Mama-life
| Even Anoniem schreef op: 20-09-2015 15:06:51 |
Ik doe het even anoniem want ben er niet trots op. Soms valt het moederschap me zo zwaar en dan vooral mbt de jongste van 3 jaar. We hebben ook nog 2 andere kinderen van 10 en 12 jaar. Het is een geweldig en lief kind maar ik voel me soms zo beperkt ik mijn doen en laten. Even een boodschap bij de supermarkt halen is doorgaans een trip van zeker een uur. Ik kan nooit eens spontaan een afspraak maken bij de kapper want dan moet ik een oppas regelen. Ik verlang soms ze enorm naar even wat vrije tijd en even geen druktes aan mijn hoofd. Ik werk 2 volle dagen en ben dan rond half 6 thuis en dan begint het hele circus weer opnieuw. De jongste is moe en wil niet eten,een ander kind moet sporten en er moet weer huiswerk worden gemaakt. Ik heb de laatste tijd continue het gevoel niet op adem te kunnen komen. In de weekenden is het ook vaak onrustig mbt sporten op de meest onmogelijke tijden. Wil ik een keer iets leuks doen met een vriendin dan is dat doorgaans een 10 jaren plan want iedereen in druk met van alles en nog wat. De jongste wil 's middags ook niet meer slapen terwijl ze dat ontzettend goed kan gebruiken want ze is gewoon moe in de middag. Als ik haar op bed wil leggen dan komt ze er na een kwartier weer uit en moet ik weer iets verzinnen want heel de middag op de bank hangen is ook geen optie. Ook zijn we momenteel bezig om overdag haar speentje weg te laten maar ze gebruikt dit als machtsmiddel en zit er veel en vaak om te zeuren en vooral als ze moe is. Met slapen mag ze hem wel hebben maar overdag wil ik het niet hebben. Dit geeft ook continue strijd en daar word ik ook moe van. Toen mijn andere 2 kinderen deze lft hadden vond ik het ook pittig maar had ik er toch minder moeite mee want toen zat ik er toch middenin. Ik heb ook geen zin om iederen vrije minuut in een speeltuintje te gaan zitten.Ik doe het natuurlijk heus weleens een keer maar heb er doorgaans weinig plezier in. Gisteren was ik even met dochter in speeltuin en dan is er weer een kind wat het nodig vind om haar bal af te pakken en haar een duw te geven waardoor ze helemaal over de rooie gaat en verdrietig is. Ik vind er dan echt geen mallemoer aan moet ik zeggen en voelt het als een enorme opgave. Ik vind mijn kinderen echt heel lief en ben gek op ze maar soms voelt het ook weleens als levenslang. Pas zei ik tegen iemand dat ik blij was dat die 6 weken vakantie weer voorbij waren en weer wat structuur kregen en die keek me echt aan alsof ik van een andere planeet kwam.Ik voel me dan echt bezwaard dat ik zoiets heb gezegd want dan lijkt het namelijk weer alsof ik mijn kinderen maar lastig vind. Om me heen zie ik ook altijd van die super enthousiaste moeders die vol geduld en hartstocht hun kind blijven troosten na een valpartij terwijl ik meer het type ben van Ja is niet leuk maar het valt allemaal wel mee en nu klaar met huilen en weer normaal doen.Ik vind dat dan allemaal maar aanstellerig gedoe maar het zet me ook het twijfelen of ik dan zo'n gevoelloos onmens ben. Ik weet dat ik dat niet ben maar vraag me echt serieus weleens af of ik wel helemaal geschikt ben voor het moederschap. Mijn kinderen vinden me doorgaans best oke als moeder alleen ben ik volgens hun soms te bemoeizuchtig en bezorgd  De jongst is gek op me dus ik zal het echt niet helemaal verkeerd doen maar kan me soms wel schuldig voelen. Ik weet niet wat ik met dit topic wil bereiken maar het lucht wel op. |
| Quote |
| Jessiemv3 schreef op: 22-09-2015 11:46:54 |
Ik ben het met Sis eens. Ik werk parttime, mijn man fulltime. Ik vind het dan ook meer dan logisch
dat ik de meeste taken op mij neem. Simpelweg omdat ik minder uren maak. Als je als tbm hele dagen thuis bent zullen er vast momenten bij zitten die je zelf kunt indelen, zeker als de kinderen op school zitten. En natuurlijk, als ik ziek bent of heel erg moe, neemt mijn man graag wat van mij over en andersom ook. Maar structureel is de verdeling naar rato (werk/taken) en dat vind ik normaal. |
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 22-09-2015 12:27:11 |
Daar gaat het wat mij betreft ook niet om. Maar TO geeft aan dat aan haar man niet alleen met de
kinderen wil zijn.. dus zij heeft nooit even de kans om alleen boodschappen te doen. En nee mijn man
doet ook niet veel in huis want zou te zot voor woorden zijn maar als hij thuis is neemt hij wel de
tijd voor de kinderen. Hij legt ze al sinds hun geboorte in bed. Dat is hun moment samen. Op dat
