Mama-life
| >monique schreef op: 13-01-2012 20:32:37 |
mijn man is van de week geklapt en kreeg gisteren van de huisarts te horen dat hij overspannen
is. maar niet van het werk maar van thuis dus hij moet vooral niet thuis gaan zitten want dan word het erger. wie heeft hier ervaring mee en kan me wat tips geven over hoe hiermee om te gaan. ik heb zelf ervaring met depressief zijn, maar ik denk dat overspannen iets heel anders is?? |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 22-01-2012 13:59:14 |
echt zo super zwaar voor je joh! ik vind het knap dat je jezelf blijft en zo sterk. mijn man al bijna 3 jaar depressief en PTSS. het zijn hele zware tijden geweest. ik ging ook in stand overleven en probeerde te redden wat er te redden viel. op eieren lopen, ik wilde zijn ontploffingen voorkomen. het was afschuwelijk. van e zomer kon ik niet meer. hier medicijnen, opname en heel veel therapie. het gaat nu redelijk. ineens zag ik mezelf van een afstand. heb zelf ingegrepen, tijd voor mezelf vrijgemaakt en ben tegen mijn man ingegaan. dit klopte niet met mijn gevoel....hij is ziek en kan er echt geen reet aan doen. het is puur pech dat je dit overkomt. ik zei steeds: ik heb nu even een andere man, maar die andere man is echt zo niet leuk! ik wens je veel kracht toe. jij staat het dichtste bij de man dus hij reageert het op jou af. |
| Quote |
| Karinmv3 schreef op: 22-01-2012 14:15:08 |
Gefeliciteerd met je mooie cijfer! Jammer dat je er niet lang van kon genieten, maar je hebt gelijk hoor, niemand hoort je zo te behandelen, zelfs iemand die ziek is niet. Als je dat gewoon laat gebeuren wordt het denk ik ook alleen maar erger. Sterkte vandaag en hopelijk komt het goede gevoel van vanmorgen nog een beetje terug. |
| Quote |
| Minou schreef op: 22-01-2012 14:55:21 |
Het getver, waarom nou??? Heb je even een fijn moment, wordt het weer de kop ingedrukt  En idd..overspannen of niet..het betekent niet dat de wereld om de overspannende draait..er is ook nog een partner en kinderen... Pfff, moeilijk! Even dan een 
 voor het gevoel
lieve meid. |
| Quote |
| >monique schreef op: 22-01-2012 15:02:52 |
@ anoniem, ik kan wel tegen zijn ontploffingen,ontplof gewoon terug  maar vind het zo erg voor ons zoontje, die begint nu al als we maar een meningsverschilletje hebben, papa mama geen ruzie maken asjeblieft, nou dan breekt je hart hoor heb het ook op school aangegeven dat ze hem ook daar goed in de gaten houden want kind gaat voor alles. @ karin, thanks, was ook erg blij met het cijfer. gelukkig kwam mijn schoonmoeder nog even langs en die heeft het weer een beetje opgevijzeld dat goede gevoel van vanochtend. @ minou, ik laat het niet gebeuren dat de wereld om hem draait, dadelijk went ie eraan  thanks voor de |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 22-01-2012 15:13:52 |
ik weet het...voor je kinderen is het het meest rotte. ik probeerde daarom de sfeer zo leuk mogelijk
te houden thuis. dat werkte dus niet. ik ben er nooit tegenin gegaan, misschien niet slim van mij denk ik achteraf, maar ik blijf maar denken dat hij het niet is die zo doet, maar de rommeligheid in z'n hoofd.... als ik alles wat mijn man tegen me had gezegd serieus moest nemen, of tegenin moest gaan had ik hier niet meer gezeten. ik ben tegen mijn oudste altijd heel eerlijk geweest over de ziekte van papa. ook op school idd open gegooid. vind het moeilijk waar je goed aan doet met kinderen. vraag je voor je kind al hulp of wacht je daarmee? ik wilde zo graag een onbezorgde jeugd geven, maar helaas liep het anders. is je man wel betrokken bij de zwangerschap? |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 22-01-2012 15:26:16 |
Je kan je kindje aanmelden voor kopp training, dit is speciaal voor kinderen van ouders met
psychische problemen. Zij kunnen je kindje leren omgaan hiermee, ook kunnen ze helpen bij zorgen
waar je kindje (misschien) mee zit omtrend de situatie, veel kindjes voelen zich bijv schuldig, of
zijn bang etc Open gooien op school is heel goed, en zorg dat je ten allen tijden voor je kind er bent, dat jij veilig en betrouwbaar bent ook al is het soms moeilijk om bijv op vragen eerlijk te blijven omdat je partner er ook niets aan kan doen. Moeilijke situaties zijn dit voor het hele gezin. Heel veel sterkte hierbij Petrina (niet ingelogt) |
