Ik doe hier vreselijk mijn best, maar die oudste lijkt wel oost-indisch doof. Wel weet ik dat t bij mensen met allergieen soms niet te voorkomen is.

Dat jouw dochter weigert bij hem aan tafel te zitten vind ik minstens zo erg als het vieze eten.Misschien moet je het eerst eens aan de ouders vragen waarom hij dit doet.
Daarbij zou ik je dochter leren dat er verschillende soorten mensen zijn en iedereen heeft wel wat.
Ze zal vaker in situaties komen dat ze zich stoort aan iemand en dan moet ze ook.

Ik heb al mijn kinderen tafelmanieren geleerd.Toch smakt de oudste,slikt hij raar en kreunt hij.Echt ergelijk en ik heb er wel 10000 keer wat van gezegd.
Verder is hij keurig aan tafel.
Zal dit dan aan mij liggen,voed ik hem niet op?Soms zeg ik het wel 10x tijdens het eten en soms denk ik laat maar,kind word dood nerveus van dat gezeik.

Nu blijkt us dat meer kinderen er moeite mee hebben dan ik dacht, sorry hoor. 

Claudia. hoe bedoel je dat ik het moeilijk vind dat hij zo eet?

In een ideale wereld mag er wat mij betreft met de handen worden gegeten en mag er best gesmakt worden.
in een ideale wereld wordt je niet afgerekend op genieten en moeite hebben met verzonnen regels van wat netjes is, maar wordt je geaccepteerd en ergeren mensen zich wat minder snel.

Ik vind het moeilijk ind e zin van dat zijn leven er moeilijker van wordt. Maar ik kan van hem genieten als hij eet. Als zijn handen een stuk vlees pakken en hij tijdens het eten zegt: dit is echt lekker mam!

Ik kan er van genieten als hij zonder stress mag eten, zich niet druk makend of iemand zich stoort aan hem...

Maar ja, dan heb je altijd nog de buitenwereld... EN die vinden zijn gevoelens minder interessant als hun eigen ;-)

Hoe weet je dat het bij de anderen opvoeding is? Heel eerlijk? Ik weet niet bij wie het wel en niet opvoeding is, klopt helemaal. Maar bij mij wordt ik er wel op afgerekend. Tot mensen zie hoe ik opvoed, en dan snapppen ze het ineens niet, want ze dachten dat ik te makkelijk was enzovoort...

 

Of mensen die na mijn zoon mijn dochter nu over de vloer krijgen en staan te kijken van haar manieren (die ik leer, simpelweg zodat ze mee kunnen komen in de samenleving, er zijn er genoeg die ik onzin vind en sommige doe ik ook niet aan mee zoals verplichte handjes geven, verplichte kusjes geven, perse wat moeten zeggen als ze verlegen is enzovoort).

En sommigen kunnen daar heel goed mee omgaan, en anderen wat minder als ze toch die conclusie komen ;-)

Maar laat ik voorop stellen dati k geen heilige ben... Heb mijn oordeel ook wel eens klaar over onderwerpen waar ik te weinig van weet. Maar ben wel blij als ik er dan op gewezen wordt. Want het laatste waar ik behoefte aan hem is iemand zijn leven moeilijker tem aken dan dat nodig is.

het was niet mijn bedoeling zo te schreeeuwen....
het was ineens zooo groot en kreeg t niet klein

Quote jesmv3:

als je mijn zoon het smakken af kan leren TO ben je welkom

Haha jij bent wanhopig hihi

Boterbloem,

Ook mijn kinderen genieten van eten,
Bij ons is het gezellig en ontspannen aan tafel

Het is echt niet zo dat ik alleen commando's
Geef en de jongens met stress eten.

Netjes eten is een gewoonte.
Ik vind daar fatsoen in zitten,belangrijk.
Net als idd een hand geven,iemand aankijken,etc

Ik dril ze.niet,ze weten niet beter.
De wereld heeft bepaalde regels en verwachtingen,
Die zul je bij moeten brengen als ouder.
Doe,kun of wil je dat niet, zul je je kiinderen
Moeten klaarstomen voor de harde wereld.
Wil je kind dus onsmakelijk eten?
Mag hij.proppend boeren in de klas?

Ik geloof gewoon niet dat het niet te leren is....
net als een kind dat.niet groet bij.binnenkomst.
Echt onbeleefd! Zegt de ouder: ja verlegen, of
Moe,of geen zin.in.

