Menu
 

Topic:

rotgevoel over 10 min gesprek

Annotje  schreef op: 16-02-2016 20:28:45
Hallo
Vanmiddag 10 min gesprek van zoon (6) gehad.
Begin van t jaar al aangegeven dat zoon last heeft van 1 jongetje die eigenlijk de hele klas terroriseert.
Slaan en schoppen is nooit opgehouden sindsdien.
Bij de ene juf is het erger als bij de andere,zoon geeft aan dat de andere strenger is.
Ene juf zegt als zoon komt met iets, ze zegt ga maar vragen waarom hij dat doet.
Kind zegt niks.
Juf ontent dat ze dit bij dit kind niet heeft gezegd omdat ze weet dat hij niks terug zegt.
Ook zegt zoon dat juf het ook ziet als hij iets doet,en ze er dan niks van zegt.
Het geval is dat hij sinds een week of twee naast hem zit,schoppen slaan is erger geworden.
Ook klieren.spullen afpakken,spugen,gum in mond doen en dan weer terug gooien.
Z'n eten pakken in z'n mond doen en weer in zoon zijn bakje gooien.😢
Ik heb aangegeven zoon naast hem weg te halen,juf wil t aankijken en desnoods hem apart zetten of mijn zoon apart voor z'n rust.
Ik heb aangegeven dit prima te vinden maar niet lang meer moet duren omdat ik t zat ben.Ook aangegeven dat ik niet wil dat zoon t gevoel krijgt straf te hebben als hij apart gezet word.

Toen zei ze ik zie hem trouwens alleen maar klapjes en tikjes geven.Ik schoot een beetje uit m'n slof en zei een beetje pissig dat hij vandaag nog geschopt was en gestruikeld.
Thuis ga ik nadenken en heb er een rare nasmaak van over de tikjes en klapjes want dat mag wel????

Ook heb ik gezegd dat ik t zat ben aangezien ik er de vorige keer ook al over heb geklaagd en dat de andere juf dan zegt jongetje dit jongetje dat (excuses verzinnen)
Nou ik ben hier voor m'n eigen kind niet voor die van een ander.En op dit moment vind ik het erg zielig voor de mijne.
Voel ik me daar weer rot over omdat m'n begrip op is.

Gatsie m'n oudste is 2 jaar gepest en werd er Door een juf gezegd dat het allemaal wel meeviel,nu vallen klapjes en tikjes vast ook wel mee zoals de juf overkomt op mij.
Voel meer niet serieus genomen en had liever een andere plek voor hem gehad.

Ik moest het even afschrijven
Tips zijn welkom 




 
Quote
Navigatie
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Deborah Mv Priscilla
,levi,stan
  schreef op: 16-02-2016 20:39:19

Wat vervelend!

Ik zou toch morgen nogmaals in gesprek gaan! Dit is geen normaal gedrag en moet opgelost worden.

 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Minou  schreef op: 16-02-2016 20:53:07
Schrijf dingen op en morgen weer gaan, dit mag niet..moet de kop in worden gedrukt.

hebben ze bij jou op school ook een zg kanjerprogramma?
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Snuitje  schreef op: 16-02-2016 21:00:59
Schandalig dat ze er niets mee doen. Als de juffen er niets aan doen dan zou ik denk ik naar de directie van de school gaan. Of kan je de vader of moeder niet aanspreken van dat jochie? En als ik er zelf bij bent en dat kind doet iets dan zou ik er zelf iets van zeggen 
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Fransje72  schreef op: 16-02-2016 21:17:08
Ik heb hetzelfde (gehad). En omdat ik niet verder kwam met de meester en de juf het ook niet meer wist, ondanks gesprekken en aanpakken, hebben we (juf en wij), het bij de directeur neergelegd. De eerste gesprekken zijn geweest, dus ook bij ons is het nog gaande, maar ik heb goede hoop. 
Dat zou mijn advies zijn. Als je niet verder komt, een stapje hogerop, of naar ib-er of naar directeur/trice
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Annotje  schreef op: 16-02-2016 21:19:44
Hoi 

Bedankt voor de reacties.
Morgen hebben ze studiedag,en dan de andere juf 2 dagen.Kan het zoiezo met haar er ook nog over hebben donderdag.
Kanjertraining hebben ze niet,wel andere hulp zoals 1 op 1 begeleiding voor dat jongetje een dagdeel,dagdeel in een andere klas en 1 keer per week heeft hij een middag vrij.
Het is ook zogezegd een speciaal kind.
En ik vind t ook wel zielig maar merk hoe meer mijn zoon er onder lijdt,Hoe minder het begrip word.
Het jongetje zelf ga ik niet aanspreken,bij een standaard kind had ik dit ook wel gedaan.Ouders aanspreken lijkt me ook geen optie,neem aan dat ze op de hoogte zijn van dit gedrag.
Ben het meest teleurgesteld dat ze hem een beetje in bescherming nemen,het goedpraten etc.

 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Kees  schreef op: 16-02-2016 21:22:00
Nare situatie zeg en ik snap dat je het zat bent.
als je nu na gesprek met juf niet tevreden bent zou ik met schoolleiding verder gaan.
het zit je zo dwars en het gaat om je kind, dit moet opgelost worden!


