Mama-life
| >monique schreef op: 13-01-2012 20:32:37 |
mijn man is van de week geklapt en kreeg gisteren van de huisarts te horen dat hij overspannen
is. maar niet van het werk maar van thuis dus hij moet vooral niet thuis gaan zitten want dan word het erger. wie heeft hier ervaring mee en kan me wat tips geven over hoe hiermee om te gaan. ik heb zelf ervaring met depressief zijn, maar ik denk dat overspannen iets heel anders is?? |
| Quote |
| >monique schreef op: 25-01-2012 20:06:09 |
erg druk gehad vandaag en gisteren. hoop morgen een beetje te kunnen uitrusten anders ga ik mezelf voorbij denk ik. met man gaat het met vlagen, is geen peil op te trekken. hij wil wel heeeeeeeeeeeeel graag weer aan het werk. (wil thuis wegvluchten dus) ach ja misschien maar beter ook. |
| Quote |
| >monique schreef op: 26-01-2012 16:45:07 |
ben bij de vk geweest vandaag. alles was goed met de kleine. heb vertelt van mijn man, maar kreeg te horen dat ze niet zo heel veel kon doen voor mij, mocht wel vaker langskomen voor controle als ik dat prettig vond??? mijn hormonen gaan met me aan de wandel geloof ik, vandaag gewoon in de auto zitten huilen omdat er geen parkeerplek was dichtbij de vk, is toch te erg voor woorden........ |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 26-01-2012 19:11:23 |
o monique, herkenbaar....je hebt op weinig dingen meer grip in je leven nu, en dan kun je idd om
geen parkeerplaats gaan huilen. mag ook he? gooi er maar uit! jammer dat de VK niks voor je kan doen, een luisterend oor was al genoeg geweest en wellicht handig om in je bevallingsplan te zetten? mijn man zat erg in zijn eigen wereld toendertijd. gelukkig wist de VK er alles van, want we waren lichtelijk in paniek toen hij tijdens de bevalling dit ook had. we hebben geschreeuwd met z'n 2en dat ie op aarde moest komen, voor mij, voor de baby maar zeker voor zichzelf. want bevallen...nee..dat wilde en kon ik echt niet alleen....godzijdank kwam ie op tijd eruit. fijn dat het wel goed gaat met je baby...das een zorg minder. en al je emoties mogen er zijn! boos, verdrietig, bang, etc....niet wegstoppen want daar ga jij aan kapot |
| Quote |
| >monique schreef op: 27-01-2012 07:19:58 |
ja snap wel dat ik huil, vond alleen de timing wat minder, de mensen staan je echt wel even raar aan
te kijken hoor als je in je auto zit te huilen  ze heeft het wel in het dossier gezet hoor, ook omdat ik zei dat hij misschien raar reageert bij de bevalling en dat hij enorm opziet tegen de bevalling en de kleine. ik ga er nu maar even van uit dat ik het (praktisch) alleen moet doen de bevalling, dan kan het alleen maar meevallen toch? heb het wel nog gisteen met hem erover gehad dat als ik op de baarkruk ga dat ik het dan fijn vind als hij achter me komt zitten. we zullen het wel zien... |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 27-01-2012 07:51:01 |
heftig toch he? goed dat je het wel bespreekbaar maakt met je man. het is niet alleen voor jou vreselijk om het alleen te moeten doen (vriendin erbij of moeder? een idee?) maar ook voor hem, als hij zich straks weer wat beter mocht gaan voelen heeft hij dit bijzondere moment gemist en dat is echt nooit meer terug te draaien. ik wens je echt toe dat het allemaal goed gaat lopen. hoe is het met je zoon? |
| Quote |
| >monique schreef op: 27-01-2012 08:10:40 |
met mijn zoontje gaat het gelukkig helemaal goed. hij blijft heerlijk boeven. en ik moet er niet aan denken dat ik een vriendin of mijn schoonmoeder erbij heb hoor  zou me doodschamen en dat is niet bevordelijk voor de ontsluiting  |
| Quote |
| Patriciia* schreef op: 27-01-2012 09:04:12 |
Alleen is ook maar zo alleen...... Maar als het goed is, is je bevalling pas over 2 maanden en wie weet staat je man dan weer wat sterker in zijn schoenen. Sterkte ermee |
| Quote |
| >monique schreef op: 27-01-2012 09:35:07 |