Ik ben de meest makkelijke.moeder geloof me
Maar bepaalde fatsoensnormen zo belangrijk.

Ik moet ze klaarstomen voor later.
Als ze zich dan niet.kunnen.b ed ruipen?
We zijn in de wereld.niet alleen, gelukkig maar

Maar goed, tis ook net waar je prio ligt.
Jij vindt het heerlijk als je.kind aanvalt, smakt
En.met handen eet.
Dat.voelt een kind ook. Dan zeggen dat het
Anders moet, rijmt niet echt.

Als.mijn kind zo zou aanvallen, stoort het me
Mateloos.

Ook ik voed.niet goed op ws, maar dit zijn bij
Mij de enige regels.
Daarom ben ik er zo fel op dat onbehouwen
Gedrag aan tafel not done is

Maar ieder zn ding

Gaat er niet om dat.ik me dan moet schikken.
Ik vind andere dingen dus belangrijk in mn opvoeding.

Daar gaat het denk ik om.
Ik zal moeten leren dat ouders sociale omgangsvormen
Minder.boeiend vinden.
En andere ouders laten mij mijn opvoediing doen.

Daar zit meer een ideale wereld denk ik.
Niet alleen je eigen zaakje accepteren, maar breder.kijken

Wat mijn kind niet kan of wil, is niet de nieuwe wereld,
Het kan ook een gebrek aan je kind zijn.
En dat is pas mooi,als je als ouder gewoon kunt zeggen:
Ja....dat is pas naar.

En toen zat je als een vlieg bij een ander op de muur en waren jouw kinderen sociaal on handig bezig.
valt me al een paar keer op dat je denkt dat alles van jouw kinderen goed gaat dankzij jouw opvoeding. En dat als er iets laakt bij ern andere andere ouders het niet goed doen ( lees niet als jij)

Dat zijn precies de opmerkingen die zo kwetsend kunnen zijn, dat mensen zeggen dat ze niet geloven dat het niet aan te leren is. 

Groeten bij binnenkomst, ik kan het mijn kinderen verplichten, ik kan ze verplichten over grenzen heen te gaan zodat ze meegaan in het fatsoen van de regels van hier, maar ik weiger daarin. Dat is bij mijn zoon goed gekomen, hij doet het nu hartelijk uit zichzelf zonder hem te verplichten, bij mijn dochter zal dato ok goedkomen.

Als ik verlegen ben moet je me absoluut niet verplichten tot dingen, moet je me absoluut niet over de grens heen duwen die ik niet durf te gaan. Het beschadigd wat in mij, daar ben ik nu van bewust. Doordat ik mij daar van bewust ben heb ik er vor gekozen daarin mijn kinderen ook niet te pushen. Sommige dingen komen vanzelf. Laat en verlegen kind verlegen zijn, accepteer het kind zoals het is en in zijn eigen tempo komt het wel.

Dat ik kan genieten van zijn eten betekend niet dat ik aanmoedig dat hij zo eet. Ik laat enkel zien dat ik van hem hou zoals hij is. Dat eten voor hem niet constant een stress moment hoeft te zijn. Ik accepteer mijn kind zoals het is.

Geloof me, ik heb het lang geprobeert. Sterker nog, de keuze het te laten varen is zelfs gekomen door de hulpverlening die aangaf dat het meer schade aanbracht dan goed deed. Uiteindelijk zijn het de volwassenen die dingen verwachten die hem erin beschadigen, die hem continue stress geven door dingen te verwachten die hij nog niet kan. En zijn leven is al zo vol stress want op school moet je stilzitten wat hij niet kan, je moet wachten op je beurt wat hij niet kan, buiten moet je je volgens bepaalde regels gedragen wat hij niet kan en ga zo maar door.

Dus ik als moeder moet momenten voor hem kiezen dat hij zonder stress, totaal ontspannen kan genieten. Eten is er daar 1 van. 

Je zou hier eens een weekje mee moeten draaien om te ervaren hoeveel stress hij heeft omdat hij niet mee kan komen zoals de rest. Hoe hard hij vecht om zich aan te passen. Ben er van overtuigd dat je daarna je eigen punten naar de achtergrond zet om mijn kind ook nog even ontspannen te zien.

Ik geloof niet in uniform opvoeden. Ik geloof in kijken naar het kind.

