is dit normaal? (Puberdochter)

Ik denk dat het wel een beetje bij puberen hoort, maar toch kan een gesprekje samen geen kwaad..

Ik herken van mezelf dat ik enorm onzeker was, altijd mijn vriendinnen vlotter vond qua kleding, haar etc.

Onze puberdochter van 14 is in mijn ogen ook wat anders dan haar vriendinnen.
Maar maak me er (nog) geen zorgen om.

Onze dochter is graag thuis, vind het heerlijk gewoon op haar kamer te rommelen, films te kijken etc.
Spreekt niet snel af, heeft wel 2 lieve vriendinnen die haar ophalen voor school en waar ze opdrachten meemaakt.
Ik stuur haar soms aan om ze op te bellen of te appen om iets af te spreken. En dan vind ze het ook wel weer leuk.

Ik denk dat ze gewoon graag haar eigen gang gaat en als ik eerlijk ben herken ik dat wel in mezelf en mijn man

Herken het wel een beetje, maar dat had destijds vooral te maken, dat ik mijn eigen kleding/haardracht niet mocht uitzoeken (zelfs toen ik mijn eigen geld had, probeerde mijn moeder dat nog ) 
Ik probeer veel met mijn kids te praten en hun eigen keuze in kleding te geven (wanneer ik iets echt niets vind, zeg ik dat ook en waarom).
Ik zou proberen om dit met haar te bespreken.

Mijn dochter is nu ruim 13 en zit soms ook behoorlijk met zichzelf in de knoop.
Dan is het ook ineens van, niemand vind me aardig en ik ben raar en ik zie er gek uit, iedereen uit mijn klas haat me.
En een dag later is het weer weg, ze is een stoere meid, totaal niet me make up en kleding bezig. 
Ze kan goed met de meiden uit haar klas opschieten maar spreekt het meeste af met jongens. Ze is ook graag thuis, op haar kamer aan het rommelen, deed ik ook graag. 

Wat ik zo verder merk is ze gewoon erg geliefd op school. 
Ze heeft een vriendje...en afgelopen zaterdag is ze met haar vriendje en 2 andere jongens naar de bios geweest.
Zelf ging ik ook vaak met jongens om trouwens, terwijl ik toch ook een goede vriendin had.
Over mijn pubertijd weet ik echt niks meer van, eerlijk waar. Overgeslagen misschien??? 

We laten het maar doen en steken het ook op de pubertijd, maar praten er wel veel met haar over, over haar gevoel,
ze snapt zichzelf soms ook niet zegt ze dan. En ik vind haar gedrag ook erg moeilijk soms, zo dwars en overal tegenin gaan Pff.
Praat met haar, zeg dat ze altijd bij je terecht kan, alles kan vertellen.
Dat heb ik echt gemist, bij mij thuis werd altijd maar gezwegen....werd nooit iets uitgepraat. Nu nog niet trouwens. Zal je vertellen heb daar nu nog last van. 
1e keer ongesteld ook....kreeg een pak maandverband in mijn handen gedrukt en ik was ineens een grote meid.
Dat ga ik dus zeker zo niet doen bij haar. 

Ik herken het van mijn dochter en van mijzelf. Ik schrik er ook om die reden wel van, ik ben zelf in de puberteit depressief geraakt, dus ook ik heb een vertekend beeld van wat wel/niet normaal is.

Ik ben blij als de pubertijd voorbij is.
Merk wel dat ik slecht grip heb op dr.... ik weet ook echt niet meer wanneer ze wel of niet happy is. Heeft t druk met vooral zichzelf, alles is moeilijkkkk en alles moet op t dooie gemakkie, nergens zin in en alles wat moet, is met een chagerijnige kop of een boos gezicht of zucht.
Ze ruimt niks op achter haar op en als ik ook maar iets zeg ben ik de boeman natuurlijk.

Het andere moment lult ze de oren van je kop, is ze constant aan t giegelen en laat ze alles weten wat ze grappig vindt (rare humor...) is ze super lief en behulpzaam en snapt ze het als ik weer wat moet zeggen

Eigenaardige schepsels zijn t......

