wat doet dat zeer....

Je kind waar jezelf zo trots op bent klein gemaakt zien worden op school
Het kind waar je alles voor over hebt, wordt door de grond geboord door leeftijdsgenootjes

Noa wilde niets liever dan weer terug naar haar oude basisschool toen we uit Afrika kwamen. Maar Noa heeft hulp nodig , hulp van vriendinnen om weer te landen, en wat doen die vriendinnen....tja haar leven nog zuurder maken.

Afgelopen maanden heeft Noa het heel moeilijk gehad, ze zou in een ruzie haar beste vriendin gelagen hebben zelfs een bloedneus geslagen.
Ze kon eht zich niet herinneren....maar ze voelde zich heel schuldig, ze heeft wel duizend keer sorry gezegd.
Wij hebben haar straf gegeven, want je slaat niet. Een week lang mocht ze niet spelen.
De weken daarna ginge de vriendinnen over haar heen lopen, en telkens gaf ze als antwoord, ja maar ik heb F.emke geslagen dus ze mogen dat doen....
5 weken later!!!!!!! Kwam de aap uit de mouw, Noa had niet geslagen, de meiden vonden dit een leuk grapje.
Op school gesprekken geweest met de kinderen ouders zijn gebeld, maar heb geen enkele ouder aan de telefoon gehad om iets op te lossen, geen enkel kind wat sorry gezegd heeft.

Van de week kregen alle meiden een uitnodiging voor een kinderfeestje van twee vriendinnen, behalve Noa!
Alle meiden uit de klas, behalve zij.
En echt mijn kind is geen ruzie zoeker of wat dan ook, is een lief meidje. Ze trekt dit niet en ik ook niet!
Wat zijn dat voor een ouders dat je dat kunt doen!
En er wordt nogal over opgeschept ook natuurlijk.....

Ik heb net de stoute schoenen aangetrokken en een afpraak gemaakt op een school hier in de buurt wat me erg aansprak.
Maandag hebben we nog een gesprek bij de hulpverlening en vraag ik hun mening nog.
Maar voor mij is het duidelijk!
Noa krijgt elke week gesprekken om maar een beetje zelfvertrouwen te krijgen, en op school wordt alles te niet gedaan....

Zo pfffff dat lucht ff lekker op!

Quote saskiamv2boys:

He bah wat naar ik weet hoe je voelt je staat zo machteloos. Wij als ouders zijnde zijn naar de ouders gegaan. Want school deed níet veel en de ouders wsren niet op de hoogte gelukkig gaat het nu al 2 jaar goed. Ps zijn jullie weer terug in nederland?

Ja we zijn al weer een vanaf mei terug. Noa trok het niet meer daar...had zo'n heimwee en waarschijnlijk ADHD waardoor het gewoon heel lastig was voor haar.

Wij zijn ook naar ouders toe gegaan eigenlijk al voor de zomervakantie toen het pesten steeds vervelender werd.
Ook de leraar heeft contact met de ouders op gezocht.
maar ja 1 ouder die geeft de ADHD altijd de schuld, "haar kind kan er niets aan doen" de andere ouder vind dat de kinderen het zelf maar moeten oplossen. en de derde vind ik eigenlijk zelf een zielig meidje....die heeft het zoo niet makkelijk thuis...

Quote Ma Dalton:

vaak weten de ouders ook niet wat er gaande is. Staan jullie wel op alle lijsten enzo weer genoteerd? Een van de jongens bij mijn oudste in de klas bleek een heel jaar niet te zijn uitgenodigd omdat hij gewoon niet te traceren leek en er hier op school geen uitnodigingen mogen worden uitgedeeld. Vond dat echt super sneu toen ik dat hoorde! weet je, re-patrieren is het moeilijkste verhuizen wat er is. Je denkt dat je terugvalt in je oude nest... maar iedereen is doorgegaan. Soms voelen oude vriendinnen zich zelfs bijna een beetje verraden.. je gaat weg en laat alles achter. zij hadden OOK een verlies... daar moeten die vriendinnen dan aan wennen en dan ineens boem ben je er weer en wil je zo weer meedoen. Dat wil bijna nooit zonder slag of stoot. Is er geen een bij waar jij de ouders van kent of een meisje wat je van vroeger kent en wat je dan weer eens gewoon een op een in je huis uit kunt nodigen? Andere school zonder verleden kan een oplossing zijn. Maar zou dat zelf pas doen als ik ook echt geprobeerd had het op deze school op te lossen. ( en dan echt niet jaren lang aankijken, maar wel een paar maandjes) Want jullie weten dit nu toch nog maar pas?   Dus wat heb je nu op deze school met deze ouders en deze kinderen geprobeerd? Het enige waar ik mee zit.. die bloedneus?? er was dus geen bloed?? Die snap ik niet zo goed??

dank je wel voor je bericht!
We staan gelukkig wel weer op de maillijst, dusdat is het niet.
 
We hebben ons inderdaad vergist in het aspect wat het met achterblijvers doet. Maar dan nog is het geen reden tot pst gedrag
Noa halt nu gewoon overal onvoldoendes voor, omdat men voor een toets bijvoorbeed al naar Noa gaan en zeggen dat ze niets kan, dat ze niet snappen dat ze niet is bljven zitten. ze kan niets.... dat is het enige wat ze hoort. Als de leraar het hoort dan doet hij er wel wat mee, maar ja 9 van de 10 keer hoort hij niet natuurijk....

We zijn al voor de herfstvakantie begonnen ommet ouders te praten, gesprekken op school, en gesprekken met hulpverlening voor Noa.
Maar ouders willen niet helpen, zjn ook de woorden van de leraar....

Die bloedneus...

Noa had du ruzie e is even weg gelopen uit de situatie.
Op het moment dat ze terug kwam, (ze speelden buiten) was het meisje waar ze ruzie mee had naar binnen naar de wc.Ze heeft dus zelf geen bloedneus gezien, maar geloofde de dames op hun woord....
Niet slim, maar zo zit mijn dochter in elkaar, heel naief wat dat betreft. Ik ben de volgende dag nog zelf verhaal gaan halen, ben naar de moeder geweest om mijn excuses aan te bieden, die moeder was heel boos op Noa geworden namelijk. en terecht als het gebeurd was, maar het was een leugen. Achteraf komt moeder niet om even sorry te zeggen....