Jullie mening......

Als je met iemand een huishouden deelt wat vinden jullie dan van dit onderwerp?

Ik woon samen met de vader van mijn kinderen, ok heel veel van jullie delen inkomen,kinderen en het huis natuurlijk 
Nu zijn we inmiddels al een hele tijd geen koppel meer, maar vanwege omstandigheden wonen we nog wel bij elkaar. 
 En omdat het moeilijk is om een huis te vinden hier in Amsterdam of vlakbij Amsterdam. Ik werk namelijk in Amsterdam en onze kinderen gaan hier in Amsterdam naar school.
Ergens anders tijdelijk wonen kan helaas ook niet. Maar goed dat terzijde.

Nu vind hij dat als er hulp nodig is in het huishouden of wat dan ook dat je het moet vragen, en niet dat iemand je zomaar even helpt.
Nou was ik vanmorgen even bezig hier, en heb hem gezegd dat die wel even kon meehelpen.
Want ik zit met mijn gezondheid en met mijn knieen kan niet alles meer en dat weet die.
Zegt die letterlijk je hoort het te vragen, met andere woorden vraag je het niet doet die niks, en blijft die lekker zitten.

Als je een huishouden deelt en alles, verwachten jullie dan dat jullie man/vriend gewoon vanuit zichzelf komt helpen?,
of dat die even vraagt wat die kan doen?.  Of vinden jullie dat alles wat je wilt je dat even vraagt, zonder dat het uit eigen initiatief komt? 

Als je hulp van buitenaf nodig hebt, dan begrijp ik dat je dingen even vraagt.

Als je een stofallergie hebt is dat nodig ja, zoals ik al eerder omschreef hebben we nu ouder en kind die hem begeleidt. 
En die hebben ons dat ook gezegd.
En heb niet gezegd iedere schoonmaakbeurt, maar 1 keer in de week. De rest doe ik wel 2 a 3 keer in de week ja behalve dat. 
Weet dat er ergere problemen zijn, maar omdat er nu geen enkele optie is om weg te gaan, en ik daarbij ook niet wordt geholpen. Ja kan ik niet anders dan dat op dit moment maar te nemen, hoe zwaar het ook is.
 Ja zit ik wat dat betreft wel met mijn handen in het haar.  Maar hou me sterk, ondanks dat het zwaar is. Maar ik verwacht wel dat ik hulp daarbij krijg, ik kan het echt niet zelf doen.
En zoals jullie weten wordt thuiszorg niet zomaar meer toegekend. omdat er iemand in huis woont, die lichamelijk gezond is. Verwachten ze dat die meehelpt. 

De reden waarom ik zeg een stofallergie is omdat ik op kerstavond 2010 met ernstige ademhalingsproblemen in het ziekenhuis ben beland. Daar hebben ze een allergietest gedaan voor katten en honden was het getal tussen de 0 en 4, voor stof was het over de 1000. Veel hoeft hij niet te doen, vraag ook niet veel maar dat wel. En stof is gewoon funest voor mij. 

En natuurlijk moet ik me meer zorgen maken om de situatie hoe die nu is, en dat doe ik ook. Maar elke keer als ik hulp vraag wordt ik met mijn rug tegen de muur gezet. vecht nu al zolang, en verwacht ook geen hulp meer van een instantie, daarom hou ik me sterk voor onze kinderen. En hou ik moed en hoop dat ik misschien niet nu, niet morgen, maar heel gauw mijn kinderen wel kan helpen. Het gaat niet om mij wat betreft die problemen, maar wat betreft het meehelpen in de huishouding wel. Voor de rest is het puur en alleen voor de kinderen dat ik me sterk hou.  

Ik weet gewoon echt niet meer, wat ik wat dat betreft nog kan doen.
Geloof me heb maatschappelijk werk gehad, heb alles gedaan om hulp te krijgen. 
Heb mensen gevraagd of ik daar tijdelijk kan wonen, en weet dat Harleysmama als zij de ruimte had mij zo zou opvangen met de kinderen. Maar dat gaat ook niet. Heb ook aan iemand gevraagd of die evt samen een woning wou huren, maar dat kon ook niet. 
Mijn moeder wilt wel, maar die heeft ook een wao wegens een lichamelijke handicap, en die wilt me niet in huis nemen zolang ze mijn broer onderdak biedt. Daarbij blowt hij en weet ik niet of die nog iets anders gebruikt, vermoed van wel. Maar bewijs heb ik niet. 
Ik sta open voor meer suggesties wat ik nog kan doen, maar ben op dit moment gewoon aan het eind van mijn latijn. wat dat betreft

Ja ik weet het echt niet meer, en normaal zet ik niks op het forum wat dat betreft. 
Reageer wel, maar werd het nu zo zat, dat ik echt even mijn hart moest luchten. Natuurlijk is het dan handig dat je dan wel alles verteld, maar weet gewoon echt niet meer wie ik kan inschakelen en wat ik nog kan doen. Probleem is nu dat de zorg etc via de gemeente gaat en dat ze niet willen hebben dat er zoveel instanties tegelijk zijn, aagezien ze elkaar voor de voeten kunnen lopen. En snap ik dat aan de ene kant ook wel, hij hulp en die heeft die ook echt nodig. En ik laat dat ook toe, ook al geloof ik er niet in dat zij hem kan helpen waar de andere instanties dat niet konden doen omdat hij gewoon zo'n koppige ezel is. Die niks van een ander aanneemt en blijft denken ik zit goed en jullie zijn allemaal gestoord. Heeft die ook letterlijk tegen haar gezegd. 

Ik vecht en die mentaliteit wil ik niet verliezen had ik alleen geweest ok dan was het de handdoek in de ring gooien en weggaan, maar ben niet alleen. Hebben Kinderen, en daar blijf ik als moeder voor vechten. Dus hoop gewoon dat ik de kracht vind om moed te houden en alles zelf dan maar te regelen het duurt alleen even.