Mama-life
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 14-03-2012 09:38:27 |
We zijn afgelopen vrijdag met spoed met 1 van onze katten naar de dierenarts moeten gaan. Hij
miauwde heel hard, doffe vacht en had uitdrogingsverschijnselen (zijn vacht viel niet meer terug).
De oudste zat op school en de jongste snel naar opa en oma gebracht. Bij de da zagen ze al snel dat hij een zeer slecht gebit had. De kat is 10 jaar oud, nog niet heel oud voor een kat. En ze zag ook dat hij aan het uitdrogen was. Ze wilde ook bloedprikken om te kijken wat de nier en leverwaardes waren. Gelukkig hadden ze al binnen 10 minuten de uitslag. De leverwaardes waren goed, maar de nierwaardes extreem hoog. De eerste waarde hoort normaal tussen de 5 en de 12 te zijn maar bij haar was die hoger dan 46. 46 was de maximale meetwaarde, hoger ging niet. De tweede waarde mocht niet hoger zijn dan 110 en deze was 1100, ook weer de maximale meetwaarde. Dus een precieze waarde hadden ze niet omdat het zo extreem hoog was. Ze moest gelijk aan het infuus. Zowiezo omdat ze vocht nodig had maar ook omdat de waardes zo hoog waren. Ze is daar het hele weekend gebleven. Maandag konden we haar halen. Waardes waren iets gezakt. De eerste was 23 en de tweede was 595. Nog veel en veel te hoog. Maar de rest moest ze zelf doen en ze zit nu voor de rest van haar leven op een nierdieet. Ze is dus sinds maandag thuis. Er zit bijna geen leven in. Slaapt de hele dag, eet zo goed als niks en drinkt weinig. We houden haar heel scherp in de gaten. De da zei wel dat dit normaal is omdat ze natuurlijk uitgeput is. Bij de da krijgen ze echt niet de rust die ze nodig hebben, met alle vreemde mensen en dieren. Maar nu moet ze morgen dus geopereerd worden aan haar tanden. Dit moet gewoon omdat ze te veel pijn heeft daar aan. Gebeurt het niet, dan zal ze niet eten en uiteindelijk dood gaan. Dus dit laten we zeker doen. Maar de narcose blijft een enorm risico. Ze geven haar 60% kans om er doorheen te komen. Vanavond wordt ze al gebracht en dan krijgt ze voor die nacht nog een infuus met suikers enzo, zodat ze wat sterker de narcose ingaat. Maar het blijft afwachten natuurlijk en zie er enorm tegenop. De kaarsjes branden hier al voor haar. Maar nu komt het. We hebben 6 katten maar juist deze kat is de kat van onze dochters. Zij is altijd degene die naar hun toekomt om te knuffelen en te spelen. Zij is het die naar hun toe komt als ze vedrietig of boos zijn. Zij troost hun altijd. Waar de meiden zijn is kruimeltje (zo heet ze) en waar kruimeltje is daar zijn de meiden. Je snapt dus wel dat dit heel moeilijk is om dit duidelijk uit te leggen aan hun. Ze zijn trouwens 4 en bijna 3 jaar. Ze weten dat kruimeltje ziek is. Ze weten dat kruimeltje morgen geopereerd word aan haar tandjes. Dit heb ik hun zo goed mogelijk uitgelegd. Maar ik kan het hun niet vertellen dat ze het misschien niet red! Want misschien maak ik hun onnodig ongerust! Maar ik vind het ook moeilijk om te liegen! Vanmorgen kwam de jongste naar me toe en begon over kruimel. En ik zei dat ze vanavond weer terug naar de da ging en morgen geopereerd word aan de tandjes. Ja mama en dan is kruimel weer helemaal beter, afgesproken??? Wat zeg je daarop! Ik heb toen gezegd, ik hoop het Renske, ik hoop het! Ik kan niet vertellen dat dit helemaal niet zo hoeft te zijn. En wat als ze het echt niet red? Hoe vertel ik het hun? Ze zijn nog jong. Ze hebben het wel eens over dood, maar geen idee of ze echt snappen wat dood echt is. We willen haar hier achter dan begraven, is het dan wel verstandig om hun er bij te laten? Nee he? Mijn gevoel zegt nee, dit kunnen ze niet aan, dit snappen ze niet. Maar ga ik er spijt van krijgen? Het is echt hun kat! Ik weet dat ik niet op alles vooruit moet lopen en morgen moet afwachten. Maar ook als ze morgen erdoor komt, dan is het nog maar afwachten hoe ze het daarna gaat doen. Ze zal denk ik toch nooit meer de oude worden. Bah, heb het er zo moeilijk mee. We hadden altijd gedacht dat kruimeltje het oudste zou worden. Ze is wel de oudste kat van het stel, maar zij is de enigste straatkat, de rest zijn raskatten en die worden normaal niet zo oud als een straatkat. En nu zou zij nog misschien als eerste gaan, tis zo oneerlijk! Ik vind mijn katten allemaal evenlief, maar wil ook dat ze allemaal ouder worden dan 10 jaar! |
