Mama-life
| Anoniempje Voor Ff schreef op: 11-10-2016 17:30:57 |
Ik word hoogstwaarschijnlijk in december geopereerd. Ik maak me er toch meer druk om dan ik eerst had verwacht. De narcose,de operatie en de lange nasleep. Hoe zal het thuis gaan,hoe zal het de kinderen vergaan. Etc... Krijg het maar niet rustig in mijn hoofd. Ik mag de 1ste week niks doen dan alleen plat liggen,mocht het goed gaan wordt ik eind die week licht gemobiliseerd zodat ik thuis verder kan gaan met totaal niks doen. Dit minimaal 6 weken. Daarna wordt ik onderzocht en alles goed gaat mag ik dan beginnen met de revalidatie. Nu wordt er veel gezegd "komt goed" het zal ook allemaal goed komen maar toch zodra ik naar bed ga komen die pieker momentjes. Merk toch wel ondanks dat ik met mijn man en vriendin er over kan praten,ik het toch van me af wil schrijven |
| Quote |
| Juulmvjens schreef op: 11-10-2016 19:58:15 |
Sterkte! |
| Quote |
| Tijn schreef op: 11-10-2016 20:14:14 |
Je hebt te lange tijd om je druk te maken waardoor je wrs teveel beren op de weg ziet. Begrijpelijk
maar je maakt jezelf er alleen maar gek mee. Makkelijk gezegd van een ander ik weet het. Ik heb 2 jaar geleden ook een tijd niks gekunt. Had een baby van 6 weken toen ik voor de eerste keer geopereerd werd aan een tumor in mijn knie. Kon vanaf dat de jongste 4 weken was alleen nog maar op bed liggen. Tja heel lastig met nog 3 andere kinderen en een man die gewoon moest werken. Ik wilde in 1e instantie zoveel mogelijk alleen doen wat natuurlijk niet ging. Ik vond het heel moeilijk om alle teugels los te moeten laten en dit is ook met de nodige tranen gepaard gegaan. Maar ik kan je wel zeggen toen ik eindelijk hulp van familie en vrienden accepteerde werd alles een stuk makkelijker. Bij mij heeft alles in totaal 6 maanden geduurd, gelukkig niet dat ik niks kon dat duurde een week of 6 maar heb al die tijd hulp aanvaard. Wat ik eigenlijk wil zeggen accepteer hulp van andere en laat het over je heen komen. Het is nou eenmaal niet anders. Neemt natuurlijk niet weg dat het heel vervelend is allemaal. Heel veel sterkte met alles. |
| Quote |
| Bettie schreef op: 11-10-2016 21:14:14 |
Heel logisch dat je piekert...eigenlijk duurt waars. december nog veel te lang waardoor de leeuwen
en beren op de weg ernaar toe steeds groter worden. Met elkaar kunnen we allemaal 1000x zeggen dat je het over je heen moet laten komen, alles van tevoren goed regelen etc. maar ook daar heb je eigenlijk noppes aan. Wat mij hier helpt tijdens zoiets, is pen en papier 1. Maak voor jezelf een to-dolijstje met dingen die je zelf voor die tijd gedaan wilt hebben c.q. wil laten doen 2. telefoonnummers noteren voor 'nood 3. overzicht van mensen die willen/kunnen helpen (ikzelf ben van de schema's en die staan in
zo'n periode per dagdeel klaar) 4. Weet niet of je mensen hebt die voor je koken in die periode; laat die evt. vast een keer langskomen om af te stemmen wat of jullie lekker vinden e.d. 5. Vragen die ik aan arts(en) heb Zoals je ziet...eigenlijk allemaal praktisch maar bij mij helpt het echt door in zo'n situatie praktisch bezig te zijn. Op die manier wordt het opzien niet minder maar wel wat meer hanteerbaarder. Heel veel sterkte in de komende tijd. |
| Quote |
| Anoniempje Voor Ff schreef op: 11-10-2016 21:16:45 |
