Mama-life
| >monique schreef op: 13-01-2012 20:32:37 |
mijn man is van de week geklapt en kreeg gisteren van de huisarts te horen dat hij overspannen
is. maar niet van het werk maar van thuis dus hij moet vooral niet thuis gaan zitten want dan word het erger. wie heeft hier ervaring mee en kan me wat tips geven over hoe hiermee om te gaan. ik heb zelf ervaring met depressief zijn, maar ik denk dat overspannen iets heel anders is?? |
| Quote |
| Patriciia* schreef op: 13-01-2012 20:45:56 |
Ja mijn man is ook overspannen geweest.... Hij ging vanuit het werk naar een maatschappelijk werkster. Heeft bij hem erg geholpen het heeft wel een paar maand geduurt. Voor hem is het natuurlijk hartstikke vervelend, maar ook voor jou. Diegene die het meest naast hem staat krijgt meestal overal de schuld van....en dat is echt klote. Heel veel sterkte |
| Quote |
| >monique schreef op: 13-01-2012 21:19:13 |
mijn man kan ook bij het maatschappelijk werk via zijn werk terecht en hij heeft een afspraak met
een psychiatrisch verpleegkundige. heeft al eens bij een psycholoog gelopen en zolang hij daar kan praten gaat het goed, zodra het stopt dan gaat het weer fout. dat van de schuld krijgen is hier ook zo, maar ik kon er niks aan doen(veel ziekenhuis bezoeken en opnames) dus hij heeft al zeker 2 jaar geen vakantie gehad. |
| Quote |
| Ladyb schreef op: 13-01-2012 21:32:07 |
Ik vind het nogal een snelle 'diagnose' van de huisarts. Ik ben ruim 1 jaar geleden overspannen
geraakt met daarbij een lichte depressie. Deze diagnose is door een psycholoog vastgesteld waar ik ook therapie kreeg. Ik ben ook iemand die al jaren op neer gaat met depressies en overspannen zijn. Pas nu het thuis rustiger is ( lees alle kinderen op school ) en ik werk heb gevonden waar ik heel gelukkig mee ben gaat het beter. Vind het ook nogal wat om te zeggen dat je man maar zo weinig mogelijk thuis moet zijn, komop je ben 31 weken zwanger en jullie hebben al een zoon. Ik had er veel aan om meer tijd voor mezelf te hebben naast mijn gezin, ik offerderde mezelf ook helemaal op. |
| Quote |
| >monique schreef op: 13-01-2012 21:39:47 |
hij moet ook niet zo weinig mogelijk thuis zijn, hij moet alleen niet volledig ziek thuis gaan
zitten, dus gewoon blijven werken voor zover het gaat. en het is id niet zomaar even een diagnose, er is wel heel wat overheen gegaan voordat hij hier was. de huisarts weet natuurlijk ook van de gehele situatie af. probeer hem nu wat tijd voor zichzelf te geven en hoop dat het niet erger word. hij heeft wel pilletjes gekregen voor als hij weer zo klapt en niet rustig kan worden. |
| Quote |
| Ladyb schreef op: 13-01-2012 22:09:19 |
Ik ben ook juist gaan werken vanwege mijn overspannen zijn. Thuiszitten was ook absoluut niet goed.
