samen slapen

Sis  Je liefde voor je gekozen partner is natuurlijk anders, maar het principe blijft hetzelfde.  Leven met iemand anders.  Het is echt niet zo dat je, doordat je verliefd bent op iemand, opeens wel kunt dulden dat iemand niet is zoals jij.  Veel mensen die zich aan van alles en nog wat van hun partner ergeren (kleren op de grond, wc-rolletje niet op de juiste manier, zelfs vrouwen die hun mannen dwingen zittend te plassen etc.) en ik denk serieus dat het individualisme dat men op jonge leeftijd deels leert door nooit een kamer te hoeven delen (dus niet alleen dat), het moeilijker maakt om daar later mee om te gaan.  Deels heeft het natuurlijk te maken met karakter, maar als jij op je 3e of 6e leert dat een ander zichzelf is, is dat een stuk makkerlijker dan wanneer je dat op je 22e moet leren. 

Je zegt het trouwens zelf, even de rust op kunnen zoeken als je kind bent.  Als je getrouwd bent, heb je ook geen eigen slaapkamer.  Waar moet je dan naartoe?  Je zult dan tien tegen één toch sneller beslissen om iets uit te praten dan je terug te trekken.

Ik heb trouwens niet alleen met zusjes een kamer gedeeld.  En juist van die tijd met andere meiden, heb ik ontzettend veel geleerd.  Ik weet zeker dat het daardoor voor mij makkelijker is in mijn huwelijk dan wanneer ik altijd alleen een kamer had gehad.  Als ik hier de topics af en toe lees, merk ik ook heel veel onbegrip voor partners en weinig tolerantie voor het feit dat partners anders zijn.  Het feit dat er tegenwoordig zo veel echtscheidingen zijn/relaties kapot gaan en dat mensen moeilijker conflicten met elkaar kunnen doorwerken, heeft hier misschien ook wel mee te maken.  Niet per se die kamer delen, maar dat wel als onderdeel van het leren omgaan met conflicten.  Ik weet niet of dat zo is, maar ik zou het niet gek vinden als dat zo is.