 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Annotje  schreef op: 16-02-2016 21:29:45
Bedankt voor je antwoord fransje

Helaas heb ik weinig vertrouwen in de directrice.
Mijn oudste heeft 2 jaar een hel gehad door pesten,een juf waar hij niet mee kon en hem niet serieus nam.
Nadat ze me vertelde waar hij bij was dat het allemaal wel mee viel ben ik ook bij de directrice beland.Ben weinig opgeschoten met haar.

 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Minou  schreef op: 16-02-2016 21:32:22
Je had al eerder een topic he meis. Tijdje terug? 

Echt dat ze er niks aan doen verder..voor jouw mannetje moet het ook een fijne tijd zijn, school moet ook een veilige basis zijn en dat is het nu niet


echt blijf erop zitten hoor, ze moeten dit echt aanpakken.." Speciaal" kind of niet.





 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Stefke  schreef op: 16-02-2016 21:59:41
als de school hier zo nonchalant mee om blijft gaan zou ik eens na gaan denken of dit de juiste plek voor mijn kinderen was. Is er een school in de buurt waar je heen zou kunnen? 

En nu is dit je tweede kind dat de klos is. Zou een weerbaarheidstraining voor je zoon misschien iets zijn? Dan leert hij beter van zich af bijten. Niet dat ik vind dat je zoon dit probleem op moet lossen, maar wellicht is hij heel zachtaardig en dus een makkelijke prooi?

 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Jo  schreef op: 16-02-2016 22:02:59
Wat ik ook dacht Stefke, ik zou kijken als dat mogelijk is natuurlijk voor eventueel een andere school.
Lijkt me zo verschrikkelijk als moeder, als je kindje op school zo ongelukkig is.


 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Kees  schreef op: 16-02-2016 22:12:03
Misschien toch eens met die ouders om de tafel en het opengooien?
Wie weet wat je kunt bereiken.

Van school switchen vind ik wel heel rigoreus. Uiteraard staat welzijn van kind voorop maar eerst alles uit de kast trekken.

HIer heeft het geholpen dat mijn zoon een keer keihard van zich afgeslagen heeft.
Oke, niet geheel pedagogisch en toptip maar effe laten zien wie er sterker is wil nog wel eens helpen bij jongens toch?

Maar flut dat je de juf niet mee hebt....
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Son  schreef op: 16-02-2016 22:20:57
Jeetje wat rot en wat ongelooflijk dat pesten nogmsteeds zo in de doofpot gestopt wordt  

Heel goed van je dat je zo duidelijk bent geweest. En wellicht kan je een vrrvolg afspraak maken met ib er.

Maar snap ook na wat er met de oudste is geweest en geen goede directeur..dat je denkt om van school.te wisselen
Je moet toch je kind met een goed gevoel wegbrengen. En als je al niet met de directeur door een deur kan is eigenlijk een slechte basis.....
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Annotje  schreef op: 16-02-2016 23:09:04
Heee

Minou,volgensnmij niet
Destijds wel veel bij m'n oudste geschreven.

Switchen van school is geen optie.
Hij ligt goed in de groep,heeft vriendjes.
Dat neem ik hem niet af.
En het betreffende joch doet t vast bij meerderen,alleen heeft hij de pech dat hij ernaast zit en er dus de hele dag last van heeft.

Weerbaarheidstraining heeft hij niet nodig.
Hij is weerbaar genoeg gelukkig alleen is er vanaf t begin gezegd tegen iedereen dat iedereen lief en aardig moest zijn voor hem,zelfs in de bovenbouw terwijl hij de grote jongens zelf uitdaagde.Hoezo voorkeursbehandeling?
Maar hij heeft gister ook voor t eerst teruggeschopt.
Heb tegen hem gezegd goed gedaan!
Vandaag durfde hij niks terug te doen,ik zei de volgende keer goed hard doen zodat hij flink huilt.
En nee ik keur het niet goed en ze mogen van mij noooit beginnen maar als ze het er naar maken....

Pfff het had geholpen dat de juf gewoon had gezegd nou als je zoon niet gelukkig is op die plek zetten we hem gewoon ergens anders neer.
Waarom zo moeilijk als het makkelijk kan?



 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Boterbloem  schreef op: 17-02-2016 09:51:57

Reagerend op je laatste berichtje:

Je zegt dat hij speciaal is en dat er rekening met hem gehouden wordt...

Heeft hij wat? Of is het een giga etterbak die zich zou kunnen gedragen.

Hoe moeilijk ik het voor je vindt, wat het lijkt mij verschrikkelijk en dit moet gewoon niet kunnen gebeuren:

Maar het advies zo hard te schoppen tot hij flink huilt vind ik zo hartbrekend.
Er zijn zoveel kinderen die door het passend onderwijs ineens in een klas moeten kunnen functioneren zonder dat er daadwerkelijk goede begeleiding bij is... Die hebben vaak al heel veel moeite om mee te komen en kunnen helemaal niet omgaan met de omgangsvormen die de andere kinderen hebben...


Als dan het advies gegeven wordt vanuit ouders zo hard te schoppen dat hij flink huilt wordt het leven van dat kind nog moeilijker gemaakt..