| Quote |
| Dani schreef op: 14-03-2012 09:44:43 |
ik ben toen onze kat en onze hond zijn overleden gewoon eerlijk geweest , en gezegt , dat de dieren
dood zijn gegaan en ook niet meer terug kwamen. wel heb ik gezegt dat ze een sterretje zijn nu , en dat als ze savonds de lucht in kijken ze speciaal schijnen voor hun.... ik denk dat als jij de kat gaat begraven dat je dat samen met de kinderen moet doen , samen afscheid nemen van hun geliefd vriendje |
| Quote |
| Dicha schreef op: 14-03-2012 09:45:47 |
Nicole, probeer je niet te veel zorgen te maken voor wat betreft de operatie. Mijn vorige hondje moest op haar 15e nog een zware operatie ondergaan. Ik neem aan dat bij een gebits operatie de narcose niet zo diep is als het om tandsteen etc gaat. Daarbij geven ze als de nieren niet helemaal goed functioneren een speciaal middel tijdens de operatie zodat de narcose veel en veel eerder uitgewerkt is. |
| Quote |
| Suah schreef op: 14-03-2012 09:52:20 |
mijn dochter is meegeweest toen we de kat in lieten slapen. Heb het vantevoren uitgelegd, dat de kat heel oud was, veel pijn had en dat de dierenarts hem niet meer beter kon maken. Dat de kat een prikje zou krijgen en lekker zou gaan slapen en dan nog een prikje, die ze niet meer zou voelen. En dat dan het hartje stopt en de kat naar de kattenhemel gaat. Ze ging er heel goed mee om, heeft ook onze tranen gezien. Samen laatste knuffel aan de kat gegeven, en zijn spulletjes opgeruimd, een mooie foto uitgezocht en die op de tafel gezet en er heeeeeeeeeeeel veel over gepraat. Ik zou zeggen dat de dierenarts heel goed zijn best gaat doen om de kat beter te maken. En mocht hij het toch niet halen, dan zou ik het dan pas over de dood gaan hebben met ze. Uitleggen dat zijn hartje niet sterk genoeg meer was door ziekte en ouderdom, en dat het dan stopt en de kat dood is gegaan. En dan samen begraven, mooie tekening voor hem maken etc. Sterkte  |
| Quote |
| Caithy schreef op: 14-03-2012 09:53:11 |
Je manier is helemaal goed, dit is een moeilijke leeftijd maar vergis je niet. Mijn dochter was ook net 4 toen de broer van mijn vader overleed. Ze wist dat hij heel ziek was, dit heeft ze ook gezien. Toen mijn vader telefoon kreeg en hoorde dat zijn broer niet verder meer wilde, moest hij erg huilen (logisch!) maar toen riep kate al gelijk oh oh opa jan is dood, dus wij zijn even naar buiten gelopen en gepraat, dat opa jan zo ziek is dat hij dood gaat. En 2 dagen later ging weer de telefoon en toen riep ze het direct! Opa jan is dood! Ja zeiden we toen. Ze accepteerde het en het hoort bij het leven. Natuurlijk heeft het ze erna nog wel eens erover gehad maar omdat wij er normaal mee om gaan is het niet raar of vreemd. Ze is overigens niet mee geweest naar de crematie. Dus veel vertellen dat de poes heeeeel erg ziek is, telkens weer. Vertel ook dat de poes dood kan gaan en of ze weet wat dat is. Vertel haar wel dat de operatie heel gevaarlijk kan zijn omdat ze zo ziek is. Gewoon ter voorbereiding! |
| Quote |
| Stefke schreef op: 14-03-2012 10:29:23 |
Ben eerlijk en vertel ze wat er gaande is! De kat is 'oud' en ook heel ziek. Aan haar buik én aan haar tanden. Als je niet eet ga je dood... De dierenarts gaat proberen die tanden beter te maken, maar je weet nog niet zeker of het gaat lukken! Hij zal goed zijn best doen maar omdat haar buik ook zo ziek is kan ze misschien ook dood gaan! Mocht de kat overlijden, dan zou ik met de kinderen een doosje mooi versieren, speeltje en dekentje erbij en dan samen gaan begraven. Goed voor de verwerking! Mooie bloemetjes op er grafjje, mooie steentjes zoeken, etc. Kinderen snappen dit beter dan volwassenen denk ik zona. Pas als informatie achtergehouden wordt vinden ze het moeilijk. Ze kunnen niet meer op jou vertrouwen... |