bij een bevalling ben je nooit alleen toch?? vk en kraam zijn erbij. en bij de vorige bevalling kon man ook niet zoveel doen voor mij, behalve zijn hand vrijwillig opofferen om fijngeknepen te worden ach en dat kan die nu ook wel hihi. nee ik maak me daar niet zo druk om, hoop alleen voor hem dat hij er genoeg van meekrijgt en later geen moeite ermee krijgt.(en we filmen het dus hij kan wel terugkijken) doe het hierna nooit meer dus...... |
| Quote |
| >monique schreef op: 31-01-2012 08:33:25 |
oh man, ik word helemaal simpel van mijn man. hij is de hele dag thuis en wil de hele dag opruimen en ik moet helpen natuurlijk want anders gaan er dingen weg die niet weg mogen/kunnen. dus mijn bekken ligt helemaal in de kreukels, als ik ga zitten begin ik te knikkebollen en 's nachts lig ik met wijdopen ogen in mijn bed. en dan loopt mijn familie ook nog moeilijk te doen........... wat zal ik blij zijn als hij weer halve dagen gaat werken volgende week..... nu dadelijk gaan we verder met de zolder, hij heeft er wel heel lief een stoel voor me weggezet zodat ik in ieder geval kan zitten, maar heb er zo geen zin in. zo ff klagen lucht al wat op hihi. |
| Quote |
| Tiesmv3jongens schreef op: 31-01-2012 10:31:44 |
Meis wil je heel veel sterkte wensen met alles en blijf van je af praten. Heb het zelf ook meegemaakt tijdens de zwangerschap van de derde maar het is zwaar hoor. Mijn man had een PTSS vanuit het leger maar daar is later ook de diagnose syndroom van Asperger bijgekomen. Alles komt op jezelf neer en daar moet je mee oppassen hoor en echt je rust pakken als jij daar aan toe bent. Dus er lekker bij gaan zitten zolang je het red en anders voor jezelf kiezen. |
| Quote |
| >monique schreef op: 04-02-2012 18:58:02 |
nou ik zit er echt ff doorheen hoor. ben al de hele dag aan het huilen om niks, en ben echt zo vreselijk moe ondanks dat ik bijna iedere dag een dutje doe 's middags. ben echt niet te genieten naar mijn zoontje, en hij haalt alle trucjes uit de kast om mama op de kast te krijgen, en dat kost hem nu geen enkele moeite. man is weer halve dagen werken en merk gelijk dat het weer slechter gaat met hem. maar ja hij wil graag werken he, even thuis weg.... kan er zo vreselijk boos en verdrietig tegelijk om worden, hij wil steeds maar weg van ons. merk aan mezelf dat ik weer in die put aan het glijden ben, en dat wil ik zo hard niet, ik wil gewoon genieten van mijn laatste zwangerschap en dadelijk van de kleine frummel. waarom kan dat nu niet................... |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 04-02-2012 19:16:35 |
Pfff als ik er aan terugdenk Monique, en ik was niet eens zwanger... Dit is ook zwaar, en het is
moeilijk om hier doorheen te komen. Maar probeer alles langs je heen te laten gaan. Hij niet te genieten? Zijn probleem en doorgaan met de orde van de dag. Jij ziet het niet zitten om op te ruimen? Nee schat, nu doen we het niet, ik ben echt te moe en ik ben er ook nog. Je mag dat best uitspreken, soms moeten ze er ook even op gewezen worden (had mijn man toen ook) Dat weg van jullie willen zijn ligt ook niet zozeer aan jullie persoonlijkheden, maar zoals je zelf ook al merkt, er komen ergernissen. Grote kans dat hij zich verschrikkelijk nutteloos voelt (weet het natuurlijk niet zeker, maar dat bleek mijn man op den duur erg te hebben) en dan wil je je weer nuttig voelen. En waar gebeurd dat? Op het werk. Be strong! Ik ga voor je bidden. Je bent een sterke vrouw hoor! |
| Quote |
| >monique schreef op: 04-02-2012 20:15:28 |
nou opruimen doet ie niet meer zo erg(ja het normale huishouden) en ik mag echt nergens mee helpen, omdat ik me van de week zo in de kreukels had geholpen. en dat ie weg wil van huis is gewoon omdat hij nu alles moet doen en alles moet regelen. hij voelt zich juist niet nutteloos maar onmisbaar en dat legt een grote druk op hem. op zijn werk is het gewoon lekker rustig hij doet zijn ding, en dan is het goed. thuis blijven de dingen maar komen er komt geen eind aan. en dat kan hij niet hebben. |
| Quote |
| Tiesmv3jongens schreef op: 05-02-2012 19:35:50 |
Meis leef echt met je mee hoop dat je wel je rust krijgt dinsdag. Is het niet mogelijk om je zoontje even ergens onder te brengen dat je wat rust krijgt? Sterkte weer en denk aan jezelf. |
| Quote |
