Mama-life
| Even Zo schreef op: 11-11-2013 11:45:08 |
Mijn zoon is 11 jaar en is altijd al een heel onzeker jongetje geweest. Heeft ook last van faalangst
en zoekt graag zijn grenzen op. Hij is altijd erg gesloten, het is lastig om bij zijn gevoel te
komen. Doordat hij joviaal haantjes gedrag vertoont, zien mensen dat onzekere jongetje niet en benaderen hem dus anders waardoor hij nog onzekerder wordt. Hij is onlangs 11 geworden en de problemen stapelen zich eigenlijk op. Hij is thuis enorm brutaal, zoekt heel erg de grenzen op en test ons uit. Op school is het niet anders, hij ligt overhoop met heel veel kinderen en nu heeft de juf ook aangegeven dat hij soms ontoelaatbaar gedrag vertoont, ook naar haar toe. Wij zitten inmiddels met onze handen in het haar, kunnen hem niet of moeilijk bereiken en ik denk er toch aan om extern hulp te gaan zoeken. Ik heb zelf soms het gevoel dat hij 'iets' heeft maar kan er de vinger niet op leggen. Even in het kort de belangrijkste knelpunten: 1. onzeker en last van faalangst 2. hij kan lastig omgaan met emotie 3. gaat van heel positief ineens naar heel negatief 4. zich afzetten tegen alles wat hem lief is 5. enorm de grenzen opzoeken 6. als hij wordt gestraft, het altijd 'omdraaien'. Ik straf hem bijvoorbeeld voor iets wat niet mag en hij weet het dan zo te draaien dat wij het fout doen en hij het slachtoffer is. 7. hij is emotioneel nog heel jong voor zijn leeftijd 8. moeite met veranderingen 9. hij kan zo 'omslaan' in gedrag. Het ene moment is hij boos/verdrietig en daarna kan hij ineens weer heel vrolijk zijn Herkent iemand dit? Heeft iemand tips/adviezen voor externe hulp? |
| Quote |
| Mamami schreef op: 11-11-2013 11:53:53 |
Ik denk dat hij gewoon in de puberteit is. Zijn gedrag wat hij voorheen vertoonde wordt hierdoor nog
versterkt. |
| Quote |
| Pien schreef op: 11-11-2013 12:08:30 |
Voor mij herkenbaar als gedrag van mijn 11 jarige met het syndroom van Asperger..... |
| Quote |
| Yasmine schreef op: 11-11-2013 12:15:32 |
Het lijkt erop dat je het over mijn zoontje hebt van bijna 10 jaar.Was het maar puberen,dan wist ik
dat het over ging. Helaas heeft hij adhd.Volgende week gaan we met medicijnen starten,hopelijk wordt het beter. ik als moeder sta niet achter de medicatie.Het wordt me min of meer opgedrongen.desondanks hoop ik dat er een soort balans in zijn gedrag komt.Sterkte en laat het uitzoeken. |
| Quote |
| Sammy schreef op: 11-11-2013 12:19:31 |
Ik dacht even dat je het over mijn zoon had! Ook 11 jaar en toont op veel punten hetzelfde
gedrag. Bij hem is het gekomen doordat hij op school heel erg gepest werd en hij daar zich totaal geen raad meer mee wist. Heeft het lange tijd voor ons verborgen weten te houden en veel dingen weg gestopt. Samen met een kindercoach is hij weer behoorlijk opgekrabbeld. We zijn nu bezig om de laatste ruwe randjes weg te schaven dmv een weerbaarheidstraining. Bij zijn kindercoach zit hij heel vaak samen te knutselen en dingen te doen wat hij leuk vind. Maar tussen de regels door leert hij omgaan met situaties en omgaan met emotie. Misschien is een kindercoach ook iets voor je zoon en weet zij de vinger op de gevoelige plek te leggen. |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 11-11-2013 12:37:28 |
Was het inderdaad maar puberteit...dat heb ik lange tijd ook gehoopt/gedacht maar ik ben bang dat
het probleem dieper ligt. Ik verwacht natuurlijk geen diagnose hier maar vooral herkenning. Ik vind
het heel lastig om er mee om te gaan en vooral om positief te blijven. Hij verpest met zijn gedrag
