Verwachting van school

Ik vind het een taak van zowel de ouders als school om te kijken waar het probleem ligt bij het kind in groep 6 en er dan samen aan werken. Thuis de leerstof oefenen en kijken of dan de resultaten goed zijn. In geval van dyslexie zou ik het kind laten testen, om inderdaad te kijken of dat het probleem is. En van groep 5 wat meer op zijn huid zitten, omdat het wel kan, maar het niet laat zien. Dus een goed gesprek aangaan.

Ik vind het ook een taak van de ouders en school om te kijken waarom het niet goed gaat en daar samen actie op te ondernemen.
Dyslexie zou ik als school niet wil of kan testen zelf laten testen als ouder zijnde.
En het kind uit groep 5 even een goed gesprek meevoeren waarom het op school niet laat zien wat het kan. Misschien voelt hij/zij zich niet prettig in de klas.
En als je er met de juf of meester niet uitkomt ook in gesprek met de ib-er gaan.

Ik vind dat het een taak van school is om jou in te lichten hoe het gaat en dan samen aan de slag te gaan.
Ik vind niet dat school er alleen aan moet werken.
Mijn dochter komt goed mee ligt goed in de groep alle cito's waren A scores maar ze kan niet heel snel door lezen gaf de juf aan dus nu oefenen we thuis veel.
In het begin vond ze op het digi bord voorlezen heel eng als de hele klas naar dr keek.
Thuis gaf ze aan dat ze het eng vond en juf dacht dat ze het niet kon.daar hebben we samen met school overleg gehad hoe dat het beste aan te pakken zodat ze dat niet meer eng vond.
Overleg tussen ouders en school is heel belangrijk,et als samen werken

Ik vind dat er een goede samenwerking moet zijn tussen school en jou als ouder.
We hebben het nu zelf, onze zoon heeft een groep over geslagen om meerdere redenen.
Nu komt hij qua stof meer dan goed mee, alleen is hij nog echt een kleuter en dus erg jong in gedrag.
Wij hebben dit met de juf besproken en deze heeft het opgepakt en in de groep gegooit.
Nu overlegde ze met ons een oplossing die ze bedacht hadden, waarvan zij denken dat dit goed zou zijn voor onze zoon.
Nu is dit precies een oplossing die wij ook in gedachten hadden dus hartstikke fijn, maar wanneer wij het hier niet mee eens waren geweest dan hadden we samen verder gezocht.
Zo behoord het te gaan in mijn eigen... een van de partijen signaleerd iets, en dit word samen besproken.

in mijn eigen = naar mijn mening

Geen idee waarom er in mijn eigen staat haha.

ga in gesprek met school zou ik zeggen.

wij zagen problemen bij ons kind en zijn in gesprek gegaan met school. niet met een wijzende vinger, maar gewoon goh ons valt dit en dit op wat denken en vooral wat en hoe zien jullie dat.
was super gesprek en nu maand later gaat het al beter omdat school veel dingen anders is gaan doen richting onze zoon. waren geen problemen zoals bij jou. maar wil aangeven ga gewoon open een gesprek met school (de leerkracht) aan hierover.

---

live is not about finding yourself, it's about creating yourself

Het is mijnz inziens een samenwerking tussen ouders en school. Wij zijn altijd in gesprek met school. Wij hebben onder andere zelf gezorgd voor een sova-training, voor verder onderzoek toen het gedrag van onze zoon opviel en ook ervoor gezorgd dat wij begeleiding daarin kregen. School moet zorgen voor extra ondersteuning in de klas, uitdagender werk enz. Thuis is geen school! Ik zorg wel voor uitdaging thuis, maar meer in de vorm van schaken, of andere buitenschoolse activiteiten. Wij zijn op het punt beland dat school geen ondersteuning meer kan bieden. De leerkracht heeft geen tijd meer voor kinderen die meer aandacht nodig hebben. Wij hebben zelf lesmateriaal aan moeten bieden, die ze konden gebruiken. Onze zoon lijdt hier duidelijk onder en zal hierdoor dus na de meivakantie van school wisselen.

