Mama-life
| Anoniem schreef op: 28-03-2014 08:17:04 |
Poeh waar moet ik beginnen om het een beetje uit te leggen, lastig is dat! mijn ouders zijn jaren geleden gescheiden en daarna ieder hun eigen leven opgebouwd mijn moeder is heel de week gaan werken en daar naast druk met mensen om haar heen. ik heb veel ruzie met haar gehad en heb door mijn ouders 8 jaar bij een psygoloog gelopen, omdat ze zo moeilijk zijn mijn vader dwingt mij in een moeder rol om voor hem te zorgen en mijn moeder daar moet ik de ene keer het kind zijn en de andere keer weer iets anders. hoop dat ik zo iets duidelijker ben. nu is het zo dat mijn ouders ( ieder apart) elke week een keer komen. mijn moeder komt altijd op de gekste tijden ( etenstijd, bed tijd van de kids) omdat dat haar uit komt. ze vind zichzelf heel erg zielig na de scheiding qua veel werken, geld enz. mijn band met haar is heel erg veranderd, als ze er is ben ik down en ben ik anders als normaal, heel gek maar kan er niks aan doen. zelfs mn kraamhulp viel het op !! nu ben ik er vanaf kerst niet meer geweest ook omdat ik een baby heb en zij alleen na 19:00 thuis is en dan kan ik niet weg omdat de kids op bed liggen. Mijn moeder is erg druk van zichzelf en kan niet met mn kids omgaan, de kleine begint meestal te huilen als ze der ziet en dat wil ik niet dus geef op ik haar niet meer. Ergens ook niet goed maar als ik net de kids op bed aan het werken ben en ze slapen bijna en mijn moeder stapt dan binnen en pakt de baby op schoot en begint dat als een gek ; rijden rijden rijden aar den bosch te doen dan is het jrijsen natuurlijk!! En het ligt nooit aan haar. ze loopt erg over me heen en ik wil dat niet meer. nu ben ik er achter gekomen dat ze ook nog eens achter mijn rug om slecht over mij loopt te praten, en afgelopen zondag heeft ze tegen mn schoonmoeder gezegd dat ze zaterrdag middag met haar over mij komt praten!!!! Want ik doe raar, en ze ziet de kids weinig. dat slaat toch nergens op! dit is een heel klein stukje van een heleboel narigheid wat ik hier mee wil? ik trek dit zo niet langer maar wat kan ik het beste doen? want naar mij toe doet ze schijnheilig, ik hoor het van andere hoe ze over mij denkt |
| Quote |
| Bepje schreef op: 28-03-2014 14:11:37 |
In je laatste post zeg je het al zelf : je bent er klaar mee. De banden verbreken hoeft niet maar
het is tijd dat je je grenzen leert aan te geven en de rollen omdraaid. Het is jouw huis, jouw
kinderen en jouw regels. Aan die regels houd je je normaal gesprokenvast dus in deze ook. Als ze boos wordt is dat haar probleem en niet de jouwe. Bovenstaande is makkelijk gezegd natuurlijk, het is je moeder. Ga daarom op zoek om uit te vinden hoe je het voor elkaar krijgt dat jij de touwtjes i handen neemt en houd. Desnoods weer naar een psycholoog om hulp daarbij te krijgen zodat het je lukt. Veel succes en sterkte !  |
| Quote |
| Mikmvg schreef op: 28-03-2014 15:38:03 |
Ben het helemaal met Sis eens, ik zou er ook helemaal klaar mee zijn. Grenzen aangeven en anders contact verbreken, dit kost alleen maar energie. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 28-03-2014 20:31:37 |
Ja dat vind ik ook, hoe moet dat dan wel niet zijn voor z on kind !! ik ben nu echt opeen punt gekoemen dat ik dit zo niet meer eil al lang niet meer maar ni ik dit dus met mijn kind mee maak is de maat vol. maar goed het is lastig om zoiets aan te pakken.. manlief daar heb ik een paar x aan gegeven dat ik het moeilijk vind maar hij zegt ik wil je wel helpen maar kan beter mn mond dicht houden want ik ben het al lang zat. Mijn man is heel direct toen ik paar maanden terug bv aan het geven was boven ( omdat mijn moeder kwamen ik dat niet in haar bij zijnwil doen) kwam zebinnen en zei waar is ....( ik) mn man zegt ze is boven even bv geven ze komt zo als ze klaar is. O dan ga ik even naar boven zegt ze. Waarop mn man zegt zonder bij na te denken ; dat denk ik niet!! En daar schrok ze wel van bedankt voor alle adviezen ik ga er zeker verandering in brengen en we zien wel hoe het loopt ook qua gevoel heb ik geen moeder nu alleen op papier en wie weet door een keer allesduidelijk op teafel te leggen krijg ik nog een moeder |