| Quote |
| Esther Mv Thomas schreef op: 14-03-2012 10:39:31 |
Wat dachten jullie van een kind dat pas na een dag erachter komt dat de poes er niet meer is? Nu was
het ook een oude poes van bijna 16 jaar die 23 uur van de dag sliep. Thomas (toen bijna 6 jaar) was
dus wel gewend om haar niet steeds te zien, dan lag ze in haar hangmatje te slapen en dat deed ze
uren. Maar op een avond ging het niet goed met haar en is mijn man met spoed naar de dierenarts gegaan. Helaas moest hij haar laten inslapen (ik kon er dus niet bijzijn, maar ik had thuis in gedachten al afscheid genomen). De volgende ochtend hebben wij nog maar niets verteld, hij vroeg zelf ook niet waar ze was ('s ochtends lag ze altijd te slapen namelijk, dan kwam ze nooit voorbij lopen). Pas 's avonds vroegen wij of hij niet iets miste in huis. Na even denken en rondkijken kwam hij op de poes. Toen hebben wij dus verteld dat ze heel ziek was en dat de dierenarts haar dood had gemaakt met een spuitje (bewust niet over inslapen gehad: dan kunnen kinderen bang worden om te gaan slapen). Echt verdrietig was hij niet......maar hij had ook nooit echt een band met haar gehad (ze was al op leeftijd toen hij geboren werd en het is nooit een speelpoes geweest, ze hield ook niet van kinderen, maar hem kon ze wel verdragen). Een paar dagen later begon hij er wel over (dat hij haar miste), maar meer ook niet. |
| Quote |
| Esther Mv Thomas schreef op: 14-03-2012 10:40:14 |
O ja, helemaal vergeten om jullie sterkte te wensen en hopelijk gaat de operatie gewoon goed. |
| Quote |
| Joyce_1979 schreef op: 14-03-2012 11:44:06 |
wij hebben onze kat van 6 jaar voor 2 weken terug moeten laten inslapen. Hij begon opeens overal te
plassen en te mauwen. Bij de dierenarts bleek hij er heel slecht aan toe te zijn. Na een bloedtest
bleek ook dat zijn nieren onherstelbaar waren beschadigd. We hebben tegen de meiden van 3 en 2 verteld dat hij heel erg veel pijn had en dat de dokter dat niet meer beter kon maken. De dokter heeft nu wel gezorgd dat hij gheen pijn meer is en dat hij dood is. Ik heb het niet over slapen of een hemel gehad. Dat is denk ik nog veel ingewikkelder dan dood. De oudste van 3 heeft het wel over hem zo nu en dan maar dat wordt wel; steeds minder. |
| Quote |
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 14-03-2012 11:52:56 | ||
Dat is het hem juist, het gaat niet alleen om tandsteen. Er moeten waarschijnlijk heel veel tanden getrokken worden, zo slecht is haar gebit. Ondanks dat we onze katten altijd goed in de gaten houden, hebben wij dit niet gemerkt. Het kan door de nieren komen, daardoor kunnen tanden slecht worden maar het kan ook andersom. Dat ze slechte tanden heeft en dat door het slechte eten en drinken de nieren slecht worden. De da weet het niet met zekerheid maar vermoed wel dat het allemaal vanuit de nieren komt. Maar ze zijn dus wel een hele tijd bezig met haar. Vandaar dat het ook pas donderdag kon, anders was ze al eerder geholpen, maar er was gewoon geen plaats. Samen een mooi doosje maken enzo vind ik eigenlijk wel een mooi gebaar en dat zal ik onthouden. Uiteraard hoop ik dat het nog lang niet zover hoeft te komen. De oudste is wel een heel emotioneel meisje. Ze kan zich heel erg inleven in films, zit vaak genoeg mee te huilen. Ze kan ook erg verdrietig worden als een van ons ziek is ofzo of pijn heeft. Ze leeft echt met je mee. Dus ik ben bang dat het voor haar misschien teveel is als ze samen met ons kruimel gaat begraven? Ik weet het echt niet. | ||
| Quote |
| Caithy schreef op: 14-03-2012 12:56:39 |
Ik denk dat het doosje en begraven wellicht iets te veel voor haar is. Zeker als je haar zo beschrijft. Misschien kan je al orienteren in de bieb over boekjes met zieke diertjes? |
