vriendschap beeindigen hoe ?

Paar jaar geleden ontmoet ik een vrouw met wie het gelijk klikt, zij is nagelstyliste (aan huis) en ik kwam daar voor mijn nagels. Onze oudste kinderen zijn even oud kortom helemaal leuk. Door een aantal mensen werd ik gewaarschuwd voor haar maar ik trok me daar niets van aan.

Gedurende een aantal jaar gaan wij goed met elkaar om maar af en toe liep ik tegen dingen aan dat ik dacht hmm, maar niet de moeite waard om het te zeggen. (zoals mij altijd af laten rekenen als we bij Ikea gingen ontbijten, gat mij niet om die 2 euro maar principe en als ik dan zei jij tracteert had ze of geen geld of moest even naar toilet). Nogmaals voor mij geen issue. De kleding van mijn dochter ging naar haar, fietsen die te klein waren, ik reed haar oppas heen en weer als ze geen auto had en we samen weg wilden (oppas moest anders op de fiets in het donker), omdat haar vriend vaak weg is voor zijn werk at ze regelmatig bij ons, ik paste regelmatig even op als ze weg moest, allemaal leuk, kortom gewoon normale dingen die vrienden voor elkaar doen in mijn ogen.

Tweede irritatiepuntje van mijn kant kwam omdat zij wat spullen had die ik wel wilde hebben (stonden op MP) dus toen ik bij haar was gaf ik dat aan (ging om keukenspullen en een barbiespeelkeuken). Ik mocht het overnemen voor het geld wat op MP als hoogste bieding stond. Ik vond dat wel apart gezien het feit wat ze allemaal al van mij gratis had gekregen maar oke ik heb het betaald.

Wij kwamen in financieel zwaar weer, dus mijn nagels kon ik niet meer betalen, ben hier eerlijk in geweest naar haar. Bij mij op het werk kwam iemand die het wel gratis wilde doen als ik voor haar wat administratiewerk ging doen. Prima geregeld heb dit ook tegen vriendin gezegd. Ze vond dit niet leuk, maar begreep het wel. IK bleef voor haar wel haar administratie voor nagelstudio doen (gratis). Nu is dat niet veel werk, maar ergens diep van binnen knaagde een stemmetje als tegenprestatie zou ze mooi jouw nagels kunnen doen.

Op een dag was mijn oudste daar aan het logeren en kreeg ik van haar een app dat ze gek werd van de kinderen (druk) en dat ze zoveel hadden opgegeten en dat ze geen filantropische instelling was ze trok het niet dus melde ze dat mijn oudste naar huis kwam. Toen ging er bij mij iets om, haar kids zaten hier soms dag en nacht en kregen gewoon wat mijn kinderen kregen.

Vanaf die dag ben ik wat terughoudend geworden, ik hield de boot een beetje af om te kijken of ze zelf zou komen, maar nee. Toen mijn jongste weer wat kleding bracht en ik niks hoorde (nog geen dank je wel) was het voor mij helemaal klaar. Normaal ben ik iemand die alles gewoon zegt, alleen in dit geval is het zo lastig, er is geen ruzie geweest, het is echt mijn gevoel, ik ben er klaar mee. Heb gewoon geen contact meer gezocht. En tot op de dag van vandaag heeft ze dus nooit iets gevraagd. Ergens wil ik dit wel uitspreken maar zij is zich waarschijnlijk van geen kwaad bewust en zal het niet begrijpen (voor zover ik haar kan inschatten) en ik wil ook niet dat het nog goedkomt dus waarom moeite doen.

Maar het knaagt wel dat ik dit niet mooi opgelost/uitgesproken heb.

Geen idee wat ik wil met dit verhaal, misschien gewoon bevestiging of een frisse blik van jullie

Quote pacific:

Lijkt mij verhaal wel. Ik begrijp je gevoel wel, omdat het nooit echt is uitgesproken blijft het ergens toch knagen. Ik heb dit ook een tijd gehad. Maar echt, het slijt! Aan zo iemand heb je echt niks, ze gebruiken je alleen maar!

Klopt helemaal het blijft knagen, ik zit zo helemaal niet in elkaar en wil dingen altijd uitspreken. Soms denk ik, ik ga er naar toe en ga het uitleggen, maar mijn man zegt ook dat ze dan waarschijnlijk nog beledigd is ook en wat bereik je er mee.