Een gehandicapt kind vraag je ook niet netjes met mes en vork te eten als het deh anden amper kan gebruiken. Zo heb je ook andere minder zichtbare dingen waardoor je rekening hebt te houden met het kind. Geestelijke problemen ook hierin worden zo onderschat. Ze meoten maar en moeten maar, hun hele leven. 

Mijn zoon kan het niet. Als jij er van overtuigd bent dat je het hem kan aanleren (zonder zijn stresslevel tot een maximum te laten stijgen) nodig ik je hier van harte uit. na 6 jaar is het mij hier niet gelukt, terwijl wij er erg actief in zijn geweest op een positieve manier. 

Maar goed, ben net wakker. Merk dat ik alweer erg geraakt ben door deze opmerkingen. Het onbegrip is soms zo moeilijk terwijl jij jou kennende het helemaal niet zo bedoeld. Maar op de een of andere manier kan ik het nu moeilijk relativeren... Heti s zo moeilijk om je kind zo te zien vechten en alsnog onbegrip van de buitenwereld te krijgen. Tegelijkertijd mag ik dat ook helemaal niet verwachten. Ik ben altijd ook maar blij als mensen zo denken, betekend dat het met hun kinderen gelukkig een stuk makkelijker gaat en daar ben ik oprecht blij om 

heb je het tegen mij Ma Dalton?
ik geloof dat ik het niet helemaal begrijp....
mijn kinderen leven idd voor een groot deel naar mijn opvoedkunsten ja. Dat is toch logisch?
Als dit niet het geval zou zijn, hoeft niemand toch op te voeden?

Ik geef aan dat de dingen die ik belangrijk vind, daar extra aandacht aan wordt besteed hier.
Is dat raar?

Mijn kinderen hebben meer gebreken. Net als ieder ander kind.
Maar ik vind niet alles acceptabel.
Dat wil ik aangeven.

Mijn oudste ( 8 jaar) is een flapuit, enorm eerlijk en recht voor z'n raap. Ik vind het een prachteigenschap, maar soms loopt dit uit tot onfatsoenlijk gedrag.
En dat mag dus niet.

Maar om te reageren op jouw stukje:
Ja, de combi karakters en opvoeding maakt mijn kinderen inderdaad.
Zo werkt het

Nee Nee Nee Boterbloem!!
Ik wil helemaal niet belerend of kwetsend overkomen!
Dan begrijp je me helemaal verkeerd!

Wat ik merk is dat jullie je handen vol hebben aan je zoon zijn ontwikkeling.
Op de eerste plaats voor hem heel naar, dat hij niet helemaal zichzelf mag zijn.
Maar ik denk ipv vechten tegen de buitenwereld, focus je op jouw kwaliteiten!
Jij weet hoe het zit, jij weet waar je voor staat.

Onbegrip zal er altijd blijven.

Het netjes eten is nogmaals maar een dingetje hier thuis wat echt moet.
De rest zal me een rotzorg zijn.
Mijn kinderen ontwikkelen zich anders dan anderen.
Maar mijn irritatie ligt bij onfatsoenlijk zijn (in mijn ogen dan)

Waarom trek je het je zo aan?
Het is jouw kind, jouw acceptatie.
Wat maakt het uit dat het hier verboden is?

Misschien moet je zelf leren om je niet veel aan te trekken van sociaal wenselijk gedrag.
Je beschrijft het wel, maar ik denk te merken dat je het nog niet zo voelt.
En dat is jammer. want idd...iedereen mag zijn zoals hij is.
Houden van doen we toch. Hoe dan ook.

Bijvoorbeeld het stuk dat ik geniet van het smakken enzo. Je gaat aan het punt voorbij.

Ik geniet van een ontspannen kind wat geniet van zijn eten.

Zou ik hem de hele tijd wijzen op de regels (wat hem uit zichzelf niet lukt) heeft hij stress, een rottijd aan tafel, kan hij niet genieten en stopt voor hij vol zit en heeft een gevoel van falen. We zijn hier jaren mee bezig geweest tot de hulpverlening ons hierop wees hoe het werkte, ik zag het eerst ook niet.

Dus ik geniet van een ontspannen kind. Dat hij dan niet volgens bedachte en opgelegde regels handeld is voor mij dan bijzaak.

Als jij moet kiezen: een kind wat de hele dag al stress heeft om te voldoen aan verwachtingen extra stress geven tijdens het eten? Of het gewoon eens te accepteren zoals het is en lekker te laten eten?