| Quote |
| Mvi schreef op: 28-03-2014 20:53:39 |
ik herken heel veel van mijzelf in jouw verhaal, ook mijn moeder is een egoistische sociaal drukke
bvrouw die altijd het podim wil, zichwelf altijd als slachtoffer ziet en op de gekste tijden
langskwam. Nu niet meer. Ik heb besloten dat ik baas ben over mijn leven, ik bepaal wat er gebeurd,
niet andersom, met niemand. Niet op mijn werk, niet binnen mijn vrienden en familiekring. Dat houdt
in dat je duidelijk moet zijn naar je omgeving, zij moeten weten waar ze aan toe zijn. Mijn moeder
is heel kwaad geweest op mij, ik heb alles eruit gegooid, haar aandeel in de scheiding, haar egoisme
door haar sjit bij mij en mijn zus neer te leggen, ik bepaal wanneer we elkaar zien, niet zij. en
als dat niet ok is, dan maar niet. ik kon er echt wakker van liggen, voelde me net als jij broerd en
opgefokt als ze op visite was, altijd zeurn dat de kindern als baby aan het huilen waren en toen ze
groter werden altijd verwachten dat ze muisjesstil waren want madam moest haar podium hebben. Mijn
vadr heeft het contact met ons verbroken in de puberteit, ben heel lang heel zuinig geweest op het
ontact met mijn moeder maar nu niet meer. respect en liefde moet je verdienen ook als moeder. voor
mensn die een supercontact hebben met hun ouders is dit onbegrijpeljk, maar voor ons, des te meer.
ook ik ben moeder en ik zou mijn kinderen nooit zo behandelen, ik wens je veel succes want het is
een heel moeilijk proces. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 29-03-2014 12:27:59 |
Mvi je verwoord het precies goed! Hoe gaat het nu? Dankjewel! Ik verwacht dat ik hetzelfde krijg ook
ruzie maar goed dit trek ik zo niet meer |
| Quote |
| Mvi schreef op: 29-03-2014 20:36:45 |
tot nu toe gaat het "goed" ik regisseer 1x per week ee afspraak, zonder mijn man, daar heeft ze
kwaad over gesproken juist nadat hij zoveel voor haar heeft gedaan, haar huis staa verven op vrije
dagen haar man meegenomen naar voetbalwedstrijden (mijn stiefvader is dementerend en die laat ze
heel veel alleen - ik heb ook nog een leven hoor!- ook mijn man heeft er iets van gezegd, hij heeft
zelf een hele open en directe relatie met zijn ouders, daar hebik heel veel van geleerd. ze
doet nu eigenlijk alsof mijnuitbarsting nooit heeft plaatsgevonden, ik zie wel hoe hoe lang ik dit
volhoud, mijn onderneemt ook niks richting haar, is zelf zo gekwetst door haar. ik zit midden in een
studie naast mijn gein en baan, dat gaat voor alles. pffffff |
| Quote |
| Mvi schreef op: 29-03-2014 20:38:13 |
ik bedoel als laatste mijn zus onderneemt niks richting haar...... |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 02-04-2014 21:45:39 |
Mvi zwaar hoor allemaal en je moet maar door en door he! ik had een zaterdag een sms gestuurd dat we eerst een x moesten praten en dat was goed ik moest maar bellen maar omdat dat niet uit kwam heb ik terug gsmst dat dat niet kon en we later een x zouden praten.. nu kreeg ikmvandaag een sms of ik vrijdag mee ga winkelen? mn broek zakte echt af!! Het is echt niet door gedrongen! dus heb gesmst dat ik dat niet doe omdat we beide bepaalde dingen niet leuk vinden en daar over moeten praten. stuurt ze terug ga nou maar gewoon mee vrijdag anders loopt je een hoop leuke dingen mis bij die ene winkel ect. en ik kon ook op de heen weg