nog niet willen door slapen

Daan vond zijn wieg geweldig en zijn ledikant niet. dus heb ik een vogelnestje in zijn ledikant gemaakt en nu slaapt hij prins heerlijk gedwongen in zijn eigen knusse bed.
ben blij dat ik mezelf ook dwing en elke dag weer in mijn bed te gaan liggen, wat een straf.

---

www.facebook.nl/cupcakepie... voor een lekkere en mooie taart 

Anna, wij wennen het ook aan vanaf dag 1. Liefst mijn kinderen heerlijk in hun eigen bed. Yenthe accepteerde dat, die heeft 2x naast mij gelegen, beide keren was zij ziek. Overdag ook lekker rustig in haar bed. Voor haar werkte dat, prima!

Thomas slaapt sinds een paar maanden 's avonds in zijn bed, als hij zich goed voelt. Half in de nacht leg ik hem tussenin als hij het moeilijk heeft. Overdag slaapt hij alleen op schoot, het liefst bij mij. Het zij zo. Hij heeft die veiligheid nodig, het weten dat we er voor hem zijn en de warmte van een lichaam.
In het begin bleef ik het proberen, overdag en 's nachts. Resultaat was een gefrustreerde, oververmoeide mama, een overprikkelde Thomas en een vervelende Yenthe die de spanning prima aanvoelde. Nu hebben we allemaal rust.

Natuurlijk zou ik hem nog steeds het liefst in zijn bedje laten slapen, ik slaap dan beter en langer. Maar het belang van Thomas gaat hierin voor mijn belang. Hij heeft ons nodig, op welke manier dan ook, en dan zijn we er voor hem.

Quote mama_lisa_daan:

Daan vond zijn wieg geweldig en zijn ledikant niet. dus heb ik een vogelnestje in zijn ledikant gemaakt en nu slaapt hij prins heerlijk gedwongen in zijn eigen knusse bed. ben blij dat ik mezelf ook dwing en elke dag weer in mijn bed te gaan liggen, wat een straf.

Het gaat er niet om dat naar bed gaan een straf is, maar als een kindje/baby wel heel bang of angstig is en je zet je eigen wens dan toch door, kan het een straf worden.

@danielle ... zo komt het niet altijd over.
het wordt soms zo gebracht dat als je niet samen met je kind slaap je het fout doet.

---

www.facebook.nl/cupcakepie... voor een lekkere en mooie taart 

Quote mama_lisa_daan:

@danielle ... zo komt het niet altijd over. het wordt soms zo gebracht dat als je niet samen met je kind slaap je het fout doet.

Ik snap je gevoel wel hoor. Ik denk dat je, wanneer jij naar je kindje luistert, het super doet! Als je kindje lekker in zijn eigen bedje slaapt, prima, lekker van genieten.

Maar ikzelf krijg dus echt de kriebels van mensen die hun kindje laten huilen, beneden zelfs. Met alle respect, niet als persoonlijke aanval bedoeld, maar dat is voor mijn gevoel duidelijk niet naar je kind luisteren en daar heb ik moeite mee.

Dat snap ik, en ik laat hem zeker niet beneden huilen in de nacht.
maar als hij jammert dan laat ik hem vaal slaapt hij dan weer even door beetje mopperen enz enz enz .. zodra het echt huilen wordt sta ik der als de kippen bij hoor.

maar ik denk dat elke moeder het doet op haar manier met liefde voor haar kind.
en er zijn meerdere manieren van oplossen en welke het beste is , dat is voor elk gezin en kind anders.

---

www.facebook.nl/cupcakepie... voor een lekkere en mooie taart 

Ik denk dat het helemaal niets uitmaakt, hoor.
Wij hadden 1 kind dat liever niet bij ons lag Hij sliep veel beter in zijn wiegje en viel ook liever niet op schoot in slaap.

Het gaat er voor mij altijd meer om waar het betreffende kind behoefte aan heeft. Is hij/zij bang, heeft het mama echt nodig of is hij/zij tevreden in het eigen bed al dan niet op de eigen kamer?