de hele sfeer in huis en zijn jongere broertje moet het regelmatig ontgelden. Het klinkt nu alsof het alleen maar kommer en kwel is maar dat is niet zo; het is juist een lieve kwetsbare jongen, heel open en sociaal naar anderen toe. Heel erg begaan met dieren en het leed in de wereld. @ Pien ik heb even gegoogled op Asperger maar een van de kenmerken is het moeilijk sociaal contact maken. Dat is het hem nu juist, onze zoon kan dat juist heel goed en heeft graag mensen om zich heen. Dat is voor ons juist het onverklaarbare. @ Yasmine, inderdaad was het maar puberen. Je omschrijft het goed, balans in gedrag. Voor ons is het ook elke keer weer afwachten hoe zijn pet staat. @ Sammy, grappig dat je dat schrijft. Onze zoon wordt inderdaad veel gepest en daardoor hebben wij hem ook op een andere basisschool gedaan, bij zijn vorige school was de situatie onhoudbaar. Maar ik weet dat hij zelf ook een flinke vinger in de pap heeft omdat hij soms heel vreemd kan reageren naar andere kinderen toe. Maar hoe leg ik hem dat uit? Hij heeft al twee kanjertrainingen achter de rug maar dat heeft nog niet veel geholpen. Ik ga eens googlen op kindercoach, dank je! |
| Quote |
| Ma Dalton schreef op: 11-11-2013 13:44:45 |
Vervelend. Mijn zoon van bijna 6 doet sociaal onhandig en komt in de problemen. Hij is zacht, lief,
betrokken, slim en toch  .Maar ik snap dat je met 11 nog meer zorgen hebt. De pubertijd gluurt om de hoek. Straks raakt het nog meer uit balans. raadt school niets aan? Je hebt nog maar zo weinig tijd voordat hij naar de middelbare gaat en je nog meer grip verliest. ik zou snelheid maken, wat je ook kiest. |
| Quote |
| Queen@home schreef op: 11-11-2013 13:47:20 |
Mijn zoon is 9, heeft ADD en vertoont veel van dezelfde dingen. Maar het eerste wat me te binnen
schoot: is het borderline? |
| Quote |
| Mammie schreef op: 11-11-2013 13:51:46 |
Ook mijn zoon komt me hier hel bekend in voor...ADD-er.....ik zou idd wel extern naar hem laten
kijken. Als er wel wat uit komt ku je hem helpen...anders is het pubergedrag..;-) sterkte! |
| Quote |
| Suus schreef op: 11-11-2013 13:51:59 |
Nou ja zeg.... zie allemaal stoornissen...zelfs de vraag of het borderline is..... Mijn bijna 10 jarige dochter vertoont exact dit gedrag als jij beschrijft en mankeert helemaal niks. Gewoon beginnend pubergedrag en deels karakter. Je gaat toch serieus niet op basis van zo'n stukje over een 11 jarige vragen of hij borderline heeft? Waar zadel je een moeder mee op zeg. Als je dan al denkt aan een stroonis.... verwijs haar dan naar een therapeut. TO, ik herken het gedrag dus en dat is pittig. Mijn dochter is bij een psych geweest en daar zou ik handvatten kunnen krijgen. Mogelijk kan jij daar ook je weg vinden. Sterkte! |
| Quote |
| Esther Mv Thomas schreef op: 11-11-2013 14:34:53 |
Ik herken het wel in mijn zoon van 7 jaar. Hij is hoogbegaafd en heeft moeite saar een draai aan te
geven. Verder is er niets met hem, dat is ook getest. |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 12-11-2013 09:34:54 |
Bedankt voor jullie reacties. Onze zoon heeft een pittig karakter, is altijd al zo geweest. Nu hij in de beginnende puberteit komt versterkt dat alleen maar. Ik vind het jammer, hij maakt het zichzelf zo moeilijk. Verbaal is hij heel sterk, hij weet zich makkelijk ergens uit te kletsen maar kan anderen ook vaak kwetsen doordat hij soms te bot en uit emotie reageert. Hij ziet (nog) niet hoe hij met zijn gedrag bij anderen overkomt. Gisteren heb ik een kindercoach/psych benaderd, ik hoop dat zij ons verder kan helpen. |
| Quote |
| Mrtj schreef op: 12-11-2013 09:39:38 |
zo te lezen zit je zoon in ieder geval niet lekker in zijn vel. En het zou fijn zijn als hij daar
mee geholpen wordt (zeker als hij al jaren niet lekker in zijn vel zit)/ Goed dat je een psych / coach benaderd hebt. |
| Quote |
| Snuitje schreef op: 12-11-2013 09:43:35 |