Het advies staat wel in lijn met: ben hier voor mijn eigen kind, niet die van een ander.
Maar je kind zit op een school met andere kinderen... Dus daar heb je gewoon rekening mee te houden.

Mijn zoon snapt sociale omgangsvormen niet. Een klap op de schouder (vriendschappelijk) is voor hem een mep en die krijg je terug.
Goed? Absoluut niet... Maar past wel binnen zijn afwijking.
DUS moeten wij daar hard aan werken.

Ouders nemen contact met ons op hierover (als er wat gebeurd) en dan kunnen we SAMEN een oplossing zoeken.
Zij leren hun kind om niet zomaar een klap op de schouder te geven (hoe goed bedoeld ook) wij leren in rollenspel dat een klap op de schouder positief kan zijn en je dus ook moet luisteren naar wat iemand zegt en kijken hoe iemand op dat moment kijkt.

Dit proces heeft zo enorm lang geduurd bij hem. Nu kan hij het extern vertalen, maar als andere kinderen hierom het advies hadden gehad hem zo hard mogelijk te schoppen zou hij mogelijk niet alleen gezegd hebben dat hij dood wilde maar had ik mogelijk niet eens meer een zoon gehad...
Want als je de wereld niet begrijpt is het doodeng...
Als jij een vriendschappelijke klap niet begrijpt is het doodeng...
Als jij (ik noem maar wat want ik ken het kind niet) de hele tijd een kind aantikt omdat je het eigenlijk heel leuk vindt maar je niet goed weet hoe te uiten en dus enorm lomp bent en je wordt flink geschopt is de wereld echt eng.
Als jij in je stomme impulsiviteit een kind laat struikelen maar de kans niet krijgt om met hulp (school, ouders, hulp buitenaf) te leren dat dat geen omgangsvormen zijn is de wereld zo eng...

Voor veel kinderen is de wereld echt geen pretje... 
Geweld lost daarbij niets op. Je ziet het al aan je zoon. Dat de ander zo tegen hem doet werkt niet positief.
En als dit al zo lang duurt zal 1 keer schoppen niet helpen (als het idd een speciaal kind is, maar dat begrijp ik uit jou verhaal).
Kortom: dan moet je je kind leren mishandelen... Elke keer pijn terug bljiven doen.
Of het echt positief werkt voor je eigen kind? Ik weet het niet.

Maar de juffen en meesters staan denk ik ook steeds meer met de handen in het haar... Alles wordt bij elkaar in de klas gegooid. Elke afwijking, lichamelijk en verstandelijk e.d.) wordt met het juiste IQ bij elkaar gezet... Maar zo werkt het gewoon echt niet.

Ze gaan totaal voorbij aan hoe het leven is voor kinderen die emoties, lichaamstaal e.d. niet goed kunnen vertalen.
Ze gaan totaal voorbij aan de kinderen die het wel kunnen maar te maken krijgen met gedrag wat zij niet begrijpen omdat zij weten dat het zo niet hoort.
Ze gaan voorbij aan de kinderen die normaal mee kunnen komen maar hierdoor te weinig aandacht krijgen omdat alle aandacht naar die speciale kinderen gaat.

En zo kan ik door blijven gaan...


Kinderen met en zonder afwijking zijn de dupe...


Advies: ik zou wel met de ouders gaan praten.
Kijken wat je samen kunt doen om het op te lossen.
Want zo kan het voor je zoon ook niet langer.
Begrijp ook helemaal dat je hem niet uit een klas haalt waar hij vrienden heeft.

Hele lastige dingen.

EN wil er bij opmerken dat ik in niets van dit alles je wil aanvallen of zeggen dat je iets niet goed doet of wat dan ook hoor... Want dit lijkt me super moeilijk om mee om te gaan. Het is je kind, en je kind ongelukkig zien en dat iemand hem zo benaderd is zo verschrikkelijk...

Mijn zoon wordt bijvoorbeeld heel veel gepest. Het is omdat hij anders is dan de anderen. Kan wel heel boos worden op de pesters, maar tegelijkertijd begrijp ik het deels ook nog wel hoe lullig ook... Als je last hebt van een kind heb je de neiging vervelend terug te doen. Veel volwassenen hebben dat al, laat staan kinderen die het nog moeten leren...
Als een kind niet helemaal goed mee doet met spelletjes omdat het omgangsvormen niet begrijpt dan willen ze niet met je spelen.
Als een kind telkens je laat struikelen heb je geen zin om met dat kind samen te spelen...

Maar dat andere kind is het kind wat alleen staat... En de vraag is wat er in zijn hoofd omgaat bij de dingen die hij doet en welke gevolgen die dat heeft (wat hij mogelijk niet eens als gevolgen ervaart)...