Een middenweg is er niet? Ga jij dan bewust je kind nog meer stress geven zodat het voldoet aan de verwachtingen en te weinig eet en een falend gevoel heeft? Of geef je het een succeservaring en laat je weten dat je van hem houdt ook als bepaalde dingen niet lukken?

Wij hebben gekozen voor het laatste en ik kan mij heeeeeel moeilijk voorstellen dat ouders bewust om bedachte omgangsregels hun kind liever een falend gevoel geven en stress geven zolang ze maar voldoen aan dat soort uiterlijkheden.

DAT is het punt.

En nogmaals: er is geen middenweg. Er is geen stressloze weg zonder falen. 

Denk dat het inleven ook moeilijk is... Net als dat ik bij een ouder met een kind met autisme zeg: ja, maar je moet gewoon GEEN orde geven, laat hem wennen aan geen orde dan komt het goed. Neeeee, accepteer het kind zoals het is.

Ik denk dat t ook vaak een medische oorzaak kan hebben.. mijn neugaten stten 90% van de tijd verstopt... beiden.. Dat is echt zooo lastig eten.. Ik heb er allerlei trucjes op gevonden... Mijn kinderen hebben echter ook last van allergieen en ik merk dat die er meer moeite mee hebben...  Astma, wat vaak samenhangt met allergie maar echt niet altijd KAN hier ook invloed op hebben...

dit geeft goed weer hoe anders gezinnen zijn Boter.

Ik reageer vanuit mijn eigen referentiekader en dat doe jij ook.
Ik vind dit onderwerp dus de belangrijkste in dit gezin.
Bij jullie loopt het anders, door omstandigheden.
Ik reageer vanuit een " gewone" situatie. Daar loopt de communicatie mis.

Ieder heeft z'n eigen kijk op zaken, vanuit zijn eigen gezin.
Dat lijkt me ook logisch. Op die manier reageer ik ook.
Er altijd maar bijzetten: mits er medische redenen zijn oid lijkt me te omslachtig.
Over het algemeen is dit mijn mening dus.

Met een totaal ander onderwerp , reageer ik weer anders, omdat dat mijn referentie weer is.

Kees, dat is het ook, ik ken je goed genoeg online om te weten dat jij het zo niet bedoeld.

Wat jij daar zegt klopt: er zit bij mij nog een verschil tussen me niet meer aantrekken van het sociaal wenselijke gedrag (dus dingen laten varen die echt niet kunnen of waarbij ik over hun grenzen ga) en het gevoel.

Gaat het puur om mijzelf dan gaat dat eigenlijk al heel goed. Alsm ensen iets zeggen leg ik het hun uit en omdat ik er achter sta kunnen ze een opmerking maken en ik begrijp wel hoe hun het bedoelen maar zo zie ik het niet (meer).

Waar het bij mij pijnlijk blijft is wanneer het om mijn kind zelf gaat... Als mensen zeggen dat hij het moet kunnen leren, adt ze hem niet meerl angs willen hebben omdat hij iets minder goed kan, als ze hem onfatsoenlijk vinden enzovoort. Want veel van dat soort meningen (natuurlijk niet online, dat krijgt hij niet mee ;-)) zijn voor hem zo kwetsend en maken zoveel bij hem kapot. Terwijl hij erg hard vecht voor alles.  Ik weet niet of dat gevoel ooit gaat verdwijnen.
Omdat ik van mening ben dat de gemiddelde volwassene hier begrip voor op zou kunnen brengen. Maar het lijkt wel alsof mensen zo in hokjes en vakjes denken dat wanneer je even niet binnen het plaatje past je direct raar bent en je niet geaccepteerd wordt...

Maar goed, je hebt dan ook tem aken met jaren beschadiging. Je zoon zijn best zien doen en buitenstaanders enkel zien focussen op wat niet goed gaat enzovoort. Zal dat zo ineens verdwijnen? Ik weet het niet, ik hoop het.

We hebben ook beide ons eigen referentiekader. Als het om mijn zoon gaat ben ik snel gekwetst en dat gedeelte ligt echt bij mij en bij niemand anders. Terwijl je op het oog echt niets aan hem ziet (en zo oordeelt de buitenwereld dan ook) zijnv eel dingen gewoon erg moeilijk voor hem. En als je dan ziet wat dat met je kind doet, is dat zo zwaar. Misschien moet ik ook nog maar ff wachten met dit soort discussies hihi. Aan de andere kant wil ik zo graag dat de buitenwereld begrip krijgt. Dat we minder snel oordelen op wat we zien, maar gewoon wat meer accepteren. Niet zo vasthouden aan wat de buitenwereld verwacht, maar kijken naar ons kind. Want veel fatsoensnormen zullen vanzelf komen zonder over grenzen van kinderen heen te gaan.