Hetzelfde geldt voor (nacht)voedingen. Dat doe je nooit fout als je afgaat op wat je kind nodig heeft.

Ik denk dat moeders die hun baby's veel bij zich hebben een beeld hebben van een kindje dat moederziel alleen in het donker ligt, bang, angstig en dat niet gehoord wordt terwijl het mama roept. De situatie kan natuurlijk heel anders zijn!

In de natuur drinken baby's volgens mij ook meer in de nacht dan op de dag, Als je kijkt bij borstvoeding zie je ook dat de productie snachts beter is dan overdag. En dat is logisch, want vroeger was je overdag drukker bezig met van alles, voedsel verzamelen, steeds verhuizen (we zijn wel van origine nomaden) en dan was er niet altijd even veel tijd om te drinken, dus dat moest snachts.

En ik merkte ook dat als mijn baby overdag druk was met ontdekken er niet altijd evenveel tijd was om te drinken, en dat werd 's nachts ingehaald. Daar had ik geen probleem mee hoor, zolang hij mij maar liets lapen (borsten werken ook als ik lig te slapen lol )

Klinkt logisch, Melissa!

Mijn jongste drinkt ook heel graag 's nachts. Overdag ook, maar dan korter en sneller alsof ze het eigenlijk te druk heeft.

mijn meisje van 11 mnd komt ook ongeveer 1 x per nacht, maar meestal omdat ze honger heeft oid, ze kan geen grote porties op, max 140 per keer, dus ik vind het prima, ga gewoon wat eerder naar bed. en als ik echt moe ben schop ik mijn man er een keer uit

Quote mama_lisa_daan:

@danielle ... zo komt het niet altijd over. het wordt soms zo gebracht dat als je niet samen met je kind slaap je het fout doet.

Soms wordt het ook gewoon zo opgevat terwijl 't niet zo bedoeld is.

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Bij honger: prima, gewoon voeden!
Bij angst: prima, bij je nemen
Bij eenzaamheid: heel goed, troosten en bij je nemen

Doe ik ook.
Je merkt aan je kindje echt wel of het serieus iets is of dat het gewoon gezeur/gejengel is.

Maar als alles goed is, en je kind alleen maar aandacht wil 's nachts en gaat lachen en kraaien naar mama... sorry, maar daar zijn de nachten niet voor. 's nachts slapen we.

Mijn zoontje had geen honder 's nachts, hij hoefde vaak niet eens zijn flessen.
Hij draaide gewoon zijn ritme om. Tja, dan doorbreek ik dat en dat geeft nu al maandenlang een perfect resultaat: hij slaapt heerlijk door.

@sennamvyent: daarom zei ik ook: ik heb daar geen ervaring mee, dus zou niet weten hoe ik het zou doen als mijn kindje zo zou reageren. Als het voor jullie goed voelt zo: helemaal goed!

Maar ik blijf van mening dat je als moeder de dingen grotendeels zelf in de hand hebt, zowel in het aanwennen van eigen bedje, als het aanwennen van een ritme, als het aanwennen van nachtvoedingen, als het aanwennen van overdag bij je op schoot slapen...

er zullen altijd kindjes zijn die het echt nodig hebben, dat zie je snel genoeg, en dan moet je doen wat het beste voor jullie is. Maar vaak zie je toch dat als je het ritme even doorbreekt dat het ook heel anders kan.

Quote :

Ik denk dat moeders die hun baby's veel bij zich hebben een beeld hebben van een kindje dat moederziel alleen in het donker ligt, bang, angstig en dat niet gehoord wordt terwijl het mama roept. De situatie kan natuurlijk heel anders zijn!

Ik denk dat het meestal anders is hoor... mijn zoontje ligt heerlijk tevreden te slapen, die is geen moment angstig of eenzaam geweest. Hij werd juist heel onrustig van onze aanwezigheid als hij wilde slapen.
Er zullen altijd moeders zijn die hun kindje eenzaam en angstig laten zijn helaas, maar dat is dus meestal niet het geval.

