Welke keuze maken ?

Ik vind meeleven met elkaar heel normaal.

Ik mis het soms, want ik merk dat het in de samenleving inderdaad steeds minder normaal wordt gevonden.

maar als ze dan ook nog uitleg geeft en mensen bedankt voor het duwtje in de goede richting en mensen mensen dat het nog keer op keer zo gezegd moet worden dan vat ik dat niet op als 'normaal' als ik eerlijk ben...

Ik vind dat hard...

We zouden elkaar best wat meer mogen steunen. Daar is niets betuttelends aan.

Waarom heb je wel iets aan een harde mening en niet aan een mening waarbij medeleven komt kijken?
Want je hoeft je mening niet weg te laten. Bij oppeppen kun je prima je mening blijven verkondigen.

Maar ik mag hopen dat we onze kinderen ook niet op deze manier benaderen als ze er even doorheen zitten.
Ook dan weten we ze weer op te peppen.
Dat kan met andere mensen ook.

Dat wij er mogelijk niet over nadenken kan ook iets zeggen over een leven dat op dat gebied mogelijk makkelijker voor ons is.
Ik ken situaties waarin ik er doorheen zat, waarbij je soms in die verleiding kunt komen (op andere vlakken, maar evengoed verleiding).
Nu heb ik dit niet en kan ik het mij bijna niet meer voorstellen.

Niets mis met meeleven met elkaar. Dat maakt de wereld mijns inziens enkel mooier.

En nogmaals: met meeleven betekend het niet dat je je mening niet mag geven, juist wel, daar vraagt TO om. Maar dat kan ook op een andere manier, opbouwend in plaats van afkrakend.

En in sommige gevallen maken zachte heelmeesters stinkende wonden...
Dat vind ik in deze echt.. dan moet je gewoon even wakker geschud worden..   Er zitten veel mensen bij dit gesprek.. die allemaal hun agenda's hebben aangepast omdat er zorgen zijn.. die zijn er niet voor niets...  Wat denk je dat bijvoorbeeld een maatschappelijk werkster denkt, en de orthopedagoge.. al die alarmbellen gaan rinkelen daar en dan ben je nog verder van huis.. Dat wil je niet.

Tuurlijk heeft TO het zwaar, dat geloof ik direct...  Maar ga daarna dan gezellig een kop koffie drinken oid....

Maar als ze al wakker geschud is, ze geeft duidelijk aan dat ze een duwtje in de goede richting heeft gehad, wat is dan de meerwaarde van haar blijven vertellen over haar prioriteiten enzovoort terwijl ze nog iets meer erover verteld?

Ik vind dat je niet alles met de mantel der liefde moet willen bedekken.
TO schrijft een redelijk vaag verhaal over dat ze een afspraak heeft, geeft daarbij naar mijn idee op zo'n manier info dat dat nogal dubieus overkomt , wil liever shoppen dan belangrijke grote mensen dingen doen.....én meldt aan het einde nog ff tussen neus en lippen door dat school boos is en dat waarschijnlijk komt omdat ze al vaker afspraken af heeft gezegd.......ik vind het niet raar dat ik ( en kennelijk anderen) dan enigszins gaan twijfelen.

de mantel der liefde bedekken?

Ik heb het over medeleven.. Dat is iets anders.

Ik heb het ook niet over die twijfel naar haar toe gehad, mag je mijns inziens ook uitspreken als is een belletje beter.

Maar vind je met iemand meeleven gelijk staan aan met de mantel der liefde bedekken?

Dus als je je mening geeft maar daarbij wel beaamt dat het soms zwaar kan zijn dan bedek je het met de mantel der liefde?

ik heb daar altijd iets totaal anders onder verstaan eigenlijk maar ik kan daar fout in zitten..

Nee is niet perse hetzelfde, maar in dit geval vind ik TO naar de mond praten wél iets met de mantel der liefde bedekken.

Ik snap best dat ze het kennelijk zwaar heeft, maar als ze niet tegen reacties zou kunnen zou ze haar vraag ms beter niet kunnen stellen of het anders verwoorden.
Ik denk dat school niet voor niks dit soort dingen pplant omtrent een leerling, dus mag je best zeggen dat ze haar prioriteiten fout heeft liggen.

Ik vind medeleven niet hetzelfde als het naar de mond praten.

Heb ook duidelijk al gezegd: je kunt gewoon je mening geven en DAARBIJ meeleven met de ander.