Dat herken ik wel. Maar had nog niet eerder gehoord dat een huisarts zo'n diagnose kan stellen. Hoop dat de therapie hem zal helpen. |
| Quote |
| Marjolein852 schreef op: 13-01-2012 23:58:07 |
Mijn man zit sinds 4 weken ookj overspannen/overwerkt/oververmoeid thuis.. Heel lastig; hij haalt ook ons ritme overhoop... Op zijn werk zijn er problemen, en thuis heeft hij 3 kleine kinderen ( 8 jaar, bijna 6 en bijna 4) en mij. Ik heb MS en daarmee gaan er wat problemen.. Hij is nu net gestart met een behandeling bij een psycholoog en natuurlijk de ha. December was ook niet de beste maand om ziek te worden.. Heftig allemaal he? |
| Quote |
| >monique schreef op: 14-01-2012 08:48:30 |
dacht dat de huisarts wel vaker zo'n diagnose stelde(overspannen burnout overwerkt) en dan doet
doorverwijzen. tja timing is hier ook niet zo best, maar ja hij kan er toch niks aan doen nu. ik zit ook al ff ziek thuis door bi, dus hij moest al veel overnemen en nu kan hij dat ook niet meer dus ben bang dat hier alles in de soep gaat lopen tot na de bevalling. vanmorgen kwam die al huilend naar boven omdat ie sjors niet aankon(nou was ie wel erg vervelend vanmorgen) de afspraak bij de psychiatrisch verpleegkundige is al verzet naar een week eerder bijna. as maandag moeten we naar zijn baas voor een gesprek en daarna naar die verpleegkundige. mijn schoonmoeder zei me trouwens eergsiteren tussen neus en lippen door dat ik een moest googlen op pdd-nos..... wat een herkenning zeg, dat zou misschien ook wel verklaren waarom hij overspannen is geraakt, afgelopen 2 jaar was niks zeker en kon ieder moment de planning weer veranderen voor ons gevoel. nou eerst maandag maar eens afwachten.... |
| Quote |
| Klessebes schreef op: 14-01-2012 10:15:56 |
Heel heel heel veel sterkte toegewenst de aankomende periode, het is niet niks waar jullie doorheen
moeten.... Mijn man werd, 2 maanden na de geboorte van onze zoon, overspannen verklaard. Hij was 's avonds een keertje een voeding aan het warm maken en klapte zo tegen de grond, wist daarna niet eens meer wat hij in de keuken deed. Het heeft 9 mnd geduurd voordat hij er weer bovenop was, maar het moeilijkste vond ik dat ik de eerste paar weken er een extra 'kind' bij had. Niets deed hij meer vanuit zichzelf... Bij hem kwam het wel door het werk en is hij daarna van werkgever veranderd. Uiteindelijk zijn we er sterker uitgekomen en laat hij veel meer van zich horen, hij kropte altijd alles op. Hopelijk heb je een paar lieve familieleden of vrienden in de buurt wonen die jou kunnen helpen met het huishouden, een boodschap doen en...nog belangrijker, een luisterend oor voor je kunnen zijn. Sterkte!!  Esther |
| Quote |
| Klessebes schreef op: 14-01-2012 10:20:43 |
ps; mijn man heeft veel gehad aan de gesprekken met zijn mental coach. Ook is hij onderzocht door een neuroloog om te kijken of er niet meer aan de hand was, dat was gelukkig niet het geval. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 14-01-2012 10:50:46 |
hier geen ervaring met overspannen zijn maar met een depressieve man. het zal ongeveer op hetzelfde neerkomen, ik wens je onwijs veel sterkte. vergeet jezelf niet!! praat, praat en praat ! |
| Quote |
| >monique schreef op: 14-01-2012 12:51:31 |
ik word gelukkig zowiezo goed in de gaten gehouden omdat ik toen ik zwanger raakte ik aan de