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Tuurlijk kan ik hem overdag dwingen in zijn bed te gaan slapen. Dan hebben we een paar heel ellendige weken waarin hij overdag niet slaapt, ik uren bij hem op zijn kamer ben en Yenthe zich alleen moet zien te redden, beneden.
Geen optie voor ons gezin.
Evenals de nachten. Tuurlijk kan ik er per nacht 30x naar toe lopen om hem te troosten. Wiegen, naast hem zitten met hand op buik en daarna nog een half uur wakker liggen omdat ik verwacht dat ie nog wakker gaat worden. Als ik hem naast me neem is hij minder oververmoeid, ben ik dat en papa ook!

Ik zie het als gewenning, maar vooral als noodzaak om ons gezin zo goed mogelijk te laten functioneren.
Wanneer hij zich beter voelt, zal alles vast wel gaan veranderen.

daarom zou ik het ook niet doen als ik jou was @sennamvyent! Gewoon doen zoals het nu goed gaat, beter voor jullie allemaal!
En ooit gaat het vast goedkomen met het slapen... belangrijkste is dat jullie lekker in je vel zitten.

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Quote Anna28:

Maar ik blijf van mening dat je als moeder de dingen grotendeels zelf in de hand hebt, zowel in het aanwennen van eigen bedje, als het aanwennen van een ritme, als het aanwennen van nachtvoedingen, als het aanwennen van overdag bij je op schoot slapen... [...] Ik denk dat het meestal anders is hoor... mijn zoontje ligt heerlijk tevreden te slapen, die is geen moment angstig of eenzaam geweest. Hij werd juist heel onrustig van onze aanwezigheid als hij wilde slapen. Er zullen altijd moeders zijn die hun kindje eenzaam en angstig laten zijn helaas, maar dat is dus meestal niet het geval.

Wat betreft het eerste stukje. Dat heb ik ook ooit gedacht. Na kind 4 wist ik beter Hier zijn ze echt allemaal heel verschillend qua karakter en hebben ook echt andere dingen nodig (gehad). Of ik ben niet hard genoeg ofzo, dat kan ook

Zo zie je maar, jouw zoontje hoeft ook niet verdrietig in bed te huilen al was dat voor sommigen misschien wel het beeld wat ze van je geschreven stukje hadden gekregen.

Quote Anna28:

[...] zou dat niet te maken hebben met wat je het kindje aanwent denk je? Als je babytje vanaf dag 1 in zijn eigen bedje slaapt, dan weet ze toch ook niet anders?

Mijn zoontje sliep vanaf dag 1 in een ledikantje, naast mijn bed.
En vanaf 4 maanden wilde hij dat niet meer. En sindsdien ligt hij naast mij, in mijn bed.
Natuurlijk had ik hem kunnen dwingen en kunnen volhouden door te laten huilen.
Maar ik kon dat niet, hij wilde het niet meer, vond 't eng of eenzaam, of weet ik veel wat hij er van vond.
Nog steeds zegt hij "nee" tegen zijn bed en ligt hij nog steeds naast mij.
Ik zit er niet mee, denk dat 't wel een keer overgaat. Op een gegeven moment wil hij gewoon zn eigen ruimte. Nu wil hij bij mama zijn.
Ik wil hem dan niet dwingen tot iets wat hij niet wilt.

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Quote -danielle-:

[...] Wat betreft het eerste stukje. Dat heb ik ook ooit gedacht. Na kind 4 wist ik beter Hier zijn ze echt allemaal heel verschillend qua karakter en hebben ook echt andere dingen nodig (gehad). Of ik ben niet hard genoeg ofzo, dat kan ook Zo zie je maar, jouw zoontje hoeft ook niet verdrietig in bed te huilen al was dat voor sommigen misschien wel het beeld wat ze van je geschreven stukje hadden gekregen.

