afvallen ja of nee

Nee meis! 60kilo is een prima gewicht!
je zit nog steeds op een goed BMI.....

Ik ben 1,61 en zou nog 63 mogen wegen voor een goed BMI (Nou dat weeg ik helaas niet)....
Maar ik ben me er ook van bewust dat sommige mensen met jou lengte en gewicht zich juist iets prettiger voelen met een paar kilo minder...... Het kan dus geen kwaad, maar het hoeft absoluut niet....

Maar als het echt zo'n obsessie is....... Misschien moet je er dan wat mee doen? En dan bedoel ik niet afvallen. 

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Als ik heel eerlijk ben denk ik juist dat je veel te weinig eet! Je mag gerust wat meer eten hoor!

---

Sarcasm: The ability to insult idiots without them realizing it.

Als maat 36 voor jou niet prettig voelt, vraag ik me af welke maat dan wel goed voor je voelt ? 34-32-30 ? Het lijkt me geen slecht idee om hier hulp voor te zoeken bij de huisarts en misschien therapie te overwegen. 

ik denk dat debby helemaal gelijk heeft, je eet zo weinig meis


ik denk dat je hormonaal nu heel gevoelig bent lieffie.. Praat hierover straks in het zh. Je bent echt echt echt niet te dik!!

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Ik denk lieverd, dat jij moet praten..je zit overvol en bent overgevoelig...voel het hier gewoon.



doen hoor, heb het idee dat je met een onverwerkt iets zit..

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Denk dat een gesprek bij de huisarts een goed idee is. Want zo te lezen heb jij je 2 bevallingen nog niet goed verwerkt en zie je dit als falen. Tuurlijk is het niet leuk, als het een KS wordt, maar ja dat doen ze niet zomaar natuurlijk. En ook ik heb tussentijdse bloedingen als ik de pil gebruik en heb ook gehad, dat ik nooit ongesteld werd tijdens een stopweek. Bij mij was het hormonaal en viel er weinig aan te doen.

Ik denk dat je meer hebt aan een psycholoog dan aan afvaltips.
Miet lullig bedoeld, maar zo te lezen heb je een totaal vertekend beeld van jezelf.
Ik heb t zelf gehad. Was broodmager (zoals ik t nu zie ) en toch zag ik een monster in de spiegel. Veel therapieen hebben mij geholpen dingen uit t verleden een plek te geven en ze heeft me doen inzien dat ik er mag zijn...met welke maat ik ook heb. En hier mogen er ook nog wel paar kilootjes af, maar wel binnen de grenzen

---

The most dangerous place on earth is between a mother and her child

Ik snap denk ik hoe je je voelt. Ik ben 1m70. Voor mijn 3 zwangerschappen woog ik 54. Na de derde 64. Ik ben in juni gestart met afvallen. Wilde naar de 60 maar vond mezelf bij 60 nog steeds te dik. Ik week nu 56,6 en mijn doel is 53. Slaat nergens op. Mijn man vindt me mooi, ik hoor van iedereen dat ik er zo goed uitzie maar als ik in de spiegel kijk zie ik vet. Om moedeloos van te worden.

Ik denk inderdaad dat er in je hoofd een knop om moet. Maar ja. Vindt die knop maar eens.

Ik ben ook 1.65 en weeg 60...... vorig jaar woog ik 74!!!!!   Echt ik voel mij nu zo slank  dat ik constant jurkjes draag enzo hihi. en ik weet dat jij dat ook bent....je hebt een super mooi gewicht......twijfel aub niet aan je zelf. Als je nog meer gaat afvallen word je dun.....

Praat er met iemand over....en neem van mij aan dat je een super goed/mooi gewicht hebt 

Pink!

Jeetje..ik voel me nu al "licht met 72 kilo bij 1.74..kwam van 98 uberdik!

Maar 53..ben je dan geen bot met velletje? ( boedoel dat echt niet lelijk hoor, kan ook je bouw zijn he)

Als ik nu bijna 20 kilo zou afvallen..denk dat ik er dan uitzie als een anno..

Kan me niet voorstellen hoe ik er dan uit zou zien hihi

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

ik woog voor mijn zwangerschappen 53 kilo bij 1.68m
zou daar best naar terug willen emt paar kilo bij

Quote lin77:

Ik hoef geen kleinere kledingmaat,mt 36 is goed genoeg. Maar ik zie een ander lijf dan een ander ziet.Voor mijn gevoel heeft mijn lichaam gefaald,heb 2 mooie kinderen,alleen niet via de 'normale weg'maar via een ks.Tussendoor een mk en erna een mk. En die bloedingen tussendoor.

Je bent niets te dik dat weet je zelf ook wel.....

Heb je je keizersnede wel verwerkt????

Dat hakt erin hoor zeker bij de eerste!! Ik heb een onbezorgde zwangerschap gehad bij de eerste echt tot het laatst no problem. Was flink overtijd, spoedks, kind in nood, op de IC belandt enz enz.