Voorbeeldje: wij moesten vroeger iedereen een handje geven als we ergens binnenkwamen. Fatsoensnormen en daar moesten we ons aan houden. Resultaat was dat ik zenuwachtig en huilend boven zat als we weg moesten, op een gegeven moment deed ik alsof ik ziek was zodat ik dat niet hoefde te doen. Vond ik op visite gaan erg? Ooooh absoluut niet! Vond het heerlijk ergens anders te spelen en te zitten. Maar ik zag zo op tegen het handje geven dat ik niet meer wilde. Zodra het kon bleef ik alleen thuis. Ik ontweek mensen...
Had ik geen hand hoeven geven dan was er niets aan de hand geweest en was ik meegegaan en had ik een leuke tijd gehad.

Maar op een gegeven moment werd ik daardoor bang in groepen te komen, omdati k het allemaal ontweek. In studententijd is dit goed gekomen. Ik kon als puber mijn eigen regels bepalen en deed niet meer aan handjes schudden en binnen 2 jaar deed ik het wel hihi. Het was niet zo eng meer als toen ik klein was. Ik denk dat ik het veel eerder wel had gekunt.

Ik vind het nu nog heeeeeel eng naar nieuwe groepen te gaan (is gewoon wie ik ben) je zult mij ook niet snel zien op ontmoetingsdagen van hier. niet dat ik niet wil, er zijn er heeeeeel wat die ik graag zou willen ontmoeten. Maar simpelweg omdat ik het spannend vind. Dat is wie ik ben. Maar adt is niet altijd wat geaccepteerd wordt.

Ik kan heel veel kletsen, en ik durf best van mijzelf te zeggen dat ik heel leuk kan zijn in gezelschap. Ik hou van lachen, wil graag dat mensen zich op hun gemak voelen enzovoort. Maar als je dan mijn schoonmoeder hebt die vanaf de eerste seconde van alles van mij verwacht dan klap ik dicht. 

En ik denk dat dat veel bepaald. Ik wil dat mijn dochter zich hierin zelf ontwikkeld bijvoorbeeld. Ze lijkt precies op mij. Ziet mij handjes geven aan iedereen maar hoeft het van mij niet. Ik vertel haar altijd: dat komt vanzelf dat je het wel durft, loop maar met mij mee als je wilt en anders blijf je hier even staan. In nieuwe groepen vertel ik haar naam even en binnen een half uur/ uur maakt ze contact met mensen. 

Ik hou van ontspannen leren, misschien is het voordeel dat ik zelf heb ervaren hoe het tegen kan werken.

Net als jou Kees, ben ik er wel voor om al deze fatsoensnormen en omgangsvormen e.d. te leren. Niet omdat ik ze allemaal even belangrijk vind, MAAR simpelweg om te leren wat de buitenwereld van ze verwacht. Toch ben ik er inmiddels voorstander van het dus op hun tempo te doen. Bij mijn dochter gaat dit goed, het komt allemaal vanzelf, bij mijn zoon lukken sommige dingen echt niet (maar die geeft bijvoorbeeld wel gerust een hand, dat vind hij dan weer erg leuk, struikelt wel over 3 paar voeten haha maar goed, jek unt niet alles hebben en hij zoent graag iedereen plat LOL) maar als je met hem praat WEET hij wel hoe het hoort.

Kees, wat ik eerder ook al zei: ik weet dat je het niet zo bedoeld kan hebben, leg dat stuk dus ook bij mijzelf neer. 

Quote Jen9:

Ik denk dat t ook vaak een medische oorzaak kan hebben.. mijn neugaten stten 90% van de tijd verstopt... beiden.. Dat is echt zooo lastig eten.. Ik heb er allerlei trucjes op gevonden... Mijn kinderen hebben echter ook last van allergieen en ik merk dat die er meer moeite mee hebben...  Astma, wat vaak samenhangt met allergie maar echt niet altijd KAN hier ook invloed op hebben...

