Mijn driejarige wil niet eten

Hallo allemaal, ik ben nog nooit een lid geweest van zo'n forum, maar wel vaak de vragen en antwoorden gelezen. Na zo'n zware avond heb ik toch behoefte aan een luisterende oor. Ik heb een zoontje van drie en sinds zijn geboorte worstellen we met zijn eten. Borstvoeding lukte niet omdat hij niet wilde zuigen en na een paar dagen was er een mogelijkheid om hem in het ziekenhuis te laten bijvoeden. Daar schrok ik zo erg van dat het heel lang bij mij bijgebleven was. Toen begon ik met kolven en wilde ik nooit meer terug naar direct op borst. En toen onstond volgens mij de angst dat hij niet genoeg binnen krijgt en dat ik constant moet waken of hij regelmatig eet. En bovendien deed ik er heel voorzichtig mee dat ik hem niet alles liet proeven waardoor hij vandaag geen nieuwe dingen wil hebben, zelfs geen ijsjes, snoepjes en dergelijks. Ik liet hem nooit honger krijgen, het was voor mij makkelijker om een vast schema te volgen...tot dat hij NEE ontdekt heeft. Nu weigert hij eten zonder te proeven. Er zijn vier dingen die hij wil eten en die draai ik steeds om en om elke week. Maar de laatste vier dagen wil hij ook die vier dingen niet en ik ben ten einde raad. Vandaag heeft hij 8 poffertjes gehad en een paar soepstengels, voor de hele dag! Gisteren besloot ik samen met mijn man om het anders aan te pakken. We bieden hem eten aan en als hij niet wil dan heeft hij pech, met lege buik naar bed. Gisteren avond wou hij niet eten, ik maakte geen scene (en dat is eigenlijk iets wat ik bijna altijd doe, met schreuwen, vloeken, met spullen gooien) en hij ging naar bed zonder te hoeven te eten. Vanavond heeft mijn man overgenomen omdat ik bezig was met koken en toen ging het mis. Ons zoontje heeft eerst er een spelletje van gemaakt daarna kreeg hij straf, toen begon die heel hard te huilen voor ongeveer 1,5u, toen wou i k overnemen, mijn reageerde af op mij ik op hem, om de beurt op ons zoontje...een totale ramp. het afloop van de avond - ik heb lang gehuild, nog even geruzied met mijn man, de zoon heeft helemaal niks gegeten...alles verpest.

Vanwege zijn eten heb ik heel vaak het gevoel dat ik niet kan genieten van de moederschap en zo'n geweldig kind. Die strijd kan ik niet meer aan. Weet iemand wat moet ik doen? Hoe laat ik het los? Hoe krijg ik hem zover om de gewoonste dingen te eten: rijst, groente, pasta, andere soorten fruit? Ik denk dat ik gek aan het worden ben elk moment van elke dag, op mijn wer, in de auto, thuis, denk ik aan wat voor hem te maken. Help!

Ten eerste, heel erg bedankt voor jullie reacties!

Floris, zo heet mijn zoontje, ontwikkelt zich prima. Qua gewicht en lengte is hij precies gemiddeld, heeft goede zin, is de hele dag actief, dus als ik niet wist dat hij de hele dag niks eet zou ik me geen zorgen maken. 

Dat hij geen toetje krijgt is voor hem helemaal geen ramp, zelfs met een toetje is het vechten. En de laatste zes maanden wil hij niks van melk hebben, niet in het flesje, geen pap, geen youghurt, geen pudding. Boterhammen eet die wel en meestal heel goed vooral al ze gesmeerd zijn met nutella. En dan maak ik het voor mijzelf moeilijk door te denken hij niet zo vaak zoete pasta mag eten, het MOET ook iets anders zijn. En door steeds aan dat MOET te denken gaat mijn zelfvertrouwen omlaag. 

Ik heb al hulp gezocht, al een paar maanden ga ik naar een psycholoog en dat helpt een beetje. Het schijnt dat ik een perfectioniste ben die het moeilijk vindt om niet alles onder de controlle te hebben. En met twee,driejarige heb eigenlijk weinig controlle over.

in theorie denk ik zoals jullie, maar als ik het in praktijk moet toepassen gaat dat niet altijd. Oorspronkelijk kom ik uit bosnie en het is voor meeste mensen daar typisch dat ze temperamentvol en emotioneel zijn. En dat zijn we alle drie. Alleen reageert mij man anders op zijn emoties dan ik. Hij is veel rustiger en, logisch, maakt zich minder zorgen, hij denkt vanochten al niet aan wat Floris vanavond, of zelfs de aankomende week te eten krijgt.

van de psycholoog heb ik wel geleerd om niet constant bezig te zijn met nadenken of hij gezond eet. Hij lust kipvingers/nuggets, aardapel kroketjes, pizza zonder iets erop, soms pasta met tomaat wel en dan weer niet, pasta met courgette hetzelfde verhaal en aardapelpure met broccoli en philadelphia ooit wel en nu niet, gisteren was dat heel erg bah volgens hem.

Hebben jullie misschien een idee wat ik nog voor hem kan maken? En dat we helemaal alleen zijn, zonder familie, helpt niet. Niemand neemt hem eventjes over. Hij zit bij de gastouder en op de psz als we werken maar voor de rest is het leven ouderschap geworden. Dat werkt ook uitputend waar door ik minder geduldig ben.

En, wat fijn dat je daarover met iemand gedachten kunt wisselen. bedankt,

Inderdaad, ik dacht ook aan multivitamines. Kauw tabletten wil die niet eens proeven, het drankje vindt hij niet lekker, spuugt hij het uit dus ik doe het drankje gewoon in rania en het is zo op, ik hoop dat ze ook op die manier hun werk kunnen doen

En ja, boos zijn is echt niet leuk en ik snap dat ik veraantwoordelijk ben voor zijn relatie met eten. Daar werk ik aan, vandaar dat ik de psycholoog ingeschakeld heb. 

Maar het stelt me wel gerust als ik hoor dat andere kinderen ook moeilijk doen en dat er niks kan gebeuren als hij voor een langere periode heel weinig eet. Bedankt daarvoor!

Ideeen en recepten zijn altijd welkom. Hij lust geen vloeibaar eten, soep of iets wat met lepel gegeten moet worden. Het moet iets zijn wat hij makkelijk met vingers kan eten. Vandaar dat ik ook pasta koop in verschillende vormpjes en dat heeft voor een tijdje gewerkt. Het lijkt soms net dat hij gewoon de grenzen wil verlengen en kijken hoe ver hij kan gaan. En als ik niet boos word en niet afreageer dan is hij in de war en weet niet hoe hij zich moet gedragen. En dan is het resultaat dat hij heel lief is en dan hebben we een rustig avondje. Daarom is het heel belangrijk dat ik het los laat.

Dit moet ik met jullie delen: vanavond heb ik eten gemaakt, de tafel gedekt en van tevoren geaccepteerd dat hij niet zal eten. Maar na dat hij twee dagen nauwelijks wat gegeten heeft, zat ie als eerste aan tafel, heeft aardappelen opgegeten, bloemmetjes van 4 stukjes broccoli, 6 plakjes wortel en 2 stukjes courgette en kipvingers liet hij liggen. Ik moest huilen toen ik hem zag eten. En toen hij zei dat hij klaar was heb ik hem compliment gegeven en een paar pepernoten. Daarna ook puddig gegeten. Azra happy!

@Alice: het artikel zit vol nuttige en geruststellende informatie. Bedankt!