grrr (hulp)moeders

Zou het even met de leerkracht bespreken. Een hulp moeder heeft zich daar helemaal niet mee te bemoeien of jouw daarop aan te spreken. Geen gehoor bij de leerkracht dan naar de directie stappen.

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Als dit een ouder bij mij uit de klas was (ben juf), dan werd ze hier erg pittig op aangesproken. Maar dan moest ik het natuurlijk wel weten. Dus stap naar de juf en bespreek dit!

deze dame gaat haar boekje echt ver te buiten!

Nou ja zeg ...Ik zou ook gekwetst zijn zijn
Ik zou het aan juf melden , en vertellen hoe en wat deze moeder van jouw kind vind en verteld.. Het is haar taak om te helpen en niet om te oordelen of iets wel of niet goed is in haar ogen.

 

Hier ook een moeder (en juf) met een dyslectische dochter en ik vind ook dat die moeder haar boekje helemaal te buiten is gegaan. Praat met de juf en geef aan dat dit de laatste keer is dat je dit hoort over/van deze hulpmoeder. 
Als de wereldoriëntatie van Naut, Meander en Brandaan is dan zijn daar online de voorgelezen teksten van te downloaden. Die kan ze dan thuis alvast luisteren en/of op school.

Sommige moeders.....

weet deze moeder iets van de achtergrond af zit ik te denken...niet dat dat het recht geeft om zulke dingente melden maar miss uit onwetendheid?

Laat je niet kisten, je hebt al genoeg zorgen zo lijkt me en je bent goed bezig!
Laat lullen, zegt meer over haar dan over jou.

Ik  denk dat hier de taak ligt als ouder om de leesmoeder wat nieuwe feiten te vertellen. Misschien zegt ze zulke dingen wel uit ontwetendheid? Misschien is ze wel erg bezorgd en signaleerd ze dingen die ze bespreekbaar wil maken? En ja dat heeft ze dan niet op zo;n handige manier gedaan maar ze maakt het tenmisnte wel bespreekbaar. Denk dat heel veel oduers gewoon en niet weten wat het inhoud en ook niet goed weten hoe ze kunnen helpen.

Ik zou die moeder eerst zelf vriendelijk maar heel duidelijk vertellen dat je deze bemoeienis niet op prijs stelt en dat jullie zelf heel goed in staat zijn om te bepalen of en zo ja welke hulp jullie inschakelen. En haar verzoeken om het voortaan bij het helpen van jullie dochter te laten in plaats van over de situatie te oordelen. En natuurlijk kun je erbij vertellen dat als het nog een keer gebeurt, dat je je dan wel genoodzaakt ziet dit bij de juf te melden.

Ik ben het met mijn voorgangers eens maar vraag mij ook af of de lk wel communiceert. Dit is ook een gevolg van onwetendheid en als iemand met een groep aan het werk gaat vind ik dat je wel geïnformeerd moet worden.

Een leesmoeder/hulpouder zou van mij best zaken mogen signaleren, maar gewoon kortsluiten met de leerkracht en niet met de ouders.

Tja, ik denk dat hulpmoeder niet goed is ingelicht door school over de mate ervan. Verder vind ik het niet zo raar dat ze als tip extra RT geeft, ik heb daar nog geen inhoudelijke reactie van je op gezien. Maar lijkt me voor de hand liggen dat je dochter dit krijgt. 
Geloof je meteen dat je dochter enorm haar best doet maar ik haal voornamelijk bezorgdheid van hulpmoeder uit je bericht. En dan kan iedereen hier roepen waar bemoeit zij zich mee, maar hoe vaak zeggen we hier wel niet dat we in egoïstische wereld leven en weinig mensen begaan zijn met anderen ? 

Daarbij kan ik me best wel voorstellen dat iemand verbaasd is dat kindje in groep 5 niet kan lezen of schrijven. En uit je verhaal meen ik te begrijpen dat alle lesstof aan je dochter voorgelezen wordt, geweldig dat dat op je school kan! Hier ga je niet over als je avi-niveau niet haalt. Tijd om apart voor te lezen is er niet, wel apart RT maar veel steun en hulp van EIGEN ouders verwacht. 