Kun je het trucje uitleggen? Mijn zoon is ook nog eens regelmatig verkouden (ook longproblemen) wie weet heeft hij er wat aan... Of heb je van die onuitlegbare truukjes hihi.

Ja Kees, ik reageer op jou. Dat je een kind bij jou op bezoek krijgt en er trots op bent dat je dat smekkende onopgevoede kind middels je dochter in jouw huis wel even hebt opgevoed. Daar krijg ik haarballen van. Wat moet dat kind zich klein hebben gevoeld. Bah. 
Dat je zo judgemental veroordelend bent ook. Lees je eigen stuk eens door en kom van je paard af.

ik ben heel streng, ik hamer erg op sociale vorm. Ken zelfs eigenlijk niemand die dat zo ontzettend doet als ik. Ben een oude geest denk ik.  Maar als ik mijn kinderen niet heb geleerd om een ander in zijn waarde te laten heb ik ze alleen uiterlijk vertoon geleerd.
gastvrijheid en gastheer zijn is niet een ander even opvoeden, maar een ander in de waarde laten.
wat mijn kinderen bij anderen laten zien verbaast me gelukkig vaak ten goede, maar soms is het ook prut. ze zijn zoals ze zijn en het is geen klei die je precies kunt kneden zoalsje wilt.

jij lijkt op dit moment  te denken dat je de ideale opvoeding geeft, gefeliciteerd zoals de meeste Nederlandse kinderen smakken je kinderen niet. Ik ben blij dat het voor jou en je kinderen werkt, maar andere kinderen andere opvoeding. mijn kinderen smakken ook niet en eten met gesloten mond en zelfs mijn 18 maanden oude baby eet met vork. Ik leun maar eens achterover en sla mezelf op de schouder. Wow wat ben ik een super opvoeder. Opvoeddoelen behaald.😜
persoonlijk vind ik dit geen doelen maar rand dingen die zo gaandeweg blijven beklijven. Opvoed doelen? dat ze aardige warme verantwoordelijke mensen zijn, die voir zichzelf zorgen en voor anderen kunnen zorgen. Die goed zijn voor zichzelf en een ander in hun waarde kunnen laten.eerlijk als mijn kinderen even menen een ander kind op te moeten voeden dan heb ik als ouder een flinke draad laten vallen. van acceptatie en tolerantie. Van dat doel van " een ander in zijn waarde laten"
inderdaad andere doelen. 

Ik zeg er trouwens nooit wat van van het gesmak van de kinderen van mijn schoonzus, ik vind het nl niet aan mij om haar kinderen op te voeden. Ik kies er dan gewoon voor om niet naast hun te zitten.

---

Sarcasm: The ability to insult idiots without them realizing it.

Quote Ma dalton:

Ja Kees, ik reageer op jou. Dat je een kind bij jou op bezoek krijgt en er trots op bent dat je dat smekkende onopgevoede kind middels je dochter in jouw huis wel even hebt opgevoed. Daar krijg ik haarballen van. Wat moet dat kind zich klein hebben gevoeld. Bah.  Dat je zo judgemental veroordelend bent ook. Lees je eigen stuk eens door en kom van je paard af. ik ben heel streng, ik hamer erg op sociale vorm. Ken zelfs eigenlijk niemand die dat zo ontzettend doet als ik. Ben een oude geest denk ik.  Maar als ik mijn kinderen niet heb geleerd om een ander in zijn waarde te laten heb ik ze alleen uiterlijk vertoon geleerd. gastvrijheid en gastheer zijn is niet een ander even opvoeden, maar een ander in de waarde laten. wat mijn kinderen bij anderen laten zien verbaast me gelukkig vaak ten goede, maar soms is het ook prut. ze zijn zoals ze zijn en het is geen klei die je precies kunt kneden zoalsje wilt. jij lijkt op dit moment  te denken dat je de ideale opvoeding geeft, gefeliciteerd zoals de meeste Nederlandse kinderen smakken je kinderen niet. Ik ben blij dat het voor jou en je kinderen werkt, maar andere kinderen andere opvoeding. mijn kinderen smakken ook niet en eten met gesloten mond en zelfs mijn 18 maanden oude baby eet met vork. Ik leun maar eens achterover en sla mezelf op de schouder. Wow wat ben ik een super opvoeder. Opvoeddoelen behaald.😜 persoonlijk vind ik dit geen doelen maar rand dingen die zo gaandeweg blijven beklijven. Opvoed doelen? dat ze aardige warme verantwoordelijke mensen zijn, die voir zichzelf zorgen en voor anderen kunnen zorgen. Die goed zijn voor zichzelf en een ander in hun waarde kunnen laten.eerlijk als mijn kinderen even menen een ander kind op te moeten voeden dan heb ik als ouder een flinke draad laten vallen. van acceptatie en tolerantie. Van dat doel van " een ander in zijn waarde laten" inderdaad andere doelen.

