Hoe vaak geslachtsgemeenschap?

Misschien een rare vraag. Te persoonlijk. Maar het is wel iets waar ik me zorgen over maak. Voor mijn gevoel vrijen mijn man en ik niet vaak genoeg met elkaar. We houden van elkaar, we zijn niet zo lang samen, ik denk dat we nog verliefd zijn, maar soms komt sex gewoon niet aan bod. Het leven is vreselijk druk, we hebben een zoontje van drie, werken allebei 4 volle dagen (verschillende vrije dagen) en hebben geen enkele familielid in dit deel van Europa. We doen alles zelf, ik heb nog nooit een nacht zonder mijn zoon doorgebracht en alle uitstapjes zijn met zijn drieen. De laatste tijd zijn we allebei prikkelbaar, ons zoontje is echt een zonnetje alleen alle fases die hij moet doormaken vinden we best lastig. En dan merk ik dat we heel makkelijk ruzie krijgen puur omdat we elkaar niet goed begrijpen, ik ga bijna elke avond alleen naar bed, mijn man blijft beneden op de bank hangen omdat dat het enige moment rust voor hem is maar dan valt ie in slaap en gaat pas weer naar boven als ik s ochtends vroeg naar beneden kom om me klaar te zetten voor het werk. En nu begin ik me opeens niet sexie te voelen, niet mooi, niet aantrekkelijk, niet interessant, net dat hij mij ontwijkt. Soms gaat een maand voorbij zonder dat we heben gevreeen. Ik moet eerlijk zijn, soms denk ik als hij het maar vanavond niet van mij verwacht, ik ben uitgeput. Maar meestaal mis ik dat lichamelijke contact, zo zit ik in elkaar, zo onderhoud ik mijn emoties, ik ben echt van contact, en vrijen hoeft niet altijd sex te betekenen voor mij, maar aangezien dat hij na dat ons zoontje in bed ligt al op de bank ligt vind ik het heel moeilijk om naast hem te zitten, even knuffelen. Dan kom ik op de grong bij hem zitten maar dan voel ik me ongemakkelijk en ga ik na 10 min weg. Hij gaat dan niet zitte om plaats te maken, hij is gewoon een beetje lui geworden. Herkent iemand dit? Hoe breng ik passie terug in ons huwelijk met dat halve kracht dat aan het einde van de dag in mij zit?

Jullie hebben gelijk, we zouden er over moeten praten. En dat deden we vroeger heel vaak, zoontje naar bed en we gourmetten. Maar dat waren juist de avonden dat verder niet veel gebeurde vanwege volle buik en in slaap vallen op de bank. Hij heeft heel veel aan zijn gedachten nu, en een manier om te ontspannen is de hele tijd aan de ipad te blijven zitten, en soms kan ik gewoon geen aandacht trekken van die ipad af. Maar gisteren bv zaten we va 21 tot 23:30 gezellig de hele avond te praten en dat geeft me ook fijn gevoel. We pratten over dingen die nog gedaan moeten worden, niet over ons, maar het voelde fijn dat we al die tijd samen doorgebracht hebben. Ik denk alleen dat hij minder behoefte aan sex nu heeft dan ik. En ik ben niet zo goed in initiatief nemen op dat gebied want ik ben zooooo bang om afgewezen te worden. Daarom is het meestal afhankelijk van wanneer hij er zin in heeft. Ik weet niet waarom ik zo bang ben om te horen "niet nu, noet vanavond", bv als hij s nachts zegt " schuif eens, ik heb het te warm" Dat doet me veel pijn, en dat is overdrijvend, snap ik. En ja, vanacht kwam ie weer om 5:30 pas naar bed. Dat iriteert me enorm en dat heb ik al vaker aangegeven, maar het gebeurt nog steeds. We zijn 5 jaar samen en ik slaap 80% van de nachten alleen. Volgens mij hoort het niet zo. Maar bedankt voor alle reacties, het stelt me gerust dat er fases bij iedereen zijn, natuurlijk wist ik dat, maar soms wil je het eventjes nog een keer horen. Bedankt!