en dat is denk ik de ervaring die ik nog niet heb
maar zowieso ben ik vrij nuchter en misschien wat consequenter dan veel anderen. Maar niet minder liefdevol, verzorgend of gek met mn ventje
En natuurlijk hoeft mijn zoontje niet te huilen als hij verdrietig is, je hoort gelijk of het menens is of dat het moppers zijn. Hij huilt zowieso eigenlijk nooit, alleen als er echt iets is. En dan ben ik er, dag of nacht.
Die 2 nachten dat ik hem een tijdje heb laten huilen waren echt de nachten waarin hij moest leren dat ik niet kwam als hij wilde spelen of er even uit wilde. En dat pikte hij snel op, sindsdien 'roept' hij me niet meer als er niks is. Wel als hij wat nodig heeft (pijntjes, koorts, verkouden, slokje water enz) En dat mag.

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Alice Voor je het weet is hij terug naar z'n eigen bed. Echt, als ik mijn oudste van 12 zie... Het gaat allemaal zo snel! Vind het gewoon jammer dat hij al niet meer de leeftijd (en het formaat hihi) heeft om 's nachts gezellig bij me te komen liggen. Aan de andere kant wel goed. Werd eergisteren wakker en toen lagen we met zessen in 1 bed. Maar goed dat de 2 oudsten er niet meer bij willen

Haha, Danielle, gezellig, met jullie 6'en!
Mijn zoontje is nu 17 maanden bijna. Denk dat hij er nog wel een tijdje ligt. Kan daar zelf ook echt wel van genieten. Dat lieve slapende gezichtje naast mij 's nachts
Denk dat ik ook gewoon veel te lui ben om er 's nachts uit te gaan. Moet er niet aan denken.

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Quote SismvNick:

ik heb toen Nick geboren was geluisterd naar de kraamhulp, die zei mij dat ik hem niet uit bed mocht halen eerder dan zijn voeding tijd was, ik heb toen een baby van 6 dagen oud, ruim 2 uur laten huilen, en ik zelf ook, ik dacht echt dat ik hem niet uit bed mocht halen.

vind het raar dat kraamhulpen zulke adviezen geven, ze had nooit gehoord van voeden op verzoek zeker?

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Quote SismvNick:

Het belangrijkste bij moeder zijn vind ik je eigen gevoel volgen, dan doe je het goed. Mensen kunnen nog 100e adviezen geven, maar je moet gewoon jou gevoel volgen, ik heb toen Nick geboren was geluisterd naar de kraamhulp, die zei mij dat ik hem niet uit bed mocht halen eerder dan zijn voeding tijd was, ik heb toen een baby van 6 dagen oud, ruim 2 uur laten huilen, en ik zelf ook, ik dacht echt dat ik hem niet uit bed mocht halen.

Een waarheid als een koe. Ik ben nu 35 en nu durf ik dat al een stuk beter. Toen ik moeder werd op m'n 23e niet. Ik luisterde naar allerhande adviezen. De één nog slechter dan de andere... Als ik toen wist wat ik nu weet, had ik destijds toch wel heel wat dingen anders gedaan!

Laten huilen heb ik nooit gedaan, omdat mijn oudste eigenlijk nooit echt huilde. Maar..., mijn grootste blunder: banaan met sinaasappelsap voeren vanaf een week of 11!!! Was het advies van de huisarts. Wist ik veel...
O ja, en flesvoeding geven omdat de kraamzorg zei dat dat beter was.

Heb er nog wel een paar, maar deze 2 heb ik het meeste spijt van.

Jij was met 19 wel jong mama, Sis! Eigenlijk wel heel leuk dat jouw kinderen zo'n jonge moeder hebben!

Ik ben er op tegen om een kind te laten huilen als het angstig is, eenzaam is, honger heeft, ziek is enz....
Maar soms heeft een kind het even nodig om te huilen, ik ken kindjes die zichzelf altijd in slaap huilen. Even verwerken van de dag.
Tim jengelt als hij in bed gelegd wordt.

Je hebt huilen en huilen. Iedere moeder hoort het verschil wel of er echt iets is of dat er niks aan de hand is.

