Weet even niet wat ik hier mee moet

Wat is de situatie en wat is er gezegd?

dit is ieeetsie te weinig info.

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

En waarom reageert ze zo fel op ben? En waarom ben jij geen eeeh fan van haar?

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Ik denk dat ik zelf mee zou gaan naar de logopedie (ook al is dat onder schooltijd en op school), maar denk dat je dan de situatie in de hand kan houden en kijken waarom er zo fel gereageerd is/ word en hoe je dit kunt vermijden. 

Als je uiteraard zelf vrij hebt / kan krijgen van je werk. Ik zou er ook niet al te blij mee zijn als mijn kind zo thuis zou komen en mevrouw de logopediste zo zou reageren.......

Als hij al op een leeftijd is dat hij op school zit, ben ik van mening dat een speen ook niet meer hoort. Zeker als het zijn spraak in de weg staat, en het advies van de logopedie komt, dan zou ik dat zeker opvolgen.

Het is natuurlijk wel van  belang hoe het gezegd is. Ik vind dat meer iets wat ze met de ouders moeten bespreken dan met je kind. Aan de andere kant neemt een kind soms zulkde dingen makkelijker aan van een buitenstaander dan van ouders.

Ik zou dus wel met haar bespreken dat ze sommige dingen beter met ouders kan overleggen dan met een kind. Maar zou wel het advies van de speen opvolgen.

Ik weet natuurlijk niet de manier waarop zij de dingen brengt maar ik kan me wel voorstellen dat dit een advies is van logopedist wat niet heel ongewoon is. Het is haar vakgebied en zij heeft ook ervaring hiermee. Als ze geen vooruitgang ziet dan kan ik me voorstellen dat er nog meer geprobeerd moet worden om dat wel te verkrijgen. Dus misschien toch de speen afbouwen. Maar het is de toon die de muziek maakt. Misschien is ze niet heel tactvol.

---

mama van 4 jongens

Mijn vraag is dan; waarom zit hij bij logopedie? Zou het zomaar kunnen dat de speen zijn vooruitgang dusdanig in de weg staat dat doorgaan zinloos wordt? In dat geval snap ik de frustratie van de logopediste, die ze naar mijn idee moet hebben als ze bij jullie geen gehoor krijgt. De manier waarop is niet zo handig; maar misschien is het voor jullie niet zo handig om zo tegen het wegdoen van de speen te zijn?

Je geeft nog best weinig info; waarom heeft hij zijn speen nog? Heeft hij andere problemen? Is het puur logopedie wat hij nodig heeft, of is het onderdeel van een grotere aanpak?

Is er een andere logopedie praktijk waar hij terecht kan? Waarom zit hij via school?

Succes.

weet je, ik snap je frustratie..
maar misschien dat andere ogen of mensen wel Ben kunnen bewegen om zijn tut weg te doen... je staat soms versteld wat kinderen bij anderen allemaal wel kunnen en bij papa en mama niet..

ga nogmaals rustig het gesprek aan. blijkbaar zit er meer dwars dan alleen dit... vraag desnoods de iber of id erbij. zodat zij overzicht kan houden in wat er gezegd en besproken wordt

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

ik dacht al wel dat jij dat topic opende. helemaal zeker wist ik het niet meer.
maar kan zij hem niet uitleggen hoe en wat met de tut.. op een beeldende manier...
ik heb zelf een zoon met autisme. soms konden wij ook geen afspraken met hem maken, ook niet bijv met bang zijn en lamp aanlaten ed.
door heel duidelijk met hem afspraken te maken, en hem er steeds aan te helpen herinneren, afspraken opschrijven met of zonder picto's. kwam de boodschap langzaam aan. ook nu begint hij soms over zijn lamp die aan moet blijven.. afgelopen nacht oook weer. dan wijs ik hem op het briefje dat bij zijn bed hangt met de afspraak over de lamp.
o ja... en hij slaapt weeer.
dit hebben wij allemaal moeten leren, zijn bij autimaat geweest. en daar is een wereld voor ons open gegaan.
onze begeleidster van daar die kon veel afspraken maken met mijn zoon die ons niet lukten.

nu snap ik het probleem van de tut wel en dat dat hem rust geeft. dus aan de andere kant begrijp ik je wel.
maar nogmaals ga het gesprek aan nu je wat rustiger bent... overleg met zijn twee en kijk in hoeverre je zoon dit wil.... hij zal toch ooit geen nieuwe tut meer hebben omdat ze niet meer gemaakt worden die hij prettig vind. kun je hem een alternatief aanbieden in de vorm van een kauwstaaf oid....

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

Ik zou proberen op een rustig moment het gesprek aan te gaan met haar. En er met een open instelling instappen.

Als ik het goed lees is dit een nieuwe logopediste, zo lang is de school nog niet begonnen.

Het is de toon die de muziek maakt, maar dat geldt ook van beide kanten.
Als je tegen haar net zo denigrerend doet als je hier over haar schrijft kan ik me voorstellen dat zij op een andere manier een poging heeft gedaan.

Schrijf anders van te voren wat punten op om te bespreken:
- grote veranderingen bespreken met ouders en niet met kind
- waarom is het belangrijk dat de tut weggaat
- is er veel verbetering haalbaar zonder tut (zo kan je een afweging maken of de moeite en de noodzaak tegen elkaar opwegen)

Succes, dit is natuurlijk geen leuk begin van een nieuwe start.

Is dit miss een oplossing voor je zoon?

kauwsieraden

Als jij nu al geen hoge pet op hebt van de logopedie op school dan heeft ze in mijn ogen geen eerlijke kans gekregen.. Ga een gesprek met haar aan maar laat je vooroordelen thuis Geef haar een kans om haar visie te uiten en daarna die van jullie. Geef jullie relatie een kans maar zoals ik het lees heb je de school ook niet echt die kans geboden.

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com