Wel of niet; een hond...

Mmmm ik vnd het niet echt fijn klinken, het komt toch over als: je doet maar maar ik pas.

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Hmmmm ik zie toch een hoop nee signalen is je laatste post.
Je man kan dus vanwege jou beslissing minder op vakantie. Als hij dit al uitspreekt dan moet er al ergens een belletje gaan rinkelen.
Hij gaat niet mee kijken en compleet niet geintresseerd. 
Ik krijg nu een beetje het idee dat je je zin aan het doordrukken bent. Sorry voor deze uitspraak maar kan het niet anders omschrijven.

Sorry maar ik vindt het egoïsme als jij toch die hond " er door drukt" terwijl hij er niets mee wil.

het is een hond he? Waar je over praat. Een hond heeft gewoon 100% aandacht nodig, vooral als pup. S'nachts eruit, niet zindelijk.

als je man er niets mee wil dan komt alles op jouw terecht . Dat kan ook echt invloed hebben op je relatie en gezin. 
Nee sorry ik persoonlijk vindt beide 100% wel en anders gewoon niet.

als je de hond neemt en na een paar weken gaat het echt niet moet je 'm dan wee weg doen?
dat is pas zielig. 

Hier een paar jaar geleden ook hetzelfde maar dan was ik degene die niet echtvwilde.
Ik geb niets met honden. man is opgegroed met honden. voor onze oudste zoon zou een huisdier goed zijn. 
Lang wikken en wegen, asielhonden en nestjes bekeken, maar nee het gevoel kwam er bij mij niet, en aangezien de meeste verzorging ed op mij neer zou komen, hadden we zoiets van we doen het niet. later werd onze oudste helemaal gek van katten en wilde graag een kat. euhm.... beide toen geen fevoel bij een kat.... duurde al metval 2 1/2 jaar. af en tod met hem naar edn knuffelkat van een oud colega. zoon vond het geweldig. 
Na veel praten toch voor een kitten gegaan. 2 zelfs. en het zijn schatten met een eigen willletje. 

Ik denk dat wanneer je voor een huisdier gaat, je er beide achter moet staan. 

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

Maar als je het wel goed in je leven in kan passen en manlief heeft ook zijn eigen hobby's en dingen en hij heeft er geen moeite mee om zijn vakanties iets aan te passen. 
Waarom dan niet.

Is je man een aanpasser of zal hij je het voor de voeten gooien? Dat zou voor mij wel meewegen.

Kan me zo maar voorstellen dat mijn man ook niet mee zou gaan, maar verder het prima vindt als ik het maar regel en er voor zorg.

Als jullie al vaak op de hond van je ouders gepast hebt, weet je man dus hoe het is en staat er bewust niet achter. Dat zou voor mij toch een teken zijn om het niet te doen.

Een echte serieuze fokker gaat trouwens niet met een gezin in zee als ze twijfels hebben. Wij hadden onze hond absoluut niet meegekregen als één van ons er niet achter had gestaan of niet elke paar weken mee was komen kijken..

Ik heb eerst een pleeghond gedaan om te kijken of alle drukte wel paste. Zo kun je wennen aan het hebben van een hond eventueel met de mogelijkheid deze ook te adopteren. Er zijn veel stichtingen die honden proberen te (her)plaatsen en daar zijn ook best vaak pups bij. Uiteindelijk moet je er rekening mee houden dat jij en jij alleen voor alle verantwoordelijkheid opdraait. Mijn kinderen wilden heel heel heeeel graag een hond, maar na een paar weken was de leukigheid eraf en draaide ik volledig voor alle zorg op. Vergeet ook niet dat een hond altijd kosten met zich meebrengt, niet graag alleen is en een vakantie-issue kan blijken. En een hond gaat zo'n 10-15 jaar mee. Goed nadenken dus...