Mama-life
| Mamajenti schreef op: 15-01-2015 12:05:12 |
Ik hoop herkenning te vinden. Mijn jongste van bijna vijf is de laatste twee weken ineens heel erg op mij gericht. En dan vooral bij het naar school brengen. Vandaag zelfs zo erg dat hij helemaal in tranen was toen ik weg ging. ook is hij heel gevoelig voor negativiteit en heeft snel het gevoel afgewezen te worden. Nu wil ik niet teveel vertellen, maar er zijn meerdere factoren die hier invloed op kunnen hebben. En meiden die het wel weten, hou het even hierbuiten alsjeblieft. Eigenlijk zoek ik naar herkenning of dit bij zijn eigen ontwikkeling hoort qua leeftijd of dat dit niet herkent wordt. Dan ga ik op school eens babbelen wat zij zien als ik er niet bij ben, de laatste twee weken. |
| Quote |
| Bettie schreef op: 15-01-2015 12:24:22 |
Om niet teveel op je herkenning in te gaan....wij hebben hetzelfde gedrag momenteel (sinds 4 weken)
bij 4- én 6 jarige én dan met name als mama weggaat. Naar school gaan en brengen gaat
goed maar ze willen beiden maar knuffels en kusjes. Maar als ik wegga óf -moet, gaan ze niet
slapen, vragen wel 100x wanneer ik terugkom én of ik wel terugkom. Dus eerlijk gezegd...vul het antwoord maar in   |
| Quote |
| Banana schreef op: 15-01-2015 12:30:34 |
ik vermoed fase jayden heeft dat rond die leeftijd gehad miste alles en idereen maar op gegeven moment ook mama op school ik gaf hem mijn sjaal ik was dan toch in de buurt en dat kon hij wat beter verkroppen en dan ging het goed hier was het wel minimaal en na paar weekjes wel weer overgewaaid als steekt t soms de kop nog op maar dan meer naar de opa's en oma's daarvan liggen dus nu verschillende knuffels in zijn bed zijn ze toch altijd bij hem |
| Quote |
| Nina_mv_owen_en_quin n schreef op: 15-01-2015 12:31:55 |
Dat klinkt precies als mijn zoon van nu 8 jaar. Maar hij is zijn hele leven al zo, de ene keer wat
erger als de andere keer. Durft moeilijk contact te maken, bang om afgewezen te worden, weet zich in
gezelschap van anderen geen houding te geven, geen prater wat zijn gevoel betreft, grappenmaker van
de klas, ligt goed bij alle klasgenoten, slechte slaper, kan heel slecht tegen onrecht, houdt erg
van samenzijn met familie, luistert slecht, leest heel veel, dromer, bovengemiddelde intelligentie
maar niet hoogbegaafd denk ik, thuis ook veel bezig met rekenen en taal, hangt erg aan mij, snel
bang. Als ik hem op school afzet gaat hij alleen op het schoolplein staan, hij weet zich totaal geen houding te geven en wacht tot er kinderen naar hem toekomen. |
| Quote |
| Mamajenti schreef op: 15-01-2015 12:38:23 |
Nou, mijn jongste had het nooit. Was altijd spring in het veld, maakt (te) makkelijk contact  , slim ventje
die voorloopt en een olifantengeheugen heeft.Bettie, is dat bij jullie begonnen na hetvtrieste voorval? Ik hoop dat het hier ook weer overwaait. Dan was het een fase |
| Quote |
| Krumelke schreef op: 15-01-2015 12:55:29 |
herkenbaar. hier rond de 6 jaar ineens. van de een op andere dag was hij bang alleen gelaten te
worden, bang dat ik hem ergens niet meer kwam halen e.d. na een half jaar was dat ook net zo ineens
weer over. |
| Quote |
| Smvn&d schreef op: 15-01-2015 13:11:10 |
Hier ook bij zoon van 5. Het is letterlijk een ramp als iemand ander hem haalt of brengt, en als ik
er wel sta dan vliegt ie om me nek. En zie het ook bij zijn leeftijdsgenootjes. Dus het hoort er helemaal bij.. weer een fase hihi |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 15-01-2015 13:19:57 |
Hier een 3.5 jarige in die fase. Zelfs als hij naar bed moet is het huilen: ik wil bij jou blijven
