtig en dat gaat goed.

ik wel want mijn moeder had verkeerde cellen en uiteindelijk de bm kwijt geraakt

---

kijk niet achterom kijk voor je anders val je

ik kreeg ook paar maanden gelende mee eerste oproep
word dit jaar 30.
maar ik ben wel gegaan. ik vind het ook niks en de assistente deed het prima vertelde alles en legde alles uit.

het viel allemaal mee gleukkig.

Ik vind het zelf belangrijk om het te doen.

Zo vind ik ook belangrijk dat ze mammografie eerder. Maar mij moeder heeft het nagevraagd in zh waarom ze dat niet eerder doen. maar als je jong bent schijnen de weefsels heel dicht op elkaar te liggen en dan kunnen ze bijna niks zien

ik heb een aantal maanden ook een oproep gehad en kreeg een thuistest van t radboudziekenhuis. Die ging heel makkelijk en pijnloos.

Ik zou t ook als ik t bij de gyn of huisartts zou moeten laten maken, een kennis van mij ( ze begin 40 ) is aan eierstok/baarmoedershalskanker overleden.

even je tanden op elkaar !

@Angelique, je kan nu alsnog wel een afspraak maken hoor, je kan alsnog die oproep gebruiken.

Ik laat het wel doen, maar ken de noodzaak ervan ook goed. Werk als assistente in een huisartsenpraktijk, en zie natuurlijk ook dat er verkeerde uitslagen bij zitten. En dan kan je er niet vroeg genoeg bij zijn.

Maak het kenbaar als je er heel erg tegenop ziet, dan kan er rekening mee worden gehouden.