Hoe gaan we hiermee om?

Geen ervaring mee, maar wil jullie wel heel veel sterkte wensen!!!

---

The most dangerous place on earth is between a mother and her child

Ook geen tips, maar wel een hele dikke lieverd

Bedoel je dat ze allebei ziek zijn?? En dat ze allebei tegelijk de diagnose kregen?
Ook bij uitzaaiingen kan nog veel gedaan worden. Een verlengen van het leven is vaak heel goed mogelijk.
Sterkte!!!

jeetje wat heftig. hier ook geen tips. maar wil je wel heel sterkte wensen

Geen tips, ik wil jullie heel veel sterkte wensen.

mijn nichtje wordt 6 en mijn moeder heeft borstkanker overwonnen
we hebben der verteld dat er een bultje zit wat oma heel ziek kan maken.
en idd verteld dat als er niks gebeurt oma ook dood kan gaan.

mijn vriendin haar vader is terminaal van kanker en haar zoon wordt 7 heeft ze verteld dat opa dood gaat.
ze heeft het voor hem getekend wat er aan de hand is, en ook verteld dat opa er steeds " enger/ouder" uit gaat zien en dat opa ook dood gaat.
ze doen nu leuke dingen en haar zoontje heeft ook iets van hem aan opa gegeven wat ook mee gaat in de kist.
het is heeeel zwaar het zwaarste wat ze ooit heeft moeten doen, maar hij pikt het goed op, soms kunnen kinderen meer dan je denkt.

heel heel veel sterkte de komende periode

---

www.facebook.nl/cupcakepie... voor een lekkere en mooie taart 

Dat is heftig zeg!
Jeetje.

Hier kregen we ook plotselijk opa die ziek werd, binnen 22 dagen is hij overleden.
Ik heb mijn mannetje, toen net twee weken 6, eerlijk verteld dat opa heel erg ziek was.
Hij vroeg zelf door, toen heb ik ook eerlijk gezegd dat opa nooit meer beter zou worden en snel dood zou gaan.
Heel heftig, zeker omdat opa zijn alles was.
Hij nam het redelijk nuchter op, kwam met eerlijke vragen die ik op zijn niveau heb uitgelegd.
Nu zijn we ruim 1,5 jaar verder, hij heeft nog altijd groot verdriet en gemis van zijn opa, maar ik ben nog altijd zo ontzettend blij dat ik eerlijk en open tegen hem ben geweest.

Maar dat is per kind verschillend, ligt ook helemaal aan je kinderen hoe die zijn.
Andere kinderen hebben weer meer baat bij een boekje.
Doe wat je gevoel je ingeeft en wees vooral ten allertijden eerlijk, kinderen voelen het feilloos aan, dat moet je nooit onderschatten.

Verder kan je ik je alleen maar heel veel sterkte wensen, het is nogal wat zeg, allebeui samen zo ziek.

Jeetje wat vreselijk!
Geen idee wat te doen, maar ik wil jullie erg veel sterkte wensen!

Ik zou het gewoon benoemen zoals het is, niet meer en niet minder, jullie weten nu zelf ook nog niet wat de behandelingen worden en hoe en wat de mogelijkheden zijn voor je schoonouders, dat zou ik ook zo vertellen aan je kinderen.
Ik denk dat ze meer hebben aan gewoon simpelweg de waarheid.

Er zijn trouwens wel info boekjes over die je in het ziekenhuis kan krijgen als het goed is.

Ikzelf heb vorig jaar herfstvakantie te horen gekregen dat ik borstkanker heb, dat heb ik mijn kinderen ook moeten vertellen, dat is moeilijk, ze zijn 17,15 en mijn jongste is nog maar 7 jaar.
Inmiddels heb ik mijn tweede chemo gehad en nu zien ze ook daadwerkelijk mij ziek als ik net die kuur heb gehad ben ik namelijk erg beroerd, en mijn haar is er inmiddels af, mijn jongste gaat er heel gewoon mee om, hoewel ze het niet leuk vindt als ze me 's avonds met een doekje op ziet ( overdag heb ik een haarwerk op) maar ook dat lijkt te wennen nu....

Ik wil jullie wel heel veel sterkte wensen de komende tijd, een onzekere, moeilijke tijd, en ik hoop dat ze levensverlengend nog een hoop kunnen doen!

Alleerst heel veel sterkte, wat ongelooflijk nieuws en dan ook nog beide...onvoorstelbaar gewoon.

Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik neig wel naar het feit om gewoon de waarheid te vertellen. Kinderen zijn best slim en hebben dingen vaak snel door. En als ze door hebben dat ze niet de waarheid te horen hebben gekregen, krijgt hun vertrouwen wel een deuk.