moment doe ik de vaatwasser of gooi ik de bezem nog onder de tafel door en drinken we daarna samen
een kopje koffie of thee. Als ik even een boodschap ga doen zal hij nooit zeuren dat hij niet alleen met de kinderen wil zijn. En mijn man werkt 6 dagen in de week, gaat vroeg de deur uit, komt binnen om te eten en gaat weer naar het voetbalveld 4 dagen per week. Maar de tijd dat hij thuis is is hij er ook voor zijn kinderen. En dat zijn net de momenten dat ik even bij kan tanken. En dat ik niet werk wil niet zeggen dat ik niks te doen heb overdag. Ik ben bijna nog drukker dan wanneer ik werkte. Iedereen doet makkelijk een beroep op me en dat doe ik ook nog eens met alle liefde. Ik sta graag voor mensen klaar. Het komt dus ook wel eens voor dat alles en iedereen voor gaat en ik in mijn huis nog aan de gang moet 's avonds. Alleen is mijn man dan van het slag dat hij nog even helpt want zijn we sneller klaar. Maar dat vraag ik niet van hem. |
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 22-09-2015 12:29:11 | ||
| ||
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 22-09-2015 12:33:37 | ||
Mijn man hoeft ook niets over te nemen, die helpt vanuit zichzelf omdat het ook zijn kinderen zijn. en elke situatie is anders Sis. Die van jullie is niet te vergelijken met elke andere situatie. Maar omdat ik thuis ben wil niet zeggen dat ik er niet eens doorheen kan zitten. Mijn man en ik voeden samen onze kinderen op en het is voor mijn man geen opgave om een uurtje / ochtend/ dag bij de kinderen te zijn. En dat is het voor Daan ook niet. Het is zoals het is.. Het gaat zoals het gaat. Je groeit er samen in. In jullie situatie kan het gewoon niet anders dan dat wanneer Daan thuis komt de zorg van de kinderen op zijn schouders komt. Gewoonweg omdat jij er lichamelijk niet in staat toe bent. | ||
| Quote |
| Minou schreef op: 22-09-2015 14:52:03 |
Eens met Jolanda. Hier een man die er doordeweeks niet is en de opvoeding komt gewoon op mij
neer, is een feit. Staan we ook beide achter, hij heeft een militaire carriere en alles wat hij
heeft bereikt daar, is in de burger niks waard, dus alles hier komt op mij neer. Straks is hij ook
weer weg een par weken en in aprilnaar Mali, hoort er bij. Het is niet altijd makkelijk, echt niet,
ook al werk ik " maar" 2 dagen, ookderest komt erbij, hh alles met en rondom de kinderen, spelen,
straks weer zwemmen, zh afspraken, sport, nou ja noem alles maar op. Als hij er een keer is, is er zelfs geen sprake van, dat hij zou zeggen dat hij er geen zin in heeft om met de kinderen alleen te zitten. Meisje ga maar lekker even naar het dorp of weet ik wat. Dat moet gewoon geen probleem zijn. To wil ook even die ruimte voor zichzelf, moet gewoon kunnen, voor iedereen fijn. En ff offtopic, als er een voor iedereen klaarstaat is het Jolanda wel, altijd bereid om te helpen, vraag ik om een kaartje of wat..ze doet het toch maar allemaal. ieders situatie is anders, maar in dit topic vind ik dat man TO best wel even haar de ruimte mag geven |
| Quote |
| Even Anoniem schreef op: 23-09-2015 09:25:32 |
Wow wat een hoop reacties!! Het is trouwens helemaal niet aan de orde dat mijn man me niet gunt om even zelf weg te gaan. Het is meer dat hij doordeweeks dusdanig veel afwezig is dat die in het weekend juist tijd wil hebben met het gezin. Even de stad in met zijn allen en ergens iets eten en drinken maar bij mij is het juist andersom want ik snak er in het weekend juist naar om even zelf de deur uit te gaan.Even zelf in winkels rondstruinen en niet de helft te hoeven vergeten omdat ik mijn peuter zoek ben of weer een 1/2 uur mijn tijd moet verspillen in een speelgoedwinkel. Mijn man voelt het dan een soort als afwijzing en denkt dat ik het niet leuk vind om hem erbij te hebben maar dat is niet aan de hand het is gewoon dat ik mijn hoofd even leeg wil maken en even niet hoef te praten of te corrigeren. Ik zal dit één dezer dagen ook eens met hem bespreken |
| Quote |
| Minou schreef op: 23-09-2015 09:34:14 |
Dat snap ik van hem ook wel, hier ook man doordeweek niet thuis, maar het maakt hem niet uit
wat we doen en/of ik ff alleen weg ga. In het weekend werk ik sowieso 1 dag altijd, dus is hij
thuis met de kinderen  Praat er met hem over, je hoeft niet elk weekend perse beide dagen wat met zn allen te doen. Er zijn 2 dagen weekend hihi. Dus dat je ( hoeft niet eens elke week) ff de zaterdag het dorp/ stad weet ik wat gaat doen en dan is er nog genoeg gezinstijd. |
| Quote |