Dus niet indirect maar hard blijven zeggen dat haar prioriteiten verkeerd liggen of dat het bij jou noooooooit in je gedachten zou opkomen of iets dergelijks en punt.

Maar duidelijk maken waarom het zo belangrijk is (zoals Jen9 hierboven net ook uitlegd) en daarnaast aangeven dat hetb est zwaar kan zijn.

ZEKER als ze al heeft gereageerd dat ze dat duwtje in dej uiste richting heeft gehad. 

Als je je vraag beter niet kunt stellen of anders moet verwoorden omdat ze er niet tegen kan is DE reden waarmo zoveel mensen er aan onderdoor gaan. Omdat ze het al niet meer durven, omdat ze mogelijk afgebrand worden.
Dat is nou precies wat we niet moeten laten gebeuren.

En nogmaals, ik zeg dus ok niet dat bepaalde dingen niet gezegd mogen worden (ik blijf in de herhaling vallen, maar goed, volgensmij wordt dat niet gelezen), alleen is medeleven erbij niet verkeerd...

Want juist dat kan enorm helpen. Even weten dat het zwaark an zijn ipv alleen te horen hoe fout jij alles doet enzovoort...

Eens met bloem. 

To geeft aan dat ze zich beseft dat ze fout zat. Geeft tekst en uitleg. Ieder zijn keuzes. Ieder zijn mening. Dat zeker, maar maak je punt en Klaar. 

To weet nu wel dat er meer mensen bij betrokken zijn met een volle agenda. 
Punt is gemaakt. Klaar...

---

groetjes D.ebby, mama van N.ora en F.iene "Life is not about waiting for the storm to pass, its about learning how to dance in the rain."

Ik snap best dat to liever wat anders gaat doen. Ik heb ook weleens dat ik het een moet, maar liever het ander doe. Ik kan me zelfs voorstellen dat je even denkt, ik zeg de afspraak af. Maar dat je hier serieus de vraag gaat stellen en dus echt serieus met het idee speelt om de afspraak af te zeggen dat snap ik dus niet.  Je kind gaat toch voor alles? En zeker als er meerdere proffesionals tijd voor vrij hebben gemaakt, dat doen ze niet voor niks. En ja het kan zwaar zijn om alles alleen te doen, misschien dat to eens kan kijken of ze daar wat aan kan doen, maar tegelijkertijd hoort opofferen bij het ouderschap. 

Ja, maar daar is ze ook behoolijk mee bezig, met dat opofferen als ik haar lees;-)
Als je heel regelmatig op de vrijdagen afspraken hebt terwijl je ook al 4 dagen werkt.

Je kind gaat toch voor alles is ook weer zo'n opmerking.
Tot op zekere hoogte zeker. Maar je moet daarbij jezelf in het oog houden.
Want als je daaraan zelf kapot gaat heb je indirect je kind weer te pakken ;-)

Dus zijn van die kleine opmerkingen die we er heel makkelijk uitgooien maar die best schadelijk kunnen zijn.

Maar het is wel een hele goeie tip om eens te kijken of er inderdaad wat meer ruimte gemaakt kan worden voor TO zelf,
want dat doet iedereen goed denk ik.

En nee, ik vind het niet raar als iemand hier die vraag stelt. Als dat al niet meer mag ga je een cultuur creeren waarbij er verboden vragen zijn. En dat maakt meer problemen terwijl je nu oplossingen kunt bedenken.

Hoe vaak hebben we ook niet hulpvragen gehoord waarbij direct werd gezegd: naar de dokter!! Waarbij ouders voor anderen dat advies ook wisten maar zelf gingen twijfelen... Dan kunnen we zo'n ouder gaan afbranden, of we kunnen steunen, vertellen waarom het belangrijk is.
Of de mond snoeren zodat ze niets durven te vragen en het mis gaat...

Soms heb je even een ander nodig om helder te denken. Dat is nou het mooie van onder andere een forum. Nou ja, kan het mooie zijn 

 

Ik ben weliswaar geen alleenstaande moeder, maar vanwege wisselende diensten van mijn man komt het voornamelijk op mij neer. Daarbij werk ik 32 uur per week, dus ik weet heel goed hoe druk het kan zijn, dan is plannen erg belangrijk. Maar druk of niet, gemaakte afspraken afzeggen voor een dag shoppen vind ik not done. En volgens mij zegt niemand dat ze de vraag niet mag stellen, alleen vinden de meeste het van ons een rare vraag die bij ons niet op zou komen. 

