Zo ontzettend gelukkig!

Een plan wat zich al jaren in mijn hoofd vormde is gisteren werkelijkheid geworden...na 10 jaar in Zwitserland verhuis ik met mijn twee kinderen terug naar Engeland!!!

Gisteren werd mij daar namelijk een baan aangeboden - en ik kan het eigenlijk bijna nog niet geloven...

Tien jaar terug vertrok ik - na bijna 10 jaar in Engeland - vol goede moed en een hart vol met hoop met (ex-)man en dochter naar Geneve om een nieuw avontuur te beleven.
Alhoewel ik ontzettend van Geneve ben gaan houden, er heel goede vrienden heb gemaakt, de kinderen vloeiend Frans spreken en ik een droombaan heb heeft Geneve ook een andere kant gekregen voor mij.

Het is de plek waar ik na enige jaren uitvond dat ik niet de enige vrouw was in het leven van mijn toenmalige man....ik zou mezelf misschien "opper vrouw" kunnen noemen aangezien hij er werkelijk een ware harem op nahield.

Het is de plek waar ik gevochten heb voor mijn kinderen, de ple waar ik heb op tijden gevochten heb om een dak boven ons hoofd te kunnen houden.

Toen hij ons verliet voelde ik me vastzitten in een land waar ik niet meer op mijn plek was. Dit is geen land voor alleenstaande vrouwen die voltijd moeten werken omdat hun ex geen cent voor de kinderen betaalt! Ondanks dat de President van de Zwitserse Federatie een vrouw is merk je aan veel dingen nog wel dat Zwitserse vrouwen pas in 1971 het stemrecht kregen!!

Maar goed, ik ben een vrouw met een flinke dosis ambitie en initiatief en zoals ik zei, heb ik nu een droombaan die ik om mijn kinderen heen kan werken.

Toch bleef het knagen...ik voelde me niet op mijn plek. Nu ben ik op een leeftijd waar je toch na gaat denken "zie ik mezelf hier oud worden?". Het antwoord is altijd een hartgrondig "NEE!!" geweest.

Mijn kinderen zijn nu op een leeftijd dat ze begeleid kunnen vliegen (hun vader woont nu nog hier) en wij eindelijk ons plan tot uitvoering konden brengen.

We gaan terug naar de plek waar we ons alledrie zo heerlijk thuisvoelen!! We hebben daar hele dierbare vrienden die op zijn minst net zo opgetogen zijn als wij dat wij weer "thuis" komen.

Dus meiden, ik heb gisteren avond een flesje opengetrokken met mijn beste vriendin hier en tussen tranen om het naderende afscheid en gierend lachen om wat de toekomst om gaat brengen...Het is goed zo.

En ja, wij zijn zooooooo ontzettend gelukkig!! Sometimes dreams do still come true

Dank jullie wel meiden voor de hartelijke reacties!!

Voor de vragenstellers:
- Ja hoor, geboren en getogen Gooische Trut
- Ik ben toendertijd in Engeland terecht gekomen omdat ik "ge-headhunt" werd door een reclame bureau daar
- In Engeland heb ik ook mijn ex-man leren kennen
- We zijn naar Geneve vertrokken voor zijn baan (hij was directeur van een welbekend veilinghuis hier)
- Mijn kinderen hebben Engels als moedertaal
- En tja, mijn droom lag heel lang hier en het is qua omgeving etc een geweldige plek. Maar zoals mijn beste vriendin me gisteren nog herinnerde...ik heb al heel lang de schone schijn opgehouden over het "zo gelukkig" zijn hier omdat ik vond dat ik moest wachten totdat de kinderen ouder waren en begeleid konden vliegen.
Ondanks dat hij een "slechte" echtgenoot was is hij een betere vader en ik vond niet dat ik het recht had om onze kinderen naar een ander land mee te nemen en hem het contact op die manier te ontzeggen.

Nu ziet hij zijn kinderen om het andere weekend en belt ze verder absoluut niet en betaalt voor hen (ik heb toendertijd betaling voor mijzelf geweigerd) en nu zijn ze oud genoeg en is het ONZE tijd!

En sterk, ach ik vind het heel lief dat jullie dat denken en zeggen hoor, maar geloof me...er zijn tijden geweest dat ik het zonder de hulp van vrienden NIET gered had. Die hebben mij echt wel eens aangetroffen op de vloer midden in de keuken als een hoopje ellende. Die tijd is gelukkig voorbij en ik heb "mezelf" weer gevonden haha!

Oh en we gaan trouwens over zo'n 3 en halve maand

Dank je wel Minou! Ik moet er bijna van blozen haha! Erg lief van je

Ben ik nog even snel. Dank jullie well - jullie berichtjes maken me nog vrolijker dan ik al was!

Ja de kinderen zijn er ook helemaal klaar voor! Het feit dat zij mij vroegen, "Mam, kunnen we niet gewoon terug gaan?" (en dat terwijl ze er nooit echt hebben gewoond haha!) is 1 van de grote catalysten geweest voor mijn acties.

Ondanks dat de oudste hier bijna haar hele leven is geweest en de jongste hier geboren is voelen ze zich op zijn tijd nog steeds de buitenbeentjes. Misschien omdat wij in een klein durp net buiten Geneve wonen, ik weet het niet. Het zijn ontzettend lieve, aardige mensen hoor - maar echt accepteren zullen ze ons denk ik nooit lol.

Ik heb heel goed proberen vast te stellen dat ze alletwee ECHT weg wilden hier. Heb ze zelfs de meest lelijke school uniformpjes die ik kon vinden laten zien en ze waren nog steeds helemaal enthusiast LOL! 4 van hun beste vriendjes zijn inmiddels ook terug verhuisd naar dezelfde regio in Engeland dus ze springen niet helemaal in het onbekende.

Wij gaan verhuizen naar West Sussex, Chichester of Bosham om precies te zijn. Bijna aan de zee aan de zuidkust. Ik wilde terug, maar niet terug naar Londen! Het is ontzettend mooi daar en wij hebben er heel veel zin in!

Zo, even een update....over 5 weken is het dan zo ver...we vertrekken uit Zwitserland!!

Ik heb mijn nieuwe contract getekend, de verhuizers zijn geboekt en morgen hoor ik definitief of we een geweldig huis hebben!!!!

Op het moment ben ik een gewoon een grote zak zenuwen, maar gelukkig zijn het positieve zenuwen haha!

Ons droomhuisje is in een dorp aan de zee, 10 minuutjes lopen van goede vrienden met een grote tuin en een hele mooie oude open haard...dus dames...even voor ons meeduimen please!!!

Het aftellen is begonnen!!! :d