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

Ik herken het wel van mezelf maar niet van mijn dochter gelukkig.
Mijn dochter zit super in haar vel, volop vriendinnen waarvan ze het echt niet belangrijk vind wat ze van haar vinden, een vriendje wat echt super leuk gaat, schoolwerk wat ze heel serieus neemt. Ze geniet van het leven ondanks de dingen die ons overkomen.
het enige waar ze nu tegen aan liep is dat ze met haar vriendje zich zelf al heel groot voelt, maar ook nog kind en niet zo goed weet wat te doen.
Maar ze bespreekt alles, kan haar gevoelens en emoties enorm goed verwoorden.

De tweede is nu 11 en die heeft het eigenlijk al lastiger dan dat L. het heeft

herken het wel een beetje. mijn vierde van ruim 12 (brugklas)is ook heel onzeker en zit af en toe behoorlijk met zichzelf in de knoop, ruzie met alles en iedereen, boos en verdrietig zonder reden. ze is alleen heel introvert en als ik met haar wil praten, dan 'is er niks' en 'moet ik ophouden met aan haar hoofd te zaniken'. op school gaat het goed gelukkig. ze is over het algemeen heel lief en sociaal, maar af en toe...
en de jongste van net 11 begint af en toe ook al brutaal te worden. gezellige boel hier dus.

een deel herken ik wel van mijn dochters. Ze gaan meer om zich heen kijken, willen leuk gevonden worden, worden daardoor onzekerder etc. Maar zichzelf haten etc., dat vind ik wel zorgwekkend. Kan natuurlijk een keer maar zoals jij zegt dat ze al een half jaar met zichzelf overhoop ligt, dan gaan bij mij de alarmbellen wel rinkelen, door ervaring met een van mijn dochters. Hou het in ieder geval goed in de gaten!

was niet mijn bedoeling om je te laten schrikken, sorry

Met mijn dochter is het even wat beter gegaan. Was van de antidepresiva af, sneedt zichzelf niet meer, kreeg ritalin waardoor ze hopelijk een betere concentratie zou krijgen. Maar helaas was dat van korte duur. Ze krijgt nu weer antidepresiva, snijdt zichzelf weer en is weer vrij somber. Afgelopen week ging het wel best goed, was vrolijk en kwam ook lekker bij ons zitten enzo. Maar na een paar dagen is haar energie weer op en zondert ze zich weer af. School gaat ook helemaal niet goed. Nu is besloten dat ze gespreid examen gaat doen: dit jaar 3 vakken en volgend jaar 3 vakken. Gelukkig werkt school nog steeds goed mee in dat opzicht.

Ik zou in ieder geval zeggen: hou het goed in de gaten en trek anders aan de bel bij de huisarts, als ze er zelf niet uit kan komen is het maar het beste dat ze zo snel mogelijk hulp krijgt

onze dochter van 11 en half vind zichzelf ook uitermate lelijk. Op het moment zit het r ook niet zo mee met haar uiterlijk al vind ik dat het haar leuk staat. ze heeft een bril en een beugel. Maar ze ziet zelf niet wat een prachtig haar ze heeft tot op haar billen (dat is lelijk pluis zegt ze)
En ze heeft een slank figuurtje. Maar toch is ze zo ontevreden. ik heb haar niet horen zeggen dat ze zichzelf haat, maar goed de puberteit is hier ook nog maar net losgebartsen natuurlijk

---

mv 4 kinderen

hier over 3 weken 13
de fase zichzelf minder vinden is volgens mijn voorbij.
die denkt de laaste tijd ,dat ze alles is 
ze komt veel zekerde over ,als voorheen
maar een grote slaaibek af en toe,te lui dat ze de dag aan kijkt 
alles is te veel en te moeilijk ,behalve als het in haar straatje valt.

ik herken haar niet met mezelf 
ik was wel onzeker en een heel stil muisje