 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Lisje  schreef op: 17-02-2016 10:50:45
Dat die jongen speciaal is, is 1 ding (ik heb ook een zoon met ass) maar dat betekent niet dat hij alles mag. School moet hem er op aanspreken. Dat verhaal van eten uit zijn mond halen en in een ander zijn broodtrommel doen, vind ik wel heel ver gaan en echt niet kunnen. Dat er  speciale kinderen op regulier onderwijs zitten is voor velen ook lastig. Mijn zoon (10)  heeft al jaren een rugzakje en is met hulp buiten de klas zoveel vooruit gegaan, dat hij nog maar een kleine sociaal emotionele achterstand heeft. Ze moeten veel  meer echt leren, wat voor anderen zelfsprekend is, maar met goede hulp kunnen ze wel komen op een acceptabel niveau.
Jouw zoon zit nu 2 weken naast deze jongen, neem aan dat juf dat dus steeds afwisselt. Naar is het wel, want niemand wil die jongen naast zich. Hopelijk krijgt hij hulp zodat hij beter in de klas komt te liggen en jouw zoon en anderen weer rust krijgen.
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Mv5  schreef op: 17-02-2016 11:21:51
Wat vervelend zeg. Ik vind het niet goed te praten dat een kind - ook al is het 'speciaal' - andere kinderen pijn doet (of dat nu bewust of onbewust is en of hij het nu snapt of niet) en dat school dan zegt. Ja, maar hij heeft ... dus hij kan er niks aan doen. Dat kan wel zo zijn, maar daar moeten school ouders kind en ib'er dan wel in investeren. Door te blijven benadrukken dat hij 'speciaal' is en het gedrag daarmee goed te praten help je zo'n kind niet vooruit, integendeel.
Mijn middelste heeft adhd en die heeft in groep 3 en 4 heel vaak alleen gezeten. Dat was beter voor haar en voor andere kinderen (en voor de juf). Dat hoeft echt geen straf te zijn of als zodanig gebracht te worden, maar als zo'n kind afgeleid wordt door de aanwezigheid van een ander kind naast hem en de school is in staat daar op die manier iets aan te verbeteren, vind ik dat niet slecht of buitensluiten. In het geval van mijn dochter was het juist een enorme verbetering, het ging qua leren beter omdat ze minder afgeleid was en ook lag ze daardoor beter in de groep omdat ze andere kinderen minder irriteerde/afleidde tijdens het werken. Daar kan een kind heel veel leren en van groeien.
Wat je zegt over het eten van dat kind, dat is ronduit vies en een kind in groep 3 zou toch moeten kunnen leren dat dat niet hoort.
Sowieso vind ik dat je ook ouders daar best op een normale,  niet aanvallende toon, op aan kunt spreken. Dat je zoontje naast hun kind zit in de klas en dat het niet helemaal lekker loopt en misschien samen bespreken hoe je dat van twee kanten uit kunt verbeteren. Maar dat werkt niet bij alle ouders helaas. Want het feit dat hij op school als 'speciaal' en dus 'daar moet je lief en aardig tegen zijn' (moet dat niet voor iedereen dan?) wordt bestempeld, komt vast (deels) vanuit de ouders. Maar sowieso zou ik het proberen.

 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Boterbloem  schreef op: 17-02-2016 12:03:41

Daar ben ik het overigens ook echt helemaal mee eens...
Wat niet kan, kan niet.
Net een heel gesprek over gehad met leerkracht van mijn zoon...
Wanneer kan hij mijn zoon laten nablijven, want veel dingen gebeuren uit een impuls.
Oplossing is simpel: kan het echt niet dan blijft hij na (ookal ging het ondoordacht, ook of misschien wel juist voor dit soort kinderen werken consequenties vaak goed omdat ze er op den duur zelf een ritme in gaan zien en kunnen gaan bedenken of het misschien toch niet zo slim was) en bij dingen wat minder erg is nog een keer uitleggen met duidelijk erbij dat een volgende keer hij nablijft... Beetje op gevoel dus (maar dat gebeurd bij ieder ander kind ook... Is een kind erg verdrietig dan accepteer je soms net even wat meer en doe je het af met een gesprek).
Slaan gebeurd niet, ook niet als je het slecht vertaald en daardoor denkt dat het een tegenreactie is op een verkeerde actie, maar dat betekend niet dat het goedgekeurd hoeft te worden. Dat het geaccepteerd hoeft te worden.


Daar zitten gevolgen aan.

En hier is het gevolg ook dat mijn zoon ook veel alleen zit op de gang. Maar hij zit zelf de positieve gevolgen er nu van in. Ook werkt hij veel bij de IB-er in het hokje. Dit is geen straf, dit is een maatregel om hem te helpen en zo is het ook uitgelegd. Aan hem, en aan de klas. Begrip van beide kanten.
Altijd leuk? Nee hoor... Want je bent toch anders en dan wil je niet (zeker niet in groep 7 merk ik, wordt nu erger). Maar het heeft nut en effect.