antidepressivia zat. ben zelf ook nog in therapie alleen staat dat nu op een laag pitje door de zwangerschap. ik weet nu even niet goed wat ik met mijn man aan moet, ik loop al weet ik het hoe lang tegen hem te zeggen welke klussen er nog gedaan moeten worden. en nu ineens begint ie eraan, hij zegt zelf om te voorkomen dat ie gaat malen. en hij kan nu niet stilzitten. dus hij is nu de zolder aan het opruimen, ben ik natuurlijk super blij mee want dat was echt heeeeeeeeeeeeeel hard nodig, maar of dat nu goed voor hem is ik weet het niet. maar goed kan hem toch niet tegenhouden dus laat hem zichzelf maar moe werken. heb gelukkig hele lieve schoonfamilie dus kan wel praten met iedereen erover, maar echt hulp kunnen ze niet bieden, werken zelf allemaal full-time en natuurlijk hun eigen gezin. mijn schoonmoeder is hier in de kerstvakantie al flink komen helpen, maar die moet nu ook weer werken. ach zie wel hoe het loopt, zal wel niet zo'n vaart lopen. ben in ieder geval blij dat ik hier ook mijn ei een beetje kwijt kan  |
| Quote |
| Minou schreef op: 14-01-2012 13:11:00 |
Meisje toch... laat je man maar even begaan, misschien werkt het juist therapeutisch dat hij bezig is. |
| Quote |
| >monique schreef op: 14-01-2012 13:50:34 |
nu is hij een stuk lopen met de buurman  nou ja laat hem maar gewoon begaan hoor, zie het allemaal wel. |
| Quote |
| Minou schreef op: 14-01-2012 13:59:33 |
Lijkt me het beste meis, wat zou je anders moeten doen? zeggen: nee niet doen? Ik denk dat dat juist
averechts werkt. Pff heb wel met jullie te doen hoor...en zwanger, kinderen, man die overspannen is en jij die ook nog het nodige te verwerken heeft, zo te lezen. Knuf meis |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 14-01-2012 14:16:50 |
Lekker laten opruimen. Mijn man is sinds augustus of september weer volledig aan het werk na bijna
een jaar overspannen thuis te hebben gezeten (eerst volledig en daarna telkens iets meer werken) en
hij ruimde ook heel veel op. Wij hebben hier zelfs dichte kasten gekregen omdat het hem meer rust
gaf (ik ben echt iemand met open kasten dat je de boeken kan zien, speelgoed er open in ziet
enzovoort, maar hij had toch meer rust nodig in de omgeving) ik meost erg wennen maar het maakt wel
lekker snel schoon haha. Hij heeft allemaal klussen gedaan en van maatschappelijk werk en de arbo
arts moest hij dat ook vooral lekker doen. Thuis rust creeeren in de tijd dat hij niet lekker in
zijn vel zat. Hij ging ook wel vissen, soms midden in de nacht, en ik ben gewoon uitgegaan van een
een ouder gezin. Dat ik voornamelijk alles moest doen en het lekker was als hij meehielp. Als je er in zit ga je door, maar straks, als het beter gaat met je man, pas dan vooral goed op jezelf. Dat je jezelf ook de rust weer gunt. Ik liep toen echt tegen het overspannen aan. Want als een ouder gezin functioneren is prima te doen, maar de klappen die je daarnaast opvangt waar ze zelf niets aan kunnen doen, dat vond ik echt heftig. En dan was mijn man alles behalve grof, echt niet. Maar veel dingen zag hij gewoon niet en daar kon hij niets aan doen, en als jij dan alles geeft en je krijgt voor je gevoel stank voor dank dan kan dat soms hard aankomen. Of wat ik nog moeilijker vond: mensen die jou gaan adviseren wat je anders moet gaan doen omdat jij waarschijnlijk.... Nou dank je wel  Heb je alles
voor je man over krijg je zo'n verwijt. Dat vond ik echt zwaar. Pak hulp die je kan krijgen, bied
iemand wat aan neem het gewoon lekker van harte aan.Sterkte! Het belangrijkste voor je man is nu dat hij dingen doet waar hij zich fijn bij voelt. Dat was voor mijn man opruimen, vissen en heeeeeeel veel slapen. En probeer die dingen voor zover mogelijk te accepteren. Dat maakt het voor jezelf ook makkelijker als is het soms gewoon loodzwaar. Succes! |