Weet nog heel goed dat mijn opa overleed toen ik op de basisschool zat, was geloof ik een jaar of 7. Mijn oma was toen van mening dat de kleinkinderen die op de basisschool zaten niet mee mochten naar de crematie. Dus dat gebeurde dus ook niet. Ik weet het nog als de dag van gisteren en heb het haar nooit vergeven. Daarom ben ik ook van mening om kinderen duidelijk te vertellen (op hun nivo) wat er aan de hand is en als er wat gebeurd hebben ze zelf de keus om wel of niet mee te gaan.

Sterkte meid ben er nog stil van!

---

Ik ben niet doof!! Ik negeer je gewoon

Wat vreselijk! En wat een ongeloof binnen 2 dagen te horen krijgen dat beide zo ziek zijn, sterkte

Ik zou eerlijk zijn tegen je kinderen, gewoon vertellen wat er aan de hand is. Er zeker niet omheen gaan draaien. Het zal heel moeilijk zijn maar de kinderen verdienen ook de waarheid te weten.

Wij hebben pas van dichtbij mee gemaakt dat er een moeder van vrienden is overleden. De ziekte heeft ze overwonnen, de laatste chemo is dr fataal geworden, mijn vriendin heeft alles eerlijk verteld.
Dr jongste van 6 jaar gaat er (nog) te makkelijk mee om want die snapt het wel en toch ook weer niet. Maar dat zijn kinderen.

Blijf eerlijk tegen ze ten alle tijden!

Nogmaals sterkte

jeetje wat erg!! Heel veel sterkte!

Vreselijk inderdaad. Allereerst veel sterkte.

Je kunt eens naar de bib of op internet kijken, er is veel materiaal voor kinderen. Dan kun je kijken wat je het meeste aanspreekt en het best passend is voor je gezin. En dat als ondersteuning gebruiken.
Verder gewoon eerlijk zijn en bij de naam noemen, ook als je geen antwoord hebt. Dat geeft het meeste vertrouwen. Ze krijgen er toch vanalles van mee en je kunt in zo'n geval beter niet hebben dat ze er een eigen verhaal van maken.

Allereerst heel veel sterkte
Wat moet dit verschrikkelijk zijn voor je man, je schoonouders en natuurlijk ook voor jou.

In onze familie zijn inmiddels een aantal mensen aan kanker overleden en op dit moment is mijn schoonmoeder ziek. Zij heeft uitzaaiingen en zij gaat niet meer beter worden. Maar zij wordt wel behandeld en naar omstandigheden gaat het momenteel heel goed. Wat de prognose is...... tussen 6mnd en 10 jaar, dus dat is weinig concreet.
Ik heb mijn zoons (5,5 en bijna 8) verteld wat er aan de hand is. Mijn oudste heeft ook doorgevraagd en ik geef dan ook uitleg. Ik verzacht niets, vertel de waarheid, maar zorg er wel voor dat ik woorden kies die zij kunnen bevatten. Ik heb dan ook uitgelegd wat kanker is, wat chemo is, etc. Alles in "Jip en Janneke" taal.

Het is goed te merken dat ze onderling er over praten, verbanden leggen (bijv. als wij gespannen zijn als er weer een scan is, of als oma er even heel erg doorheen zit, etc).
Het enige wat ingewikkeld is, is dat beide zonen de link leggen naar het overlijden van andere familieleden en zij natuurlijk bang zijn dat oma ook dood gaat. Ook dan ben ik eerlijk: we weten dat oma zal doodgaan aan de kanker, maar ook dat het nu goed gaat en dat de medicijnen ervoor zorgen dat ze zich goed voelt. En dat we met zijn allen niet in de toekomst kunnen kijken.

Nogmaals heel veel sterkte, het zal een heftige tijd worden!

Oja, mijn zoons hebben ooit bij Nemo (in Amsterdam) een animatiefilm in 3D gezien dat over kanker ging: de strijd tussen de goede cellen en de slechte cellen.
En dat medicatie soms ook goede cellen kapot maakt omdat het zo sterk moet zijn dat het ook de slechte cellen kapot moet maken.

De film maakte bij het bekijken al indruk, maar dient nu vaak in gesprekken als een soort referentiekader voor met name mijn oudste zoon. Hij checkt dan aan de hand van filmfragmenten of hij mijn uitleg goed begrijpt.
Het kan een idee zijn om die film te gaan bekijken, mijn zoons waten bijna 4 en net 6 toen ze die hebben gezien.

wat een heftig bericht zeg! allereerst sterkte met deze informatie door te laten dringen.

mijn kinderen zijn ietsjes jonger en mijn moeder kreeg borstkanker en mijn man zelf is ook ziek.

vanaf het begin ben ik eerlijk geweest en op gepast niveau. elke keer kan ik nu uitbreiden en als er vragen komen probeer ik zo simpel maar duidelijk mogelijk uitleg te geven.

ik heb het allemaal niet dramatisch gebracht maar meer als een gegeven (dat is het ook helaas)
ik benoem de ziektes ook bij de naam, want zo heet het tenslotte.

ik zou goed kijken naar je kinderen of ze vragen hebben en deze proberen altijd te beantwoorden.

zwaar hoor...sterkte

Sterkte met dit vreselijke bericht!

