Mama-life
| Meelezer schreef op: 17-04-2015 21:59:10 |
Vandaag heb ik een roesje gehad voor een ingreep in het ziekenhuis. Tijdens de ingreep heb ik nog pijn aangegeven (niet bewust, was al half weg) en hebben ze meer gegeven. Hartstikke fijn, nu geen pijn gehad. Maar ik merk dat ik steeds slechter reageer op verdovingen/narcose en roesjes. Bij de tandarts duurt het meer dan 12 uur voordat de verdoving is uitgewerkt. Bij een eerdere operatie zou ik om 18.00 uur naar huis mogen, ik werd pas om 03.00 's nachts een beetje wakker. Ben dus opgenomen, kon niet weg. Vandaag dus ook weer. Ik zou na een uur weg mogen. Na een uur was ik nog niet eens wakker. 2,5 uur later kwam ik enigszins bij. In die zin, ik had mijn ogen open en kon praten, maar viel wel steeds weer in slaap. Wel de hele dag geslapen en nu nog steeds helemaal groggy van de verdoving/roesje. Ik ga straks gewoon weer verder slapen, zo kapot, ogen vallen gewoon dicht, sloom en reageer traag. Wie herkent dit? Het lijkt wel of ik een intolerantie opbouw tegen die narcose/verdoving etc. In het ziekenhuis had ik dat al aangegeven, maar ze namen het in eerste instantie licht op, totdat ze me dus niet wakker kregen. Ik geef het elke keer netjes aan, maar tis net alsof ze het wegwuiven, totdat dus het moment van (niet) bijkomen er is, dan schrikken ze en (her)kennen ze het niet. Ik hoop zo dat ik morgen weer beter ben, voel me zo naar nu. Iemand herkenning of tips? |
| Quote |
| Mie schreef op: 17-04-2015 22:11:15 |
Ik herken het niet, wel is het zo dat ik qua tandverdovingen veel meer nodig heb dan de gemiddelde
mens. Misschien is het verstnadig dat je iig een aantekening in je dossier kan maken, dan komt het een evt. volgende keer in elk geval naar boven als een arts je gegevens bekijt en kunnen ze er alvast rekening mee houden? Sterkte, want je kunt je aardig beroerd voelen door al die verdovingsrotzooi in je lijf. |
| Quote |
| Leen Mv 4 schreef op: 17-04-2015 22:12:17 |
Ik herken het niet, maar wat klinkt dit vervelend!! Hopelijk voel je je snel beter  |
| Quote |
| Bettie schreef op: 18-04-2015 11:12:14 |
Van een gewone verdoving bij een tandarts heb ik niet veel last; tenminste...niet bewust. Maar roesjes/verdoving in het ziekenhuis?! Zijn net zo drama als bij jou. Heb jaren geleden laparoscopie gehad. Geen probleem; doen we om 13.00 uur. Op mijn voorzichtig aangeven of het niet handiger was om het vroeg in de morgen te doen, werd enorm luchtig gereageerd. Nou...dat hebben ze geweten. De andere dag om 13.00 uur was ik voor het eerst weer fatsoenlijk aanspreekbaar en kon ik antwoord geven op een vraag die de verpleging stelde. Daarvoor was ik wel wakker maar echt korte minuutjes en verder niet. Ipv 2 uurtjes ziekenhuis heb ik er 2 nachten geslapen. Ruggenprik van de ks eigenlijk net zo...bij Geerten morfinepomp gekregen en ik ben zo stoned als een garnaal geweest. Eerste uren met bezoek heb ik nauwelijks bewust meegemaakt. Bij Edith dat dus anders gedaan; wel ruggenprik en wat meer pijnmedicatie door het infuus én pas na het belangrijkste bezoek de morfinepomp in werking gezet. Moet wel zeggen.....slapen na de KS is best fijn  .Ik hoop dat je je snel weer wat prettiger voelt. Ben je nu wel thuis?! |
| Quote |
| Meelezer schreef op: 18-04-2015 11:34:35 |
Ja, ik ben thuis. Ik heb gisteren een coloscopie gehad. De vorige keer ging dat niet goed, ik heb toen, ondanks een licht roesje, de hele kkamer bijeen geschreeuwd. Dit aangegeven en gezegd dat ik erg moeilijk weer bijkom van roesje. "jaja, mevrouw, dat hebben er wel meer.../"Duhuu...dit zagen ze dus niet aankomen. Ik ben nu thuis, heb gisteren de hele dag geslapen, vannacht een ruk gemnaakt en zo ga ik weer plat. Ik ben kapot, traag en niet lekker. Alsof ik er maar half ben. En het wordt elke keer erger. Vrees dat als er ooit een spoed iets gebeuren moet dat ze dan denken dat ik nooit meer bijkom haha (ja ik lach er maar om, maar ondertussen..) Ik had het erover met wat vrienden en dan zeggen ze allemaal, "ja dat heb ik ook..."Maar dan vraag je door en mogen ze inderdaad op het juiste tijdstip, gewoon volgens plan lekker naar huis en hebben verder nergens meer last van. Hun hebben moeite om de overgang te maken van slaap naar wakker, dat is begrijpelijk. Maar ik ben "wakker" voor twee minuten en val zo weer gelijk weg voor een tijd, uren eigenlijk. Nu maar weer even "door" en zo als mijn keline meid gaat slapen ook maar weer naar bed, kan haast niet wachten haha. Wat een naar gevoel is dit zeg. |
| Quote |
