Column

Life is….

Tja, wat is het nu eigenlijk?
Is het GREAT?, does it SUCKS?
Is het “NORMAAL”?
Leef je je leven zoals je wilt?
We hebben allemaal ons verhaal en we maken er allemaal op onze eigen manier er het beste van.
De een gaat dat beter af dan de ander, de een zijn levenspad gaat over rozen en bij de ander is het pieken en dalen en de volgende overleeft.
Weer een ander overkomt het leven en de volgende maakt er altijd weer een feestje van.

Toch zitten we allemaal met vragen en onzekerheden.
Doe ik het wel goed, wat vind men van mij, welke regels leg ik mezelf op, ben ik wel lief genoeg, vind men mij wel aardig, is dit nu wat ik van het leven verwacht, heb ik wel verwachtingen en zo ja, komen die uit of zijn die uitgekomen.
Zoveel vragen en zo weinig antwoorden.

De antwoorden liggen in jezelf.
Hoe filosofisch en soms is het gewoon echt bullshit.
Soms overkomen de dingen je en moet je er gewoon het beste van maken.
Soms kies je een verkeerd pad en leer je met je keuzes leven en een andere keer …tja wat eigenlijk?

Ik ben een kind, een moeder, een geliefde, een vriendin.
Ik ben nog zoveel meer dan dat, maar dit is voornamelijk wie ik ben, nog niet eens perse in die volgorde.
Op het moment dat ik met mijn kind ben, ben ik moeder, ben ik met mijn geliefde…nou ja, vul het zelf maar in.

Waar wil ik eigenlijk heen met mijn verhaal?
Ben het even kwijt…
Oja, ik denk al dat ik het weet.
Laat elkaar in elkaars waarde.
Of is dat weer heel erg de Balkenende speech.
Respecteer elkaar.

Maar dat is moeilijk merk ik in deze wereld, we hebben zo graag een oordeel over een ander.
Laatst zei iemand tegen mij dat ze zoveel respect voor mij had hoe ik mijn scheiding heb afgehandeld.
Nou denk ik dat mijn ex daar heel anders over denkt, die heeft zijn eigen verhaal en zal daar heel anders in staan.
Maar ze had respect voor de wijze waarop ik omging met alles wat gebeurd was en dat ik mij niet liet verleiden tot allerlei nare dingen.
Nou is mijn reactie daarop dus meteen, waarom zou ik dat doen, wat is het nut?
Het levert niemand iets op, ja een hele boel geroddel en nare dingen over en weer en uiteindelijk is er altijd wel iemand daar vreselijk de dupe van, in dit geval zou dat mijn kind zijn.
Daar blijf je gewoon vanaf, dus zelf zorg je dan ook dat je boven het gepraat en de nare dingen blijft staan.
Dat je dan als je even alleen bent zo ongeveer tegen de muren opvliegt van frustratie, ach, dat is dan maar zo.
Niet lekker hoor, dat gevoel, maar ook daar leer je je weg in te vinden.
Gelukkig vond ik die weg.

He, zijn we weer terug bij je eigen weg vinden.
Hoe vind je je eigen weg?
Is die weg vol rozen of vol doorns en obstakels.
Zie je de rozen wel als ze er zijn, of zie je alleen maar die stekelige doorns op je pad.

Hoe kom ik toch steeds op deze dilemma’s, of zijn het levensvragen?
Ik kom ze tegen, ik zie ze om me heen.
Ik zie de mensen om me heen vechten met hun leven, de dingen die op hun pad gekomen zijn en de dingen die ik zelf mee gemaakt heb.
Daar ga je vanzelf wel eens over filosoferen.

Je doet je levenservaringen op, als het goed is leer je er ook nog van.
Dat helpt wel hoor, dat je in elk geval er nog iets van opsteekt.
Soms ongewild, ik bedoel, ik had best wel wat levenslessen willen missen, don’t get me wrong.
Maar ach ja, ik heb ze nu eenmaal en ze maken me tot wie ik nu ben.
Aangezien ik best met mezelf door een deur kan, zal het vast wel goed gaan.

Ook is het zo dat het afsluiten van een bepaald hoofdstuk ook weer betekend dat er weer een nieuw hoofdstuk aankomt of zelfs begint.
Soms is het een vervolgdeel en beland je ongewild in een trilogie, maar ook dat kan best spannend en of leuk zijn.

Weet je wat het is, mensen weten altijd heel erg goed hoe anderen het zouden moeten doen.
Of hoe ze zelf onderhandelen als ze in een bepaalde situatie terecht zouden komen.
Right, dat is dus wel echt heel zeker een goed punt van BULLSHIT.
Als je zelf in een situatie terecht komt waarvan je altijd je oordeel klaar had staan, geloof mij, neem het maar gewoon aan van mij met alle wijze levenslessen, dat je dan echt niet zo reageert als dat je gedacht had dat je zou doen.
Elke situatie is anders, elke situatie heeft zijn eigen nuances, zijn eigen verhaal.
Of zijn eigen weg.
Het enige wat je daar mee wel in hand kunt hebben is de reactie, hoe je reageert op de situatie waarin je terecht gekomen bent, bewust, ongewild, ongepland of gepland.