Met wisselende diensten is hij toch juist regelmatig overdag thuis?
Ik vind het juist een luxe, dat mijn man die wisselende diensten heeft.

Maar goed, dat alleen zegt natuurlijk niet alles he, je hebt ook nog een verschil in persoon...

Wat de een met gemak aankan, kan de ander absoluut niet.

De een heeft genoeg aan een gewoon gezond gezin draaien,
de ander werkt, studeert en doet het hele huishouden en ook nog andere afspraken ernaast...

We zijn niet allemaal hetzelfde.

De een is heel zeker en zet de kinderen bij alles op 1.
De ander stelt prioriteiten waarbij zijzelf soms op nummer 1 moet staan om het vol te houden.
Ook helemaal niets mis mee (sterker nog, wordt door hulpverleners vaak geadviseert).

Sommigen houden hun mond dicht en doen maar wat,
anderen hebben het lef de vraag te stellen waardoor ze hun mening kunnen vormen (wat hier ook is gebeurd).

Maar laten we dat blijven aanmoedigen ;-)

Weet je, ik denk dat iedere moeder, ieder mens dit soort gedachten heeft. Dat is alleen iets aders dan de vraag hier stellen.... Dan ben je er denk ik serieus mee bezig, dat vind ik wat anders.

Je hebt net als iedereen recht op vije dagen, neem er 1 op, om wat leuks te doen! In januari heb je vast weer nieuwe!

Elke ouder heeft wel eens de gedachte NU EVEN NIET, maar in dit geval heb je in mijn ogen geen keus. Die afspraak wordt niet voor niks gepland. En dat je er alleen voor staat is heel vervelend maar waar is vader in dit verhaal? En heb je er al eens aan gedacht om iemand mee te vragen naar zulke (lastige) gesprekken? Dan heb je nog een klankbord en kun jij ook even je verhaal kwijt.

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Tuurlijk mag en kun je zoiets denken en liever willen. Ik heb ook niet altijd zin in afspraken die ik heb.
Máár tussen daar even over denken en het daadwerkelijk serieus overwegen ( zoals ik uit jouw 1e post begrijp) zit een groot verschil.

Volgens mij heeft niemand je een ontaarde moeder genoemd en ik denk dat je er dus flink doorheen zit als je dit zelf nu ineens wel zo ziet. Platte tekst komt soms anders over dan bedoeld, omdat je de intonatie en non-verbale communicatie mist, volgens mij is niemand je bewust aan het affakkelen ofzo.

Misschien is het een idee on eens langs de huisarts te gaan ofzo, want als je er als allenstaande moeder doorzit ben je wel ver van huis idd.
Is vast ook lastig om in je eentje alle ballen in de lucht te moeten houden. En misschien zijn er organisaties die je kunnen begeleiden etc? 

Wat Jen zegt: neem een dagje vrij in januari.......lekker shoppen...en het is dan nog uitverkoop ook!!

Begrijp ik het goed dat school die afspraak wil met jou?.....dan snap ik je vluchtgedrag...afzeggen om eronder uit te komen wel..
Je zegt ook dat je bang bent waar ze nu weer mee komen....dan is afzeggen de oplossing om je ogen te sluiten en die werd nu verleidelijk op een presenteerblaadje aangeboden.

Je verschuift  dan alleen het probleem.

Gewoon gaan is de beste oplossing.
Wel naar om te lezen dat het zo zwaar is allemaal, in je uppie....ik ga ervan uit dat de vader uit beeld is omdat je het daar niet over hebt.....ook jammer.

ik herken het deels waar je in zit.
hier ook alleen en heeeeel veel afspraken en regelzaken.
ook zaken waar ik 0,0 zin in heb.

maar dit is nu je situatie, wat je niet kunt veranderen zul je mee moeten dealen en moeten dragen.
de verantwoordelijkheid is groot maar als jij het niet doet, wie dan wel?
das het lot van ouder zijn denk ik.

door af te zeggen of net doen of het er niet is of blijven herhalen dat het zwaar is...stop je het voor even wg maar probleem blijft bestaan!

probeer je instelling te veranderen of hulp hierbij te zoeken.
regel een oppas en ga op een koopavond winkelen.
er zijn echt mogelijkheden..probeer om te buigen naar positiviteit en je zal zien dat er genoeg mogelijkheden zijn. en soms is het zoals het is....diep ademhalen en nieuwe kansen afwachten of organiseren.

zet em op hoor!