| Quote |
| >monique schreef op: 14-01-2012 14:52:40 |
mijn man is altijd al iemand geweest met een gebruiksaanwijzing zoals ik dat zelf noemde. hij had zowiezo al ptss net als ik trouwens. dus ik ben eerlijk gezegt al gewend aan dat ik veel zelf moet doen. alleen kan ik dat zelf nu niet door de bi, maar dat komt wel weer goed. vraag id maar gewoon hulp als het me even niet lukt, misschien kan het maatschappelijk werk dadelijk ook nog iets doen voor ons. ik zie het wel. nou het weekend eerst maar eens door zien te komen, moet er nu 2 bezig houden man trekt rechts en zoon trekt links en frummel in mijn buik zegt doe eens rustig aan(harde buiken) voel me hier in ieder geval erg gesteunt |
| Quote |
| Minou schreef op: 14-01-2012 14:58:46 |
| PTSS, hebben een paar collega's (militairen) met wie ik in Irak heb gezeten ook. Zij doen aan EMDR therapie. |
| Quote |
| >monique schreef op: 14-01-2012 15:43:44 |
ja klopt ga ik ook doen na de zwangerschap, mag niet tijdens de zwangerschap. is te heftig daarvoor. |
| Quote |
| >monique schreef op: 14-01-2012 21:58:19 |
ben helemaal gaar nu. wat een dag zo zeg. morgen een verjaardag en manlief heeft me al gevraagd om hem in de gaten te houden en op tijd aan te geven naar huis te gaan als ik zie dat het niet goed gaat met hem. heb alleen geen idee waar ik op moet letten....... |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 14-01-2012 22:04:09 |
Nope, en al zou je wat zien, als je het zegt, zal hij het er mee eens zijn mocht hij het idee hebben
dat hij het gezellig heeft of het daadwerkelijk gezellig hebben? Als hij denkt dat het beter is om weg te gaan moet hij dat aangeven en dan gaan jullie lekker. Dit kan hij niet uit handen geven, hierbij moet hij zelf gaan kijken wat wel en niet goed voelt. Succes! |
| Quote |
| >monique schreef op: 14-01-2012 22:08:34 |
hij is gelukkig wel zo dat als ik zeg dat het beter is dat we gaan dan gaan we ook. nou ja gelukkig, zo is ie gewoon, eerst deed zijn moeder dat en nu ik. hij geeft snel dingen uit handen, ben niet anders gewend. |
| Quote |
| Minou schreef op: 14-01-2012 22:29:17 |
Mmm net alsof je er weer een kind bij hebt he.. Pas op voor jezelf ook he..en je kleintje in je buik.. Even een dikke knuffel! |
| Quote |
| >monique schreef op: 15-01-2012 20:05:07 |
nou vandaag ook weer doorgekomen. vandaag begon hij aan de schuur want hij moest een takkenzaag hebben  hele schuur leeggetrokken dus........ ach ja. en de verjaardag ging gewoon goed, merkte niks aan hem. |
| Quote |
| Minou schreef op: 15-01-2012 20:08:59 |
Oh fijn meis! Het lijkt wel of hij nu een "wat in mijn kop zit, zit niet in mijn kont"fase heeft. Oftwel wat hij wil, moet hoe dan ook gebeuren. Hoe is het met JOU? |
| Quote |
| >monique schreef op: 15-01-2012 20:47:39 |
ben helemaal gaar, normaal doe ik in het weekend of uitslapen of een dutje tussendoor, maar dat is
er nu natuurlijk niet van gekomen. speel de hele tijd scheidsrechtertje tussen de 2 mannen. en morgen ook een drukke dag dus dat word dinsdag pas bijtanken. |
| Quote |
| Minou schreef op: 15-01-2012 20:50:29 |
Ach meisje toch....vermoeiend voor je en dat gaat opbreken. Heb geen ervaring met een overspannen
man en hoe ik dan zou moeten reageren jegens hem. Kan hij zich nog wel in JOU verplaatsen? |
| Quote |
| Marjolein852 schreef op: 15-01-2012 21:33:49 |
Denk aan je.. en leef mee! |
| Quote |
| >monique schreef op: 15-01-2012 22:12:17 |
zich in andere verplaatsen was normaal al moeilijk dus nu nog meer natuurlijk. maar ben het wel gewend. thanks dames |
| Quote |
