Weet t even niet meer

Dames, ik heb een objectieve mening nodig…

Ik ben in 2014 gescheiden na een relatie van ruim 13 jaar. Een lang verhaal maar mijn ex en ik waren totaal uit elkaar gegroeid en voor mijn ex was zijn werk uiteindelijk belangrijker dan onze relatie/gezin... 

We hebben drie kinderen in de leeftijd van 6 tot 11 jaar.

Begin 2015 ben ik in contact gekomen met een vriend/kennis van vroeger, ik noem hem even X. Op een feestje vroeg hij m’n nummer en daarna begonnen we te appen. Over alles. Hij vroeg me het hemd van het lijf over wat ik belangrijk vind in het leven, relaties, etc. Ik hield hem een beetje af, zei dingen als „waar gaat dit heen? we zijn alleen vrienden toch?” omdat ik hem niet als relatie materiaal zag of kon zien.

Maar het appen en de belangstelling was echt super leuk en na een tijdje spraken we af om koffie te gaan drinken. Daarna volgde een aantal dates waarbij we uren samen in de kroeg zaten te praten. Het klikte enorm goed. Op een zondag gingen we een dagje naar zee en kwam ik er na 1,5 uur in de auto pas achter dat mijn mobiel nog thuis lag. Niks voor mij en voor mij echt wel een bewijs dat hij wat met me deed.

Langzaamaan gingen we verder. Ik vond het gek om hem „anders” te bekijken omdat ik hem al kende en eigenlijk alleen in die rol van „oude kennis” zag. Maar langzaamaan groeiden we naar elkaar toe en konden we niet meer ontkennen dat we een relatie hadden. 

Het was alleen geen vuurwerk in die zin dat we stapelverliefd waren, elkaar overladen met hartjes of wat dan ook. En ik heb een paar momenten gehad dat ik er mee wilde stoppen omdat ik het gevoel had dat het voor mij niet genoeg was. 

We zijn nu een jaar verder en afgelopen december hebben we de kinderen laten kennis maken. We hebben daar bewust lang mee gewacht omdat ik eerst zeker van mn zaak wilde zijn. En voor hem is het ook best wel een ding want hij heeft geen kinderen van zichzelf en krijgt er nu dus spontaan drie van mij…

Maar het is boven verwachting goed gegaan. De kids vinden hem geweldig en andersom gaat hij ook superleuk met hen om. We doen leuke dingen met z’n 5-en en als de kinderen bij m’n ex zijn hebben we alle tijd met z’n 2-en wat ook heerlijk is. We vinden dezelfde dingen leuk, kunnen ontzettend ouwehoeren over vanalles en niks (vooral lekker met een borreltje erbij) en ook de seks is super (niet geheel onbelangrijk toch?). Kortom… eigenlijk is het ideaal!

Maar toch knaagt er iets. En dat is dat hij totaal anders omgaat met het tonen van emoties/gevoelens. Ik ben iemand met het hart op de tong en vind het heerlijk om mijn geliefde veel en vaak te laten weten wat ik voel. Hij heeft dat helemaal niet en ook niet nodig. Maar als hij het zegt, meent ie het ook echt oprecht, dus ik weet wel dat hij veel van me houdt.

Daarnaast is hij een keiharde werker, werkt 4 dagen per week ‚s avonds door en ook op zaterdag nog. Op zondag moet er eens in de zoveel tijd administratie gedaan worden. Mijn ex was ook zo’n harde werker en hoewel ik dat enerzijds enorm waardeer in een man (ik zou geen luie bankhanger willen hebben) vind ik het soms toch ook moeilijk! Met mijn ex is dat ook wel waar het op stuk is gegaan, maar dat kwam vooral doordat hij ook geen tijd voor zijn kinderen had. Met X is die verwachting naar de kids toe er natuurlijk helemaal niet, maar tijd voor mij/ons vind ik wel belangrijk… En als die tijd er niet is, is dat ook prima, maar dan hoor ik wel graag af en toe even dat hij nog aan me denkt en dat hij van me houdt… Maar dat laatste gebeurt dus niet… 

Ik heb dit al meerdere malen aangekaart en hij snapt het wel, maar veranderen lukt niet. En ik weet ook: hij is zoals hij is! Ik kan hem niet veranderen en dat moet ik ook niet willen. Maar toch… ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan en of ik hier op de lange termijn tegen kan… Maar ik wil hem ook niet kwijt…

Ter illustratie nog even wat er vorig weekend gebeurde. Ik was erg ziek, had griep en was alleen thuis. Kinderen waren bij m’n ex. Vrijdagavond kwam X langs, maar bleef maar een uur en onder het mom „jij moet naar bed” vertrok hij weer. Onderweg appte hij dat hij naar de kroeg ging, wat ik hem van harte gunde, maar van het ene op andere moment kreeg ik geen antwoord meer op mijn appjes… Hij was blijkbaar in de kroeg aangekomen.

Op zaterdag was hij druk aan het werk. Ik appte dat ik me toch wel rot voelde en of hij ‚s avonds voor me wilde koken. Dat wilde hij wel, inclusief boodschappen doen. Vervolgens hoorde ik de rest van de middag niks meer, geen reactie op appjes/telefoontjes en uiteindelijk voelde ik de bui al hangen en ben zelf boodschappen gaan doen. Om 20u appte hij dat hij eindelijk binnen was… Daarna is hij in slaap gevallen (bleek zondagochtend) en kreeg ik dus wederom nergens reactie op.

