Mama-life
| Anon schreef op: 29-09-2015 17:27:41 |
Allereerst vind ik het fijn dat er ouders zijn die op school helpen. dat staat helemaal los van mijn
gemopper. Mijn dochter is dyslectisch en dan bedoel ik dus heeeel erg dyslectisch. Ze is ook slim en dat is een lastige combinatie. Lezen en spelling is 1 groot drama. Vorige week is ze gestart met de behandeling en we hopen dat dat iets voor haar gaat doen, want in groep 5 nog geen leesniveau hebben (of nou ja AVI start) is heel pittig. De meeste vakken krijgt ze voorgelezen en kan ze dus heel goed meedoen. Nu sprak een moeder die soms helpt met wereldorientatie mij aan dat het eigenlijk geen doen is voor mijn dochter (en indirect ook voor haar dochter want die zit in hetzelfde werkgroepje) omdat ze geen woord kan lezen of op kan schrijven. Ik merkte dat mijn opmerking mij best raakte, te meer omdat ze doorging dat het toch echt niet door kon gaan zo en dat er iets moest gebeuren, want alles mondeling dat kon je toch niet bijhouden... Zelf ben ik ook dyslectisch en mijn man ook en we hebben uiteindelijk prima opleidingen gevolgd (WO en HBO). Dus ik heb aangegeven dat het erg lastig is, maar dat het wel mogelijk is allemaal. Nou dat vond ze maar onzin, want ze moest het toch leren en misschien dat thuis werken en extra rt wel zou helpen. Dan denk ik; waar bemoei jij je mee? We hebben 3 dyslectische kinderen, dus weten echt wel wat het is. Ze heeft een diagnose, volledig erkend dat ze heeeeel erg dyslectisch is (horend bij de 1% procent zwakste, waarbij zij daar ook in de zwakste categorie viel). Ze werkt zich de pestpokken, op school en thuis. Fijne hulpmoeder als je dit naar haar uitstraalt, haar zelfvertrouwen is al aangedaan en dan helpt het niet als degene die haar helpt er ook geen vertrouwen in heeft. Dochter vertelde vorig jaar al een paar keer dat deze moeder boos was geworden als ze niet goed genoeg las (doe je best eens). School doet (op dit moment) wat mogelijk is en is tevreden met haar wereldorientatie omdat ze een hele brede kennis heeft van de wereld om haar heen. *ok mopper status uit* ga maar even gezellig zijn met dochter.. |
| Quote |
| Mirdepir schreef op: 30-09-2015 11:42:15 |
Ok, TO ik klink heel hard in wat ik schrijf maar probeer je net zoals anderen te laten inzien dat
hulpmoeder waarschijnlijk een andere intentie heeft gehad, dan jij denkt. Probeer dat voor ogen te
houden en ga niet tot op de tanden gewapend het gesprek aan. Als ik berichten hier doorlees wordt het verhaal opgeklopt en wat denkt die hulpmoeder wel niet, enz, dat wil jij natuurlijk ook graag lezen, want jij voelt je aangevallen door haar. Maar je bent getriggerd door iets wat ze zei en daarom ben je boos op haar. En ik begrijp heel goed dat het moeilijk is voor je dochter en andere kids deze dislexie, maar ook voor jou. Ik hoop dat behandeling je dochter helpt. |
| Quote |
| Mirdepir schreef op: 30-09-2015 12:03:13 | ||
Graag aankaarten bij ouder zelf en dan samen met andere ouder horen wat de situatie is en oplossing bedenken waar iedereen zich in kan vinden en daarna leerkracht informeren.j Ligt natuurlijk wel beetje aan wat er aan de hand is. Die arme leerkrachten, ze zouden 100% loonsverhoging moeten krijgen! Gelukkig hier veel ouders met dezelfde insteek, je moet het met elkaar maken, goede voorbeeld geven etc. Straks zitten ze op VO, laten we nu zorgen dat ze een zo fijn mogelijke schooltijd hebben in geborgen setting, zodat ze op VO beslagen ten ijs komen. | ||
| Quote |
| Jomi schreef op: 30-09-2015 12:10:32 |
Ik weet niet hóe deze moeder het heeft aangekaard, misschien is het wel de toon die de muziek
maakt. Maar ik vind het juist goed dat ouders betrokken zijn bij kinderen en dat ze dan zelf naar de
betreffende ouders gaan als ze iets opvalt. Dat geeft in iedere geval aan dat ze betrokken zijn,
meeleven en willen misschien helpen. Wij zijn allemaal volwassen mensen, niet alles hoeft toch via een leerkracht te lopen? Ik heb liever dat iemand mij rechtstreeks aanspreekt dan dat ik het via via moet horen. |
| Quote |
| Bepje schreef op: 30-09-2015 12:37:51 |
Ik denk dat je dit met de leerkracht en de hulpouder moet bespreken. |
| Quote |
| Caatje schreef op: 30-09-2015 15:45:55 |
