37 en wel/ geen 3e?

dat hadden wij ook  een 3e als de meiden beide op school zouden zitten maar ons kadotje komt in december 
ben nu 28  maar denk dat je naar
finacnien moet kijken
jouw lichamelijke gezondheid 
hoe het met de kids gaat
of je werkt  en of je het daar bij kan hebben 

---

kijk niet achterom kijk voor je anders val je

Ik zou deze mail ook geschreven kunnen hebben... ik ben ook 37,  mijn dochter is 5, mijn zoon is net 4, en ik mis het verschrikkelijk, een kleintje om me heen. Met de 4e verjaardag van mijn zoontje heb ik echt heel vurig gewenst dat hij 3 werd in plaats van 4, maar het hielp niet 

Ik zou nu nog wel een baby willen, mijn man zegt geen nee, maar weet het nog niet zeker. Ach, we twijfelen nog even verder!
Ik heb nu in mijn hoofd dat ik uiterlijk op mijn 40 weer moeder wil worden, maar dat kan ik altijd nog aanpassen.

ik heb ook altijd geroepen na mijn 35 geen baby's meer, vond het dan net te "oud". Ben nu net 35 en voor het laast zwanger geweest toen ik net 32 was, dus mijn jongste is 3. En ik vind het wel mooi...maar als ik nu kijk naar mijn zus die op haar 37 ste een kleintje heeft gekrgen vind ik het ook prachtig. Haar oudste is 18, de middelste 14 en eentje van 11 en nu dan een kleintje van net 1....dus het is echt je gevoel wat je moet volgen en niet de leeftijd. Doe wat jou het beste lijkt en ga ervoor

---

Weet wat je zegt maar zeg niet alles wat je weet.."

Ik was net 38 toen wij een derde kregen. Mijn andere 2 waren toen 8 en 10 jaar.  Heb er absoluut geen spijt van, echt leuk als je ziet hoe ze met hun kleine broertje omgaan. Wel merk ik dat ik wel weer even moest wennen, de nachten dat viel écht tegen! , het rekening houden met een kleine erbij als je weggaat, dan merk je pas hoeveel vrijheid je weer hebt als ze wat groter zijn. 

Maar te oud voel ik me zeker niet

Ik ben 36 en als het had gekund, dan was ik zo voor een derde gegaan. Maar na 2 mislukte icsi pogingen voor een derde hebben we het opgegegeven. Ik trok het lichamelijk en geestelijk niet. Maar als vruchtbaarheid geen probleem was geweest, had ik dolgraag nog een baby'tje gekregen.  Ik denk dat je zo'n derde zwangerschap en babytijd nog veel bewuster geniet bij een nakomertje.

Ik heb een onsgelukje gekregen toen ik net 39 werd. Een 4e. Een onverwacht kado. maar wat ik wel mee wil geven, het praktische deel van de zorg om een baby dat vind ik wel lastiger met oudere kinderen. de moet-maar-mee baby is het. Er is altijd wel wat waardoor hij slaapjes niet krijgt. Ik kan ineens weer niet meer mee als chaperone voor schooldingen, want baby mag niet mee.. En dat blijft ook he.. Dat kleintje wil naar een speeltuin de oudsten zijn dqt al ontgroeid.. Je krijgt altijd een splitsing in wat je met je gezin kunt doen..
ik ben superblij met onsgelukje. Maar bewust had ik hier niet meer voor gekozen.

Quote Ma Dalton:

Ik heb een onsgelukje gekregen toen ik net 39 werd. Een 4e. Een onverwacht kado. maar wat ik wel mee wil geven, het praktische deel van de zorg om een baby dat vind ik wel lastiger met oudere kinderen. de moet-maar-mee baby is het. Er is altijd wel wat waardoor hij slaapjes niet krijgt. Ik kan ineens weer niet meer mee als chaperone voor schooldingen, want baby mag niet mee.. En dat blijft ook he.. Dat kleintje wil naar een speeltuin de oudsten zijn dqt al ontgroeid.. Je krijgt altijd een splitsing in wat je met je gezin kunt doen.. ik ben superblij met onsgelukje. Maar bewust had ik hier niet meer voor gekozen.