Zondagochtend vroeg ik hem bij me te komen (20 minuten rijden) maar hij wilde aan z’n administratie gaan en daarna naar een vriend, waar een crisis situatie was. Na een verhitte discussie op de app over dat hij me toch wel beetje aan mn lot overliet zo, kwam hij naar me toe, hebben we heerlijk samen ontbeten en vertrok hij rond het middaguur weer. Ik vroeg hem toen of hij die avond bij me wilde slapen. Het was toen inmiddels een dikke week geleden dat hij voor het laatst bij me geslapen had en ik had dat echt even nodig… Maar hij moest naar die vriend en wist niet of daar bier gedronken werd en of ie dan nog bij mij kon komen. Ik heb hem toen laten weten dat ik echt twijfelde hoe belangrijk ik nou voor hem ben, als een biertje boven een zieke vriendin gaat… Daar kwam weinig reactie op en uiteindelijk is hij niet komen slapen en heb ik afgelopen week amper wat van hem gehoord. Tot twee keer toe is hij afgelopen week vergeten mij een „slaap lekker” te appen, iets wat hij eigenlijk elke avond doet! 

Ik weet niet meer wat ik er mee aan moet.. Ik ben van hem gaan houden, echt heel veel. Ik wil hem niet kwijt, we hebben het super leuk als we bij elkaar zijn, maar de perioden dat we niet bij elkaar zijn gaan zo moeizaam dat ik onzeker en ongelukkig wordt en overal aan ga twijfelen…

Vandaag is er weer stilte en ik weet niet eens of ik hem vanavond wel zie…

Ik weet niet precies wat mijn vraag aan jullie is maar ik moest dit echt even kwijt….

Hoi, sorry dat mijn reactie zo lang op zich liet wachten!
Allereerst wil ik jullie bedanken voor jullie eerlijke reacties! Dit is precies wat ik even nodig had, een objectieve kijk erop. En nee, ik neem het niemand kwalijk als je zegt dat ik misschien wat claimerig ben. Misschien is dat ook wel zo... Ik hou van aandacht en van veel appen en lieve berichtjes sturen; hij is daar compleet anders in!! En dat is goed, dat moet ik niet willen veranderen, maar zelf mee leren omgaan. 
Eigenlijk gaat het ook altijd "mis" als ik hem een poosje niet zie. Zodra ik weer bij hem ben is er niks aan de hand!

Zo ook afgelopen vrijdag! Hij appte me uiteindelijk na mijn werk en vroeg hoe laat de kinderen en ik gingen eten en dat het hem wel gezellig leek om mee te eten! Waarop ik antwoordde dat de kids bij mn ex waren, daar had hij even geen erg in. Toen vroeg hij hoe laat ik aten uiteindelijk zijn we samen uit eten gegaan. Dat was mijn idee; ik wilde er heel graag even uit (na dat griep-weekend) en wilde ook graag lekker even samen met hem ergens zitten op een neutrale plek, en aandacht voor elkaar hebben, in plaats van voor de tv belanden. En dat pakte goed uit want het was echt super fijn en gezellig en we hebben ook nog, op een goede manier, goed gepraat. Ik heb gezegd dat ik onzeker ben en echt twijfelde aan onze relatie, en dat ik bang ben voor een herhaling van de relatie met m'n ex.. Dat er door het vele werken geen ruimte meer voor elkaar is of wordt gemaakt en dat ik dat heel moeilijk vind. Ook heb ik gezegd dat ik me het vorige weekend heel alleen heb gevoeld. De tranen stonden op dat moment in mn ogen, in een bomvol restaurant.. Maar uiteindelijk was het geen moeilijk gesprek, begreep hij me wel, en hebben we er een hele fijne avond van gemaakt!

Ook de rest van het weekend was top; zaterdagmiddag kwamen de kids weer terug en zowel zaterdag als zondag heeft X lekker bij ons gegeten, wat ook echt zijn eigen idee was, want hij had een druk weekend dus ik had hem een beetje los gelaten en was eigenlijk zonder verwachtingen (vooral zondagavond). Dat was dus echt wel heel fijn en voor mij ook wel een bevestiging dat hij nog steeds graag bij me/ons is!
En de afgelopen dagen heeft hij ook wat vaker tussendoor wat liefs geappt dus ik mag niet klagen..!  
Ik voel me een stuk beter! Ook door jullie reacties want ik zag het misschien wel heel erg zwart/wit en beschuldigend naar hem toe...
Maar hij is echt een enorme lieve man! En wat Narim ook zegt klopt precies: hij is het niet gewend om rekening met iemand te houden. Dat heeft hij zelf in het begin ook al wel aangegeven, dat hij moest wennen aan weer een relatie hebben. Dus dat soort dingen hebben gewoon wat tijd nodig waarschijnlijk.

En de toekomst; tja daar hebben we het wel af en toe over, maar geen concrete plannen ofzo! We hebben het weleens over samenwonen gehad, en dat wilde hij ook wel heel graag, maar hij wil niet dat ik er financieel heel erg op achteruit ga (ik krijg dan geen toeslagen meer etc) dus hij wil dat eigenlijk voor mij voorlopig nog niet, terwijl ik wel graag zou zien dat hij in elk geval wat vaker bij me slaapt... Ook doordeweeks een nachtje ofzo. Ik merk gewoon dat als ik hem zie/gezien heb, ik veel zekerder ben en met gemak een dag stilte aankan! Maar zodra ik hem een poosje niet zie, word ik onzeker van stilte...