opvang grootouders

Ja ik zou het bespreekbaar maken maar niet aanvallend bedoelt, vragen staat altijd vrij!

De kindjes die nog geboren moeten worden, zijn dat dan niet broertjes/zusjes van de kids waar ze al op passen? Dan vind ik het ook nog wat anders. Wellicht durven ze dan tegen de betreffende zoons te zeggen dat meer kids te druk wordt?

Ik zou me er persoonlijk ook niet al te druk om maken. Willen ze , prima. Willen ze niet ook goed. Dat is hun keus.

Tja, ik snap dat je je er druk over maakt zou ik ook doen. Maar uiteindelijk is het de keuze van de grootouders. Het is hun keuze dat ze minder betrokken willen zijn bij jullie kinderen. En dus ook hun keuze dat ze dan jullie kinderen minder zien. Als jou man zich er niet druk om maakt zou ik proberen het los te laten. Waarom bespreekbaar maken, waarschijnlijk haal je dan alleen maar meer overhoop.....

---

Soms moet je vergeten wat je voelt en onthouden wat je waard bent!

Heel erg herkenbaar, hier wordt er ook onderscheid gemaakt tussen de kleinkinderen.
Ik zou je gevoel uitspreken naar je schoonouders, niet aanvallend of verwijtend maar dat het zo jammer ia voor jullie kinderen en dat ze graag ook tijd met hun willen doorbrengen.
HOuding van je man is erg herkenbaar voor mij, dat is toch lastig omdat het zijn ouders zijn en het is wel voor als hij jou ondersteund.

Ik snap dat dit je een rotgevoel geeft. Zijn de andere kinderen nu misschien al zoveel ouder dat de twee babies erbij minder een 'last' zijn dan toen jouw kinderen geboren werden? Ik zou het inderdaad ook benoemen, niet verwijtend maar ze mogen best weten dat je je er een beetje rot onder voelt toch? En daarna maar gewoon accepteren. Zijn het verder wel lieve opa en oma voor je kids?

Ik zou het zeker aan hen vragen naar het waarom, het is wel raar nl. Je praat echter in de verledentijdvorm. Heb je nu geen opvang meer nodig?

---

Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning to dance in the rain...

Ik zou het wel bespreken. Het is en blijft uiteindelijk natuurlijk hun keuze, maar ik vind dit eigenlijk niet eerlijk. Ze geven bij jullie aan dat ze te oud zijn en dat het te druk is, maar ondertussen mogen de kinderen van andere broers er wel bij en daarvoor zijn ze dan niet te oud en is het niet te druk. Dat zou ik dan vreemd vinden en dat ook uitspreken. Ze kunnen ook gewoon eerlijk zijn over de reden want dat is nu - naar het lijkt - niet het geval. Vooral voor jullie kinderen is het vervelend dat opa en oma nooit tijd voor hen hebben en wel voor de andere kleinkinderen.

Het is meer het principe he..snap je gevoel..waarom zij wel en onze kinderen niet?

Je man kan het wat meer loslaten, die heeft zoiets: nou ja prima dan


maar vragen staat vrij, waarom die kinderen wel en onze niet?

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Zou het ook niet kunnen dat ze denken dat jullie je opvang al op orde hebben? En er daardoor voor hen geen noodzaak is om jullie te helpen?

Hebben de andere twee broers van je man überhaupt geprobeerd om andere opvang te zoeken? Of hebben ze hun ouders gewoon voor het blok gezet?

Ik herken het wel een beetje hoor. Wij zijn ook met vier thuis en mijn moeder rent en vliegt voor maar één kleinkind (en één kind). In de schoolvakanties, en als mijn zus op vakantie moet, wordt dat kind altijd bij mijn moeder gestald, want het is bijvoorbeeld zo zielig om haar een hele week naar de vakantie-bso te sturen. Mijn zus hoeft dan maar te hinten dat Xje de bso niet leuk vindt of oma springt al bij, en kan dan vervolgens niet meer op pad omdat Xje er is.