even zeggen wat ik wilde zeggen of inmeen sms. ik heb der na het eten op gebeld maar ben er niet echt wijzer en vrolijk van geworden en ze heeft het allemaal over ik ik ik ik moet heel de week werken ik moet...ik heb niet voor dit leven gekozen 11 jaar geleden ect. en zeg jij me dan maar hoe ik ik een moeder moet zijn dan moet jij het me maar leren  en als jij me niet meer in je keven wil dan moet ik daar aan wennen mar ik hou altijd van jou. pffff niks wijzer gewOrden, nu moet ik morgen avond alleen gaan praten bij haar en had voor genomen om een brief te schrijven en die voor te lezen maar het lukt niet...het enige wat in me op komt is; ik mis een moeder. weet niet goed wat te schrijven, zeggen of te doen |
| Quote |
| Mvi schreef op: 02-04-2014 22:23:47 |
ik zou wel eea opschrijven, ander knal je net als ik ineens uit elkaar en dan komt er alle sjit
ineens uit. geef aan welke dingen jij niet meer wilt bijv. jij wil niet belast worden met haar
verleden, bellen voorda ze langskomt en zij moet jouwopvoding respecteren, jij bent nu ook moeder,
jij bepaalt wat er gebeurd met jouw kinderen. je bent geen kind meer. besf ook dat jij je moeders
karakter niet helemaal kan veranderen leer te leven met een aantal mindere karaktereigenschappen. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 08-04-2014 11:29:36 |
Ik ben er afgelopen donderdag geweest toen ik aan kwam reageerde ze down, zielíg ect. ze zei nauwelijks hoi en gaf geen kus zoals normaal. ze liep naar binnen en ging zitten, ik opde bank tegenover haar. ze pakte pen en kladblok en zei zeg het maar... ik zei; zeg het maar? moet je dat opschrijven ? Ik zit hier niet bij een psygiater!! belachelijk! En toen schreef ze; ze vind me belachelijk... toen ben ik opgestapt (na 3 min.) en heb gezegd hier heb ik geen zin in, ze hield me tegen bij de deur en zei dat ze algenoeg kwijt was geraakt en dit niet wilde.. daarna erg als slachtoffer gedragen en een x naar de wc gerend om te gaan zitten janken omdat ik dat niet mocht zien ( ik ben blijven zitten wat een aandacht!) het is erg afstandelijk gebleven en ze zat err bij als een geslagen hond om het zo maar te zeggen ik mag niks voor moederdag ect. Kopen of doen want omdat ik het gevoel heb geen moeder te hebben en geen thuis hoef ik ook niet schijnheilig te doen. Nu moest ik beloven dat ik. Contact zou zoeken als ik daar aan toe was, zij trekt der eigen even helemaal terug. ( ik heb dus de bal opgegooid terwijl zij achter mn rug praat, ik ben op gesprek geweest, en nu moet IK weer..) ik heb der gisteren een sms gestuurd of ze wat wil gaan drinken aankomend weekend? na 4 uur had ik nog niks terug ( normaal binnen 2 min.) dus heb ik gebeld. dus ik bel der op en zeg; he met mij hoe is het? ....matig oke ik had je een sms gestuurd .....o dat kan of je zin hebt om wat te gaa dinken? kan het vanavond Bij jou thuis ? ....vanavond niet en verder weet ik het niet ( nou weer als een gebeten hond ik was er klaar mee, ik ben het kind toch!?) dus heb ik gezegd oke nou kijk maar ik hoor het wel groetjes! wat vinden jullie nou? ik ga hier kapot aan zeg!! wat zouden jullie doen? terug trekken? |
| Quote |
| Cora38 schreef op: 08-04-2014 11:36:02 |
Het lijkt wel of jij de moeder bent en zij het kind. Bedenk voor jezelf wat jouw doel is van de contacten die jullie hebben en gedraag je daar ook naar. Het maakt het (hopelijk) voor haar duidelijk wat ze van jou kan verwachten. Probeer je niet aan haar aan te passen, want daar heb je al genoeg ervaring mee. Zij kan blijkbaar niet verder denken dan haar eigen leven en daar moet jij dan rekening mee houden in je contact met haar. Ik bedoel daarmee niet dat je mee moet gaan in haar beleving, maar dat je je verwachting van jezelf t.o.v. haar moet bijstellen. Hopelijk heb je hier wat aan en sterkte ermee. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 08-04-2014 11:44:44 |