Vind het echt jammer dat je alle opmerkingen van hulpouder zo negatief opvat. Ik zou het niet erg vinden als een hulpouder mogelijke problemen ziet en bij mij aankaart, en zeker niet als ze ook nog oplossing erbij geeft! Denk dat zij al maanden ermee rondloopt en probleem ziet, wellicht al heeft aangegeven bij leraar, geen verbetering ziet, zich zorgen maakt over en wellicht wel hele grote drempel over moet om het eindelijk tegen je te zeggen.....en je aan te spreken. Zo zou het ook kunnen zijn gegaan.

Ik reageer even zo omdat we laatst op sportclub grote discussie hadden dat kinderen nu vaak in discussie met je gaan op het veld, grote mond hebben en houden. Accepteer je dat niet en stuur je kind veld af voor Tine-out, heb je binnen 1 dag een over-de-kook-ouder aan de telefoon die even zijn verhaal komt halen bij je omdat je Pietje 5 minuten, het veld hebt uitgestuurd. Dus ben je ruim 20 minuten bezig om vader van Pietje uit te leggen waarom je dat gedaan hebt, daar weer hele discussie mee enz enz.

Mar, ze is vorige week gestart met de behandeling! Dat is pittig. Daaraan vooraf gaat een lang traject van slechte scores en zorgen. Wij zijn ook gestart. Ook een dochter in groep 5 die leest op M3 niveau. 

Heeft niks te maken met een grote mond op een sportveld natuurlijk. Verbaasd zijn over zulke slechte lezers? Verdiep je even in de materie dyslexie. En dan met name die van de 10% slechtsten. Geloof mij dat ouders van deze kinderen al heel lang, hard werken aan verbetering. Dan is zo'n opmerking van een hulpmoeder gewoon buiten proportie. Niet haar taak. Ze had ingelicht moeten worden door de juf idd. Maar ze had zelf ook bij de juf kunnen checken waarom het niet loopt. Goedbedoelde adviezen over RT zijn uit ontwetenheid gegeven, snap ik . Maar ik snap de irritatie bij TO beter. 

Mar ik sluit me volledig aan bij jou. Ik vond ook al dat het te negatief benaderd wordt. Daarbij vind ik het redelijk denegrerend hoe er over hulpouders gedacht wordt. Ik denk hier te lezen dat 'men' denkt dat dat moedertjes zijn die niets te doen hebben en geen opleiding genoten hebben ofzo. DE leerkracht is de deskundige en de hulpouder moet maar volgen
Ook ik ben hulpouder, en ik lees met de kinderen die op een lager niveau liggen en veel sturing nodig hebben. Ik steek hier heel veel tijd en energie in en ben toevallig ook nog eens redelijk goed opgeleid. Ik zou ervan balen als ik de stap naar ouders maak en dan zo zou afgeblaft worden zoals op dit forum. (even heel zwart wit he) Ik heb gemiddeld een half uur per dag in kleine groepjes contact met de kinderen en inmiddels weet ik beter dan wie ook hoe ik met de kinderen om kan gaan om het beste in hun boven te halen. Ook weet ik meer over het wel en wee van de kinderen dan de leerkracht. Wij hebben hier overigs wel goed contact over met je leerkracht.
Ik ben het wel eens dat de moeder het wellicht anders had kunnen brengen maar ik vind het bewonderingswaardig dat ze je heeft durven aanspreken, vooral omdat je min of meer verwacht dat je hierop aan gesproken gaat worden. ZE signaleerd wel dingen en dat kan je haar niet kwalijk nemen. Ik zou persoonlijk liever zo'n moeder hebben dan eentje die maar gewoon haar ding doet en verder niet nadenkt over wat ze signaleerd. Kortom ik begrijp dat het zuur is en je je gekwetst en aangevallen voelt maar ik denk echt dat hier een taak ligt om rustig uitte leggen water schort en vooral hoe die moeder kan zorgen dat je dochter goed ondersteund wordt. Dan is er een win-win situatie

ps Anon. Ik snap je volledig hoor maar ik probeer even te relativeren en om te denken

Ik sluit mij aan bij Vera en Mar

Quote Jo:

Een leesmoeder/hulpouder zou van mij best zaken mogen signaleren, maar gewoon kortsluiten met de leerkracht en niet met de ouders.

