onder de blauwe plekken

Mede mama's, mag ik jullie iets voorleggen.

Ik deed mijn zoontje van 6 jaar vanavond onder de douche. En ik zag dat hij bont en blauw is. Het zit echt overal. Vooral zijn benen zijn 1 en al blauwe plekken. Maar ook op de rug, op de buik en zelfs op het schouderblad zit 1 blauwe plek. Ik heb mijn zoontje gevraagd of er iemand is die hem slaat of dat hij ruzie heeft gehad, maar mijn zoontje zegt van niet.

Mijn man is er heel luchtig over maar ik merk dat het mij niet lekker zit.

Wanneer zou jij als moeder blauwe plekken verontrustend vinden?

Quote Maris1974:

Oh zie nu wie je bent

Zie je dat???

Quote Maris1974:

Of heb ik de verkeerde

Ben er bang voor

Aaaaaah mijn zoontje is een bikkel. 9 buisjes bloed afgenomen en geen traan gelaten.

Dinsdagmorgen belt de kinderarts me met de uitslag.

Ik ben zooooooo blij.

Niet alle uitslagen zijn binnen maar de eerste uitslagen zijn bekend en zien er goed uit. Ook de factor 8 is goed!!!

Ik ben zo ontieglijk blij dat mijn zoontje niet dezelfde ellende gaat doormaken die ik heb meegemaakt. Ik heb namelijk van mijn 12e t/m mijn 16e bijna wekelijks in het ziekenhuis kunnen gaan slapen, omdat mijn bloed niet goed was en ik aan het infuus moest.

Volgende week dinsdag de rest van de uitslagen maar ik ga er vanuit dat die ook goed zijn

Te vroeg gejuicht

Ze hebben wel iets in het bloed gezien wat linkt naar mijn stollingstoornis. Het wil nog steeds (goddank) niet zeggen dat hij het heeft maar aanvullend onderzoek is noodzakelijk. Bij 90% van de mensen worden deze bloeduitslagen als acceptabel gezien dus daar ben ik wel blij om, alhoewel het maar een moment opname is.

Ik blijk, wist ik niet meer. 4 jaar geleden al te hebben aangegeven dat mijn zoontje zo onder de blauwe plekken zat en 3 geleden blijkt het al eens in een overleg met de huisarts te zijn besproken nadat hij het had aangegeven.

Omdat mijn andere stollingsstoornis zeer zeldzaam is gaat ze nu met mensen van het lab en de internist uitzoeken wat er nu gedaan moet worden.

Eind april moeten we naar de KA toe en dan horen we hoe het verder gaat.

Vandaag heeft de kinderarts 3 keer gebeld. Zij heeft mijn papieren gevonden en dat van mijn zoontje lijkt er wel op.

Nog steeds is niks zeker en ik hoop dat het met een sisser afloopt. Zij gaat contact zoeken met mijn internist en met het nederlands hematologie centrum. Daar hebben we trouwens enige discussie over gehad samen en om gelachen

Zij zegt, het bloed van . moet naar Amsterdam, ik zeg, nope naar Leiden, daar is het mijne heen gegaan. Ze ging het navragen.

Vandaag de uitslag gekregen. Onze zoon heeft totnotoe de milde variant van Von Willibrand.

Hij word in de toekomst extra in de gaten gehouden, bij iedere controle bij de kinderarts word er voor de zekerheid bloed geprikt. En als ons zoontje klaagt over zijn gewrichten moet ik gelijk de kinderarts bellen. Dit omdat ik als puber bijna doorlopend last had van gewrichtsbloedingen enorm vaak in het ziekenhuis geslapen heb.

De milde variant kan nog uitbreiden want bij mij kwam het er pas rond mijn 12e uit. Ik hoop dat het zo blijft, mijn moeder heeft ook de milde variant.

Als mijn zoontje nu geopereerd word krijgt hij extra stollingsmedicijnen toegediend. En daar hebben we nu geluk mee gehad. Ons zoontje heeft al 5 operaties gehad waarvan 2 zware in een academisch ziekenhuis en uit zekerheid met mijn achtergrond kreeg hij al stollingsmedicatie die 2 operaties.

Nu houden ze dat in het streekziekenhuis ook aan en bij gewrichtsklachten krijgt hij ook een infuus met stollingsmedicijnen als zijn waardes slecht zijn.

Bovendien is ons zoontje nu landelijk geregistreerd in 1 of andere database dat als hij een ongeluk krijgt en ze zijn naam invoeren gelijk dit naar voren komt zei de kinderarts.

Ik wil jullie bedanken voor jullie medeleven

En het stomste is, ik vind het zoooooo eng om mijn moeder te vertellen.

En mijn man is "bang" voor de reactie van zijn ouders. Zij waren 20 jaar geleden tegen onze relatie vanwege mijn stollingsstoornis. En tegen mijn schoonzusje heeft mijn schoonvader ooit eens gezegd dat hij het vreselijk zou vinden als 1 van onze kinderen mijn ziekte kregen. En nu is het dan zo en ik durf niks te zeggen.