Ik vind het erg raar dat hier gedacht wordt dat je als hulpouder een ouder mag aanspreken over
zijn/haar kind. Als leerkracht en onderwijsassistent heb je te maken met beroepsgeheim n dat heeft
een hulpouder ook. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat school blij is met een ouder die een
andere ouder aanspreekt over zijn/haar kind, hoe lief bedoeld ook. Als hulpouder bespreek je je
zorgen met de leerkracht en die neemt het mee. |
| Quote |
| Vera schreef op: 30-09-2015 15:49:31 |
Dsu het is ook not done dat je als betrokken moeder uit belangstelling een andere moeder aanspreekt
over wat je ziet en hoe ze daarmee bezig zijn? Bijzonder...... |
| Quote |
| Stefke schreef op: 30-09-2015 17:04:40 |
Nee Vera, dat is not done! Als er op school iets is bespreek je dat met de juf. Is er bij sport iets dan bespreek je dat met coach of trainer. Is er bij een speelafspraakje iets dan bespreek je dat met de ouder van betreffende kind. Als er in 'niemandsland' iets gebeurt (bijv op straat/speeltuintje) dan zou ik het wel fijn vinden als iedereen een beetje mee op elkaars kinderen let. |
| Quote |
| Stefke schreef op: 30-09-2015 17:09:17 |
Hier een ouder die mijn kind (via chatfunctie) er op aanspreekt dat hij veel te laat nog op de
tablet met een bepaald spel bezig is en hier mij vervolgens ook op aanspreekt. Dat is iets wat thuis gebeurt en waar ze zich niet mee te bemoeien heeft. toevallig was ik bezig met het spel (om in de gaten te houden wat hij allemaal uitspookt, wat er op de chat besproken wordt etc., hij is pas 8). Maar al zou hij om 21.30 nog op de tablet zitten, dan is dat toch mijn keuze! |
| Quote |
| Bettie schreef op: 30-09-2015 17:15:17 | ||
Voor mezelf is dat echt wel not done. In heel andere hoedanigheid ben ik notuliste van het schoolbestuur; zie en hoor daarbij ontzettend veel (vertrouwelijke) informatie. Zal vanuit mezelf never en nooit bij een ouder/leerkracht infomeren naar een situatie waarvan ik weet omdat... Als betreffende persoon zelf bij mij met haar/zijn verhaal komt, prima. Dan kan ik altijd iets van mijn visie, meelevenheid en/of advies aangeven. Maar echt enkel en alleen als dat vanuit persoon zelf komt. En ja....het is ook zo vaak de toon die de muziek maakt. Zit daar een valse noot tussen, wordt het hele muziekstuk afgeserveerd vanwege die ene noot. | ||
| Quote |
| Anon schreef op: 30-09-2015 17:53:42 |
Het verschil zit hem idd in de toon. spreek je bezorgdheid uit of (ver)oordeel je de situatie? Het
ligt natuurlijk dicht bij elkaar. Het voelde nu als veroordelen (dit kan toch helemaal niet, dit
houdt ze nooit vol; ze kan dit helemaal niet en dat belemmert het groepje(dus haar dochter)). Ik vind dus dat je best mag helpen op school, dat doe ik zelf ook, maar ik hou mijn mond over wat ik zie en wat ik hoor. Ik vind dat een leerkracht de leiding hierin heeft. Als ik iets zie, dan kan ik de leerkracht daar op wijzen, maar doe ik ook niet altijd. Maar ik kan niet een ouder erop aanspreken. |
| Quote |
| Jen9 schreef op: 30-09-2015 19:05:41 |
Ik vind dat idd not done. Het is immers de taak van de lerkracht niet van deze moeder.. de intentie
overigens daargelaten. |
| Quote |
| Mar schreef op: 30-09-2015 19:50:24 | ||
Ik sta hier dan weer van te kijken hoe je hierop reageert. Vind het wel grappig eigenlijk dat iemand dan via de chat reageert, je hebt dat oude spreekwoord met een dorp vol met mensen voedt je een kind op. Vind dat wel een mooie. Voor de duidelijkheid: vertrouwelijke info blijft bij mij vertrouwelijk. | ||
| Quote |
| Kate schreef op: 30-09-2015 19:59:59 | ||
Daar ben ik inderdaad zeker niet van gecharmeerd. Als mijn kind specifieke begeleiding nodig heeft (om het even waarvoor) dan verwacht ik dat de school dat professioneel aanpakt. En hoe goed opgeleid en enthousiast ook, een hulpouder valt niet onder professionele aanpak. Ik zou niet blij zijn als de school die verantwoordelijkheid neerlegt bij een hulpouder en daar zal ik de school zeker op aanspreken. Ik vind inderdaad dat een hulpouder er is voor wat extra hulp bij lezen, knutselen en andere activiteiten waarbij extra handen welkom zijn maar zeker niet meer dan dat. Zodra de hulpouder taken gaat overnemen van de leerkracht/verlengstuk van de leerkracht wordt, dan is wat mij betreft een grens bereikt. Ik waardeer het enorm dat ouders tijd en energie steken in helpen op school (doe ik zelf ook) maar ze zijn geen gesprekspartner van de leerkracht als het over mijn kind gaat. Dat vind ik namelijk niet in het belang van mijn kind, integendeel zelfs. Gelukkig is dat bij mijn kinderen op school ook echt anders geregeld. | ||