Daar heb je wel gelijk in.  Hier zijn de jongste 2 ook een beetje de moet-maar-mee baby's.  Hier hebben ze allebei gewoon altijd in de draagdoek gezeten en in de auto sliepen ze gelukkig ook graag.  Ik heb eigenlijk nooit gemerkt dat het voor mezelf lastig was.  Het komt hier ook wel eens voor dat ik iets voor de oudere dingen niet kan, omdat het vanwege de kleintjes niet kan.

Quote Ma Dalton:

Ik heb een onsgelukje gekregen toen ik net 39 werd. Een 4e. Een onverwacht kado. maar wat ik wel mee wil geven, het praktische deel van de zorg om een baby dat vind ik wel lastiger met oudere kinderen. de moet-maar-mee baby is het. Er is altijd wel wat waardoor hij slaapjes niet krijgt. Ik kan ineens weer niet meer mee als chaperone voor schooldingen, want baby mag niet mee.. En dat blijft ook he.. Dat kleintje wil naar een speeltuin de oudsten zijn dqt al ontgroeid.. Je krijgt altijd een splitsing in wat je met je gezin kunt doen.. ik ben superblij met onsgelukje. Maar bewust had ik hier niet meer voor gekozen.

maar dit had ik ook, onze jongens schelen bijna 4 jaar.
ophalen van school....baby moest wel mee.

dat heb je gewoon met meer kinderen. helpen op school gaat ook niet, want ik heb er nog eentje thuis.

en dat is gewoon praktisch gezien voor iedereen een ding en heeft niks met leeftijd te maken
of ik nu 21 was of 31.....baby moest mee

Vind het niet vergelijkbaar. Tussen mijn oudste en de derde zit 36 maanden.. Maar nu met een oudste van 7,5 en een baby merk ik het verschrikkelijk. Een kind van 4 heeft nog geen muziekles, 2 x in de week sport, cathechesatie. mij 6 jarige heeft ook een heel programma. Mijn 4 jarige en de baby dat wil nog wel redelijk. Die herft nog niet zo'n agenda maar vooral dat je dus met de groten dingen echt niet meer kunt doen om de baby, dat vind in wel sneu.. Kan vandaag bijv niet  mee naar " de boerderij" vind ik niet leuk.

Ma Dalton  Klopt wel wat je zegt, hoor.  Hier ook vaak dingen die gewoon niet kunnen.  Bijv. mee naar de BBQ van de rugby van de oudste (14), 's avonds om 20u.  Kan niet, want de kleintjes moeten dan gewoon naar bed.  En moeten we ook best vaak iets voor de grotere kinderen doen, terwijl de kleintjes daar dan niets aan hebben.  Het is gewoon een gepuzzel als je kinderen in verschillende leeftijden hebt. 

Hier vind ik desondanks toch dat er meer voordelen dan nadelen zijn.  Mijn oudste 2 vinden het toch ook wel heel erg leuk om met een ukkie te lopen   Ze hebben het er nu nog wel eens over dat het jammer is dat we er vorige maand geen baby bij hebben gekregen.  Kennelijk vinden zij mij dus in elk geval niet te oud met mijn 37 jaar

En stel als je 32 bent, 2 gezonde kids (dochter 10 en zoon 7) maar eigenlijk niet echt ruimte over hebt, maar de wens is er wel. Mijn hart zegt ja en gevoel zegt nee je hebt niet echt ruimte, alles word duurder. Ik werk 3 dagen in de week en mijn man is alrijd thuis.

Ohhhh dames wat is wijsheid???

Heb een stukje zitten tikken, maar dat is verdwenen, dus nog maar een keertje.