Kijk, ik heb er destijds niet voor gekozen te gaan scheiden, maar man o man, wat ben ik blij dat ik dat allemaal doorstaan heb en nu ben waar ik nu ben.
Ik had een boel dingen gemist als het niet zo gelopen was, dingen die ik echt niet had willen missen.
Een nieuw begin, een nieuwe liefde, nieuwe mensen….
Ik ben nu meer mezelf dan ik in jaren ben geweest.
Dat was dus een ongeplande reis op een, voor mij, onbewandelde weg die ik ongewild aan ging.
Gaandeweg werd het een nieuwe reis vol andere dingen die ik eerst best heel erg griezelig vond, maar waar ik nu van genoten heb en nog steeds van geniet.
Mijn kadootje voor mijn doorzettingsvermogen, alhoewel ik dat destijds niet zo ervaren heb, dat doorzetten dus.

Toen mijn vader plotseling overleed was, en is dat, een reis die niemand gepland, gewild of verwacht had.
Een reis die we allemaal hadden willen missen, die weg wilden we geen van allen inslaan, maar we hadden geen keus, het overkwam en overviel ons allemaal.
Hebben we daar van geleerd, ja vast wel.

Maar een heleboel dingen had ik daarvan echt willen missen.
Zonder die levensles had ik nog steeds heel goed met mezelf overweg en door een deur gekund.
Met deze zogenaamde levensles heb ik ervaren wat verdriet met mensen kan doen op een hele andere manier.
Het is heel erg pijnlijk, vooral pijnlijk.
Het gevoel van gemis, het nog samen willen delen en laten genieten van….dat is op een hele brute wijze ons ontnomen.
En met ons bedoel ik ook echt ons, ons allemaal, ook mijn vader, die koos al helemaal niet voor deze weg, maar had geen keus.

Toch hebben we een instinct meegekregen om te overleven.
Als moeder zijnde krijg je een moederinstinct mee, een oerkracht die al begint bij de zwangerschap met als finaleklapper de bevalling.
He, als je het hebt over oerkracht, man o man, had me dat van te voren verteld en ik had je uitgelachen.
Duidelijk een les die je eerst moet meemaken om te begrijpen wat daarmee bedoeld wordt.
Dat is dus met zoveel dingen, soms met je ervaren om te begrijpen, soms is begrijpen ook ervaren.
Dat instinct zorgt ervoor dat je dingen onthoudt, soms vervagen ze, ik bedoel, hoeveel mensen hebben er meer dan een kind, terwijl je toch echt wel wist wat het inhield zo’n bevalling….om maar eens een voorbeeld te geven.
Maar goed, over het algemeen onthoud je dus de dingen, lessen, die je leert.
Als het goed is zet je dat om in ervaring.
Ervaringen die je leren begripvoller te zijn, soms ook minder begripvol, maar dat is even een kleinigheidje tussen door.

Het leven is iets wat je leeft.
Je moet zelf bekijken hoe je de dingen die op je pad komen gaat plaatsen, wat je ermee gaat doen.
Je leert je ervaringen te bundelen tot je eigen kracht.
En die kracht zorgt ervoor dat je steeds sterker wordt en steeds meer dingen zult begrijpen, the easy or the hard way.

Plaats al je ervaringen, geef ze een plek, geef ze de ruimte om ze voelen, te beleven.
En stel jezelf dan de vraag, life is….
What you make of it…….
Maar ach, dat is slecht mijn bescheiden filosofie

Hey Wanouk!
Leuk je weer te "zien"
Dankjewel voor je leuke reactie

Wat een leuke reacties weer

@Minou...dat bundelen en uitgeven...
Heel voorzichtig ben ik eens aan het rondneuzen of er wel interesse voor is.
Met mij zoveel anderen die leuke dingen schrijven, dus nu een echt supervoorzichtig aan het kijken of dat iets is wat ook realistisch zou zijn.
Ik kan wel leuk alles bundelen (heb inmiddels dan ook echt wel een boek vol geschreven, letterlijk), maar als dat dan leuk in de winkel in de schappen ligt en daar dan ook blijft liggen, dan was het geen goed idee haha.
Dus wie weet?!

Super dat jullie reageren, dat is altijd weer een kadootje!
Thanx!

@Minou, weet je, als je in een blad schrijft zit je aan een beperkt aantal woorden, ik meen 535.
Daar ga ik enorm overheen, vaak meer dan het dubbele.
Als ik probeer mijn verhaal korter op te schrijven, dan werkt dat op de een of andere manier niet.
Dus in een blad schrijven gaat niet lukken denk ik.
Maar wie weet wat er nog op mijn pad komt

Cindy77,
Ik dacht eerst even bij je eerste woord dat je het echt he-le-maal niets vond haha.
Dacht dat je je er helemaal niet in kon vinden en het het woord bullshit goed van toepassing vond.
Blijkt het tegenovergestelde haha.
Dank je wel

Graag gedaan Moontje

Klopt dat sommige deze al gelezen hebben, hij stond eerst nog op een ander forum.
Ik heb nog geen nieuwe geplaatst.
Ben er nog niet helemaal over uit wat ik er nu mee wil gaan doen.
Doorgaan met schrijven doe ik hoe dan ook, maar hoe, waar etc ik ze ga plaatsen weet ik nog niet.