Het is net of je over mijn zoon van 8 jaar praat. Mijn zoon toont dit gedrag al sinds zijn geboorte. Met zijn 4e jaar is hij van regulier onderwijs naar een zmok school cluster 4 gegaan. Wij hebben vanuit jeugdzorg thuishulp gekregen hoe wij het beste met zijn gedrag om kunnen gaan, dat heeft al heel erg geholpen. Er zijn onderzoeken geweest maar daar is eigenlijk niets uitgekomen. Misschien dat je met een juiste aanpak al een heel eind komt. Mijn zoon was ook altijd heel negatief over zichzelf omdat hij op het regulieronderwijs alleen maar hoorde wat hij verkeerd deed. Hij kwam thuis en zeï: ik ben toch maar een stom kind, ik ben altijd maar vervelend. Dat negatief zelfbeeld is helemaal verdwenen toen hij naar die zmok school ging, wij hebben er een heel ander kind voor teruggekregen. Ik weet dat je zoon nu te oud is om nog van basisschool te wisselen, maar wilde toch wel even mijn ervaring met je delen. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 12-11-2013 09:45:25 |
Misschien lees ik er overheen, maar is dit gedrag wat hij altijd heeft vertoond? Of is het van de
laatste tijd. Mijn zoon van nu net 8 vertoond dit gedrag van kind af aan al. Dus hier heeft het niet te maken
met de pubertijd. Tegelijkertijd herken ik de symptomen ook wel van vroeger van mijzelf alleen was
het bij mij wel pubertijd. Als je twijfelt kun je altijd hulp inschakelen, zeker als je neit weet hoe je er mee om kunt
gaan. Ik heb het tot nu toe als erg prettig ervaren dat er iemand naar je luistert en meedenkt wat
jij kan veranderen in de omgang met je kind. Maar een puber blijft denk ik een puber ;-) Dus als dat het 'probleem' is weet ik niet of je er veel aan kunt veranderen (mogelijk dus je eigen houding waardoor er bij je kind ook iets veranderd.) |
| Quote |
| Kyla schreef op: 12-11-2013 10:34:58 |
Een heleboel gedrag herken ik ook van mijn zoon met een diagnose, maar ja, misschien is dit gewoon
kindgedrag. Wel is het zo dat het de laatste tijd sterker wordt, vermoedelijk door
puberteit/leeftijd. Het negatieve zelfbeeld en de faalangst zijn wel dingen waar je iets mee kan. Ik
kan me goed voorstellen dat dat op deze leeftijd sterker wordt, misschien dat hierdoor ook ander
gedrag erbij komt. Op deze leeftijd wordt het belangrijk wie je bent en gaan kinderen zich meer
vergelijken met een ander en als je dan al onzeker bent.. Maar goed, ik ben geen psycholoog of
kindercoach, die kunnen jou veel beter helpen. Veel sterkte en wijsheid toegewenst en ik hoop dat je zoon snel mag voelen dat hij er mag zijn zoals hij is! |
| Quote |
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 12-11-2013 10:51:12 |
Als jouw moedergevoel zegt dat er "iets" is maar je weet niet wat, dan is dat meestal ook zo. Hulp
inschakelen kan nooit kwaad. Mijn moedergevoel riep vanaf de geboorte al dat er "iets' met Renske is, 4 jaar later had ik eindelijk de bevestiging. maar heeft je zoon dit gedrag altijd al of is dat iets van de laatste tijd? Want als hij dit altijd al heeft dan zou ik zeker hulp inschakelen maar is dit iets van de laatste tijd dan denk ik toch aan puberen. Sterkte in ieder geval. En Suus jij zegt dat er niks aan de hand is want jouw dochter toont hetzelfde gedrag. Maar ook jij hebt blijkbaar getwijfeld anders was ze niet bij een psych geweest toch? |
| Quote |
| Jesmv3 schreef op: 12-11-2013 11:00:37 |
ik herken t bij mijn zoon van 7. Ik zie het gewoon als een pittig karakter. Mijn dochter van 6 is heel anders en gaat veel makkelijker door het leven. Mijn zoon laat deze punten alleen thuis zien,op school is het een voorbeeld kind. ik vind het soms lastig met hem om te gaan maar denk dan later wel,hij is wie hij is. En eigenlijk ben ik mss ook wel een beetje zoals hem. |
| Quote |
