Mama-life
| Vader07 schreef op: 06-06-2014 12:37:51 |
Ik ben een vader van een lief kindje van <7 en getrouwd. Met ons huwelijk gaat het niet goed. We hebben om de haverklap hevige ruzies die nachten en dagen duren. Mijn vouw verwijt mij dat ik afspraken niet nakom. Over een tweede kind en een ander huis. Ik verwijt haar dat zij ruzies uit de hand laat lopen. Ik ben vijf weken geleden het huis uit gegaan. Nadat mijn vouw een miskraam heeft gehad. Ik kan er niet meer tegen. Tegen de spanningen en de ruzies. Ik lijd daaronder. Ik heb gezegd dat ik wil scheiden. Ik wil eigenlijk niet weg. We hebben het ook vaak goed samen. Ik wil m’n kindje het immense verdriet niet aandoen. Ik vind het verschrikkelijk. Ik mis thuis ook. Ik weet alleen niet hoe ik het moet aanpakken. Mijn kindje heeft verdriet. En mijn vrouw ook. Ik heb ook verdriet. Ik heb gesprekken met een psycholoog. Die zegt dat ik ook eerst tot rust moet komen. Het contact dat we hebben is moeilijk. Ik heb een lieve mooie leuke vrouw en ik hou ook van haar. Ze is me echt wel wat waard. Ik denk dat we er zonder hulp niet uitkomen. Hebben jullie ervaringen en tips hoe ik e.e.a. aan zou kunnen pakken? |
| Quote |
| Ano schreef op: 09-06-2014 19:36:58 |
ze heeft je niet gevraagt om hier te posten. en je vind het verschikkelijk wat haar is overkomen!!! dringt het wel tot je door DAT JE JE KIND BENT VERLOREN!jullie kind het was geen zaadcel meer van je,het was jullie kind,baby ,het had alles erop en eraan he het was echt een mensje, en je weet ook donders goed ,wat eraan de hand is en daar moet je help voor zoeken ,laat je leren om met dingen om te gaan. want jij ziet de dingen heel anders he en het is allemaal ik heb spijt ,ik kon en kan niet meer ,ik zoek hulp ,ik wil ,ik doe ,ik ga je heb echt voor geen enkel % door wat jou vrouw doormaakt en hoe ze zich voelt. het is alleen maar ik ik ik ga eerst jezelf helpen en als je eemaal op de rit ben kan je altijd nog zien ,hoe je vrouw erin staat. want op dit moment valt er niks goed te maken en zeker niet voordat je jezelf heb geholpen en ondertussen vergeet je dochter is niet, want je doet je vrouw dit allemaal wel aan, maar een kind heeft nergens wat mee te maken he een kind heet nergens om gevraagt. maar je verdwijnt zomaar ,maar hoe vaak heb je dochter in al die weken gezien ohja maar 1 x. waarom wat heeft ze jou aan gedaan,je kan je relatie niet meer aan maar je kind ook niet meer ? en sorry ik wilde dit niet doen. maar kan er niet tegen ,dat je denkt dat het maar met een beetje therapie allemaal op te lossen is kijk een goed in de spiegel en ga jezelf helpen. want als jezelf niet gelukkig bent ,kan je een ander ook niet gelukkig maken succes |
| Quote |
| Suus schreef op: 09-06-2014 19:52:18 |
Er zijn maar 2 mensen die dit op kunnen lossen..... Jij praat duidelijk met je psych en je vrouw met
forumers, beiden geen uitgangspunt om je huwelijk te redden. Praat met elkaar, desnoods met een
therapeut terbegeleiding.... dat dat je hier post geeft iig aan dat je niet wilt scheiden maar niet weet hoe je het oplost |
| Quote |
| Mamsie schreef op: 09-06-2014 21:47:38 |
Ben het met Suus eens, jullie moeten SAMEN hulp zoeken als je wilt dat jullie er SAMEN uitkomen! Daarnaast weet ik dat mensen rare sprongen kunnen maken als ze dingen meemaken die niet makkelijk te verwerken zijn, en tja dat is niet handig, maar zo gaan dingen soms, dat betekend niet dat je meteen een vreselijk mens bent. Je kunt zomaar dingen doen die je eigenlijk niet wilt doen. Zoals hij al aangaf dat hij zegt dat hij wil scheiden, maar dat eigenlijk niet wil. En weglopen op zo'n foute timing, kan ook alles te maken hebben met emoties! |
| Quote |
| Sneeuwwitje schreef op: 10-06-2014 06:38:43 |