Hier ben ik het mee eens!

Ik vind het raar dat sommigen het normaal vinden dat een hulpouder met ouders zaken gaat bespreken. Dit is dus de reden dat wij op school heel beperkt en selectief omgaan met hulpouders. Vaak hebben ouders met kinderen met een leer- of gedragsprobleem al een heel traject achter de rug en die zitten er echt niet op te wachten dat vervolgens een hulpouder er ook nog even induikt.
Hoe goed het ook is bedoeld, hulpouders (ook ervaren/hoog opgeleide) weten niet altijd genoeg van de problematiek af.(Natuurlijk zullen er uitzonderingen zijn) Zoals hierboven ergens genoemd wordt over extra R.T., daar komt een erg dyslectisch kind niet verder mee.
Wel vind ik het bijzonder dat er hulpouders zijn, die zoveel tijd en energie aan school geven, helemaal top. Ook begrijp ik wel dat hulpouders die al langer meedraaien een soort igen worden bij het schoolgebeuren, maar ik blijf het een taak van de leerkracht vinden.

Succes met het traject met je dochter!

Even off topic een andere stelling: stel er is iets gebeurd tussen 2 klasgenoten. vinden jullie het dan ook prettiger dat de ouder eerst naar de juf gaat en die het bespreekbaar maakt? Of mag een ouder dan wel rechtstreeks jullie aanspreken?
Ik ben daar benieuwd naar om dat ik merk dat ik er (ws als een van de weinige) anders insla. Ik zou het juist fijn vindnen als men naar mij kwam en mij aansprak op het gedrag van mijn kind(eren) en/of signaleren van problemen. En ik doe dat zelf ook naar andere ouders toe als ik dat nodig vind, wel op een positieve en correcte manier. Maar nav het topic denk ik dat ik ik misschien dingen anders meot gaan benaderen omdat ik merk dat velen niet gediend zijn van repliek en alles via de leerkracht moet lopen.

Wat mij betreft hoef je met een incident als hulpouder helemaal niks. Als het heel erg is, dan komt het toch wel tot de leerkracht. En er gebeurt vast ook van alles in die uren dat jij er niet toevallig bij bent.

Ik vind dat een hulpouder het niet met mij maar ook niet met de leerkracht over mijn kind hoeft te hebben. Als het goed is dan  is de leerkracht zelf heel goed in staat te observeren wat er gebeurt en hoe het met een kind gaat. Zo niet, dan hebben we een heel ander probleem dat de hulpouder toch niet kan oplossen.

Ik ben hulpmoeder geweest bij het lezen.
Vooraf is mij duidelijk de instructie gegeven dat dingen die je opvallen, waar je je zorgen over hebt enzovoort gecommuniceert worden aan de leerkracht en NOOIT aan de ouders.
Simpelweg omdat ik niet bevoegd ben om dit te doen.
De leerkracht kan zorgen zelf gaan onderzoeken en zijn of haar oordeel hieraan hangen, maar dat is helemaal niet aan mij.

En terecht.

Wel geloof ik dat hulpouders een enorme aanvulling kunnen zijn op leerkrachten. Soms zien ze ook gewoon iets wat leerkrachten niet zien. Tegelijkertijd heb je ook te maken met veel onkunde en dat je maar weinig van een kind ziet.