| Quote |
| >monique schreef op: 22-01-2012 15:51:27 |
@anoniem, mijn zoontje is pas 4 dus heb hem op zijn niveau wel uitgelegt dat papa niet helemaal
lekker in zijn vel zit(dat kent ie nog wel van mij) tja en hulp voor mijn kind, denk dat ik dat pas doe als ik merk dat hij er echt last van heeft/krijgt. vind het nu wel moeilijk bepalen hoor want hij is ook net begonnen op school en is daardoor ook zichzelf niet. ik heb het er gewoon geregeld met de juf even over. helaas is mijn man niet zo betrokken bij de zwnagerschap als ik dat graag zo zien, maar ik weet ook niet of dat ligt aan zijn overspanneheid of gewoon omdat ie man is @petrina, heb al wel eens gehoord van die training ja, maar is dat niet voor wat oudere kindjes?? sjors weet dat ie alles kan en mag vragen aan mij of aan papa en dat wij(naar leeftijd) eerlijk antwoord geven. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 22-01-2012 16:05:25 |
Monique: oja de cursussen zijn inderdaad vanaf 6 jaar, je zou wel kunnen vragen of ze tips voor je
hebben, door gewoon eens contact op te nemen? Hou wel in je hoofd dat een kind het moeilijk zal vinden om te laten merken dat last heeft, kinderen zijn onwijs loyaal richting ouders en willen het ouders niet moeilijker maken dan dat ze het al hebben, ze voelen dat toch aan. Wat je ook kan doen is een soort van speltherapie. Want misschien is het goed om het punt dat hij er echt last van krijgt voor te zijn, want ook dat zal voor jou dan moeilijk zijn om te zien, een man die overspannen is brengt zorgen met zich mee voor de partner, maar als je ziet dat je kindje in de knoop zit brengt dat ook weer zorgen... Goed hoor dat je contact hierover open hebt met de juf, hun zien hem toch op een andere manier als jij als moeder en kunnen hier ook al wel op inspelen. Dat zijn ook al moeilijke dingen maar goed dat je hierdoor ook mee laat merken dat er gewoon over gepraat mag worden richting je zoontje. |
| Quote |
| >monique schreef op: 22-01-2012 18:22:10 |
ik zal aan mijn therapeut wel eens vragen wat zij adviseerd. en ik weet alles van loyaliteit aan ouders dus daarom heb ik meteen de school erbij betrokken, juist omdat hun er heel anders tegen kijken als een moeder. vind de mening van school heel belangrijk in deze. tot nu toe merken ze op school niks aan hem over de thuissituatie. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 22-01-2012 18:30:15 |
het is denk ik al heel goed dat je alert bent naar je kind toe. en goed dat je school hierbij betrekt. mijn oudste is nu 5, ik vond het een lastige leeftijd (hij was net 3 toen het hier begon) ik heb het ook in een kinderlijk verhaal verteld. daarna kwam zoon zelf met zijn eigen verhaal erover. deze samenvatting heb ik zelf in een boekje gestopt. ik denk er nog steeds over om het uit te gaan brengen. er is helemaal niks te krijgen voor kinderen op jonge leeftijd. ik heb ook geen hulp gezocht hoor. ik bleef ze zelf sterk in de gaten houden icm school. je kan altijd nog in actie komen, je moet ze ook niet onnodig willen belasten. ik was ook zwanger van nummer 2 toen alles hier begon. manlief was er helemaal niet bij met zijn hoofd. het was vreselijk. ik voel me (jongste is 2) regelmatig nog wel schuldig naar de jongste toe. omdat je zo druk bent met jezelf, je kind en je man met overleven gaat er weinig aandacht naar de baby nog....(tenminste zo ervaarde ik dat) daar heb ik wel hulp ook voor gevraagd. weet dat er mensen zijn die aan je denken en ontzettend meeleven. het is zwaar, soms zal het nog zwaarder worden. in voor- en tegenspoed....tja...de tegenspoed is soms wel heel onmenselijk, maar ik zag mezelf als een tuimelaar....kan vele trappen hebben, maar bleef altijd rechtop komen. wens ik jou ook toe |
| Quote |
| >monique schreef op: 22-01-2012 20:02:22 |