| Quote |
| Stefke schreef op: 14-03-2012 19:20:32 |
Kijk eens naar 'kikker en het vogeltje'. Dat is een boek op kinderniveau over de dood. |
| Quote |
| Mama Van Twee schreef op: 14-03-2012 23:31:57 |
Hier was de parkiet dood gegaan toen onze oudste ruim 3 was. Ze is meegeweest naar de dierenarts en
toen heeft het nog een paar dagen geduurd. We hebben uitgelegd dat Billy erg ziek was en medicijnen
kreeg maar dat we niet wisten of hij beter werd. Helaas dus niet, maar dat heeft ze wel vrij makkelijk geaccepteerd. Wij hebben juist niet het dode diertje aan haar laten zien of haar meegenomen met begraven, omdat ze best gevoelig is en alles redelijk zwaar beredeneert en opneemt. Gelukkig gaan we naar de kerk dus billy is naar de Here God gegaan. Ze was juist erg boos en verdrietig toen ik zei dat Billy nu een sterretje was. "Hij is nog steeds een Vogel en hij is bij God" was haar beeld. Kinderen gaan veel feitelijker met de dood om dan wij. Dus hou het simpel en vraag wat ze zelf willen, mocht het zover komen. Hoop voor jullie van niet, natuurlijk. Veel sterkte. |
| Quote |
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 16-03-2012 13:23:39 |
De operatie zit er gelukkig weer op, ze heeft het er goed vanaf gebracht! Hele opluchting. Nu kan ze
aan haar herstel gaan beginnen. Ze hebben al haar kiezen moeten trekken. Nu moet ze langzaam aan
weer gaan eten, ze heeft natuurlijk wel nog pijn maar volgende week zou ze weer ongeveer de oude
moeten zijn, ik hoop het! Ik ben blij dat we haar nog bij ons hebben, de kinderen zijn ook heel
blij! |
| Quote |
| Dicha schreef op: 16-03-2012 16:13:01 |
Kijk aan, fijn voor jullie dat de operatie geslaagd is en het poezenbeest nog gezellig in jullie
midden is. Lekker vertroetelen dan maar, en voor je het weet rent ze weer rond..een poezenbekje geneest erg snel.. |
| Quote |
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 17-03-2012 21:09:44 |
Ziet er toch nog niet zo goed voor haar uit. Gisteren en vandaag nog helemaal niks gegeten. Zelfs
met een spuitje krijgen we het er niet in, spuugt het gewoon weer uit. Drinken doet ze minimaal. Ze
begon alweer een beetje uit te drogen. Alweer de dierenarts gebeld en konden meteen komen. Ze had
nog erg veel pijn en nu heeft ze weer een spuitje tegen de pijn gekregen en ze hebben weer vocht bij
gezet dmw spuiten. Nu moet ze morgen echt gaan eten en anders moeten we weer terug en wordt ze
alsnog weer aan het infuus gelegd. Ik hou mijn hart vast, ik vrees voor het ergste. Het was altijd zo'n super gezonde fitte kat. Ze zag er altijd zo goed uit en toen ik haar bij de dierenarts op de tafel zag zitten, zag je echt hoe oud ze ineens geworden was. Mager, doffe vacht, echt een kneusje zeg maar...dan breekt je hart hoor als je dat ziet. |
| Quote |
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 20-03-2012 05:40:14 |
Het heeft helaas niet zo mogen zijn. Gistermiddag hebben we onze kruimel in moeten laten slapen. Ze
was helemaal op, ze wilde niet meer. Ik ben er echt kapot van, we hebben haar toch 10 jaar gehad. We
zien haar nog zo binnen komen wandelen. Het was een zwerfkatje van een paar maanden oud. Een pittige
tante maar ontzettend lief. Met name toen de kinderen geboren werden. Nooit gedacht dat ze daar zo
gek mee zou zijn. De kinderen waren haar alles en andersom. En nu is ze er niet meer. We hebben haar gistermiddag meteen begraven achter in onze tuin. We hebben het de kinderen verteld, dat Kruimel nu een sterretje is geworden. Zo goed als ik kon heb ik het hen uitgelegd, maar volgens mij snappen ze het niet. De oudste nog wel een beetje maar de jongste niet volgens mij. Maar ik heb het hun verteld, ik ben eerlijk geweest en als ze nog vragen erover hebben mogen ze altijd bij me komen en probeer deze zo goed mogelijk te beantwoorden. Kruimel ik mis je ontzettend! We hadden je nog zo graag langer bij ons gehad maar het had niet zo mogen zijn! Rust zacht lieve kruimel  |
| Quote |
