Waarom pakt het me zo?

Even anoniem puur voor de zoekmachines enzo, de meesten zullen gewoon weten wie ik ben, dat is geen geheim.

Gister verjaardag gehad van mijn dochter, op zich allemaal leuk maar pfff soms kan een schoonmoeder (en haar vriend) zo ingewikkeld zijn  

Ze heeft ook echt wel haar goede kanten, en ik ben iemand die eigenlijk altijd bij mensen die goede kanten zoekt, omdat ik die belangrijker vind dan de negatieve kanten. Maar op dit moment moet ik even zo hard zoeken...

Elke verjaardag (bij ons of iemand anders) moet ze mij vertellen hoe dik ik ben en dat ik moet afvallen... Gister kwam ze binnen, we hebben elkaar begroet, ik gaf haar de kadootjes die ik namens haar gekocht had, waaronder zo'n stok om de enkel met zo'n wieltje eraan, zegt ze: oooh als jij jarig bent koop ik die ook voor jou. Je bent zo dik, dan kun je tenminste afvallen.
Normaal praat ik er overheen, maar jongens die knalde binnen zo binnen 5 minuten na binnenkomst... Mijn man was behoorlijk kwaad, maar ik hoef geen ruzie dus heb hem gelijk gegeven dat het abnormaal was zo te reageren (waar ze bij zat) maar het er verder bij gelaten.
Vervolgens hele verhalen moeten horen over hoe goed ze kan zingen, dat de oude vrouwen allemaal op haar zitten te wachten met pasen dat zij zingt enzovoort en toon interesse in wat ze doet in het dagelijks leven.
Maar ik krijg nooit vragen over mijn studie, vrijwilligerswerk, projectgroep wat ik doe, de opvoeding of wat dan ook. Het enige contact wat we hebben is dat ze het jammer vind dat ik haar geen moe noem, dat ik de oorzaak ben dat haar zoon haar amper belt (ik moedig hem constant aan maar hij heeft geen behoefte, heeft haar dat vaker duidelijk gemaakt maar volgens haar enkel om mij er beter van af te laten komen), ik ben te dik en moet nodig afvallen en ik voed mijn oudste totaal verkeerd op (ADHD, denk in stereotypen en je hebt hem zo'n beetje ;-)) ik moet hem gewoon wat flinke tikken verkopen en klaar is het. Maar mijn kinderen zijn niet goed opgevoed want mijn dochter wil haar geen kus geven (ze dreigt altijd meteen dat ze dan ook geen geld of kadootje krijgt, tja daar gaat mijn dochter echt niet voor zoenen) en dat mijn zoon overal op timmert (hij is constant bezig met ritmes waar hij ook is) is ook abnormaal (tja, hij voldoet niet aan de stempel normaal inderdaad, maar als ze eens de moeite zou doen om te zien hoe hard hij vecht om mee te komen, en hoe goed hij de laatste tijd vooruit gaat....)

En als klap op de vuurpijl kwam gister mijn schoonzus binnen, die had even aandacht voor mijn dochter en mij (wat voor kadootjes heb je gehad, heb je een leuke verjaardag enzovoort) maar daar waren mijn schoonmoeder en vooral haar vriend niet blij mee. Zij zijn de ouderen en horen de eerste aandacht te krijgen.
Mijn schoonmoeder neemt met pasen altijd chocola enzo mee, en ze had voor beide kinderen een mooie lego broodtrommel en beker meegenomen, en ook voor 1 van de kleinkinderen van mijn schoonzus, alleen bedankte mijn schoonzus terwijl ze het aannam, en ging daarna verder met praten met mijn dochter, dus kreeg ze een zak chips toegegooid en volgensm ijn schoonzus zei haar vriend toen: ze hebben toch geen aandacht voor ons, we gaan er vandoor. En zonder groeten zijn ze er vandoor gegaan. (mijn schoonmoeder had willen groeten hoorde ik, maar ze kan slecht meer lopen, loopt tegen de 80, maar haar vriend is zonder pardon in de auto gaan zitten...)