Maar als ze echt te oud zijn komen ze nog wel terug van het plan om ineens op 2 baby's te gaan passen. En dan hebben die andere zoons een probleem....en jij lekker niet

Ik vind dat wanneer je kinderen krijgt, je zelf voor opvang moet zorgen en er niet vanuit moet gaan dat grootouders dit werk gaan overnemen. Maar ik zou hier wel een beetje boos om worden en ik zou ze ermee ook confronteren. Niet zodat ze alsnog op jullie kinderen moeten gaan passen want dat zou ik niet meer willen, maar ik zou het ze wel duidelijk maken dat je dit niet leuk vind.

---

May all your dreams come true....

Ik kan je gevoel compleet snappen meid, ik zou dat ook heel vervelend vinden en ik vind het gewoon niet kloppen.
Kijk, je kan er niet vanuit gaan als je zwanger bent dat opa en oma wel gaan oppassen, maar dat snap je zelf ook wel.
Maar onderschijt maken tussen de één en de ander, wat ze nu in mijn ogen doen, vind ik niet kunnen.

(hier ook zo iets soortgelijks gaande, veel klussen en man met lichamelijke klachten. Schoonvader helpt bij dochters wel heel veel en hier heeft hij nog geen verfkwast ooit vastgehouden. Dit speelt al jaren en doet ons ook gewoon pijn)

Bij ons is dat onderscheid er ook. Voor mijn schoonzusjes wordt structureel meerdere dagen in de week opgepast. Alles kan. Vraag ik maanden van te voren voor mijn boys om 3 dagen te logeren omdat ik moet werken.. melden ze het 2 weken van te voren af..
IK was  Niet omdat ze moeten oppassen, maar omdat ze hadden toegezegd en ik tegen mijn zoons had gezegd dat ze gingen logeren.
Grootouders gemis. Ik kan en wil ze niet dwingen.  
Maar toen mijn schoonmoeder meldde dat de kinderen in de grote vakantie wel mogen logeren..dacht ik ok, prima, plannen, oppas NIET afzeggen en zeker niks tegen de kinderen zeggen.
Maar ik ben natuurlijk ook geen bloed en mijn kinderen zijn nooit zo ...als de anderen.


TO laat het los.Je krijgt alleen maar ruzie. Je wilt je kinderen nergens onderbrengen waar ze niet gewenst zijn. 

Zoiets is al eerder hier besproken en ik ga toch hetzelfde
reageren..

Hier spreekt de andere kant namelijk.
Mijn ouders hebben 2 kinderen en.bij mij passen ze 2
X per week op, doen mn huishouden, brengen en halen,
jongens logeren,doen leuke dingen,etc.

bij mijn broer passen ze niet op, kind logeert ook niet,
er is geen band met schoonzus.
Schoonzus houdt de boot af,is afstandelijk.
Ook mijn broer investeert.niet in zijn ouders.

Puur een wisselwerking, ik doe andersom ook alles voor
mn ouders en we hebben naast de shit ook veel lol

Wellicht kun je jouw eigen rol eens bekijken in deze?
En maak het vooral bespreekbaar, niet als verwijt maar
meer : ik vroeg me gewoon af....

Kees, soms is dat gewoon zo. Ik heb zo alles geprobeerd.  maar net zoals met exen van schoonzus gewoon nooit meer gepraat wordt ( en vooral veel zwartgemaakt wordt) denk ik dat ik toch nooit werkelijk zo gezien wordt als mijn schoonzussen. Mijn man zijn ze vooral trots op. En voor hem zouden ze wel alles doen denk ik.maar ze hebben dan weer het idee dat het bij ons niet nodig is .. Denk ik... wat het allemaal precies is weet ik ook niet. Ik nodig uit, en ik vergeet al het vervelende maar snel, en ga maar verder alsof ik een gekke ben. Heb nog gevraagd of het aan ons lag.. Was niet zo.. Passen ze op op kinderen van schoonzussen in die dagen..dan prikt het toch. Lopen ze van die kindjes alle verjaardagen af, maar voor de mijne is het te ver, te verzin maar wat..  Mijn ouders zijn niet zo, die omvatten iedereen ..  Familie relaties zijn complex. 
Soms kun je niet anders dan dat maar accepteren.

kan me ook goed voorstellen dat het steekt en zeer doet, want jouw kinderen zijn zeker niet minder belangrijk, maar ik denk dat in het-grote-mensen-brein inderdaad toch anders werkt.

" er is niks hoor" maar ondertussen.

misschien geeft MaDalton het beste advies; bij zulke mensen wil je je kinderen zeker niet achterlaten?