Ik vind niet dat je te oud bent. Ik zie in mijn omgeveing steeds vaker dat er of op die leeftijd nog een kindje komt of dat mensen op die leeftijd beginnen met kinderen. Zou voor mij geen reden zijn om het niet te doen.

Channy, Wat is weinig ruimte? Ik heb altijd een kamer gedeeld met mijn 10 jaar oudere zus. Nooit problemen mee gehad. Financieel zou voor mij wel een regen zijn om het eventueel niet te doen, maar wanneer je het kan betalen zou ik er voor gaan1

---

Groetjes Bloemblaadje

ik zeg: DOEN

over 10 jaar kan het echt niet meer..

mijn eigen grens was 42 (heeft helaas niet zo mogen zijn)
maar ik heb een vriendin van 45 die haar vijfde recentelijk heeft gekregen
een neef van 43 en dito vrouw die kindjes hebben van 5 en 2
en ik vind het prachtig

we worden steeds ouder en bliven langer jong
het enige wat ik aan zou raden is: 2 achter elkaar
na een verschil van meer dan 5 jaar is ieder volgend kind een soort enig kind, is mijn mening en ervaring
is ook zwaarder (met 1 kind naar de speeltuin, 1 kind bezig houden, tzt met nog 1 kind op vakantie...
dan is twee leuker

Ik(31) ben zwanger van de derde.de oudste is 8,5 als de baby geboren wordt.de middelste is dan net 4. Ik vind fijn het leeftijdsverschil. Maar idd sommige dingen kunnen niet of de baby moet veel mee.maar ik vind daar me weg wel weer in.maak me daar totaal niet druk om

Wij slapen op een kamer en kids hebben hun eigen kleine kamertje can 6 m2. Baby komt dus bij ons oo de kamer als ie klein is maar als hij groter wordt zullen wij eventueel op een opklapbed moeten. Verhuizen zit er voorlopig niet in

Ik ben 28 en zwanger van de derde. Voor mijzelf had ik altijd het gevoel van ik wil ons gezin compleet hebben voor mijn 30ste. maar dat komt ook omdat ik mijn oudste op mijn 21ste kreeg en ik persoonlijk absoluut niet op mijn 40ste nog kleine kinderen zou willen hebben. Als je niet zoals ik iets hebt van wat heerlijk dat mijn kids al "groot" zijn, waarom zou je dan niet voor een derde gaan?

Ik snap het eigenlijk wel, degenen die boven de 30 een eerste kind kregen hebben heerlijk van hun kinderloze jaren kunnen genieten dus waarom zou je dan niet voor een derde gaan als je voor je 30ste al genoeg gedaan hebt (reizen, lekker alleen met je man leuke dingen doen etc.)

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014

Ik had dat ook dan moet ik weer helemaal opnieuw beginnen maar weet je dat blijkt heel leuk te zijn

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

ik zeg DOEN! nu kan het nog. maar goed dat is puur mijn gevoel. Ik heb makkelijk praten natuurlijk. En ik zeg ook, meer kindjes is zo gezellig!

hallo ik zit met hetzelfde dilemma ik ben net 36 mijn kinderen zijn 11 en 8.ik heb altijd gezegt ik wil graag 3 kinderen maar twijfel al 2 jaar .Ik ben altijd zo bang dat ik t niet meer kan dan vooral s,nacht eruit moeten voor de voeding e.d.mijn kinderen zouden het geweldig vinden de oudste is een jongen en zei vorige week nog ik vraag een baby voor sinterklaas haha.ik weet t kan nu nog er komt een tijd dat ik echt te oud ben ,mijn man wil trouwens er best nog wel 1 bij.

Ik heb er 3 rondlopen. Meisje van 11 jr, een jongen van 9 jr, en een kleine boef (meisje) van 21 maanden...

Ik was 35 toen ik zwanger werd van haar. Ik heb veel echo's gehad, bloedtesten, vanalles nog wat.
Druk ja, soms wel...En soms heb ik echt handen, oren en ogen te kort. Maar zou ze voor geen meter willen missen.