Is het niet mogelijk om de afspraak zo vroeg mogelijk te plannen of na schooltijd?

Eens met boterbloem.

En nee, je moet niet betuttelen en alles goed praten, maar je kan ook zeggen: "kom op meid, heel vervelend, maar het is wat het is. Die afspraak gaat voor, maar misschien kan je een alternatief zoeken? Na het gesprek nog een koffietje drinken ergens? Na het gesprek nog even een wandeling in het park? Dag dagje shoppen kom nog wel voor jou!"

Klinkt toch anders dan: "dat je daar aan twijfelt? Ga maar lekker winkelen ipv aan het welzijn van je kind te denken,...."

Het is niet de boodschap die verandert, maar de toon van de boodschap.
Emilie

Ik ben het eens met Boterbloem, ik vind de reacties onnodig hard...zeker nadat TO haar eerste bericht nuanceert en de situatie uitlegt.
Eerlijk, ik dacht hetzelfde toen ik het eerste berichtje las maar na het tweede berichtje kreeg ik er toch een ander gevoel bij en zeker na je laatste berichtje.
TO, voel je niet schuldig hoor. Ik ken het gevoel, soms zou je gewoon even weg willen rennen voor alle dagelijkse zorgen en het is ook erg zwaar om een 'zorgenkind' te hebben, het vreet energie en het sloopt je. Natuurlijk weet je wel dat de afspraak op school voorrang heeft maar wat zou het even lekker zijn als....

Succes met het gesprek en ik hoop dat je binnenkort even een moment voor jezelf kunt vinden want het is ook af en toe even fijn om alles los te kunnen laten om daarna weer volledig er voor te kunnen gaan!

Quote Rosey:

oei heb wel wat los gemaakt lees ik. Het was misschien een rare vraag in een moment van zwakte. Ik schaam me ook wel dat ik de vraag heb gesteld. Blijkbaar hebben andere moeders nooit de foute gedachten die ik wel had.  Maar zoo graag eens eventjes niet de verantwoordelijkheid, even 1 dagje ervan tussen.. de verleiding was even heel groot. Soms word ik ook gek van al die afspraken rondom mijn zorgenkind. Ben ik eerlijk in, ik ben er altijd mee bezig. Ook al doe ik het met liefde. Het breekt me soms een beetje op. Ook angst, wat krijg ik nu weer te horen? Misschien was het ook een beetje vluchtgedrag. Ik neem niemand de harde woorden kwalijk. Ik snap het wel. Maar het stukje meeleven voor mijzelf doet me wel heel goed. Ik vind de kramp soms groot om aan alle verwachtingen van iedereen te moeten voldoen. alsof ik mezelf helemaal kwijtraak zeg maar. En dan is t enige misschien wel een standje: stomme vraag, hoe durf je maar tegelijkertijd een stukje inleven en begrip voor mijn gedachten wel heel fijn! Al snap ik heel goed dat wanneer je niet in mijn situatie zit je dit niet in kan denken. Maar goed deze ontaarde moeder gaat netjes naar school vrijdag en vannacht lekker dromen over shoppen! Welterusten allemaal

Je hebt al tegenzin en een stukje vluchtgedrag en dan biedt iemand je een excuus om niet te gaan. Kan me het gevoel wel voorstellen. Eigenlijk vraag je "mag ik lekker spijbelen, 1x-tje maar?"
En helaas staat het moment dat gewoon niet toe.


Kunnen de kids niet een keer logeren? bij je ex, bij je ouders? kun je een keertje een oppas regelen? of een keer een dag vrij nemen als de kinderen geen vrij hebben?
Ik weet het.. vrije uren zijn zo noodzakelijk om de vrije dagen van je kids rond te breien.
Ik denk dat het het makkelijkste is dat je afspraken zo gaat plannen dat je meer afspraken op sommige vrijdagen hebt en dat je voor jezelf gewoon 1 of 2 vrijdagen helemaal vrij houdt voor jou. Gewoon dichtstrepen op je Kalender.
Ik heb gemiddeld 1x in de maand een vrije ochtend. Kan ik even naar de kapper, of toch even winkelen.. bijtanken.

Laat dat gesprek nou maar gewoon over je heen komen. Dan ben je daar vanaf voor de kerst.