jee zeg wat onaardig!

wat ik lees probeer je je kinderen aan te leren de ander in zn waarden te laten? maar zelf verzuim je dat even omdat ik anders denk?

en " middels je dochter het andere kind heb opgevoed" ???
a) ik heb geen dochter en b) als ik andermans kind in MIJN huis wijs op MIJN regels, ben ik niet aan het opvoeden, maar geef ik MIJN grenzen aan.
tuuttuut.....

op de trap wordt niet gerend, dus mogen andermans kinderen dat ook niet.
voed ik dan op?
klop ik mezelf op de borst?

dit is het enige mega irritatiepunt wat ik heb ik mn leven.
mensen horen eten! mag ik dat niet vreselijk vinden?
mag ik aan TO niet laten weten dat ik het herken?
wel toch?
heeft helemaal niks met de beste opvoeder te maken lijkt mij.
we doen allemaal ons best.

als er 1 onzekere moeder is dan ben ik het wel.
maar elke stap analyseer ik, overweeg ik. waarom en hoe en wat.
en als ik er achter sta, sta ik erachter.

ik ben geen betweter, maar misschien een krachtig mens die achter haar keuzes staat?

gooi 100 andere onderwerpen in de groep en je zal zien dat ik weer anders denk, op sommige onderwerpen zullen we raakvlakken hebben, op andere niet.
en dat is toch goed?

op de dag dat ik hier 2 engeltjes heb, laat ik het je gelijk weten.
dat lukt volgens mij niemand.
en dat hoeft ook helemaal niet

" verboden te discussieren"

want straks denken we ergens totaal anders over! en dat zou de discussie echt teniet doen.....

fijne dag!

Wat een gedoe zeg, in dit topic! Misschien zou iedereen elkaar eens wat meer in z'n waarde moeten laten. 
'smakken hoort niet'.... Wie zegt dat? Wie heeft dat bepaald?
en een grote mond hoort ook niet, maar als ik hier soms mensen hoor praten (en dan heb ik het niet over hun kinderen...). Je moet respect hebben voor elkaar! Ook zo'n regel. Maar als ik hier mensen hoor praten over die belachelijke juf die het niet goed vindt dat je kind een chocoladereep mee naar school neemt, die trut moet haar waffel houden..... Lekker respectvol! We zijn allemaal even erg! 
ik vind het echt walgelijk om tegen tattoeages en piercings aan te moeten kijken. Vooral piercings in het gezicht. Maar daar heeft geen van jullie me nog ooit over gehoord. Gewoon omdat ik jullie in je waarde laat. Als jij dat mooi vindt moet je dat doen. Maar laat mij maar naar een smakkend kind kijken. Heb ik totaal geen moeite mee! En zie graag iemand genieten van zijn eten, met of zonder geluid!

zo dames, ik heb mijn gal gespuwd. Discussiëren jullie rustig verder, ik zal me er weer buiten houde

Zo dan Ma Dalton, waar komt die frustratie vandaan dan? Volgens mij heb je de berichtjes van Kees niet goed geinterpreteerd. Poeh.........haal adem meid

---

Sarcasm: The ability to insult idiots without them realizing it.

Waarschijnlijk een opstapeling van reacties op andere topics. Altijd als een kind iets niet goed doet, doet de moeder het niet goed, maar gelukkig doen kees haar kinderen het wel goed. Dus Kees doet het goed? Kibd verlegen? Kind onaangepast? Kind te dik? Kees lost het wel even op. Doe als Kees. Schoot me even flink verkeerd.

Tjonge wat een ophef om wat gesmak
Leven en laten leven 

Ach en in andere landen zij die beleefde niet smakkende kinderen weer onbeleefd omdat ze niet smakken! ;-))

Misschien verdiend het jongetje wel een pluim en een veer dat hij het geduld heeft gehad om jou en je dochter te laten begaan. Dus allicht heeft hij thuis andere zaken geleerd.