Quote smvn&d:

Ik zou niks doen. Dit is toch geen vriendin? Ze heeft je jaren lang gebruikt! Handig zo'n oppas en iemand die alles betaald, de administratie doet, en dan zelfs nog geld vragen voor spullen en nagels terwijl jij alles geeft. Daar had ik dus wat van gezegd en ik had geweigerd om te betalen voor die nagels! Vind het echt raar. Laat het haar lekker uitzoeken, en niets meer geven. Je ziet al, als jij geen contact zoekt doet zij het ook niet.

Je hebt helemaal gelijk !!! Ik had toen gelijk mijn mond open moeten trekken, maar het waren allemaal kleine voorvallen die me niet erg irriteerden en ik het de moeite niet vond om het te zeggen. Achteraf niet handig en had het beter wel kunnen doen

Quote son:

Jeetje....wat een stomme vriendin Zou ik ook klaar mee zijn. Wat ben jij een super vriendin zeg ! Zonde dat ze jou laat gaan. Ik denk dat er genoeg andere mensen zijn die jou wel als echte vriendin willen hebben.

Dank je wel ! Ik doe mijn best en ik snap nu ook waarom anderen mijn waarschuwden en ik zie nu pas dat ze eigenlijk helemala geen echte vriendinnen heeft, tja niet zo gek

Quote Banana:

ikhad er ook zo een tot laatst mijn best want ik vergiste me hopenlijk ze was immers nog geen jaar ervoor getuige geweest op mijn huwlijk stond ze te janken we waren echte vrienden  maar ja ondertussen .... ik ben toen nog met een verjaardag daar geweest ze voelde de bui hangen ineens kwamen de spullen die ze geleend had terug  ik heb daarna niets meer laten horen kijken wat zij zou doen tot op de dag van vandaag niets  laatst kwamen we ze nog is tegen ze waren ineens heel snel weg  nou zegt mij genoeg zak in de stront die zijn zeker de moeite niet waard heb zoveel voor ze gedaan ben er even goed ziek van geweest maar blijbaar waren hun niet voor ons wat wij voor hun waren

Dat doet pijn inderdaad, hier werd ook alles geleend maar heb veel niet meer teruggezien (kwijt geraakt, dat heb ik niet enz).

Quote jen9:

Precies.. Ik zit ook meer in elkaar zoals jij..maar in dit geval si dat echt de moeite niet.

Je hebt helemaal gelijk en ik laat het ook doodbloeden, heb geen behoefte aan dat soort mensen in mijn leven. Mijn zoon heeft ooit iets per ongeluk kapot gemaakt (wat achteraf al kapot was gemaakt door haar eigen kinderen, maar dat wist ik niet en heeft ze niet gezegd) heb het toen opgegeven aan de verzekering en die heeft uitbetaald maar ze heeft het nooit laten vervangen. Voelde me wel beetje gebruikt toen.

Quote Banana:

idd laat t los  in mijn geval heb ik vlak na mijn huwlijk dingen besproken  oa zij was mijn beste vriendin in mijn ogen ze was mijn getuige samen met mijn moeder en we hebben veel gepraat over mijn huwlijk ze gingmee jurken uitzoeken enz ze sprakover hoe leuk haar vriendin een vrijgezelle feest georganiseerd had enz maar helemaaaal niets  mijn moeder en toe  nog buurvrouw/vriendin (inmiddels beste vriendin) hebben toe op het laats 2 dagen voor trouwen nog iets geregeld zonder haar  er kwam geen joh was ik niet uitgenodigd of joh wat leuk helemaal niets  dat heb ik na huwlijk dus bespreekbaar gemaakt  en wat kreeg ik als antwoord je hebt gelijk ik ben t vergeten  nou sorry zoiets vergeet je niet toch  en geen sorry niets  ik was woest toch ben ik nog naar verjaardag van der zoontje geweest maar helemaal niets he ik kreeg spullen terug en werd deels genegeerd  ik had dus gewoon nooit moeten gaan maar das mijn fatsoen geweest  heb van vele dingen spijt maar ja is zo gelopen en ik leg me er bij neer maar rouwig omda ze uit mijn leven zijn? nooit hoor  ben door het in gesprek gaan alleen maar meer gekwetst dus laat het het is beter zo

Jeetje dat is wel erg zeg bruiloft vergeten. Blij dat je van zo iemand af bent zeker ?