Ja idd en dat wil ik nu juist niet ik mis mn moeder!! maar zij kruipt in de slachtoffer rol... Ik denk dat ik het maar laat zo ik wil het op deze ma ier niet en ga er kapot aan zit vol stress ect. ik denk dat ik blijf verlangen naar een moeder die ik toch niet krijg en het mij alleen maar teleurstellingen geeft. |
| Quote |
| Mrtj schreef op: 08-04-2014 11:46:31 |
heb je nu uitgesproken wat je wilde uitspreken? Zo nee, dan zou ik dat toch echt de eerstkomende
keer doen. Hoe moeilijk het ook is dat je moeder nu zo zileig doet. |
| Quote |
| Famke schreef op: 08-04-2014 12:12:58 |
Wat moeilijk voro je zeg. Ik heb er gelukkig geen ervaring mee en kan je ook geen tips geven. Ik zou zelf denk ik welkiezen voor een gesprek waarin ik alles zeg wat ik kwijt wil en als er niks veranderd het contact op een heel laag pitje... |
| Quote |
| Minou schreef op: 08-04-2014 13:48:24 |
Jeetje meisje toch..wat een. Omgekeerde wereld Zij het kind jij de moeder ze lijkt me ook niet in orde geestelijk, iets van vroeger waarschijnlijK wat ik zo voel. Soort van liefdeloos bestaan. Nu wil ze jou eigenlijk ja, klemmen, op je gevoel werken...het enige dat ze bereikt is juist dat jij je afweert. Denk dat zij juist hulp nodig heeft, dit klopt niet en zal nooit anders gaan worden |
| Quote |
| Ao Iem schreef op: 08-04-2014 17:03:19 |
ja Minou ja je weet het heel goed te verwoorden zo is het echt en ik ben dat zo zat! ik heb besloten om zelf geen contact meerr te zoeken..dat geeft denk de meeste rust |
| Quote |
| Zijlijn schreef op: 08-04-2014 18:22:16 |
even de andere 'kant' hoe weet je of degene die zegt dat je moeder achter je rug om heeft gepraat de waarheid vertelt? en..als het waar is..of het wel op die manier gezegd is? ik lees in je laatste berichten ook een beetje dat ze je niet kwijt wil en wel aandacht wil geven aan datgene wat je dwars zit. dat jouw moeder het nodig vindt dingen op te schrijven geeft jou misschien een 'psychiater'gevoel, maar is misschien haar manier om zich een houding te geven of te onthouden wat jij zegt? om erover na te kunnen denken? ik lees ook dat jij snel van oordeel bent over 'aandacht trekken'terwijl je moeder zich duidelijk terugtrekt en niet wil dat je ziet dat ze huilt. je interpreteert het willen gaan shoppen van je moeder negatief, want jij wil eerst praten. misschien heeft zij gedacht: om de negativiteit eerst te doorbreken gaan we eerst wat ontspannends doen en daarna kunnen we misschien praten? misschien moeten jullie allebei wel leren om beter naar elkaar te luisteren en te kijken? en een beetje minder in te vullen wat de beweegredenen van de ander zijn en wt duidelijker zijn in het jezelf uitleggen? in elk geval succes ermee |
| Quote |
| Zijlijn schreef op: 08-04-2014 18:23:12 |
p.s. en nee, ik vind je niet het kind. Jullie zijn beide volwassen vrouwen |
| Quote |
| Mvi schreef op: 09-04-2014 13:14:31 |
@zijlijn, als jij als ouder je kinderen niet belast met jouw volwassen problemen laat je je kind
kind zijn, alleen dan kun je als gelijkwaardige volwassenen met elkaar omgaan. doe je dat niet dan
eist jouw kind als ze volwasen is met rust gelaten te worden met jouw problemen als ouder. je
creeert het probleem met je volwassen kind zelf. wanneer dringt tot toch eens tot sommige oudrs
door? je hebt hebt het recht niet om je kinderen te belasten met jouw niet op te lossen
prychische financiele whatever problemen, daar heb je je partner vrienden en andere familieleden
voor. als ouder cijfer je jezelf op cruciale momenten sipel gezegd weg. alleen dan zijn kinderen
loyaal naar jou. mensen met een gelukkige jeugd begrijpene dat niet, roepen dat ze allees voor hun