| Quote |
| Suus schreef op: 30-09-2015 20:15:32 |
Ik vind dat hier dingen enorm uit zijn verband getrokken worden. Dit heeft voor mij niks met
vertrouwelijkheid te maken, ze spreekt moeder aan. Als ze het met andere ouders had besproken lag
het heel anders. ik zie op school weleens ongelukken en dan loop ik later weleens naar de ouder toe, ongeacht of juf dat ook heeft gedaan. Betrokkenheid noem je dat. |
| Quote |
| Minou schreef op: 30-09-2015 20:20:57 |
Ik denk dat het misschien de toon is geweest, hoe goed bedoeld misschien ook, maar meer het "
vingertje idee". Dat komt dan niet zo prettig over. |
| Quote |
| Mv5 schreef op: 30-09-2015 21:43:06 |
Ik ga er maar even vanuit dat dit goed bedoeld is geweest. Vooral de toon en de manier waarop maken
hoe zo'n boodschap aankomt. Persoonlijk vind ik dat wanneer een hulpouder iets signaleert op leergebied, dat dit dan bij de leerkracht gemeld en besproken kan worden. Wellicht wist de moeder niet hoe ernstig dyslectisch je dochter is. Als ze merkt dat de groep minder vooruitkomt omdat jouw dochter niet meekomt met lezen, zou ze aan de leerkracht advies kunnen vragen over een andere aanpak. Misschien wilde ze jou dit wel vragen, aangezien jij je kind het beste kent. Dat zou alleen maar goedbedoeld zijn. maar wellicht kwam het over als 'mijn kind heeft last van het feit dat jouw kind slecht leest, doe er wat aan'. Als het zo bedoeld was, had ze dat niet moeten zeggen en zeker niet zo. Als ze dat als problematisch ervaart, ook naar de leerkracht. Ik zou in zo'n situatie proberen vriendelijk te zijn, uit te leggen wat er aan de hand is en mee te denken hoe zij er het beste mee om kan gaan. Ik denk dat dat voor iedereen het beste is. Probeer niet meteen in de verdediging te schieten, ik begrijp dat dat heel lastig is, maar door open te communiceren kun je meer begrip kweken en dat maakt de situatie voor iedereen gemakkelijker. Bij een ruzie of zo ligt het net wat anders. Als een hulpmoeder signaleert dat een kind ongewenst gedrag vertoont tegen een ander kind, vind ik dat die moeder daar wat van mag zeggen. Op school horen kinderen namelijk te luisteren naar personeel, dus niet alleen leerkrachten, maar ook concierges, schoonmaaksters en hulpouders. Maar als een hulpmoeder veelvuldig ongewenst gedrag bij een kind signaleert, moet ze dat met de leerkracht bespreken. Als een kind bij jou thuis komt spelen en het misdraagt zich, dan communiceer je dat met de ouders. Hier wordt op de basisschool weinig met hulpouders gewerkt. Hooguit met excursie of sportdag en bij de kleuters met een spelletjesmiddag of voorlezen of iets dergelijks. Niet bij het behandelen van leerstof. Dus wat dit geval betreft heb ik er eigenlijk geen ervaring mee. |
| Quote |
| M.m. schreef op: 01-10-2015 12:47:26 |
Lastig hoor. Ik denk dat je dit soort zaken per situatie moet inschatten. Dat je niet standaard kunt
zeggen wat de juiste wijze is. Zo heeft mijn dochtertje een vriendinnetje in de klas met zware dyslexie. Zij mag met een klasgenootje op de gang de zaakvakken lezen. Omdat ze hartstikke slim is en alle stof opslaat als ze het hoort, maar het dus niet voor elkaar krijgt het allemaal te lezen. En meestal kiest ze mijn dochtertje. De moeder van dit meisje heeft mij aangesproken: weet je dat mijn dochter jouw dochter met regelmaat hiervoor vraagt en ze samen de klas uit gaan. Ik wist dat toen dus nog niet. We hebben samen besproken of we dit, en hoe vaak we dit, op welke manier wel of niet ok vinden. Wat is goed voor het ene kind, en wat is goed voor het andere. En vervolgens met de kinderen besproken. We houden het in de gaten, maar zijn niet gelijk naar de juf gestapt. En eerlijk gezegd vind ik dat ook prima. Mits je met de andere ouder open en oordeelloos in de communicatie kunt blijven |
| Quote |
