wat vinden jullie?

buurvrouw komt net semi overstuur bij mij... vraagt advies en tja ik vind het een beetje dubbel dus ik dacht we gooien het eens in de groep..

hun geschiedenis:

hebben altijd gewerkt beide, tot bijna 10 jaar geleden, eerst werd zij echt heel erg ziek, hij werd het jaar erop ontslagen en is nooit weer aan de bak geweest, wel af en toe een baantje via een uitzendbureau maar als het vast zou worden was ie te oud, te duur etc.. hij heeft wel altijd werk gezocht actief, ook in de buurt netwerken dus geen lulhannes lui op de bank zeg maar. hihi Zij zal nooi meer kunnen werken en is best afhankelijk van hem, boodschappen, als ze ergens naartoe wil. ze hebben kleine kinderen. ze laten alles om voor die kindjes om ze bijvoorbeeld wel een kadootje met sint en verjaardag te geven. ze hebben een huurhuis, alles netjesop orde en voor zover ik weet geen schulden.

Nu komt ze dus net bij mij, hij kan een baan als taxi chauffeur krijgen, moet een of ander pasje halen en dan kan hij aan de slag. gaat nachtdiensten werken, onregelmatig en neemt dan ongeveer hetzelfde als de uitkering mee naar huis. ze gaan er dus niets op vooruit (heb gevraagd of dat wel klopt trouwens) schijnt geen toeslagen voor onregelmatigheid enz. te zijn.. vind ik persoonlijk erg bijzonder.. maar goed, ze is doodsbang dat hij wordt neergestoken of beroofd. en nu vraagt ze of ze hem kan vragen het niet te doen????

ik vind het zo moeilijk, al 10 jaar de hand ophouden, dus iets in mij schreeuwt aannemen!! maar als ik eerlijk ben dan begrijp ik haar heel goed, lijkt me doodeng als je man dat werkt doet, ook met politie enz, maar die zijnmeer getraind op gevaar en kunnen zich beter verweren, denk ik en het is meer een levens overtuiging als agent dan een baantje omdat je niets anders kunt krijgen. dus daarnaast heeft zij hem echt nodig, hij krijgt zelfs een mantelzorg bedrag omdat hij voor haar zorgt en dat doet hij ook voor zijn ouders, volgens mij. maar goed.. moet ze hem nu vragen het niet te doen, akn ze dat, is het asociaal omdat je eigenlijk kans hebt op een baan terwijl hij een uitkering heeft of vinden jullie dat hij alles moet accepteren??? ik vind het echt heel lastig.. heb der ook gezegd dat ik het echt even niet weet, ze weet hoe ik ben, ben nogal eerlijk en heb dus het stukje van schreeuwen en aannemen ook gezegd, ze begrijpt het wel.. was wel even een sneu momentje.. maar goed.. nu jullie..........

heb der net nog even gesproken, heb gezegd dat het wel beter is om hem de stimuleren ipv af te houden van werk en dat ze hem zijn gang moet laten gaan. ieder beroep heeft zo zijn risico's en hele dagen bij elkaar zitten is ook niet gezond. (moet er niet an denken)

thanks voor jullie input ladies...

cir en pup, de vraag was op zich niet zozeer of hij het wil aannemen, hij wil het wel maar zij kwam met de vraag of ze hem kan vragen om het niet te doen omdat ze het zo eng vindt... maar we hebben even gesproken en ik heb gezegd dat ze het beter kan afwachten en ook kan kijken of haar gevoelens zo blijven.. en ik denk wel dat het via een uitkerings instantie is.