zou je me die samenvatting willen mailen??? misschien is het wel iets voor mijn zoontje een verhaaltje erover. ik voel me ook wel eens schuldig naar deze baby, ik wilde graag zwanger raken, man twijfelde nog en toen was het ineens zover. nu achteraf twijfelde hij natuurlijk omdat ie toen al niet lekker in zijn vel zat. maar nu ziet hij enorm tegen de bevalling en de babytijd op(hij is zowiezo geen baby-type) en loopt daarover dus ook weer te stressen. wat voor hulp heb jij gehad na de bevalling?? ik zie nu wel op tegen de eerste tijd met de baby, vooral nadat de kraam weg is. vind de vergelijking van een tuimelaar wel mooi. ik zie mezelf altijd als hardnekkig onkruid, ik verga niet....... (hoop dat ik mezelf nog eens als iets positiefs kan zien) |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 22-01-2012 20:37:42 |
ik ben de anoniem van hierboven..... ik heb pas hulp gezocht en gevonden na een jaar....eerder dacht ik nog dat ik mijn man zelf wel kon helpen (hoe naief) toen hij echt heel diep zakte en niet meer wilde leven en hele dagen aan het schreeuwen was heb ik aan de bel getrokken. toen kwam de hulpverlening spoedig op gang. helaas ging het slechter en slechter en heb ik mijn man zelfs op moeten laten nemen. na bijna 3 jaar kan ik zeggen dat we nu in een stijgende lijn zitten. wij hebben een hele lieve huisarts die flink meedacht en hier vaak over de vloer kwam. ik ben via defensie aan alle hulp gekomen (PTSS vanuit het leger) maatschappelijk werk, psychiater, huishoudelijke hulp, etc. als je maatschappelijk werk hebt, of via de huisarts, kun jeook aan hulp komen. maar maak je problemen bespreekbaar. niemand kan het raden..... ik zal kijken of ik een algemene samenvatting kan maken , die ik nu heb is erg gericht op onze situatie |
| Quote |
| Minou schreef op: 22-01-2012 20:50:28 |
Mafkees..herkenbaar hebben vele van mijn collega's ook PTSS ( was zelf ook militair) |
| Quote |
| Nimmie schreef op: 22-01-2012 20:53:50 |
ik heb/had ook Ptss in 2008 waardoor ik naar een psychiater moest nu nog merk ik soms aan me zelf
dat als het me teveel word ik een erge bitch kan worden |
| Quote |
| >monique schreef op: 22-01-2012 20:58:22 |
@ mafkees, je hoeft voor mij niet speciaal die samenvatting te maken hoor, dacht te lezen dat je die
al had vandaar mijn vraag. kan me voorstellen dat er vanuit defensie snel hulp op gang komt, die hebben denk ik dan helaas al vaker met het bijltje gehakt. onze huisarts hebben we ook erg mee geboft, die denk ook altijd erg mee. dus kan daar altijd terecht. en voor na de bevalling kan ik natuurlijk weer bij het cb terecht met vragen en dergelijke. ik heb hier een geweldig cb.(je hoort wel eens anders) |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 22-01-2012 20:58:27 |
helaas lena....PTSS gaat nooit meer over he....de kunst is om het onder controle te krijgen en er
mee te leren leven....zal niet altijd makkelijk zijn  ik snap dat de man van TO overspannen is, en dat dat iets anders is dan PTSS, maar er zijn vele raakvlakken. Je leven komt in een vaarwater waar je helemaal niet in wil zitten....maar het overkomt je en je moet een weg vinden.... ik weet alleen ook die route niet |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 22-01-2012 21:02:19 |
Monique, ik heb mijn zoon in mijn eigen woorden verteld wat er met papa aan de hand was, hij vertelde daarna zijn versie. toen heb ik van onze 2 verhalen een samenvatting gemaakt. en daar tekeningen bij gemaakt. vooral heb ik steeds duidelijk gemaakt dat het niet aan hem of ons ligt. dat er gewoon rare dingen in zijn hoofd zijn die hem boos maken of afwezig. wij kunnen daar niks aan doen, papa kan daar niks aan doen..... mijn zoon noemde het toen prikkels....dus tekende vaak ook een papa en een mama en bij de papa zaten er allemaal prikkels in zijn hoofd . mijn zoon vroeg "hoeveel zijn het er?" ik zei "hoeveel denk jij?" hij dacht wel 100 en tekende toen 100 prikkels..... als papa een goeie dag had , vond mijn zoon dat papa nog maar 30 prikkels had. wel vertelde ik hem, dat er altijd 4 prikkels zullen blijven zitten....(even indekken voordat er een terugval komt) |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 22-01-2012 21:03:14 |
sorry dat ik zoveel berichten plaats, maar omdat dit gedeelte me zo bekend voorkomt, wil ik zo graag
je helpen...... |
| Quote |
| Minou schreef op: 22-01-2012 21:03:36 |
Die route staat ook niet ingeprogrammeerd..je moet hem zelf bepalen. Jij ook sterkte meis! |
| Quote |
| Petrina schreef op: 22-01-2012 21:48:41 |
