Mama-life
| Mv E.l.s schreef op: 11-12-2018 23:52:35 |
Heb ik het lef? Ik ben verpleegkundige en steeds vaker baal ik zo enorm van mijn werk dat ik erover
denk om helemaal iets anders te gaan doen. Maar wat? Ik kan helemaal niks anders. Elke maand maar weer zien het dienstrooster rond te krijgen. Zieke collega, wij doe er gewoon een paar diensten bij. Ik ren me de benen uit mijn lijf, maar heb toch altijd het gevoel achter de feiten aan te lopen, patiënten die mopperen omdat ze te lang moeten wachten, familie die denigrerende opmerkingen maken. Ik ben ooit verpleegkundige geworden omdat ik het een mooi vak vond, om echt wat te kunnen betekenen voor iemand tijdens het kwetsbaarste moment van hun leven. Onregelmatigheid en werken met feestdagen vond ik helemaal niet erg, gezellig juist. Laatste tijd ben ik het zooo zat en heb er gewoon geen zin meer in. Ik irriteer me steeds vaker aan, in mijn ogen, gezeik, van patient en familie. Toch altijd maar weer vriendelijk zijn, maar ondertussen denken, tjeee, wat ben jij een zeikwijf. Ik heb ondertussen echt het idee dat ik helemaal niet meer geschikt ben om als verpleegkundige te werken. Ik werk in een ontzettend leuk team en samen maken we er wel wat van, want anders had ik er gelijk al de brui aan gegeven. Maar vraag me wel af, hoe moet dit verder? |
| Quote |
| Marjolein1976 schreef op: 12-12-2018 06:56:56 |
Oh ik snap je helemaal. Het is voor mij (ook?) echt de werkdruk. Ik werk in de GHZ. Ben zo enorm
afgeknapt op alle taken naast het werk (zoals het roosteren, opleiden enz enz). Onze direct
leidinggevenden zijn weg bezuinigd, de taken vervielen naar het team (6 parttimers). Nog meer doen
in minder tijd, waardoor er ook meer incidenten waren. Vreselijk. Ik ben nu een functie lager
gaan werken, en op een activiteitencentrum. Minder taken, weer meer met de cliënt i.p.v. er
voor. Nog steeds blijft het rooster een heikel punt. Maar ik geniet wel weer meer. |
| Quote |
| Dano schreef op: 12-12-2018 07:59:14 |
Werk je in een groot ziekenhuis ? Of werk je in iets kleiners? voor de hand liggend hoor: kun je niet solliciteren bij een ander ziekenhuis? Of heb je dan het gevoel er niet mee opgeschoten te zijn? |
| Quote |
| Dano schreef op: 12-12-2018 08:48:15 |
Ik lees je verhaal nu goed, ander ziekenhuis schiet dan ook niet op he? ja jeetje, ik zou het niet weten . maar het is wel lastig. |
| Quote |
| Annie schreef op: 12-12-2018 12:31:50 |
Misschien kun je bedenken wat je wel wilt, hoe je het graag zou willen zien en dan nagaan hoe je dat
kunt bereiken. Wat ik nu lees is bv meer kwaliteit kunnen leveren. Wellicht kun je als ZZP-er aan de slag gaan in de particuliere verzorging. Misschien kun je bij een kleinere organisatie gaan werken? Bespreek dit gevoel in iedere geval ook op je werk want als je met zoveel tegenzin werkt zit je over een tijd burn out/bored out thuis en daar is niemand mee geholpen. Succes! |
| Quote |
| Ff Zo schreef op: 12-12-2018 16:09:55 |
Ik ben ook verpleegkundige en was ook de werkdruk zat, zag als verpleegkundige 2 opties Of je stompt
af en doet het werk niet zoals je zou willen en behandelt iedereen niet zoals jezelf behandelt wilt
worden. Of je doet het wel zoals jezelf ook behandeld wil worden maar toen draaide ik zoveel extra
diensten, overuren, nauwelijks pauzes, hele dag niet naar de wc kunnen en dan nog klagende collega's
die vonden dat ik niet met huilende patiënten kon gaan zitten praten omdat hun bedden nog
verschoond moesten worden... Ik ben nu functielaborant geworden. Ik bepaal nu grotendeels mijn eigen
agenda, zie de patiënten in een heel andere relatie, ook sta ik veel meer op 1 lijn met de
specialist. Werk vaste dagen geen avonden of nachten soms wel bereikbaar maar wordt goed vergoed,
salaris is hoger dan meeste specialistisch verpleegkundige schaal 55 inmiddels en kan de zorg/ het
onderzoek uitvoeren op de manier dat ik wil. Ik heb heel dankbare patiënten en familieleden.
Als je beetje technisch aangelegd bent zijn er zoveel verschillende functielaboranten binnen het
ziekenhuis. Opleidingen zijn allemaal intern en zijn tussen de 1 en 3 jaar en met 80 procent
contracten vaak te halen en daarna gegarandeert werk. |
| Quote |
| Mv5 schreef op: 12-12-2018 19:54:51 |
Ben zelf geen verpleegkundige, maar mijn oudste is momenteel vierdejaars hbo-v. Zij vindt het nu
echt nog leuk, maar wel ook vermoeiend. Maar omdat het haar passie is en ze het met liefde doet,
houdt ze het prima vol. Maar je leest tegenwoordig alleen maar verhalen over tekorten aan personeel
(ze heeft nu al de garantie dat ze op haar stage kan blijven werken straks, dat is dan weer fijn) en
klachten over de kwaliteit van de zorg. Maar wat wil je, als je met steeds minder mensen steeds meer
taken moet doen. Er zijn grenzen. Ik zou je aanbevelen om je gevoel bespreekbaar te maken op je werk. Dan kan er gekeken worden hoe jij een beetje ontlast kan worden zodat je weer meer rust en plezier in je werk krijgt en je niet over enige tijd met een burnout naar huis kunt. |
| Quote |