Lastige dingen hoor... Zoek voor ieder kind afzonderlijk maar eens een goede oplossing.
Als moeder van 2 kinderen vind ik het al lastig, laat staan als je er 32 in de klas hebt ;-)

 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Sammy  schreef op: 17-02-2016 12:30:33
Het lijkt wel alsof je zoon op de oude basisschool van mijn zoon zit...! Die had ook zo'n etterbak in de klas die steeds het hand boven het hoofd gehouden werd, gek werden we ervan! Met de directrice schoten we ook heel weinig op omdat ze domweg de hand boven het hoofd van de betreffende leerkrachten bleef houden. In groep 8 was voor mijn zoon de situatie echt niet meer uit te houden. Hij werd toen onderweg naar en van school ook steeds door het betreffende klasgenootje getreiterd. We hebben toen gedreigd om de inspectie er boven op te zetten als de school hier nog steeds niks aan wilde doen. Eindelijk werd er iets gedaan en is het betreffende mannetje meerdere malen een aantal dagen van school geschorst geweest. Ik was blij dat het schooljaar om was en we verder niks meer met de basisschool en dat nare manneke te maken hadden, maar we hebben de maanden, dagen, uren en zelfs minuten wel af moeten tellen!

Als meerdere kinderen in jou zoon zijn klas last van het betreffende mannetje hebben, moeten ze daar echt iets mee doen. Laten ze hem gewoon maar eens alleen zetten, hij bewijst immers meerdere malen dat hij gewoonweg niet naast iemand kan zitten omdat hij dan gaat zitten klieren. Blijf er bovenop zitten en op je strepen staan.

Succes!
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Ma Dalton  schreef op: 17-02-2016 15:21:24
het gaat veel te ver dit. Ik snap dat juffen soms met de handen in het haar zitten en ook dat kinderen soms niet beter kunnen, dan vervelend gedrag vertonen. heb zelf al eens een van mijn mannen voortijdig uit het directeurskamertje mogen halen   

maar dit kan echt niet. Het zijn maar tikjes..Jouw kind ervaart het als vervelend..dus is het dat ook voor hem. Ik zou goed nadenken, en een rustige ( niet boze) mail schrijven dat je erover na hebt gedacht en dat je aanvraagt of je zoon in zijn eigen belang een andere buurman / buurvrouw mag.

En boterbloem, sorry, maar ik heb mijn oudste ook het advies gegeven om een heel druk ADHD mannetje met nog een andere vorm van autisme desnoods maar een fikse klap te geven als ge-etter na gewaarschuw niet stopt.. de juf maar blijft zeggen dat "M" nou eenmaal anders is, en daarom iedereen maar op de koop toe moet nemen dat je af en toe een fikse klap krijgt.
een kind is een dag niet naar school geweest zo hard slaat hij, hij laat mensen struikelen bij gym. Hij vloekt, bedreigt en gooit kleine kinderen om.  En dat je dan smiddags eigenlijk ja moet zeggen als hij dan ook nog gaat vragen voor een speelafspraak, want hij kan het niet beter. En hij bedoelt het toch grappig  .. En nee zeggen is niet sociaal.

Mijn zoon heeft hem weleens meegenomen, want hij vindt het zielig. Bij ons in huis is "M" eigenlijk ook niet te hanteren. Onaangepast, Onopgevoed en autisme dat is geen fijne combi. Hij is 9 en pakt zonder vragen speelgoed af van mijn 3 jarige, want hij had daar net zin in. Als mijn zoon nu nee zegt tegen een verzoek om te spelen, vind ik hem niet gemeen, maar gezond.
Mijn zoon slaat terug.. En hij slaat mijn zoon niet meer.. Tja, buurjongen is te aardig om te slaan en wordt door "M" in elkaar gemept, omdat hij niet wilde spelen. Reactie van de juf was: beste R, had je deze explosie van M ook kunnen voorkomen. de wereld op zijn kop. 

Een ander mannetje uit mijn school zijn klas is een echt stuiterbal ADHD mannetje. Ook compleet met pillen etc.  Speelt elke week op zijn minst een middag bij ons. En dat gaat af en toe ook niet goed, hij heeft weleens iets stuk gemaakt, heeft hier al vaker staan gillen, ook al staan huilen. Maar hij is ook creatief, lief en grappig.  En hij is nooit opzettelijk gemeen zoals het bij "M" wel voelt.. De ene ADHD / auti is de andere niet.
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Proestie  schreef op: 17-02-2016 15:53:54
Ik heb hier ook wel eens een topic over geopend. Het is en blijft een hele lastige zaak. Mijn kind is hoog sensitief en vindt het dus vreselijk als er kinderen zijn die steeds met hun pen zitten te klikken, geluidjes zitten te maken enz. Hij zit in een combi groep met meerdere kinderen met ADHD en ASS. Ik probeer nog steeds mijn kind de andere kant te laten zien, maar ik merk dat het begrip bij mijn zoon en ook bij mijzelf af neemt. Ik kom hier later nog verder op terug ik moet zo eerst even weg
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Boterbloem  schreef op: 17-02-2016 16:12:25

Daarom zeg ik ook:
Het is niet oke en er moet ook wat mee gedaan worden.

Zoals in dit voorbeeld, ookal zijn het 'maar' tikjes en klapjes (al lees ik dat er meer gebeurd dan dat),
je blijft van elkaar af.
Kan dat dus niet, dan moet diegene die dat niet kan apart zitten bijvoorbeeld.
Niet als straf, maar als hulpmiddel omdat hij het uit zichzelf niet kan.

Tja en voor de rest... Je zou eens moeten weten wat voor chaos het vaak in het hoofd van mijn zoon is...