De groteren helpen ook wel eens mee. Zeker dat ik net sta te koken, en er loopt net een bom voorbij (stinkbom) dan vraag ik het wel eens aan de oudste goh wil je dr even een schone broek geven...Of goh lieverd, wil jij even bij het vlees staan, enzv enzv...

Toen ze baby was, stond de oudste met haar in de armen, ik heb gauw de oudste 2 geleerd hoe ze veilig haar konden vast houden, flesje geven enzv...gewoon hun overal bij betrokken...

Wat vraag je eigenlijk als je vraagt of 37 niet te oud is voor een kind?
Vraag je dan of je het op je 38e nog aankunt om weer gebroken nachten te krijgen, en of je lijf zo'n zwangerschap nog wel trekt?
Of vraag je of de risico's dat er met het kindje iets 'mis' zou zijn groter is, en misschien wel te groot?

En inderdaad, er ligt ook nog de vraag of je zo'n leeftijdsverschil tussen je kinderen wilt.

Ik kreeg de derde toen onze oudsten 7 en 9 waren. Ondertussen sta ik dus op vrijdagavond om 23.30 twee kinderen van een schoolfeest te halen, en op zaterdagochtend vertrek ik om 8.00 uur om op tijd bij de zwemles van de jongste te zijn.
Het wordt nu wat makkelijker, maar de eerste jaren was het echt een meeneem baby. Ik vind het eerlijk gezegd een stuk makkelijker als alle kinderen een beetje in dezelfde leeftijd zitten.

Ja, dat is ze wel meeneem dreumes...Maar missen nee....

Ja en ze moet wel eens mee, om boodschappen (zeker als de oudste om 18.30 gaat streetdancen) en net als nu, gaan de 2 oudsten door het donker naar de judo (leuk vinden doe ik het niet, maar zal vast en zeker ook bij loslaten horen)
En op zaterdag blijft ze bij papa, want dan ga ik de oudste naar paardrijden brengen.

Maar dat is de keuze die we genomen hebben, we wisten het, en dat hoort er gewoon bij.

Ik wilde net een soortgelijk topic openen.

Ik word 36 in juni en wij hebben 2 kids van 7 en 4,5 jaar. Vorig jaar in feb een miskraam gehad. Hiervan is manlief erg geschrokken want ze dachten een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en zag mij niet helemaal lekker worden.
Waar ik vooral mee worstel is, wil ik een derde kind of vind ik het moeilijk om afscheid te nemen van iets wat nooit meer gaat komen.

We hebben de ruimte, financieel kan het, mijn man zegt geen nee en ik twijfel zo erg, terwijl als je voor een kind gaat je 100% zeker moet zijn?
Onze derde zwangerschap was echt een kadootje en niet gepland. De andere kids waren wel gepland en goed overdacht en nu willen we weer een beslissing maken maar ik weet het gewoon niet; wil ik echt een derde of heb ik moeite om afscheid te nemen...

Niemand?

Helemaal opnieuw beginnenis hier goed bevallen maar daar zag ik wel tegen op aangezien mijn zoon niet echt altijd goed sliep maar gelukkig doet mijn dochtertje dat wel aardig 

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Ik ben nu 38 , een zoon van ruim 10 en een dochter van 6. Ik dacht er ook even aan , ongeveer twee jaar tot een jaar geleden. Heeft wel een jaar geduurd , dat denken over wel of niet nummer 3. Mijn man vond het wel leuk maar ook druk ( heeft een echte drukke baan een eigenlijk te weinig tijd voor ons )

hij heeft een keer gezegt mmm wel cool..... maar goed, wij hebben de beslissing genomen om het niet te doen. 
Nu is het goed. Jongetje, meisje, ze zijn lekker groot en zelfstandig aan het worden en ik hou heeeeeel erg van die me-time.