Ik zou het mij erg aantrekken als een moeder naar mij toe zou komen met deze woorden... Onterecht misschien. Maar ik zou bang zijn dat er ook op de manier gehandeld wordt als dat er gedacht wordt... Hoeft natuurlijk absoluut niet zo te zijn.

Quote Kate:

Wat mij betreft hoef je met een incident als hulpouder helemaal niks. Als het heel erg is, dan komt het toch wel tot de leerkracht. En er gebeurt vast ook van alles in die uren dat jij er niet toevallig bij bent. Ik heb het over dat mijn kind een 'issue' heeft en er dingen uitgepraat moeten worden. Zouden jullie dan liever hebben dat mijn kind of ik jullie aanspreek of moet je het dan via de juf spelen en haar opzadelen met nog meer issues wat normaal gezien heel makkelijk zelf opgelost kan worden. Ik vind dat een hulpouder het niet met mij maar ook niet met de leerkracht over mijn kind hoeft te hebben. Als het goed is dan  is de leerkracht zelf heel goed in staat te observeren wat er gebeurt en hoe het met een kind gaat. Zo niet, dan hebben we een heel ander probleem dat de hulpouder toch niet kan oplossen.

Dit lees ik als: leuk dat dat mens er is. Ze mag mijn kind best ondersteunen omdat mijn kind ondersteuning nodig heeft maar verder moet ze gewoon lekker haar mond houden. Is niet aardig, denk ook niet dat je dat kunt verwachten van een (lees)moeder die meer doet dan knutselen. Denk dat het bij deze instelling zo en zo niet handig is om een kind te ondersteunen want ,zoals ik het nu lees, is mama hier niet van gecharmeerd en wordt het dus een probleem van het kind en de juf.

Ik denk ook dat er overgevoelig gereageerd wordt, wat ik overigens wel begrijp. Jammere is dat de insteek negatief opgepikt wordt. En waar ligt het probleem dan eigenlijk?

ik heb ook een zoon in groep 5 en als ik een kind zou treffen dat bijna niet kan lezen en daardoor ren groot gat heeft met de rest tijdens een activiteit die ik begeleid zou ik dat ook terugkoppelen, naar juf of de ouder, afhankelijk van de verhoudingen. Dat is geen bemoeizucht maar betrokkenheid bij wat je aan het doen bent

Er wordt volgens mij niet denigrerend geschreven over hulpouders maar is er een vraag over deze specifieke situatie. 
Het komt, mijn inziens, over dat de hulpouder in deze specifieke situatie dus even tussendoor laat weten dat haar dochter slecht leest en dat ze de groep vertraagt. Joh, ouders met een kind gestart in de behandeling van dyslexie zijn daarvan echt wel op de hoogte. 

De vraag of er al RT is, is hier in de reacties ook al gevraagd. Waarom? RT is namelijk al lang geweest en dat heeft te weinig vooruitgang geboekt zodat kind nu een behandeling is gestart. Dan is er dus ontwetendheid over de materie. Dát kan, is ook (helemaal!) niet erg. Maar daarom, als ontwetende, ga je dus eerst naar de juf voordat je moeder van kind even tussendoor aanspreekt. 
Wat denk je dan als hulpouder? Goed zeg, dat ik signaleer dat Marietje slecht leest. Ik zou als juf mijn bedenkingen juist dáárover hebben. 

Hulpouders op onze school mogen niet met derden praten over wat er in de klas is gezegd/gedaan/gesignaleerd. En terecht. 

zo wat een reacties, allemaal vanuit eigen ervaring en visie.

Mijn grootste frustratie zit hem denk ik in het feit dat deze moeder het als hopeloos omschreef en niet mogelijk. En dat raakt mij, omdat ik meer in de oplossingen denk (moet wel met deze handicap of misschien wel met alle handicaps). Als je als betrokkene bij een kind geen hoop meer ziet dan straal je dit ook uit en dat geeft geen goed gevoel aan een kind. Terwijl we juist zo goed op weg zijn om te leren dealen met de problemen en een maximaal rendement te kunnen halen. bijv dochter heeft een tablet waarop ze werkt, de lessen kan ze zelfstandig maken, doordat er een voorleesfunctie op zit waardoor zij wel mee kan doen met de groep en kan functioneren op haar niveau zonder dat ze beperkt wordt (een kind zonder benen geef je ook krukken of een rolstoel om zich voort te bewegen zeggen wij dan).