Snap het gevoel op zich wel, maar als ik zie welke strijd hij elke keer weer moet leveren en dat hij daadwerkelijk zichzelf van kant wilde maken dan doet het mij pijn te horen dat ouders adviseren zo'n kind ook nog te slaan.

Als het zo mis gaat bij een jongen zou hij niet nog eens extra de pineut moeten worden.
Als juf klapjes en tikjes toelaat als ze dat ziet terwijl ze weet dat die ander het vervelend is moet ZIJ er wat aan veranderen.
En als ouders onderling wanneer het mogelijk is moet je er iets aan doen.

En kijk, onopgevoed dat is verschrikkelijk... Maar stel je toch voor, je krijgt geen opvoeding en andere kinderen krijgen ook nog toestemming je te meppen, wordt het enkel slechter van naar mijn idee..

 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Sammy  schreef op: 17-02-2016 17:12:56

Waren alle ouders met een kind-met-een-etiketje maar zoals jij Boterbloem! Maar helaas zijn zeker 8 van de 10 ouders dat niet, die zijn (blijkbaar) van mening dat ze hun kinderen geen verdere opvoeding hoeven te geven en gebruiken het etiketje als excuus. Op zich kun je het kind het niet eens kwalijk nemen, maar als de ouders die achter het kind staan als een stel slappe watjes reageren en alles afschuiven op het etiketje dan ben je snel klaar.
Ik ben niet voor slaan en schoppen. Maar heb tegen mijn zoon ook genoeg keren gezegd geeft dat kl*te joch maar eens een flinke trap tegen z'n poten als hij je weer aan het jennen is. Op een gegeven moment is het gewoon genoeg als school en de ouders niets doen willen. Mijn zoon was bang dat hij straf zou krijgen als hij het deed, maar ik heb hem belooft dat ik de eerste zou zijn die op school stond als hij daarvoor straf zou krijgen. Gekgenoeg heb ik dat nooit hoeven doen..

Echt ik heb bewondering voor je hoe je toch steeds weer met alle partijen wil praten en het samen proberen op te lossen, respect! Ben blij dat zulke ouders echt nog bestaan (uhm dat is een oprecht compliment)

 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Proestie  schreef op: 17-02-2016 17:27:32
Helemaal met je eens Sammy!
Als ik weer een stuk(je) van Boterbloem lees, dan denk ik nog weer een keer aan het andere kind en hoe sneu dat ook is. Ik probeer het mijn kinderen ook echt mee te geven. Het is zo complex en het is wel mooi om te zien hoe iedere ouder zo voor zijn kind opkomt!
Hoewel ik schreef dat mijn zoon en ik af en toe het geduld en begrip verliezen, weet ik dat ik 1 van de weinige ben bij ons op school die oprecht probeert wat voor het andere kind te kunnen betekenen. Ik praat regelmatig met een moeder van een klasgenootje met ASS en grappig genoeg zie je dat we dan steeds ook begrip hebben voor het kind van de ander. Als je dat dan echt zo voelt kun je dat ook weer beter uitleggen aan je kind.
Op dit moment zit mijn zoon niet lekker in zijn vel en kan dus heel weinig hebben van zijn klasgenootje. Doordat mijn zoon hem regelmatig hielp, begrijpt hij er niks van dat mijn zoon nu geirriteerd raakt van zijn geluidjes ed. Ik begrijp dat hij het niet begrijpt, maar toch begrijp ik mijn zoon ook. En als het dan te ver gaat, dan kom je toch voor je eigen kind op, ookal weet je dat het andere kind er weinig aan kan doen en het niet begrijpt.
Ik merk hier ook dat de leerkracht het ook niet meer weet. Geeft mijn zoon aan dat hij 'gek' wordt van de geluidjes dan moet het andere kind naar de gang.
Hier is het ook zo dat veel kinderen deze jongen links laten liggen en er ook niet zoveel last van hebben. Mijn zoon vindt het snel zielig en heeft echt geprobeerd te helpen, maar hij loopt er nu zelf in vast.
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Annotje  schreef op: 17-02-2016 18:01:25
Hallo

boterbloem,ik snap jou ook wel.
Ben ook blij dat je mij ook snapt.
Ik heb ook altijd geroepen dat slaan geen oplossing is en vind dat ook niet de eerste dingen die ik mijn kinderen aanraad.
Zoals ik al zei is mijn oudste jarenlang gepest en ook hij heeft boven aan het raam gestaan dat hij dood wou😢
Ik hoopte van harte dat hij de pesters eens goed te grazen nam! 
Want zoals de juf zei viel het wel mee en had dat meisje het ook niet makkelijk.

Ik snap dat er kinderen zijn die het niet makkelijk hebben maar ik pas er voor mijn kind als boksbal te laten gebruiken.
Mijn hart huilt als mijn kind met zijn eten thuis komt en niks heeft gehad omdat er iemand op heeft gekwijld.
Dat hij die dag 8 keer is geslagen,en hij gaat niet naar de juf want juf doet toch niks?
Juf ziet de klapjes en tikjes gewoon,dat gaf ze zelf toe.

Proestie,heel herkenbaar.in het begin had ik idd ook begrip.
Daar is nu weinig van over.
Omdat ik uiteindelijk het beste wil voor mijn eigen kind!
En ik vind het ook sneu hoor voor dat jochie en zijn ouders maar op dit moment vind ik het erger voor de mijne.