als het komt dan komt het ( heb spiraal dus denk het niet ) maar nee, ik vindt het goed zo. Ik heb het nu definitief afgesloten. Heb al mijn babyspul weggegeven en geniet gewoon van twee gezonde en blije kinderen hebben en alle ruimte hebben , zowel in huis, auto , financieel en tijd.

ik hoop nu eens oma te worden hahahaha 

Waarom zou je te oud zijn? wat is 'te oud' . zolang het kan kan het. en als jullie denken dat je het aan kan, dan ben je toch niet te oud? je niks aan trekken van wat andere mensen vinden, want voor anderen doe je het toch nooit goed. Of ze vinden je te jong, of ze vinden je te oud. Of ze vinden je dit of dat. Maar het is jullie leven.

Het te oud valt opzich ook nog mee, maar het is meer die twijfel, waarom twijfel ik uberhaupt?
Wij hebben een eigen zaak, dus manlief werkt veel en is thuis ook altijd aan het ontwikkelen op de laptop.
Ik trek de kar thuis en hij op de zaak. Hij is er altijd voor zijn gezin mits het nodig is.

Wil ik die spanning van alles nogmaals ervaren of willen we echt een derde kind?
Achteraf blijk ik al 2 jaar te twijfelen... 

Bij mij was het zo dat ik bij de oudste nog ontwetend was . Is natuurlijk goed gekomen. Toen meteen gezegd als ik ooit nog een kind mag krijgen ga ik het heeeeeel anders doen. Toen hij 4 en een 1/2 was werd zussie geboren. En die was meteen een verhaal apart. Moest na 2 dagen opgenomen worden met het vermoeden van een syndroom, maar bleek niets aan de hand te zijn.  Weg kraamtijd. 

ik hebdat lang niet kunnen verwerken. Ik wilde er nog een om die tijd goed te maken. Maar wie zegt dat het wel goed zou gaan?
en dus na een jaar of 2 was het gevoel sterk. Echter wist ik ook dat ik het niet nog eens zo wilde, en die tijd die we nu hebben met twee kinderen gewoon goed te doen is.

nee het is goed zo. Bij mij was het zeker wel nog een keer willen meemaken. Alles moest nu perfect worden. komt ook bij dat ik zwanger zij echt super leuk heb gevonden! Maar ja na de kraamtijd wordt alles weer gewoon. En ik zou supervegl van die kleine houden, maar die moet ook groot worden. en ik vondt het juist zo fijn dat ze groot en zelfstandig worden.


succes met je keuze! 

Leeftijd is wat mij betreft geen factor om te kiezen voor wel/geen 3e. Heb je genoeg liefde voor een 3e, kun je het de aandacht, liefde en verzorging geven die het nodig heeft? Ik ken een vrouw van 40, met diagnose MS. Zij had al een zoon van 10 toen haar tweede werd geboren. Zij heeft hier heel bewust voor gekozen. Dat vind ik ontzettend mooi.

Ik word dit jaar 37, mijn jongens zijn 11 en bijna 7. Ik heb heel lang de wens gehad voor een 3e, maar het is gewoon niet verstandig. Na een tijd is die wens wel afgezakt, maar de laatste maanden merk ik dat de wens voor nog een kindje weer sterker word. In onze familie is een behoorlijke babyboom gaande. Ik was jong in vergelijking met neven en nichten, 25 toen ik zwanger was, familie is nu 35+ en zijn nu ouders van hun eerste. Ik denk dat het daardoor komt en idd het gevoel dat het niet lang meer duurt voordat het niet meer kan. Met mijn lijf in combinatie met zware zwangerschappen en risicovolle bevallingen (veel bloedverlies), daarbij opgeteld dat er een verhoogde kans is op autisme, blijft het hier echter gewoon bij. Ik vind namelijk dat ons hele gezin zou lijden als wij zouden kiezen voor een 3e.

Dat zijn mijn afwegingen, als bij mij de enige factor leeftijd zou zijn, had ik het wel geweten!