Jullie hebben helemaal gelijk, had dit gewoon veel eerder aan moeten geven. Wat ik beschreef was in een tijdsbestek van aantal jaar dus voor mij no big deal, allemaal kleine irritaties. Maar van vrienden accepteer ik veel, ieder zijn eigenaardigheden zeg ik altijd. Misschien niet zo handig en moet ik nog assertiver worden

In gedachten dat gesprek al duizend keer gevoerd hoor..... alleen hoe begin je.. praten vaniuit je eigen gevoel, niet aanvallend die snap ik nog, maar verder dan ik heb het gevoel dat het allemaal van een kant af kwam kom ik niet. Dan moet ik gaan zeggen dat al die kleine irritaties van de afgelopen jaren die ik niet heb uitgesproken een grote irritatie werden waardoor ik geen behoefte meer heb aan deze vriendschap. Dan is haar reactie waarom zeg je dat dan niet eerder ( dan gaat ze waarschijnlijk huilen en wil mij vasthouden) en wil ze nieuwe kans en moet ik haar de genadeslag geven door te zeggen dat ik dat niet meer wil. Of ze loopt boos weg.. allemaal dingen waar ik niks mee kan en het enige wat ik bereik is haar een kutgevoel geven en ik mezelf daarover ook. Lastig uitleggen en nog lastiger om te bepalen waar je goed aan doet.. snappen jullie hem nog hahahaha

Ik doe haar administratie niet meer, maar laatst appte ze nog wel of ik de aangifte 2016 wil doen... heb gezegd dat dit werk is voor een accountant/boekhouder. Door er hier over te praten merk ik dat ik het los kan laten en heb totaal niet de behoefte om het uit te gaan leggen. Heb er met een gezamelijke vriendin over gesproken een hele tijd geleden (het viel haar op dat we elkaar niet meer spraken) en zij snapte precies tussen de regels door wat er speelde (ben netjes gebleven hoor, heb niet geklaagd/geroddeld).

Door dit ben ik wel met andere ogen naar mijn vriendschappen gaan kijken en wat ik vaak afdeed als zo is iemand nu eenmaal zie ik nu heel duidelijk dat bepaalde mensen toch bepaalde grenzen overschrijden of personen zijn die eigenlijk helemaal niet zo aardig zijn als ze zich voordoen. Pff alsof ik altijd met een roze bril en oogkleppen op heb gelopen. Heel confronterend. Voelt alsof ik nu mijn positie tov anderen moet herzien, om verder te kunnen bepaalde dingen afsluiten, voor mezelf bepalen wat ik belangrijk vind..

Nooit te oud om te leren

Quote smvn&d:

Tegen echte vrienden moet je alles kunnen zeggen. Ik en mijn beste vriendin hebben ook wel eens gewoon ruzie, dan zijn we elkaar even zat. Voor een paar dagen, dan is het alweer klaar. Of we zeggen dingen tegen elkaar die irriteren, en dan heb je weer een discussie, maar bij echte vriendschap hoef je nooit bang te zijn dat dat een probleem is, het zal nooit in de weg staan, en het is zo weer opgelost. Sommige vriendinnen spreek ik soms weken niet, laatst 1 had ik een maand of 6 niet gesproken, maar toch is het een echte vriendin. Soms heb je dat gewoon, dan komt het er niet van of je heb elkaar niks te vertellen. in dat opzicht ben ik ook geen geweldige vriendin, dat weten ze ook wel, ik vergeet heel veel, en dus ook om af te spreken, of ik vergeet dat we afgesproken hadden, of ik laat weken niks van me horen omdat ik gewoon vergeet ff te appen.. Maar ja zo ben ik gewoon, kan er niks aan doen.

Die heb ik ook, zelfs een die ik 1x per 3 jaar zie, als we elkaar zien is het zo vertrouwd dat de tijd er niet toe doet. Ik ben heel druk dus soms komt afspreken er niet van. Maar dat hoeft bij echte vrienden geen probleem te zijn.

Quote bepje:

Wat zou jij tegen jezelf over jezelf zeggen in deze ? Als je het vanuit dat punt bekijkt komt er waarschijnlijk van alles boven.

Dat ik veel te veel heb gegeven en weinig genomen, waarschijnlijk over compenseren wat zij niet gaf.. of is dit wel erg psychisch van de koude grond