Eenkenning/ te vrij

Hoi meiden,

wilde eigenlijk anoniem dit topic openen maar dat heeft weinig zin, want als ik de situatie uitleg weten jullie toch wie ik ben
Het wordt een lang verhaal maar ik zit er erg mee in mn maag en wil graag jullie mening horen.

Thomas is ruim 10 maanden. Tot hij een half jaar was heeft hij veel pijn gehad en de enige manier om hem te kalmeren en te laten slapen was liggend op onze arm, met zijn buik klem tegen de onze. Toen de ergste pijn weg was, had hij het nog niet heel makkelijk en sliep hij overdag ook op schoot. Ook tussendoor zat hij veel bij mij, het voelde veilig voor hem en naar mijn idee kon ij op die manier zijn ongemakken beter aan.
De laatste tijd speelt hij tuis heerlijk. Alleen of met zijn zus. Op de grond of in de box. Slapen doet hij overdag op mijn arm.

Momenteel ligt hij in het ziekenuis, om wat dingen uit te zoeken mbt bijvoeding. Daar proberen ze ook zijn slaapgedrag te doorbreken. Concreet komt het er op neer dat ik bij hem ben tot hij eten krijgt en daarna naar bed gaat. Als hij wakker wordt ben ik er meestal al of onderweg.
Als ik aan kom gaat hij hard huilen en klampt zich aan mij vast. Logisch lijkt me, hij is helemaal van slag. Het is moeilijk om hem aan het spelen te krijgen. Tegen de tijd dat hij zich zeker genoeg voelt om lekker te spelen zonder huilen ga ik alweer bijna weg.
's Morgens kom ik rond half 10 aan in het ziekenhuis, dan is hij natuurlijk al en tijdje wakker.

Vanmorgen een gesprekje met de verpleegkundige.
Ze vroeg eerst naar hoe hij thuis is enzovoorts.
Ze gaf aan dat zijn gedrag hen zorgen baart. Wanneer mama weg is wil hij alleen bij iemand op schoot om te spelen. Op de grond of in de box huilt hij. Dit vind ik niet heel vreemd, het kereltje is erg van slag.
Wat zij dus heel vreemd vinden is dat het hem niet uitmaakt bij wie ij op schoot zit als wij er niet zijn. In een normale situatie klampt een kind zich vast aan de eerste die hem troost en ziet diegene als soort vervanging. Thomas doet dat dus niet, hij vindt elke schoot prima, als hij maar niet op de grond of in de box hoeft.
Ik vind dit redelijk verklaarbaar. Thomas heeft maanden op schoot geleefd; de mijne, van mijn man of iemand anders. Op schoot zitten betekent voor hem veiligheid en rust. Hij is een ontzettende allemansvriend en ik denk dat dat meespeelt. Welke schoot maakt voor hem niet uit als mama er toch niet is. Hij hecht zich dan niet aan een persoon, maar aan op schoot zitten.
Thomas zijn verleden is niet helemaal normaal te noemen, ik vraag me af of we zulke "normale" dingen van hem moeten/ mogen verwachten.
De verpleegkundigen zouden er over praten met de kinderarts. Prima hoor, ik wil er ook graag over praten. Het zit me best dwars. Is zijn gedrag nou echt zo zorgwekkend?

Ook denken zij dat hij bang is om te eten. Thuis is dat zeker niet zo, daar huilt hij tijdens het eten. Logisch, mama is dan net weg gegaan!!

Ben benieuwd hoe jullie er over denken!
Nu gauw weer naar het ziekenhuis, mijn reactie komt ws vanavond na 20u pas

Bedankt voor jullie reacties!
Fijn te weten dat ik gewoon nog redelijk spoor

Daniëlle, hij ligt idd in het ziekenhuis om evt intoleranties op te sporen.

Angelique, je denkt toch niet dat ze ier thuis mogen komen filmen? Nee hoor, even serieus. Ik vind zijn op-schoot-zit-gedrag niet relevant voor de rest van de problematiek die ze daar aanpakken. Tuurlijk wordt naar zijn hele voorkomen gekeken, maar dit is niet een punt waarop zij een oordeel uit hoeven spreken, hier hoeven zij namelijk niks in te veranderen!

Son, het was een verpleegkundige. Heb er vanavond met zijn kinderarts kort over gesproken en zij had er nog niks over gehoord. Zaterdag hebben we evaluatie vd eerste week met haar, dan zal het ws wel ter sprake komen!