Dank jullie. Nu op dit moment kan ik ook niet veel en wordt alleen maar slechter,maarja ga toch soms over de grens heen. Maarja wordt dan wel keihard terug geroepen. Hulp aanvaarden zal heel moeilijk zijn. Ik ben pietje precies en wil alles zelf in handen hebben. Ik weet dat mijn oudste het heel moeilijk ermee gaat hebben en misschien weer in het negatieve gedrag komt. Overdag gaat t wel goed nu. Probeer afleiding te zoeken . Maar zodra ik in bed lig begint het. Het heeft ook relatief lang geduurd tot ik alles een plaatstje heb kunnen geven. |
| Quote |
| Anoniempje Voor Ff schreef op: 11-10-2016 21:19:59 |
@bettie O dat zijn inderdaad goede tips. Misshien als ik een en ander op papier heb staan toch wat meer rust in mijn hoofd krijg |
| Quote |
| Smvn&d schreef op: 11-10-2016 21:29:13 |
Klinkt stom, maar het gaat allemaal vanzelf. Ook het je niet meer druk maken om dat alles niet exact
gaat hoe jij wil. Ik neem aan dat je voldoende hulp heb ect? Dan is het inderdaad 'het komt goed', al denk jij, nee dat komt het niet, want dit moet zo, en dat zo, en dit en dat en zus en zo.. Maar dat gaat straks vanzelf, want dan kan je niks, je kan het niet over doen, een ander moet het doen of het gebeurt niet. Dus dan maakt het je echt niet zoveel meer uit. Je denkt nu zeker weten, nee echt niet, zo gaat dat niet en zo ben ik niet, maar toch gaat dat echt gebeuren haha. En tegen het piekeren, kun je het veranderen? Ja? Doe dat! Nee? dan kun je er eindeloos over piekeren maar dat is totaal zinloos, je hebt dan geen keuze. Probeer dat voor je te houden, het is nou eenmaal zo, je moet het ermee doen, je kan je er heel erg druk om maken, maar met je druk maken verander je niks en het is nutteloos. En ja ik weet dat dat moeilijk is en je nu denkt 'mens hou je kop lekker dicht'. Maar het komt echt goed. Het gaat vanzelf. Je bent straks toch te druk bezig met je lichaam om je druk te maken of het vaatdoekje wel recht ligt (want eerlijk, dat soort nutteloze dingen zijn het vaak waar je je zorgen om maakt haha) En wat je kindjes betreft, goed voorbereiden werkt hier altijd super, en ze zijn dan juist altijd heel erg lief en behulpzaam. |
| Quote |
| Bettie schreef op: 11-10-2016 21:34:54 |
Waar je misschien ook wat aan hebt....(zit net je stukje over hulp aanvaarden te lezen). Ik heb dit
jaar ruim een half jaar elke 2 weken een gesprekje gehad met de huisarts/artsondersteuner. Enerzijds
om gezondheid in de gaten te (blijven) houden maar aan de andere kant om soms ook gewoon even van je
af te 'rammelen' over alle tegenslag, ellende e.d. Daar is toen ook het stukje van hulp
krijgen/vragen en aanvaarden aan de orde geweest. (tja ik weet het...ben net zo'n eigenwijs
exemplaar als jij) En...als jij geen hulp accepteert als het wordt aangeboden, wordt het een volgende keer niet meer aangeboden terwijl je het juist dan knetterhard nodig hebt. En...een andere doordenker van mijn huisarts....wil je je man naast een meer dan fulltime job ook nog opzadelen met een meer dan fulltime huishouden?! Voor mijzelf kan ik nu wat dat betreft zeggen dat hulp vragen én aanvaarden nog steeds een ontzettend groot struikelblok is. Zal ook niet veranderen denk ik  . Maar heb echt
geaccepteerd dat niet alles perfect moet. Je genoegen moet nemen in tijden van ziekte en slechte
gezondheid met 'goed is ook goed genoeg'. En het is belangrijker dat man er in die periode meer voor
de kinderen kan zijn dan dat hij moet poetsen en boenen. Dus daar heb ik hulp voor óf krijg
ik hulp bij. Eten koken probeer ik altijd zelf te doen. |
| Quote |
| Anoniempje Voor Ff schreef op: 11-10-2016 21:55:03 |
Mijn oudste weet relatief veel, we hebben er over zodra zij aangeeft dat ze er over wilt praten en
