Zo blij met school!

Gewoon even een blij berichtje over de school waar Y op zit.

Na de geboorte van T en zijn eerste jaar (nonstop huilen en gillen) zagen we Y langzaam afglijden. Van een blije, onbezorgde peuter veranderde ze naar een onzekere, bange en gefrustreerde kleuter. Toen T 9 maanden was ging Y naar de basisschool waar er weinig veranderde.
Ze ging met plezier naar school maar had veel moeite met sociale contacten, was snel boos en presteerde flink onder haar niveau.
Vooral het laatste jaar was ze echt ongelukkig, tegen het depressieve aan en had ze een enorm negatief zelfbeeld.
Waar ze in de peuterpubertijd weigerde te eten, veranderde dat langzaam in angst voor eten wat ze niet kende of lange tijd niet op had. Nieuwe situaties en dingen die anders liepen dan verwacht zorgden voor paniek en veel boosheid.

Half groep 2 zijn we met haar naar een kindercoach gegaan. Daar heeft ze veel geleerd over emoties en hoe daarmee om te gaan. De boze Y kwam steeds minder vaak naar voren en het was makkelijker om haar uit die boosheid te halen.

Voor het eten hebben we eind groep 2 hulp gezocht bij een instelling voor JeugdGGZ, omdat haar groeicurve erg af ging buigen.

En nu... Nu zit ze in groep 3.
Een heel ander kind! Een blij meisje wat plezier heeft in veel dingen, wat makkelijker contact maakt en onderhoudt en vooral een ontspannen meisje!
De juffen luisteren naar ons en kijken vooral naar Y. Niveau van werk wordt langzaam opgebouwd waardoor ze eindelijk wat uitdaging begint te krijgen. Voor het eerst is ze trots op wat ze kan en wat ze op school doet, ook al is dat werk anders dan dat van de andere kinderen in de klas.
Zelfs het eten verandert langzamerhand. Vorige week durfde ze kindercola en kauwgom te proeven (twee dingen die ze heel graag wilde maar volledig van in paniek raakte als ze het probeerde).
Haar therapie is gisteren gestart en we bouwen eerst verder op het eten. Ze heeft er zelf ook vertrouwen in en dat maakt zoveel verschil! Daarna gaan we aan de slag met haar andere angsten maar die lijken ook al minder groot, nu ze zo lekker in haar vel zit.

Elke dag genieten we van ons vrolijke kind en de sfeer in huis is enorm verbeterd. Ik kan de juffen van groep 3 wel zoenen!!
Moest het eten kwijt hoor, we zijn zo blij

Debby,
bij Y is t vooral de angst die haar tegenhoudt.
Ze komt zelf niet verder dan bang voor een vieze smaak zijn maar wij denken dat de problemen dieper liggen en te maken hebben met de darmproblemen van T.
Eigenlijk heel simpel.
Wat is t ergste wat er kan gebeuren als je iets nieuws probeert? Die vieze smaak dus. Verder niks? Nee.
Hoe zou je dat op kunnen lossen? Een slok water of appelsap om de smaak weg te spoelen. Oke, klaar, daar gaan we mee aan de slag.
We hebben een lijstje gemaakt met een aantal dingen die ze niet durft. Daarvan heeft ze er voor de komende week twee gekozen. Als ze 3 normale porties neemt van wat ze gekozen heeft, krijgt ze een beloning (Toetje kiezen, klein cadeautje vd action). Als dit goed gaat breiden we het volgende week weer een stukje verder uit.
De dingen die ze wel redelijk durft maar zegt niet te lusten daar zijn we heel duidelijk in. Ze is dol op yoghurt. Zes happen (want 6 jaar) is 1x toetje, bord leeg is 2x toetje.

Het klinkt allemaal heel simpel, wat we nu met de therapie doen maar wanneer we dit eerder aangepakt hadden zou het niet gelukt zijn. Juist doordat ze nu zo ontspannen is durft ze meer uitdagingen aan te gaan en daardoor staat ze hier voor open.

Fijn he!
Het is zo heerlijk om regelmatig ons onbezorgde meisje weer terug te zien