 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Kees  schreef op: 17-02-2016 19:47:38
Ik adviseerde slaan met het idee dat het een "gewone etterbak"  was.

een kind met andere gebruiksaanwijzing behoeft andere aanpak denk ik maar alles accepteren: nee.

je uitleg is mooi boter, zeer nuttig ook.
maar de andere kant is ook gewoon kut.
als een kind zo de grond in wordt getrapt dat er niks geen eigenwaarde overblijft en zo ongelukkig is, is begrip nog ver te zoeken natuurlijk.

het kind wat pest of veroorzaakt kan ef dan niks aan doen maar het slachtoffer ook niet!
De aanpak staat of breekt met hulp van school en ouders
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Ma Dalton  schreef op: 17-02-2016 20:45:17

Quote kees:
Ik adviseerde slaan met het idee dat het een "gewone etterbak"  was.

een kind met andere gebruiksaanwijzing behoeft andere aanpak denk ik maar alles accepteren: nee.

je uitleg is mooi boter, zeer nuttig ook.
maar de andere kant is ook gewoon kut.
als een kind zo de grond in wordt getrapt dat er niks geen eigenwaarde overblijft en zo ongelukkig is, is begrip nog ver te zoeken natuurlijk.

het kind wat pest of veroorzaakt kan ef dan niks aan doen maar het slachtoffer ook niet!
De aanpak staat of breekt met hulp van school en ouders



+1
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Ik  schreef op: 17-02-2016 21:04:59

Nou met bovenstaande van Kees ben ik het ook eens!



Hoe gaat het uberhaupt straks op de middelbare school met zulke kinderen? Als ze dan ook op een reguliere school worden gezet dan is er toch ook nooit 1 op 1 hulp de hele dag ?

Het is triest dat wel maar ook juist voor de slachtoffers..die hebben hier ook niet om gevraagd. Maar ik snap best dat het voor ouders van zo'n kind ook heel zwaar is..althans als ze zelf ook de moeite nemen om er alles aan doen.

 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Smvn&d  schreef op: 18-02-2016 11:45:25
En als jij de juf een paar tikjes en klapjes geeft, is het dan nog steeds oke? Figuurlijk bedoeld uiteraard.

Lastig, wij hebben hetzelfde probleem, maar dan met kinderen uit een andere klas, 3 jongens uit 1 klas hoger, 1 is inmiddels van school gestuurd, maar die andere 2 terroriseren mijn zoon zodra ze de kans hebben, en weet je alles is nu zo aangepast, dat mijn zoon eigenlijk degene is die beperkt word. Ze duwde hem steeds bij de kapstok, nu heeft zoon een kapstok vlak bij de juf. In de grote pauze waar de juf niet bij is sloegen ze hem in elkaar, mijn zoon zit nu al vanaf de 2e week van na de zomer vakantie binnen in de grote pauze, vrijwel het hele schooljaar dus al. En waarom, omdat mijn zoon er niet mee om kan gaan, hij laat zich 10x slaan, en dan mept hij terug, alleen mept hij niet zachtjes terug, maar direct goed, met bijv. een blauw oog tot gevolg. Is dat goed, nee misschien niet, maar hij is niet de aanstichter, als ze hem nou eens met rust laten, dan is er niks aan de hand. Die jongens zelf hebben maar 1 week binnen gezeten.

Ik heb zelfs bij het schoolplein gestaan stiekem, omdat mijn zoon bang was, en met mijn eigen ogen gezien hoe hij in een hoekje gedreven werd, en met speeldingen gemept werd. Nou ik stond er heel snel naast, ben heel boos geworden op dat kind (op een normale manier, heb niks ergs gedaan of gezegd), en nee niet omdat het de eerste keer was, was de tigste keer dat hij mijn kind zo sloeg. heb ook allebij mijn kinderen van het plein geroepen, en de directeur die er notabene 5 meter vanaf stond heb ik gezegd dat hij maar moest bellen als zijn school weer veilig was. 
Gevolg was dat de ouders van dat jongentje op school woest zijn geworden, echt hele drama's.
Het mooiste is nog dat toen mijn zoon 1x goed terug uithaalde na maanden, de ouders bij de directeur stonden dat zo'n kind niet op school hoort. Echt idioten. Dit was allemaal vorig schooljaar. 

Ik ben ook niet zo goed in mijzelf inhouden. Na die ene keer dat zoon wat had terug gedaan riep die moeder over het schoolplein dat als hij ooit nog 1 vinger zou uitsteken ze hem zelf wel even in elkaar zou slaan. Toen ben ik heel rustig gebleven, en heb gezegd, dat moet je vooral doen, maar neem wel eerst afscheid van je eigen kind want ze vinden je nooit meer terug. Nu loopt ze een blokje om. 

Overigens doen deze 2 kinderen het bij heel veel kinderen, maaaaaanden na dit incident heeft die vader (of oom, ik weet het nog steeds niet) hier dronken aan de deur gestaan, om half 12 savonds!! om ons even te bedreigen (hij had blijkbaar drank nodig om iets te durven, kneus). Hij kwam er achter dat hij dat even bij de verkeerde deed, en ik wist niet dat dronken mensen zo snel weg konden zijn zeg.. Maar goed ik heb geen last meer van ze gehad.