zijn zo eerlijk mogelijk. De jongste is pas 3,geen idee hoe ik haar moet voorbereiden. Ze weet tot nu toe niks. Mijn beste vriendin heeft aangeboden dat ze die week als ik in het zh ligt,komt logeren thuis. Dat is opzich al een gehele geruststelling. Aangezien mijn man een eigen bedrijf heeft en ondanks hij dingen probeert te regelen moet hij soms toch weg. Maar als ik dat zo lees en schrijf denk ik van waarom maak ik me zo druk om het huishouden? Zijn inderdaad doordenkers. |
| Quote |
| Smvn&d schreef op: 11-10-2016 22:03:21 |
Ja joh dat huishouden lekker boeiend, dat boeit je straks ook gewoon echt niet ook al denk je nu van
wel. Je moet altijd denken, wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat de vloer vies is? Dat er
afwas staat? Boeiend! Je bent straks aan het genezen, dan maak je je daar niet druk om. En je gaat
heus niet dood van een vieze vloer, en je kinderen ook niet. En ja ik weet echt dat het heel lastig
is om dat nu zo te denken. Maar straks denk je gewoon vanzelf zo. En al denk je niet zo, dan kun je
er nog steeds niks aan veranderen, dus je zorgen maken heeft nog steeds geen zin. 3 jaar, ja ik vertelde gewoon wat er ging gebeuren, en dat mama een tijdje niks mocht doen van de dokter zodat mama sneller beter zou worden, en dat mama pijn zou hebben, en dat dat hoort en niet erg is (zodat ze niet zo schrikken als ze zien dat je pijn heb, dan weten ze dat al). En ze vonden/vinden het hier dan geweldig om heel erg veel voor mij te doen. Gewoon kleine dingentjes, een kopje weg zetten, wat aangeven, dan voelen ze zich niet zo machteloos en hebben ze het gevoel dat ze je heel erg helpen. Dat vinden mijn kinderen erg fijn. Maar ik weet niet zo goed of dat bij elk kind geld. En hier zijn ze er letterlijk mee opgegroeid en het ook wel een beetje gewend. En ook steeds blijven benoemen dat het is zodat je straks weer meer kan of je fijner voelt of maar net waarvoor de operatie is zeg maar. Gewoon voorbeelden verzinnen, bijv. je kan nu niet mee naar de speeltuin, maar het is de bedoeling dat dat straks wel kan, dan dus dat benoemen, zodat ook hun een fijn vooruit zicht hebben. Wel heb ik het altijd zo benoemd dat het de bedoeling was, maar dat je nooit zeker weet of alles goed gaat, gewoon voor de zekerheid. Maar dat het dus de bedoeling is dat.... |
| Quote |
| Anoniempje Voor Ff schreef op: 11-10-2016 22:13:03 |
Ja dat zijn we inderdaad met de oudste aan het doen. Ze verheugd zich er straks op dat ik weer de
oude mama ben. (ik ook) al zal ik voorzichtig moeten zijn met sommige dingen, maar goed daar groeien
we wel in. Zal de jongste daar ook langzaam in gaan betrekken. |
| Quote |
| Anoniempje Voor Ff schreef op: 24-11-2016 14:34:24 |
de spanningen beginnen nu echt te komen. gisteren is de oproep gekomen. volgende week moet ik me
melden en de dag erna zal ik geopereerd worden. mijn man heeft de opname en operatie dag vrij. waarschijnlijk ook de vrijdag. oppas is ook al geregeld voor volgende week dankzij hele lieve mensen om ons heen. je leert ze nu wel kennen helaas. zijn er al afgevallen maar die keihard hebben geroepen van vraag maar hulp, die vallen ook weer keihard af. nu hadden we daar ook wel rekening mee gehouden. tevens hebben mijn man en ik afgelopen weekend een complete uitbarsting gehad, waarschijnlijk zenuwen bij beide die even te parte speelde, maar hierdoor hebben we wel eens goed met elkaar gepraat hoe de ander er over denkt en dat heeft ons zeer goed gedaan. ik voel me altans er een stuk beter in. |
| Quote |