Als hulp ouder (ben zelf ook klasseouder) vind ik dat als jij het niet meer ziet zitten met een kind, je dit bij de leerkracht moet melden en niet bij de betreffende ouder. De leerkracht is de leidende figuur, als hulp ben je hulp en voer je uit wat er gevraagd wordt. Lukt dat niet, dan ga je terug naar degene die jou de taak heeft gegeven.

De combinatie van deze 2 punten/visies zorgen voor mijn frustratie denk ik.

(en staat los van de grote monden van ouders op het sportveld volgens mij)

Ik vind dat er heel snel van het negatieve uitgegaan wordt en dat sommige reacties hier wel degelijk denigerend zijn. Als ik met een groep kinderen werk aan, in dit geval WO, en ik zie dat 1 kind het moeilijk heeft dan zou ik dat terugkoppelen naar de lk. Lijkt mij niet meer dan normaal omdat de lk op dat moment niet werkt met dioe groep en dus niet signaleert. Als hulpouder weet ik verder niet wat er speelt of in gang gezet is, ik signaleer en meld. Als dit gebeurt bij een kind waar ik de ouder van ken zou ik het niet raar vinden als ik haar aanspreek, niet om haar terecht te wijzen of ommij er mee te bemoeien maar omdat ik iets signaleer en ik haar ken. 

Mijn dochter had een jongen in de klas met sociale problemen. Bemoei ik mij verder niet mee. Tot ik hem elke TSO achter het schuurtje zag staan, huilend. Ik ging elke keer naar hem toe, meldde het bij de lk, etc. Maar ik kende ook zijn moeder en op een gegeven moment heb ik haar dit vertelt, omdat ik als ouder ook zou willen weten als dit gebeurde. Wat ze er vervolgens,  met school, mee doet.... dat is aan hen.

Weet even niet meer wie het zei, maar lees nu inderdaad dat er sinds vorige week extra hulp is ingezet, sorry heb ik niet goed gelezen.

Even voor de beeldvorming, ouders met kinderen die dislexie (ja, tikfouten) hebben of wat dan ook, weten vaak precies van de hoed en de rand wat dat inhoudt. Die informatie hebben ze in de loop der jaren gekregen of zelf gehaald. Vaak zijn er verschillende gradaties, werkt het een wel bij ene kind maar niet bij het andere kind, enz.

Je kunt er niet klakkeloos vanuit gaan dat een hulpouder (of wie dan ook) meteen inhoudelijk begrijpt wat er aan de hand is, wat bij dit specifieke kindje werkt of niet, wat de mate is enz als een leraar alleen maar aangeeft dat kind x dislexie heeft. Leraar mag waarschijnlijk ook niet meer informatie geven dan dat ivm privacy en zoek het als hulpmoeder maar uit wat je hiermee nu moet. Dus terug naar leraar om iets meer advies hiervoor te krijgen, leraar verzuipt in werk, targets, rapporten, vergaderingen, e-mails van andere ouders die hun beklag doen of vragen stellen waar ze zelf antwoord makkelijk over hadden kunnen weten als ze schoolwebsite bezochten. En naast dit kindje zitten er ook nog veel andere kinderen in de klas zoals pdd-nosers, adhd-ers, hoogbegaafden, gepestte, etc. Die ieder weer een andere benadering nodig hebben en o ja, daarnaast ook nog 18 andere kinderen met ieder hun eigen achtergrond.

En wij als ouders verwachtten allemaal als koning behandeld te moeten worden, want daar hebben we recht op! Niet alleen wij maar ook onze kinderen, lees jullie eerdere reacties maar eens door, wat jullie allemaal eisen!