Maar goed, hier is mijn kind dus ook de dupe van het gedrag van andere, deels begrijp ik het, want ja mijn zoon haalt op een gegeven moment goed uit, maar niet na 1 of 2 keer, ze moeten hem behoorlijk lang pijn doen wil hij zo reageren, dus eerlijk vind ik het niet. Maar om mijn zoon te beschrermen laat ik het nu zo, hij wil zelf namelijk ook binnen blijven.

Maar ik snap niet dat ze hem samen aan een tafel zetten ect, of jou zoon apart willen zetten, dat is niet eerlijk, zoals bij mijn kind dus feitelijk ook gebeurt. Dat kind moet aangepakt worden, niet jou kind.
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Mamsie  schreef op: 18-02-2016 13:07:23
Mijn beide kinderen zijn gepest.
Ik heb altijd geprobeert om gedrag en kind los van elkaar te zien, hoe moeilijk ook.
Maar een keer houdt dat op.....

Dat schermen met handicapts heb ik echt veel moeite mee, natuurlijk kan het zijn dat een kind impulief reageert, maar dat kan gewoon niet.
Slaan en tikjes uitdelen?
Not done....

Aan de andere kant denk ik omdat de juf dat zo de nadruk op legt, dat het veel erger geweest is, dat dit nog "over" is?

Ik vind het heel lastig, ik merk dat leerkrachten ook een beetje met de rug tegen de muur staan.
Onze dochters hebben beide een "handicap" en de jongste is ook niet altijd even handig in communicatie....maar slaan ....Nee.
Maar daar is het het kind ook niet na.
Ik zou eht als ouder in ieder geval willen weten.

Ook wij hebben geprobeert met ouders in gesprek te gaan, is nooit gelukt...Ouders wilden niet meewerken, waardoor het alleen maar lastiger werd.
Mijn kind komt er wel, al heeft ze echt last van het pesten...
Een kind wat zo de handen boven het hoofd wordt gehouden gaat er niet komen.
Je kunt namelijk later er ook niet zomaar op los slaan.
Regels blijven regels, en moeten ook heel consequent nageleefd worden, en niet bij eht ene kind wel en bij het andere kind niet.

In dit geval zou ik de juf een mail sturen, met alles wat je zou willen zeggen en dan als later willen aangeven dat je er nogmaals een gesprek over wilt hebben.
Je hebt dan wel alles al benoemd, en wordt je niet verrast dat je niet je eigen zegje kan doen.

Succs!
 
Quote
RE: rotgevoel over 10 min gesprek
Boterbloem  schreef op: 18-02-2016 13:17:26

Dat is ook een lastige.
Hier ook ouders van kinderen die niet willen meewerken. Zijn tegelijkertijd dus ook de kinderen die mijn zoon pesten. Die enorm uitdagen en weten dat hij hapt. Ze maken hem echt het leven zuur.
Juist als die ouders zouden willen samenwerken wordt voor de hele klas veel ellende voorkomen.

Tegelijkertijd vind ik het wel lastig als je zegt:
Het kan zo zijn dat een kind impulsief reageert, maar dat kan gewoon niet...

Misschien begrijp ik je verkeerd, maar het voelt voor mij een beetje als:
Je mag dan wel allergieen hebben, maar met melkproducten kan het gewoon even niet..


 


Niet alles is aan te leren. Anders bestonden afwijkingen niet omdat je kinderen gewoon het gewenste gedrag aanleert.
Iets zit in je of niet. En daarin kun je gaan sturen.
Maar een impulsief kind zal niet ineens goed kunnen wachten en gaan nadenken voor het wat doet...

Dan wordt de lat te hoog gelegd en krijg je enorm veel irritatie.

Wel ben ik van mening dat je een manier van reageren kun ombuigen/ veranderen.
Dus sla jij in een impuls, zoals het voorbeeld bij mijn zoon dat hij lichaamstaal niet goed kan vertalen en dus slaat als hij en vriendschappelijke klap op de schouder krijgt) dan moet je een andere impulsreactie gaan aanleren.
Zo verschrikkelijk moeilijk, bij hem iig niet onmogelijk. Maar goed, dat zal niet bij ieder kind zo zijn...
EN daar gaat tijd overheen. Met een kind van 10 kun je weer meer dan met een kind van 7 op dit vlak...

Daarom is dat overleg van ouders ook zo mooi!


Ouders die daar voor open staan (zijn er gelukkig nog wel een aantal) werken zo positief mee om de wereld van deze kinderen mooier te maken.
Zij leren hun kinderen rekening houden met, ik leer mijn kind rekening houden met.
Makkelijk? Nee, nog nooit makkelijk geweest. Maar je moet het wel samen doen.

Maar goed dan moet je idd wel leerkrachten, hulpverleners EN ouders hebben die allemaal mee willen werken.
En krijg die soms maar eens op 1 lijn ;-)

 
Quote
Navigatie


Reageren op rotgevoel over 10 min gesprek
Naam
Bericht