Ik denk dat een ieder ook zijn eigen route zal hebben, zolang er maar mensen met je mee de route
afleggen, die daar lopen waar ze nodig zijn, zowel bij het opvangen als bij het afremmen, en zolang
je een eindbestemming hebt om naar toe te wandelen dan kom je er wel. Soms met wat omwegen, of uitdagingen maar daar zal je enorm van leren, soms heb je het nodig om jezelf te leren kennen, om sterker te worden, of om te zien wat echt belangrijk is in het leven. |
| Quote |
| >monique schreef op: 22-01-2012 21:54:10 |
@ mafkees, mijn man en ik hebben beide ptss(ook nog eens) dus jou verhaal komt mij ook bekend voor. vind het "verhaal" van je zoon erg mooi klinken. weet niet of mijn zoontje daar zo positief op zou reageren, hij neemt dingen nogal letterlijk soms. en je hoeft geen soryy te zeggen hoor. ben allang blij dat ik reactie krijg op mijn "klaagzang" @petrina, mooi gezegd |
| Quote |
| Petrina schreef op: 22-01-2012 21:57:52 |
O dat van mafkees is wel een goede. Laat je zoontje eens je man tekenen zoals hij hem ziet! Of speel eens vadertje en moedertje en laat hem eens de vaderrol naspelen. In spel kunnen kinderen soms ongemerkt heel goed laten zien wat ze in hun hoofd hebben, wat ze denken of ervaren hebben. En verder, laat hem vooral lekker kind zijn en betrek hem er niet bij als het niet nodig is, laat hem lekker genieten, maar laat hem ook leuke momenten met je man hebben. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 22-01-2012 23:17:48 |
het letterlijk nemen van dingen kan mijn oudste ook heel goed... we waren op bezoek bij mijn man in de kliniek. mijn zoon zat op schoot en zag ineens een moedervlek op het voorhoofd van mijn man......"hee...ik zie een prikkel" |
| Quote |
| >monique schreef op: 23-01-2012 09:09:58 |
dat is voor mij het allerbelangrijkste dat sjors gewoon kind kan zijn. ik zit er wel bovenop maar niet bij hem zelf. laat hem gewoon lekker spelen en als die vragen heeft beantwoord ik ze en verder niet. en vandaag werd het drama compleet gemaakt hoor. meneer heeft een onsteking onder een tand..... wat is dat met mannen en pijn???? echt hij loopt de hele tijd te kreunen en te wijzen want hij kan niet praten. en als ik hem dan niet snap(ben nooit goed geweest in hints) word ie nog boos ook. om 10 over 10 moet ie naar de tandarts(natuurlijk moet ik mee) kan niet wachten tot die verdoving erin zit zeg. nu maar hopen dat het bij hem in een keer goed behandelt word en niet zoals bij mij dat ie 2 weken met deze pijn loopt want dat kan IK niet aan hoor. vanmorgen ook nog een klein lichtpuntje heb weer een 8 voor mijn huiswerk  |
| Quote |
| Minou schreef op: 23-01-2012 10:10:43 |
Jeeee!!! Goed zo meis!! En wat balen weer dit...mannen en pijn gaan toch al niet samen...laat staan overspannen mannen en pijn.. |
| Quote |
| Nimmie schreef op: 23-01-2012 11:08:01 |
weetje wat het bij mij is, zodra het mij niet lukt ga ik enorm stressen en dan snauw ik jan en alleman af terwijl ik het achteraf helemaal niet zo bedoel, mensen willen mij dan helpen, ( lees; man of vriendinnen ) en dan snauw ik ze af en dan sluit ik me helemaal van die mensen af, maar ik krop het allemaal maar op en op en op totdat bij mij de bom barst.. ik heb ook een gebruiksaanwijzing nodig zegt mn man dan.. ik kan zo verschillend zijn.. net als het weer.. maar mn man weet nu wanneer het dan zo ver is hij me dan even alleen laat zodat ik even alleen kan mokken achter mn laptop.. |
| Quote |
| >monique schreef op: 23-01-2012 12:38:38 |
ja dat van de gebruiksaanwijzing ken ik wel hoor, die had die toch al hihi. en bij de tandarts kwam ik erachter dat hij zich dus absoluut niet heeft aangesteld zeg. hij heeft gewoon een cyste onder 2 tanden zitten en die hebben ze nu open gemaakt en open gelaten zodat de zooi eruit kan. maandag moet ie terug komen en gaan ze kijken of ze het al dicht kunnen maken. en hij moet zowiezo naar de kaakchirurg want die holte van de cyste moet gecurreteerd worden  dus ben hem nu maar lekker aan het verwennen, arme man zeg. |
| Quote |
| Minou schreef op: 23-01-2012 14:38:19 |
Aaah komt er nog bij..hij heeft wel erg pech! Maar...hij mag wel in zijn handen knijpen met zo'n
vrouw als jij! |
| Quote |