mama! Moet zeggen dat hij ook echt wel wat te snel gaat in zn ontwikkeling en zichzelf momenteel van alles aan het aanleren is qua cijfers en letters enzo. Zeer op mij gericht, kan geen stap zetten van huis of hij hangt aan me. Met het ophalen net zo, dan klemt hij zich vast als een aapje. Regelmatig huilen ook, al ga ik maar even iets buiten zetten en hij moet even binnen blijven. |
| Quote |
| Bettie schreef op: 15-01-2015 13:47:52 | ||
Jep...juist vanmiddag even kort gesprekje met juf van oudste gehad. Bij haar was dit gedrag ook opgevallen en ze gaat even met me meedenken. Hij zondert zich op school nu dus ook heel erg af. | ||
| Quote |
| Emilie schreef op: 15-01-2015 14:12:46 |
Het kan een fase zijn natuurlijk, maar als het iets is wat begonnen is naar aanleiding van
bijvoorbeeld een plots overlijden of scheiding, dan kan het ook een uiting zijn van rouw. Wie
verzekert je kind dat jij niet, net als die andere, plots weg bent en blijft. Dit is een heel
reële angst bij kinderen zeker na zo'n voorval. Naar ik lees, is er inderdaad zo iets aan de
hand. Je kan even afwachten. Gewoon wat tijd geven om alles te verwerken. Maar misschien heeft je
kind hierbij wat hulp nodig. Misschien is het dan zelfs niet slecht om de hulp in te roepen van een
'buitenstaander'. Kinderen praten vaak makkelijker bij iemand die zelf niks te maken heeft met 'het
verdriet'. Anders voelen ze zich vaak geremd om jou niet nog meer te belasten. Hou het goed in de
gaten en schakel eventueel hulp in. Veel sterkte, Emilie |
| Quote |
| Mamajenti schreef op: 15-01-2015 14:17:35 |
Ik hou het zeker goed in de gaten hoor Emilie. Vandaar ook dit topic ik wil alleen
geen spoken zien zeg maar. Dus ik hoop eigenlijk wat geruststelling te vinden. |
| Quote |
| Samira schreef op: 15-01-2015 15:00:39 |
Sorry, geen geruststelling. Hier net zo bij allebei de kids, bijna 3 jaar en eentje van 5 jaar... |
| Quote |
| Kees schreef op: 15-01-2015 19:18:07 |
Lieve mamajenti, Zo herkenbaar! Het is moeilijk objectief te kijken naar je kind he. Mij helpt het ook om andere ouders te horen, dus bijv klasgenootjes. Het is fijn als het een fase is en.niet alles te hoeven koppelen aan andere zaken Je bent zelf al erg bewust. In de gaten houden lijkt me het enige juiste voor.nu Ik denk dat je nu kunt zeggen: Oh fijn, tis ook gewoon een kind van 5 met bijbehorende fases. Heerlijk toch? |
| Quote |
| Laura schreef op: 15-01-2015 19:48:39 |
hier een zoon van 7 die ook een tijd ging huilen als je hem achterliet op school. Wij dachten altijd
dat hij het moeilijk had met onze scheiding. Hier heeft hij het ook ongetwijfeld moeilijk mee, maar
de juf ging eens met hem praten...het grootste probleem was dat de dag altijd begon met duo lezen,
dit vindt hij vreselijk, teveel lawaai veel te veel prikkels...nu zit hij bij de groep die stil
leest, niks meer aan de hand bij het wegbrengen...dus inderdaad niet te snel ergens vanuit gaan. |
| Quote |
| Mamajenti schreef op: 15-01-2015 20:15:44 |
Het is niet moeilijk objectief te kijken, maar wel om oorzaak/gevolg niet meteen in te vullen En daarom wil ik ook ervaringen van anderen! Met de oudste was er geen sprake van deze fases. Hoe slechter papa het had, hoe meer hij aan mij ging hangen. Ik heb dus geen goed beeld. En er zijn op meer punten veranderingen. Zijn groepje is ook veranderd, hij heeft op donderdag een andere juf. In mijn ogen kan het drie dingen zijn. Maar dat blijft dus afwachten... |
| Quote |
| Jenny schreef op: 30-08-2016 20:54:20 | ||
Dit is precies mijn zoon van 8.... | ||
| Quote |