Mijn kind zou doodongelukkig zijn in de situatie die jij hierboven beschrijft.

wij hebben een kind in groep 5, altijd A en A+ score, en 8 en 9 ens op haar rapport.
Nu een rapport met 2 vijven en ben c scores.
Geen slecht rapport, maar wel voor haar. en op dit moment doet school nog niets met onze voorstellen....
Dus ik wacht tot dinsdag en ga ik weer aan de bel hangen.
Ze zit in een hele onrustige groep, met veel te veel prikkels. al die tijd heeft ze dat aangekund, nu wordt het haar te veel.
Als school niet de hulp geeft die wij nodig achten, (ook in gesprek met directie die achter ons staat) halen we haar van school af!

Bij D-scores krijgt een kind direct een handelingsplan vanuit school (uiteraard doe je daat thuis ook wat mee).
Verder is het inderdaad ook een kwestie van goed samenwerken
Inmiddels is onze ervaing ook dat als er geen 'klik' is tussen docent en leerling de cijfers ook érg naar beneden kunnen gaan

hier hangen de juffen aan de telefoon als kind iets ander presteert als dat zij gedacht had..mijn zoon van net 8 zit nu in groep 5 en heeft nu voor het eerst toch wel wat moeite met lezen op tijd en begrijpend lezen..al de andere jaren fietste hij makkelijk overal doorheen en hoorden we nooit wat, vind het erg prettig dat de juf daar over belt en een voorstel heeft over hoe we het aan gaan pakken..

ik verwacht dus eigenlijk wel van school dat hun het probleem zien en met de ouders contact opnemen..ik weet als ouder niet wat er van mijn kind op school verwacht word..

ik denk dat het een wisselwerking is van zowel school als ouders.
hier een 7 jarig autistische jongen en een "gewoon" 4 jarige jongen.
bij de oudste zitten we geregeld om de tafel. of ik schrijf in zijn communicatie schrift iets wat ons opvalt, wat veranderd oid. hij zit overigens op het nomale onderwijs. hij is wel heel sterk met rekenen en taal maar op sociaal gebied heel zwak. en motorisch ook maar daar werken we aan.
valt de school wat op dan mailen ze mij of schrijven eht ook in het schirft. en vinden wij dat er een gesprekje nodig is omdat iets niet goed gaat dan geven wij dat aan.
als ouder zijnde hoor je ook betrokken te zijn maar als leerkracht ook. de leerkracht hoort ook aan de bel te trekken als iets niet helemaal gaat zoals het moet of anders gaat dan anders.

bij de jongste is dit niet zo (althans zo lijkt het nu is juist heel leergierig en snel met alles) maar zo af en toe heb ik even een gesprekje over hoe het gaat. en mocht er iets zijn dan weet zijn juf ons te vinden.

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

Heel simpel, ik zit zelf met een kind thuis te oefenen voor rekenen, en dan verwacht ik van het school, dat ze mijn dochter ook verder begeleiden. Dit weten ze ook. Ik ben regelmatig in gesprek met IB-er, directeur, juf en meester van haar klas.

Het enigste waar ik niet mee eens ben, is, dat het enkel om de 3 weken is met een leerkracht oefenen. Ik weet het, is het ook een kwestie van tijd indelen.

En ze hoeft van mij niet iedere dag te oefenen met rekenen, ik vind ook, net als nu, mooi weer, lekker buiten spelen. Goed voor het sociale leven, net als haar sport, dat vind ik ook dat ze dat ook gewoon kan blijven doen, is ook een uitlaatklep.

In principe, kan school ook het kind testen voor dyslexie enzv enzv. Daar hebben ze vaak een instantie voor, en dat kan de IB-er inschakelen.

mijn zoon had met de cito e nivo ,en mijn andere zoon allebei e en d nivo ,maar ze doen er niks mee ,dus volgende week heb ik een gesprek met de ib-er , of ze er wat mee doen op school
.de juf zie ik denk dat hij volgend blijf zitten ,maar dat kan niet want hij is al een keer blijven zitten ,ik vind dat ze er niks mee doen ,,ze zitten in groep 2 en 3 .

Oh en ik ben ook een beetje achter, hoe leggen ze de dingen uit, is het langdradig, is het zo ingewikkeld uitgelegd, dat het kind zelf al door de bomen het bos niet meer ziet.

Is die ene uitleg te moeilijk, leg het eens uit, op een andere manier, zodat het kind wel snapt.

Ik zie het hier ook, ik leg het anders uit, en zo snapt ze het ook....