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Quote Anna28:

Ik ben er op tegen om een kind te laten huilen als het angstig is, eenzaam is, honger heeft, ziek is enz.... Maar soms heeft een kind het even nodig om te huilen, ik ken kindjes die zichzelf altijd in slaap huilen. Even verwerken van de dag. Tim jengelt als hij in bed gelegd wordt. Je hebt huilen en huilen. Iedere moeder hoort het verschil wel of er echt iets is of dat er niks aan de hand is.

ja maar in je eerste post zei je dat je je kindje een uur! beneden hebt laten huilen... een baby die na zo lange tijd nog huilt,is in mijn ogen niet echt een "even in slaap huilen huiltje"

wij hebben amber nooit tussen ons ingehad met slapen. al vanaf dag 6 in dr eigen kamertje. wel opgestaan natuurlijk als ze huilde. maar op den duur wel een speentje erin gedaan toen die nacht voeding van het CB niet meer mocht (ik zal nu als de 2e dr straks is ook meer scheit hebben aan het CB).
Als amber nu 2 jaar en 3 maanden ons bed ziet wil ze er stoeien met papa. heb dr wel eens tussen ons in gelegd toen ze oor onsteking had was ook advies van anderen anders kregen we geen slaap die nacht zeiden ze. nouw pas toen ze tussen ons in lag bartse het helemaal los toen weer in dr eigen bedje en ze heeft geslapen met een zetpilletje tegen de pijn. Dus tis ook maar net wat je je kindje aanleert he...als t leert om rustig te worden bij mama in bed....of t leert om rustig te worden bij mama in de fetuille op de babykamer....Opzich ook niet erg om je kind bij je te hebben maar onze buren hebben t nooit afgeleerd bij hun kinderen en die zijn nu 9 en 13 en slapen nog bij mama in bed en dan kan papa op de zolder slapen als ze dat wensen....tsja dat vind ik ook weer niks.

---

mama van 2 meiden 5 en 2

Ja.. mijn zoontje huilt als zijn zin niet krijgt, maar moet ik hem dan niet troosten? Omdat ik vind dat er niks aan de hand is?
Hij is toch echt wel verdrietig omdat hij niet krijgt wat hij wilt, dus troost ik hem. Maar geef hem nog niet wat hij wilt. Wel vind ik dat hij recht heeft op troost, ook al huilt hij om "niks"

Verder huilt hij eigenlijk nooit om niks.. er is altijd wat.

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Je hebt gelijk, Sis. Tegen de tijd dat je kinderen wat ouder zijn ben jij nog jong.

Ik ben 45 als mijn jongste 11 is Ach ja, alles heeft voor- en nadelen. Zo lang ik mijn hart maar geen oude taart ben ;-)

Ik heb de afgelopen 12 jaar aan de lopende band nieuwe dingen geleerd. Misschien dat ik manlief daarmee nog een keer kan overtuigen. Nog 1x nu ik echt weet waar ik mee bezig ben Alleen blijven we dan bezig, want er zijn steeds weer nieuwe dingen

Alice Dat is wel een goed punt. Huilt een baby ''om niets''. En wat vind je als moeder iets en wat niets?

De één die vindt het net zo belangrijk om te luisteren naar de vraag om aandacht en de ander ziet dat vragen om aandacht als ongewenst/ongepast/onnodig.

Ik heb gezegt dat ik graag een even getal wil..
Maar hij vind een derde al een drama, dus die vierde ga ik er al helemaaaal niet uit kunnen persen gok ik hihi...

Vind dat super van die grote gezinnen, lekker gezellig druk, en als ze ouder zijn lekker veel aanloop..

Ik heb soms echt het gevoel als we ergens lopen of als we aan tafel zitten dat er nog een kindje mist. Maar vind zelf een even aantal ook wel leuk...
En huis en auto zitten ook vol. Ach, we kunnen natuurlijk bedjes stapelen en een busje aanschaffen dus idd waar er 6 zijn, kunnen er ook 7 zijn.
Ik zou het eigenlijk alles bij elkaar genomen best nog willen, hoor! Maar of het verstandig is, is een 2e en of manlief nog wil...