ouders overhebben. geloof me, daar mag je heel blij om zijn. want er komt een dag dat je overbelast
raakt door je ouders en dan gaat de rem erop en ben je het gezeik spuugzat. |
| Quote |
| Mvi schreef op: 09-04-2014 13:15:42 |
...en wat krijg je dan als bonus? een schuldgevoel waar je weer van wakker ligt.  |
| Quote |
| Marie8 schreef op: 09-04-2014 20:34:58 |
In de relatie met je ouders blijf je altijd hun kind, ook al ben je volwassen. |
| Quote |
| Zijlijn schreef op: 09-04-2014 21:35:37 | ||
mv1 dat ben ik met je eens hoor. Ik denk wél dat je op een gegeven moment een soort ommekeer komt en dat die gezond is. Dat heb ik zelf als dochter zo ervaren en ervaar ik als moeder zelf met mijn oudste (volwassen) dochter. Dan heb ik het niet over belasten met problemen in de jeugd, maar wel dat ik als kind van mijn moeder, en mijn kind op een gegeven moment zich wel in kunnen leven en oog hebben voor de ander als persoon, niet altijd als moeder. Ik probeer wel ook de kant van de moeder te belichten hier; want soms is het een kwestie van perceptie. Als je uiteindelijke doel is een fijne relatie te hebben, dan is dat misschien ook wel eens handig... we kennen de t.o. niet persoonlijk, en een verhaal is altijd gekleurd. In plaats van haar woede of frustratie te voeden of mijn eigen verhaal te projecteren in het advies geven, probeerde ik haar ook iets anders te laten zien  | ||
| Quote |
| Mvi schreef op: 10-04-2014 14:29:22 |
maar dat is heel goed hoor, want soms kun je wel een doorslaan in een gedachte en niet meer weten
wat waar is en wat niet. EN dat je elkaar anders gaat bekijken dat heb ik de afgelopen 10 jaar
ervaren. Vervelende voor mijn moeder is wel dat ik erachter kwam dat ze zichzelf altijd als
slachtoffer heeft neergezet van de scheiding en mijn vader de boeman (heb ik al 25 jaar geen contact
meer mee) maar dat het verhaal heel anders in elkaar zit. en dat ik haar als persoon helemaal niet
zo aardig vindt (altijd klagen over andere mensen, heel slecht omgaan met haar dementerende
echtegnoot van 82, veel in het cafe hangen met vriendinnen wat ik als kind ook al zo erg vond en
iedereen maar roepen dat het zo leuk is om een jeugdige moeder te hebben met een eigen leven. dat is
niet leuk, want nu voel ik me verantwoordelijk voor haar man , en als je denkt dat het een asociale
kring is? nee hoor allemaal intelligente belezen mensen die neerkijken op het zogenaamde
klootjesvolk, maar die gaan vaa nog beter met hun familie om dan zijzelf. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 10-04-2014 14:34:04 |
Mvi vreselijk is dat om aan te moeten zien en andere maar denken ze is z on goed mens en zo zielig
wat haar is overkomen bij mij precies hetzelfde vader word voor boeman uit gemaakt en moeder is
jeugdig doet alles met collega s van 20 jaar jonger dan zij en die zeggen dan tegen jou dat je
moeder zo ontzettend leuk is ect. Nou ze moesten eens weten. niemand snapt iets van mijn houding naar mn moeder toe omdat ze voor de buiten wereld totaal anders is. heb jij ook kinderen mvi? Hoe is hun band met je moeder?. |
| Quote |
| Mvi schreef op: 10-04-2014 16:32:00 |
ik en mijn zus hebben allebei kinderen, op mijn kinderen past ze 1x er week 3 kwartier, ze vind ze
best lief, maar als snel te duk, als mijn dochter een tekening maakt zegt ze : best mooi, maar ik
zou het zo enzo doen  ze vergeet rapporten, cito', eindxamens, niet boeiend, mijn nichtje gaat d
kappersopleiding doen, woedendwas ze, laag niveau, min zus heeft toch gymnasium hoe kan
mijn zus dat goed vinden  walgelijk om zo over je
eigen kleindochter te praten. ik denk dat ze narcist is, moet je maar eens op googelen, daar heeft
jouw moeder ook wat van weg. |
| Quote |