Mieper, vindt jouw meisje het ook prima om van schoot tot schoot te gaan als jij er niet bij bent? Want dat vinden zij dus het meest zorgwekkend.

Sis, hij heeft daar na zijn geboorte 10 dagen gelegen maar vraag me af of hij dat nu oppikt.

_sas_ thuis gaat het prima, in het ziekenhuis ook, als ik er een tijd ben. Maar als ik er niet ben vindt hij elke schoot prima om op getroost te worden. En dat is waar ze vanmorgen een probleem van maakte. Dank voor je reactie, ben jij pedagoge oid?

Heb er vandaag nog even met de kinderarts over gesproken, ze had er nog niks over gehoord dus ws zullen we er zaterdag, tijdens evaluatie, wel over praten.
Verder vanavond weer drama tijdens het eten, hij zag mij weggaan en bleef gillen. De vpk kreeg er 5 hapjes in en dat was het. Morgen gaat er met de kinderarts gesproken worden dat ik toch zijn eten ga geven, want op deze manier komt het probleem ook niet boven water.

Nogmaals bedankt voor de reactie. Meer reacties zijn altijd welkom

Oke, ik snap het!
Zij vinden het grootste probleem dat hij zich van schoot tot schoot laat gaan als wij er niet zijn. Dat op schoot zitten kunnen ze op zich nog wel enigszins begrijpen maar hij zou zich volgens hun (of haar) aan één persoon vast moeten klampen als wij er niet zijn

Dat weet ik dus niet sis. Ze houden natuurlijk een status bij en schrijven daar allemaal hun bevindingen in. Misschien is dit wel iets wat al vaker langs gekomen is in zijn status.

Heb nu bij sommige verpleegkundigen steeds het gevoel dat ze me zitten te observeren als ik met hem in de speelkamer ben (is tegenover de zusterpost), maakt me onzeker.
Gelukkig zijn er ook heeeele lieve verpleegkundigen, die van vanavond bijv is een schat

Nou ja, ben dus best terecht boos, als ik jullie reacties lees

Thnx Blauwtje

Ook jij bedankt voor je reactie Marie8!

Ik pa het idd op als kritiek. Zij vinden dit zorgelijk, ik niet. Ze besprekt dit met mij zonder eerst met de kinderarts te overleggen en dat vind ik niet heel prettig. Hij is daarvoor niet in het ziekenhuis dus ik vind dat niet direct iets om te bespreken met mij als dat niet overlegd is met de ka. Natuurlijk begrijp ik dat zoiets hen opvalt, logisch, dat hoort ook bij hun beroep.

Welk laatste bericht bedoel je? Ik heb hier verder niet meer over gesproken met de vpk.

Zij maken mij idd onzeker met zulke opmerkingen. et slaapgedrag hebben wij natuurlijk deels in stand gehouden. Daardoor observeren zij mij natuurlijk met hem. Maar zulke opmerkingen geven het voor mij een negatieve lading.

De kinderarts belde net nog. Ik ga voortaan de voedingsmomenten in het ziekenhuis doen en em op bed leggen. Hun voorkeur is dat ik er blijf slapen, dat heeft niet mijn voorkeur. We zorgen er nu voor dat ik er 's morgens op tijd probeer te zijn zodat hij alleen 's morgens een uurtje zonder mama is.
Dan voelt hij zich veiliger, huilt ws minder en daardoor kan de kern van het probleem beter opgepakt worden!
Een goed gevoel geeft dit!

Idd Minou, heel hard nodig momenteel. En ook een klein beetje om zelf tot rust te komen

Dank je Marie!

Ik snap dat op zich ook wel, maar vraag me af of zij degene is die daar, zonder overleg met een kinderarts, mee moet komen.
Maar goed, we hebben weer een goed gevoel over de opname en gaan er weer voor!

Quote mieper niet ingelogd:

Ik snap dat wel hoor, ik vind t ook niks op zo'n klapbed in n ziekenhuis.Maar aan de andere kant is mijn ervaring dat je juist s nachts erg gewenst bent in t ziekenhuis.

Tot nu toe slaapt hij 's nachts heel erg goed. Ze geven hem 1 of 2x zijn speen en dan slaapt hij tot 8u. Wanneer dat verandert door klachten bij hem bekijken we het opnieuw. Maar voor nu heeft Yenthe mij 's avonds en 's morgens vroeg erg hard nodig en heb ik het gevoel dat ik bij haar moet zijn