mensen mensen los dit op, op een volwassen manier. ipv met zn twee hier op een forum onder de ogen van ik weet niet hoeveel mensen. doet me denken aan een aantal jaren terug toen een vader en moeder van 2 meiden waarvan 1 net geboren notabene, hier een complete soap veroorzaakten. dit is internet he, alles openbaar en blijft weer terug te vinden. Dit moet je niet willen. Onder de ogen van zovele mensen. Jullie zijn volwassen. Praat onderling ipv hier via een forum Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst |
| Quote |
| Jessiemv3 schreef op: 10-06-2014 09:21:37 |
Dit hoort niet op een forum thuis...zoek samen hulp en probeer je relatie te redden. Op deze manier
lukt dat echt niet. |
| Quote |
| Mamajenti schreef op: 10-06-2014 09:33:07 |
Ik heb even de behoefte iets recht te zetten. Dit is een topic van de man. De vrouw waar het om gaat
schrijft niet in dit topic! Degene die reageren, zijn degene die haar kant van het verhaal weten! Ik weet wie het is en kan dus volmondig zeggen dat ze hier niet gereageerd heeft! |
| Quote |
| Krumelke schreef op: 10-06-2014 10:06:30 |
vader, zoek een andere plek om te praten....je bent hier helemaal verkeerd en zult nooit objectief
advies krijgen omdat er tevele mama's elkaar kennen hier. zoek een plek met papa's ofzo....en praat
met je vrouw en kind !!! |
| Quote |
| Katrientje schreef op: 10-06-2014 13:56:44 |
Beste vader maar ook lieve moeder, Besef dat jij het verbruikt en verspeelt hebt, maar dat je kan winnen door in te zien dat jij GEEN slachtoffer maar dader bent in deze. (en dat is geen veroordeling, iedereen maakt foute keuzes in het leven, maar je kan verschil maken door hoe jij met je fouten omgaat). Jij vraagt aan ons hoe je het goed kan maken, maar als het goed is ken jij je vrouw, zou je haar behoeftes moeten weten. Wat is het wat je vrouw vraagt? En dan niet letterlijke woorden die ze uitgesproken heeft, maar tussen de regels door! Wees een vent, je hebt je billen gebrand en je zal op je blaren moeten gaan zitten. Je hebt nu niets meer te willen, te zeggen of te dwingen. Je kan hopen (en bidden) dat je vrouw jou dit kan vergeven (vergeten zal niet gaan maar wel dat ze er niet meer op terug zal komen en dat jullie met een schone lei verder kunnen gaan in jullie huwelijk). Als je haar echt lief heb dan laat je dit werken om het goed te maken los, want dit werkt absoluut niet de manier die je nu probeert. Het is niet sorry en we gaan weer verder met het dagelijks leven, want dan komt het geheid weer terug op jullie pad. Als je ervan leren wilt en als je jullie huwelijk een eerlijke kans wilt geven dan is het verstandiger om eens dat wat jij wilt los te laten in het besef dat jij dat niet meer verdiend. Mocht het goed komen is dat een enorm groot geschenk. Vraag je af hoe jij het zou vinden als je vrouw bij jou deed wat jij nu bij haar doet. Wat zou jij dan nodig hebben? Hoe zou jij je dan voelen?
Moeder wat een nare situatie hoe lastig om dit zo allemaal bij elkaar mee te maken. En mag ik even zeggen: wat dapper dat je in dit topic niet gereageerd hebt. Wat een respect verdiend dat!
Allebei: Geloof dat als jullie bij elkaar horen dat het goed komt, maar geef elkaar ruimte en dat kan ook op een respectvolle manier. Houden van elkaar, dan wil je de ander geen pijn doen. Houden van elkaar dan hou je rekening met elkaars gevoelens. Misschien is het handig om afspraken te maken om met elkaar te praten.
Luister naar elkaar! Denk dat het handig is om eerst rust te creeëren voor allebei. Dus nu even niet praten, er zijn teveel nare dingen gezegd! Als je nu gaat praten word het al snel fel, kwetsend zonder dat dit de bedoeling is. En vader besef dat je dingen over je heen gaat krijgen die je niet horen wil en onthou dat je die dingen zelf gecreeërd heb met de verkeerde keuzes op het verkeerde moment. Echte liefde kan veel verdragen dus zie dit allebei als een test, je kan niet slagen of falen maar wel te weten komen of jullie liefde sterk genoeg is om hier door te komen.
Liefde is zorgen voor en houden van elkaar! |
| Quote |
