Ik ben op.

Ik doet dit anoniem.Ik ben een 38 jarige vrouw,getrouwd en 3 kinderen en ik kan er niet meer tegenop.
Mijn vader overleed onverwacht toen ik 11 jaar was.
Op dat moment had ik nog 2 broers waarvan 1 broer al ziek was.Ernstige bloedziekte die erfelijk is.
Toen ik 14 jaar was overleed deze broer op 20 jarige leeftijd.Nog geen 1/2 jaar later kregen we te horen dat mijn andere broer ook deze ziekte had.Hij overleed op 25 jarige leeftijd en ik was 18 jaar.
Ik bleef over met mijn moeder.
1,5 jaar nadat mijn oudste broer overleed leerde ik mijn man kennen.Ik had mijn opleiding afgerond en vond een baan bij hem in de buurt.Hij had indertijd een klein appartementje en al vrij snel trok ik bij hem in.
We kochten een huis en gingen trouwen.We kwamen in het medische circuit want we wilden graag kinderen maar gezien mijn voorgeschiedenis wilden we eerst duidelijkheid mbt dragerschap en overerving.Na vele jaren onzekerheid kregen we min of meer groen licht.Over de ziekte is weinig bekend maar de kans op herhaling is klein.Snel daarna raakte ik zwanger en we kregen een zoon en daarna nog 2 dochters.De kinderen lijken gezond maar altijd blijft het zeuren op de achtergrond.Zijn ze een keer wat moeier,hoesten ze te lang,hebben ze veel blauwe plekken... dan komen weer de zorgen en de angsten en ik blijf malen en malen en ik blijf er zo enorm in hangen.Ik ben gewoon zo moe en lusteloos de laatste tijd en ik blij maar malen en malen.Kan enorme boos en geirriteerd raken over niets.Vanmorgen kom ik alweer gebroken mijn bed uit.Mijn lijf doet pijn.Mijn nek en schouders doen zo'n enorme pijn.Mijn benen voelen als lood en dan die moeheid continue en altijd die herrie in mijn hoofd.Soms ga ik hardop praten om de stemmen te overstemmen.Ik heb soms echt het gevoel dat ik gek aan het worden.Steeds vaker denk ik aan mijn doodzieke broers en hoe slecht ze op het einde waren.Het zijn steeds van die pijnlijke flarden.Hebben de kinderen weleens een dingetje dan kan ik het niet loslaten en moet ik ernaar blijven kijken en blijf ik er maar over doorgaan.Dit heb ik altijd wel gehad maar kon het dan nog redelijk loslaten en overgaan op de orde van de dag maar het gaat momenteel een heel eigen leven lijden in mijn hoofd.Mijn huis is regelmatig een chaos want heb gewoon de energie niet om ook maar iets te doen.Vandaag is gelukkig mijn schoonmaakhulp geweest en is alles weer redelijk op orde maar ik wil zo graag ook een keer orde in mijn hoofd.
Voorop wil ik stellen dat ik er helemaal niet aan denk om mezelf iets aan te doen.Ik kan mijn kinderen niet missen en wil ze zien opgroeien maar ik zou zo graag weer eens "normaal"willen zijn.
Ook ben ik vaak aan het vloeken en zeg dan ineens gekke dingen.Het lijkt wel of ik er dan geen controle over heb op de een of andere manier.Dit vloeken doe ik niet met de kinderen in de buurt.Die merken er weinig tot niets van.Ik kan het goed verbergen.De buitenwerdeld heeft werkelijk geen benul en ook op mijn werk merkt niemand iets want voor de buitenwereld ben ik de altijd stabiele en rustige factor maar ook deze facade begint langzaam scheuren te vertonen.Vanmiddag zat ik op de fiets en genoot van het mooie weer en ineens bedacht ik mezelf dat ik gewoon een gek wijf ben.Niemand kent me echt.Ik zeg en doe rare dingen en ga me steeds meer afzonderen van alles en iedereen.Ik schaam me rot om naar de dokter te gaan maar er moet iets gebeuren want ik voel aan alles dat ik dit gewoon niet meer heel lang ga trekken.
Sorry voor het lange verhaal maar ik moet het gewoon even kwijt.
Bedankt voor het lezen.

Quote Eefje:

Die stemmen in je hoofd, die jij moet overstemmen, wat zeggen die dan? Sorry dat ik daar naar vraag. Het lijkt me wel duidelijk dat je toch, hoe eng het ook is, hulp moet zoeken.

Die stemmen zijn van mezelf omdat ik dan steeds ga malen en piekeren.Dat wil ik dan niet meer en dan ga ik hardop praten over iets anders als afleiding.

Ik kom morgen even verder reageren.
Ga nu slapen.
Bedankt voor de reacties.