De vorige verjaardag maakte voornamelijk hij al ruzie omdat we niet genoeg hadden gebeld toen het zo slecht ging met mijn schoonmoeder, terwijl als we belden het OF ongelegen was OF ze zei dat het allemaal goed ging... Hij verweet mijn man zo ontzettend veel, en dat op en verjaardag!

Pffff soms weet ik echt niet meer hoe ik liefdevol met deze mensen om moet gaan... Ze hebben serieus ook goeie kanten, maar pfff wat zijn ze soms zuur. Ik hou echt van ze, dat is het hele punt niet, maar waarom moeten ze toch telkens mij en mijn gezin zo kwetsen... Wat is er mis met gewoon een knuffel en acceptatie dat de een druk is, de ander niet direct zoent en weer een ander dik is of te weinig belt...

Bah heb er gewoon slecht van geslapen... En ik laat mij normaal helemaal niet pakken door dit soort dingen, waarom raakt het mij nu dan zo? 

Want he, ik ben dik, ben niet gek ofzo, zie het zelf ook wel. Maar naast dik ben ik nog zoveel anders.
Mijn zoon is druk en impulsief, zal dat zeker niet ontkennen, maar hij is daarnaast ook aanhankelijk, ontzettend sociaal en knuffelig en wil alles wel voor je doen.
Mijn dochter zoent idd niet direct bij binnenkomst (bij bijna niemand, alleen als ze je vaak ziet) maar wat is het een dankbaar meisje, die een kaart als verjaardagskado al voldoende vindt.
En mijn man, nee, hij belt idd niet vaak, maar met alle respect: wie belt er vrijwillig om daarna allemaal verwijten te horen...

Begreep ze het maar als we het zeggen... Veranderde het maar. Want ik wil zo graag dat mijn kinderen nog lang van haar mogen genieten (probeer er vaak wat omheen te draaien met dat oma echt ouder is als de andere opa en oma en dat sommige dingen vroeger gewoon heel anders gingen enzovoort enzovoort).

Oooh en als klap op de vuurpijl: elk jaar is er gezeur over onze tuin. Er is teveel onkruid, niet netjes, spul tussen de tegels (klachten van haar vriend) tuin wordt met de grond gelijk gemaakt zeg maar ;-) heb ik afgelopen woensdag met een buurvrouw 3 uur ACHTER ELKAAR!!!! de tuin gedaan om kritiek te voorkomen, alle onkruid tussen de tegels weg en we waren zo trots, zo lief dat ze hielp!! was het redelijk oke, MAAR hij zou toch echt bloemetjes erin hebben gedaan...

Pfff dat doe ik dus ook niet weer ;-)

Ik ben niet zozeer bang voor het gesprek zelf, wel dat het nutteloos is...  Mensen die de grootste onzin over mij vertellen veranderen als ze me beter leren kennen. Daar hoef ik niet 'lelijk' voor te worden zeg maar. 

Ik ben dus verder in het leven voornamelijk echt mijzelf. Hier voel ik me het prettigst bij. Die tuin speciaal doen was voor deze keer om eens een keer geen kritiek te krijgen (kijken of het hielp, we hadden er deels nog wel lol om ook) maar goed, zelfs dan is er een minpunt te vinden, het is ongelooflijk.

Jen9, oooh lookalikes, pffff nog bij die 3 van jou die teveel zijn mag je er bij mij wel een 0 achter zetten. En op zich ben ik gewoon tevreden met mijzelf. Maar als iemand er zo op blijft hameren maakt het mij wel verdrietig. Niet die extra kilo's. Maar dat ze na al die jaren nog niet heeft gezien dat ik naast het overgewicht ook nog heel veel andere eigenschappen bezit die haar mogelijk meer bevallen... 

En nee, we zullen nooit matchen. Zij is een heel hard en direct persoon en ik ben zacht (letterlijk en figuurlijk haha) en indirect. Maar iets beter als dit moet toch kunnen?

De reden waarom ik het ook niet goed aandurf is dat ik bang ben dat ze in haar koppigheid me de deur wijst en dat ze vervolgens doodgaat... Pfff kan ik dat verkroppen als dat gebeurd? Ze is lichamelijk echt ontzettend zwak... Ik vind dit zo moeilijk he!