vriendschap beeindigen hoe ?

Paar jaar geleden ontmoet ik een vrouw met wie het gelijk klikt, zij is nagelstyliste (aan huis) en ik kwam daar voor mijn nagels. Onze oudste kinderen zijn even oud kortom helemaal leuk. Door een aantal mensen werd ik gewaarschuwd voor haar maar ik trok me daar niets van aan.

Gedurende een aantal jaar gaan wij goed met elkaar om maar af en toe liep ik tegen dingen aan dat ik dacht hmm, maar niet de moeite waard om het te zeggen. (zoals mij altijd af laten rekenen als we bij Ikea gingen ontbijten, gat mij niet om die 2 euro maar principe en als ik dan zei jij tracteert had ze of geen geld of moest even naar toilet). Nogmaals voor mij geen issue. De kleding van mijn dochter ging naar haar, fietsen die te klein waren, ik reed haar oppas heen en weer als ze geen auto had en we samen weg wilden (oppas moest anders op de fiets in het donker), omdat haar vriend vaak weg is voor zijn werk at ze regelmatig bij ons, ik paste regelmatig even op als ze weg moest, allemaal leuk, kortom gewoon normale dingen die vrienden voor elkaar doen in mijn ogen.

Tweede irritatiepuntje van mijn kant kwam omdat zij wat spullen had die ik wel wilde hebben (stonden op MP) dus toen ik bij haar was gaf ik dat aan (ging om keukenspullen en een barbiespeelkeuken). Ik mocht het overnemen voor het geld wat op MP als hoogste bieding stond. Ik vond dat wel apart gezien het feit wat ze allemaal al van mij gratis had gekregen maar oke ik heb het betaald.

Wij kwamen in financieel zwaar weer, dus mijn nagels kon ik niet meer betalen, ben hier eerlijk in geweest naar haar. Bij mij op het werk kwam iemand die het wel gratis wilde doen als ik voor haar wat administratiewerk ging doen. Prima geregeld heb dit ook tegen vriendin gezegd. Ze vond dit niet leuk, maar begreep het wel. IK bleef voor haar wel haar administratie voor nagelstudio doen (gratis). Nu is dat niet veel werk, maar ergens diep van binnen knaagde een stemmetje als tegenprestatie zou ze mooi jouw nagels kunnen doen.

Op een dag was mijn oudste daar aan het logeren en kreeg ik van haar een app dat ze gek werd van de kinderen (druk) en dat ze zoveel hadden opgegeten en dat ze geen filantropische instelling was ze trok het niet dus melde ze dat mijn oudste naar huis kwam. Toen ging er bij mij iets om, haar kids zaten hier soms dag en nacht en kregen gewoon wat mijn kinderen kregen.

Vanaf die dag ben ik wat terughoudend geworden, ik hield de boot een beetje af om te kijken of ze zelf zou komen, maar nee. Toen mijn jongste weer wat kleding bracht en ik niks hoorde (nog geen dank je wel) was het voor mij helemaal klaar. Normaal ben ik iemand die alles gewoon zegt, alleen in dit geval is het zo lastig, er is geen ruzie geweest, het is echt mijn gevoel, ik ben er klaar mee. Heb gewoon geen contact meer gezocht. En tot op de dag van vandaag heeft ze dus nooit iets gevraagd. Ergens wil ik dit wel uitspreken maar zij is zich waarschijnlijk van geen kwaad bewust en zal het niet begrijpen (voor zover ik haar kan inschatten) en ik wil ook niet dat het nog goedkomt dus waarom moeite doen.

Maar het knaagt wel dat ik dit niet mooi opgelost/uitgesproken heb.

Geen idee wat ik wil met dit verhaal, misschien gewoon bevestiging of een frisse blik van jullie