Op schooltv.nl heb je een beeldbank en daar kun je filmpjes zoeken over bijna alle thema's.
Ze hebben er ook een stel over kanker en chemokuren...

Misschien kun je daar kijken of er een filmpje is wat kan helpen om je kinderen uit te leggen hoe of wat.

Mijn moeder is overleden aan kanker toen mijn oudste 5 was en nu bijna 3 jr later vraagt hij er nog wel eens naar en wat het dan precies is. Met hem hebben we ook van die filmpjes gekeken.
Zo is het voor een kind veel duidelijker..

Nogmaals sterkte!

Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen! Zulk nieuws slaat natuurlijk in als een bom.
Wij hebben ook zelf de ervaring gehad, want mijn man heeft namelijk kanker gehad en wel in zover gevorderd stadium dat ze eigenlijk niet meer voor genezing gingen. Gelukkig was manlief het daar niet mee eens en heeft hij inmiddels de strijd gewonnen en zijn we alweer 4 jaar verder en nog steeds schoon!
Wij hebben 2 kinderen en hebben altijd eerlijk verteld wat papa had en ook gewoon het woord kanker genoemd, want zo heet het nou eenmaal. We zijn altijd zo eerlijk mogelijk geweest en hebben ze ook mee genomen naar het ziekenhuis om te kijken als hij chemo kreeg, want op die manier konden ze er een beeld bij vormen. Anders kan het gebeuren dat ze zelf een heel verhaal omheen gaan fantaseren. We hebben altijd alle tijd genomen om hun vragen te beantwoorden en doen dat nu nog steeds, want zo af en toe komt het toch weer boven en hebben ze er toch nog een vraag over. Ze hebben in het ziekenhuis hele goede boekjes voor kinderen over betsralingen en chemo (chemocasper) en daar wordt op een goede kinderlijke manier uitgelegt wat er precies gebeurt als iemand chemo krijgt of bestraald word. Ik weet wel dat de vragen op de meest vreemde momenten kwamen. Vaak zo uit het niets. Ook in hun spel worden er vaak dingen verwerkt, dus sta daar ook niet raar van te kijken als ze in ene ziekenhuisje gaan spelen.

Dus mijn advies is: wees gewoon eerlijk en duidelijk en zeg gewoon wat het is. Kanker is geen lelijk woord, het is een ziekte!!

Nogmaals heel veel sterkte en hopelijk loopt het net zo goed af als bij ons!!

---

Groetjes Bloemblaadje

Wat vreselijk zeg!!!

Mijn ervaring is dat kinderen heel goed aanvoelen dat er iets vreselijk mis is. En dat als je ze dan niet duidelijk vertelt wat er aan de hand is, ze er alleen maar meer last van hebben.
Hier was mijn schoonmoeder ziek. Tja dan draait opeens alles toch om de zieke en de ziekte. We probeerden het eerst wat luchtig te houden voor de kinderen, maar die wilden in no time niet meer mee naar binnen en gingen oma mijden. Tot we duidelijk vertelden wat er was. Dat hielp echt! Dit zijn vreselijke dingen, maar ze gebeuren en ze gaan het meekrijgen. Hoe het ook afloopt. Je kunt ze het niet besparen en je maakt het alleen maar makkelijker als je het bespreekbaar en helder voor ze maakt. Dan snappen ze jouw verdriet ook beter.

Sterkte!

Jeetje wat een ongelooflijk heftige periode voor jullie

Denk dat eerlijkheid en gefaseerd vertellen het beste is. Want kinderen kennende hebben ze meer door dan je denkt en leggen ze vaak sneller toch verbanden dan je kunt vermoeden.

Inderdaad zoeken naar boekjes die passen bij de leeftijd.

Heel veel sterkte de komende tijd en dikke knuffel!!

jeetje wat heftig, veel sterkte

Mijn ene zoontje was 4 jaar toen het allemaal speelde en ik heb mij verbaasd over wat hij allemaal al snapte en wat er allemaal in zijn koppie speelde. Dus verkijk je daar niet op, ze snappen zoveel meer dan wij denken!!

---

Groetjes Bloemblaadje

Heel veel sterkte en idd je staat er versteld van hoe kinderen op die leeftijd dingen begrijpen en er mee omgaan. Het beste lijkt me gewoon eerlijk te vertellen dat ze beide erg ziek zijn, en dat er nog niet bekend is wat er verder gaat gebeuren. Maar dat ze er alles aan gaan doen om opa en oma beter te maken. Maar dat het ook niet kan gaan lukken. Mijn zoon was 2 jaar toen mijn moeder ernstig ziek werd en heb het op zijn niveau proberen uit te leggen. Hij heeft het er nu nog over en is inmiddels ruim 5 jaar. Mijn moeder is wel overleden, maar omdat ik uitlegde hoe en wat heeft hij er vrede mee.