Ik herken het gelukkig niet, maar zie het veel om me heen.

Een goede vriendin van me heeft al jaren een problematische relatie met haar schoonfamilie.
Haar man heeft 1 broer, die vrouw en kinderen zijn alles, zij is voor de schoonouders niks.
De kinderen van haar zwager en schoonzus worden verschrikkelijk voorgetrokken, mogen altijd logeren, passen al jaren op en haar kinderen worden nog net niet genegeerd.
Een keer met alle kinderen in de speeltuin gezeten, opa en oma kwamen langs, de kinderen van die ene schoonzus kregen 2 euro om wat lekkers te kopen, de andere 2 die van mijn vriendin niks, terwijl ze samen in de speeltuin zaten.
Mijn hart brak echt voor die kinderen, die snapten er niks van.
Gek genoeg doet mijn vriendin er alles aan geliefd te zijn bij schoonma.

Hier doen wij er al jaren van alles aan om onze kinderen te 'promoten' aan mijn schoonmoeder, helaas zonder succes. Wij zeggen nooit een kwaad woord over deze oma, maar ik mwrk dat mijn kinderen zich terugtrekken doordat ze zich afgewezen voelen. Mijn jongste van 6 jaar is echt een allemans vriendje, maar tegen mijn achoonmoeder gaat hij zich steeds afwijzender gedragen. Dat breekt wel mijn hart....

Ik kan wel tientallen voorbeelden vertellen, sommige zouden jullie misschien niet geloven zo erg wordt er onderacheid gemaakt, zelfa als de kleinkinderen erbij zijn.
Oma benoemt bijv terwijl we met zn alle aan tafel zitten (de andere kleinkinderen uiteraard naast haar) dat zij zo blij is met haar kleindochter want meisJes zijn veel leuker dan jongens en zij heeft altijd een voorkeur gehad voor meisjes. Daarom was ze ook zo blij dat ze eerst een meisje kreeg, 'dan was die vast binnen!'
Toen mijn achoonzus zwanger was kreeg de baby met sinterklaas een kado wat 5x duurder was dan het budget van onze kinderen.
Haar fb staat vol met fotos van de andere kleinkinderen, nodigen wij haar uit of nemen we haar mee met een uitstapje dan wordt er nooit rrn melding van gemaakt. Zelfa haar vrienden hebben weleens op fb gevraagd naar haar andere kleinkinderen.....

Het is gewoon heel jammer, vooral voor onze kinderen en voor mijn man. Zijn hele leven al in de schaduw van zijn zus en nu delfen zijn kinderen ook het onderspit bij oma.

Quote Jomi:

Hier doen wij er al jaren van alles aan om onze kinderen te 'promoten' aan mijn schoonmoeder, .

Daar zou ik nu meteen mee ophouden.

Sla maar eens een verjaardag van oma over, of ga eens niet op bezoek.

Ja, ik zou t zeker vragen.. ander blijft dit tussen jullie instaan. Anders misschie ook wel, maar dan heb je zelf gedaan wat je kon.

Is wel raar idd dat ze gezegd hadden niet meer op te passen omdat ze zich te oud voelen en nu een andere zoon opeens kinderen heeft het wel te doen..tuurlijk het is hun goed recht maar nee eerlijk vind ik het niet naar jullie toe..

Ik denk niet dat je er wat aan kan veranderen maar ik zou wel mijn gevoel uiten en zeggen dat het voor jullie een beetje vreemd overkomt na datgene wat ze tegen jullie hadden gezegd jaren geleden.

En verder zou ik de eer aan mezelf houden en je lekker trots voelen dat jullie je eigen boontjes doppen!!

Anja, dit is 1 voorbeeld, zo zijn er 100.
Je hoort vaak, ja het is zo, moet je maar accepteren, maar ik zie al 11 jaar de strijd en het verdriet van een moeder, dat haar kinderen niks zijn en de andere kinderen alles. 

Ik zie het helaas ook andersom, dat mijn moeder totaal wordt genegeerd door mijn schoonzus en ze daarom de kleinkinderen zelden ziet, haar moeder alles is, mag oppassen, ze heel vaak ziet en mijn moeder niet de moeite waard is.
Familiebanden kunnen heel lastig liggen en kan heel pijnlijk zijn.