En ja, als ik zou horen dat er jarenlang speciaal voor 1 kindje de leerstof voorgelezen moet worden, terwijl er verder geen extra hulp aan kindje wordt gegeven omdat ouders dit niet willen dan zou ik dit ook aangeven, want deze extra tijd die leerkracht erin steekt met constant voorlezen gaat ten koste van andere tijd voor de rest van de klas. En als vader of moeder verder niet actief op school is, voor wat hoort wat toch? Dan vind ik eerlijk gezegd dat deze hulpmoeder het nog heel netjes heeft aangepakt en denk ik eigenlijk dat er vele andere ouders zullen zijn die hun onvrede over dit, niet rechtstreeks aan je hebben uitgesproken maar dat je dit wel kunt gaan verwachten.

Check eerst eens (netjes en voorzichtig!) bij die hulpouder of ze dit eerder aangekaart heeft bij leraar en wat de reactie was. En ga zelf eens als hulpouder aan de slag op je vrije dag en niet als hulp bij schoolreisje maar bij lezen of ander minder spannende dingen. Daarna ben ik heel benieuwd naar je reactie en ervaring! 

Sorry, jouw bericht stond er net nog niet TO. 

Gekke gedachte hoor, maar kan het niet zo zijn dat de HM het gewoon lastig vond om te zien hoe jouw dochter worstelde en haar graag wilde helpen maar niet wist hoe? Dat de hopeloosheid niet bij jouw kind ligt maar bij haar onmacht? Misschien is haar intentie helemaal niet bemoeien maar wil ook zij graag een oplossing maar weet ze niet hoe...

Quote Suus:

Sorry, jouw bericht stond er net nog niet TO.  Gekke gedachte hoor, maar kan het niet zo zijn dat de HM het gewoon lastig vond om te zien hoe jouw dochter worstelde en haar graag wilde helpen maar niet wist hoe? Dat de hopeloosheid niet bij jouw kind ligt maar bij haar onmacht? Misschien is haar intentie helemaal niet bemoeien maar wil ook zij graag een oplossing maar weet ze niet hoe...

Juist, hier ben ik het helemaal mee eens! Deze moeder wil helpen, JOUW dochter helpen. Ik kan me helemaal voorstellen dat jouw dochter zich ook nu erg bewust is (ze was slim schreef je) van het feit dat ze helaas nog niet zo goed kan lezen en schrijven, dat moet vervelend voor haar zijn en ik denk dat hulpmoeder juist dit signaal van je dochter heeft opgepakt!

Jij straft hulpmoeder af voor het oppakken van dit signaal en je vertaalt het door naar de stelling hulpmoeder maakt mijn dochter onzeker! 

De paralel met heisa op veel sportclubs is dat ouders zich niet willen comiteren aan de regel dat de teainer/coach

..iets te snel gedrukt..
De parallel met heisa op veel sportclubs is dat veel ouders zich niet willen comiteren aan de regel dat bij teamsporten de coach/scheids de baas is en dat er naar hem geluisterd moet worden, niet alleen de kinderen maar ook de ouders.

Maar ouders doen dit vaak niet, gaan openlijk discusieren tijdens wedstrijden met coach, vinden dat hun kind een voorkeursbehandeling verdiend, eigenlijk eissen ze het. Want zoon Pietje heeft dit en dat en daarom mag hij grote mond hebben, niet luisteren. Maar in de klas, sportclub is allemaal een groepsgebeuren waarbij er 1 de baas zou moeten zijn, de regels vast stelt en daar heb je je toch aan te houden, ook als ouder, of je het nu leuk vind of niet. Maar het lijkt wel alsof wij als ouders geen (opbouwende) kritiek meer kunnen verdragen, we eissen van alles maar andersom mag dat niet.

Waarom organiseer je niet op school een informatieavond over dislexie? Zou oplossing kunnen zijn, je informeert belangstellende ouders en neemt stuk weg bij de leraren.