Dat ik hard reageer heeft er ook mee te maken dat ik te vaak aan de andere kant heb gezeten....  Zo vaak ouders die niet op kwamen dagen, en het kost zoveel tijd.. agenda's naast elkaar, geesprek voorbereiden.. Woest was ik als mensen afbelden om niks of niet op kwamen dagen...  En ja, dat geeft ook een aantekening op t dossier....


Er staan boven allerlei voorbeelden hoe je het jezelf iets lan vergemakkelijken// Hoe oud zijn je kinderen? Kunnen ze al watlanger alleen zijn?... dat scheelt natuurlijk ook weer...

Maar iedere ouder met een zorgen kind weet dat het juist belangrijk is om dit soort afspraken wel door te laten gaan.
En dan lees ik al een reacties met, ach de eerste week van januari kan toch prima, net of ze die week voor de kerst nog wat gaan doen.
Nee over het algemeen gaat het er juist om om juist DIRECT na een vakantie met de goede aanpak te kunnen starten. Doe je dat niet ben je weer een paar stappen terug.

Ik heb voordurend contact met school, ook gesprekken waar 6-8 mensen bij moeten zitten, daarnaast vrijwel dagelijks telefonisch contact met de directeur, vrijwel dagelijks mail contact met de juf, minstend 2x per week telefonische gesprekken met 1 van de personen die betrokken is bij mijn kind.
Daarnaast contact met de begeidster die hem op school begeleid. Het MOET. Alles moet 100% op elkaar afgestemd zijn. Juist gesprekken voor een vakantie zijn de belangrijkste omdat je dan na de vakantie en dus na een rust periode direct kan inzetten op het geen wat nodig is. 

Is het kut? Ja natuurlijk. Maar je zal wel moeten, anders worden de problemen groter.

En dan vind ik het wel raar dat iemand shoppen wellicht een beter idee vind.... 
Nu kan ik sowieso niet shoppen, nooit, al heel lang niet meer. ik kan soms niet eens zelf lichamelijk aanwezig zijn bij gesprekken maar moet via een telefoon verbinding op de luidspreker. 
Dus ja waar ligt je prioriteit dan.

Het zat zijn is 1 ding, dat is elke moeder weleens, zelfs als je geen probleem kind heb ben je het wel eens zat. 

Maar hoe het hier beschreven word in het eerste bericht, waar dus op gereageerd word.. Vind ik erg apart.

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

TO, ik snap ook wel dat shoppen veel leuker is en dat je ook graag een keertje echt vrij wil hebben. Maar weglopen voor verantwoordelijkheden is geen oplossing, eerder een probleem erbij. En dat is ook niet wat ik mijn kinderen wil meegeven voor later. En ik snap ook echt wel dat je met alle liefde alles op alles zet voor het welzijn van je kind. En hoewel liefde oneindig is, is energie dat niet. Ik snap het, maar het is nu niet anders. Ik werk zelf dan niet in het onderwijs, maar op de personeelsadministratie van een bedrijf. Iedereen die nieuw komt of contractverlenging krijgt of stage komt lopen, moet dat bij mij regelen (contract/formulier tekenen). En regelmatig dat mensen het 'vergeten' of veel te laat komen of afbellen met een kulreden of gewoon niet komen. Ik vind dat irritant, aangezien ik dan weer een nieuwe afspraak met ze moet plannen, rekening houdend met mijn aanwezigheid, roosters/diensten van die persoon, andere verplichtingen, etc.
En elke ouder heeft wel eens dat die de zorg voor de kinderen even zat is, ik ook, ben ik eerlijk in. Nu ze groot zijn en ze mij minder nodig hebben wat minder vaak, maar vroeger had ik ook vaker zoiets van 'neee gewoon even niet'. En dat is niet erg, dat mag en dat is normaal. Maar het kan gewoon niet altijd. Misschien inderdaad een goed idee om af en toe even oppas te regelen zodat je echt een keer tijd voor jezelf hebt of voor je andere kinderen (weet niet precies waar de zorgen liggen). Succes morgen!

Knuffel voor jouw hoor 🤗 En ontaard ben je zeker niet.

ik weet als geen ander hoe je soms in bochten moet wringen omtrent afspraken over je kind dat anders is. Hier ook de "shitload" gehad.

en juist dan ik effe lekker shoppen heerlijk.

MAAR je tijd gaat zeker komen!

ging het goed verder vandaag?