| Suus schreef op: 12-11-2013 11:03:44 |
Nicole, ik zeg niet dat je niet mag twijfelen... juist wel... ik raad haar zelfs aan hetzelfde te
doen als ik deed. Ik vind het alleen bizar dat iemand vraagt of het misschien borderline is. Deze TO lijkt mij redelijk stabiel maar als je je al zorgen maakt kan zo'n opmerking echt verkeerd vallen en daar is TO en kind totaal niet mee geholpen. |
| Quote |
| Roos schreef op: 12-11-2013 12:55:39 |
Ik ben het echt helemaal eens met suus. Ook hier een 12 jarige met dit karakter en ja het is ontzettend pittig. Soms denk ik ook wel eens van pfft zou er niet meer zijn. Maar hij is al eens getest in het verleden en daar is niks uitgekomen. Ook ik denk dat hij zo "gemaakt" is door zijn verleden en heden het pestgedrag op school. Echt ik dacht dat je het even over mijn zoon had. Alleen thuis ervaar ik die problemen haast niet en zie ik het echt als pubergedrag. Ook hij gaat vanaf deze week naar de psysch omdat hij zijn emoties eens plaatjes moet gaan geven. Ik vind het dan ook echt vreselijk dat er hier mensen zijn die gelijk een stempel drukken op alleen iets wat deze moeder hier schrijft. Krijg er letterlijk buikpijn van. Doordat mensen stempeld plakken wordt je als moeder vreselijk onzeker en ik vraag me echt af waarom ieder kind die even watanders is gelijk een stempel moet krijgwn. |
| Quote |
| Bloemblaadje schreef op: 12-11-2013 13:05:08 |
Ik zou gewoon eens met een kinderpsycholoog gaan praten en kijken of zij je misschien kunnen helpen.
Mijn zoon van 9 jaar loopt ook bij een kinderpsycholoog en zij helpt hem om beter te leren om te
gaan met zijn emoties. Hij heeft helemaal geen stoornis of iets dergelijks, maar kan gewoon zijn
emoties geen naam geven, waardoor hij soms helemaal in de knoop zit met zichzelf. Als je er zelf
niet uitkomt is het gewoon heel fijn om het eens bij een ander neer te leggen en te horen wat zij
ervan denken en om je eigen verhaal kwijt te kunnen. |
| Quote |
| Queen@home schreef op: 12-11-2013 20:12:14 |
Nou ik heb TO niet onnodig ongerust willen maken, maar omdat ze zich afvroeg of er ''iets'' is heb
ik mee willen denken. Heeft niets te maken met een stempel willen drukken,het is erg genoeg dat veel
kinderen dat krijgen terecht of onterecht. Helaas hebben wij met onze zoon ook veel problemen en is hij op aandringen van verschillende mensen die het niet van elkaar wisten (kinderarts, logopedist, stotterthetapeut, juf op school) uitgebreid getest. Daar kwam ADD uit. Natuurlijk is het niet leuk als je zoon iets heeft maar juist als je weet dat het gedrag daar door komt en het kind het niet expres doet dan is het wel beter te hanteren voor ouders omdat je weet waar het vandaan komt. Ook kan er dan gekeken worden naar medicatie. Het is niet zo dat iemand maar een stempel moet krijgen omdat het ongewenst gedrag vertoont, maar juist om het kind te helpen! Sinds onze zoon medicatie heeft kan hij eindelijk goed met andere kinderen opschieten en zijn zijn schoolresultaten heel mooi! TO als ik je ongerust heb gemaakt of gekwetst sorry! Dát was uiteraard niet de bedoeling! Sterkte ermee hoor! |
| Quote |
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 13-11-2013 09:43:53 | ||
Daar heb je gelijk in, Borderline vind ik ook wat erg ver gezocht en wordt nergens op gebasseerd. Maar hulp zoeken is wel de beste oplossing. | ||
| Quote |
| Anonipje schreef op: 19-11-2019 23:00:19 |
Laat alsjeblieft de pubertijd los. Het leven als 11 jarige is erg moeilijk en je vrienden of hij gaan veranderen omdat hun leef omgeving veranderd. Door school en door (sorry) u zelf, u gaat denken dat hij in de pubertijd komt en hoe meer je het er naar maakt hoe erger het word ik hoop dat het helpt suc6 anonipje |
| Quote |