Ik zat toen hij gezond en wel mee naar huis ging ook in een diep, mijn lijf had me zwaar in de steek gelaten, dat is echt heftig voor je zelfbeeld...

ik denk dat je psychisch hulp nodig hebt want ik mag aannemen dat je zelf ook wel weet dat je niks te zwaar bent, maar dat er een achterliggende reden is dat je je zo voelt.

ik ben 1.65 en 50 kilo. niet dun, niet dik....ik eet gezond, vreet me vaak een slag in de rondte...het is gewoon zo, doe er niks aan.

ga eens met je HA praten meisje....das beter dan met de weegschaal

Voor mijn zwangerschap van mijn dochter altijd 52 kilo gewogen met de pil,ben 1,64
Zwangerschap 6 kilo aangekomen.
Na de bevalling woog ik binnen 3 dagen 48 kilo
Heb 10 jaar lang op 47/48 kilo gezetten ,daarvan maar 2 jaar pil,kon eten wat ik wou,maar kwam nooit aan.
Na de zwangerschap van mijn zoontje aan de prikpil gegaan en ben daar 8 kilo van aangekomen.
Voor mezelf vind ik het niet heel erg leuk,maar dat is meer omdat mijn huid er erg slap 
Van is geworden.
Maar iedereen vind dit 10x beter bij mijn passen,iedereen zegt het tegen mijn.
Nu wel 2 kilo al kwijt ,door de stress.
Ik weet zeker dat als ik stop met de prikpil ,dat ik snel weer op 47/48 kilo zit
En maatje 34 is ook niet alles,broeken die nooit mooi aansluiten.
Shirts die nooit mooi zitten aan de voorkant.

Nee vind het prima,wil alleen dat mijn huid weer strakker word.
Vooral bij mijn buik,had na 2 kids gewoon een super strakke buik van eem 16 jarige
En die mis ik wel.

Oh ja wat ik dus wil zeggen,soms heeft het dus niks met eten te maken.
Zoals in mijn geval,
Stop om jezelf kapot te maken,je bent goed zoals je bent.
Iedereen heeft wel wat en is geen lichaam perfect en niemand is dat ook.
En dat zal ook nooit gebeuren

Ik denk dat je prioriteit ligt bij een gezond, fit lijf toch? Bedenk dan dat gewicht niks zegt over gezondheid. Kijk naar een gezond voedingspatroon dat bij jou past. Voor de 1 is dat de schijf van 5, weer een ander eet volgens de voedselzandloper en ik eet (leef!) weer paleo. Zorg voor voldoende beweging, al is het maar een half uurtje wandelen per dag. Verander dus je blik.

Ook zou ik zeggen, ga praten. Hoe je nu over je lijf denkt is niet goed. Je hebt 2 mooie kinderen schrijf je. Die zijn gegroeid in jouw lijf. Jij hebt dat wonder mogen dragen, jouw lichaam is mede verantwoordelijk voor het geluk dat je nu hebt rondlopen. Het zorgt er voor dat je dingen kunt ondernemen, voor jezelf en je gezin kunt zorgen. Je kan wandelen en fietsen, dingen die heel vanzelfsprekend lijken, maar ook daar kun je dankbaar voor zijn. Zorg goed voor dat lijf, beloon het met goede voeding, zorg voor voldoende in- en ontspanning.

Tot slot: de pil deed hele rare dingen met mijn hoofd, ik werd zo labiel als wat. Misschien is dit ook bij jou het geval, al hoeft dit natuurlijk niet.

En bedenk ook: zijn er mensen die minder van je houden om een paar kilo te veel? Natuurlijk niet! waarom zou dat voor jou wel gelden dan?

Ga naar de huisarts en praat erover. Er is niets mis met je gewicht, er is niets mis met kinderen krijgen via een keizersnee, dat je miskramen hebt gehad is ook niet jou schuld. Ergens gaat er in je hoofd iets niet goed. Mogelijk weet je zelf waardoor dat komt en misschien niet. Het is wel belangrijk om dat uit te zoeken zodat je daarna goed verder kunt.
Het kan zij dat het met je hormonen te maken heeft (de pil) of er is een dieper liggende oorzaak.

Veel succes .

Ik denk echt dat het met je hormonen te maken heeft hoor,
dat gezeur van de hormonen in combi met die rot pil,kunnen je de das om doen.
ik word van de pil echt depressief ,ik ben alles behalve mezelf.

met de prikpil heb ik het gelukkig een stuk minder,
maar ik zou liever niks nemen hoor,gewoon heerlijk je eigen ik zijn,
zonder invloed van die stomme hormonen.

Dat is wel heftig Lin, misschien dat je nog heel veel dingen een plekje moet geven..

Ik weeg ook 60, ben 1m65. Ik kom van 48 kilo... en zal ik je 's wat geks vertellen.. ik zie geen enkel verschil met toen. 
Ja op foto's.. Maar in de spiegel zie ik nog steeds dezelfde. Mijn borsten zijn van cup A naar cup D gegaan.. zie ik niet.. voor mij zijn ze nog precies hetzelfde. 
Voor mij wil dat zeggen.. dat die spiegel weergeeft wat je voelt. Voel jij je prachtig, dan zie je dat.. voel je je rot, dan zie je wat lelijks. 

En dan nog.. er zijn miljoenen lelijke mensen op de wereld, ook miljoenen dikke mensen, miljoenen slanke mensen en ook miljoenenen knappen mensen... en ze hebben allemaal hun eigen problemen. Het zegt zo weinig.. het is een cliche, maar de ware schoonheid zit van binnen. 

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Ik zou zeggen afvallen 'nee'. Volgens mij heb je al behoorlijk wat handvatten hierboven aangereikt gekregen. Ik denk dat een bezoek aan een arts inderdaad aan te raden is.

Ikzelf woog voor mijn zwangerschappen 56-58 kilo met een lengte van 1.85m. Was altijd ziek, elk koudje en snottertje pakte ik mee. Tijdens beide zwangerschappen niet noemenswaard aangekomen (de eerste 6kg en de 2e 2 kg) maar erna deze te meer. Na de 1e zwangerschap +10 kg en na de 2e ook + 10kg. Nu dus ca. 80 kg met mijn lengte. Prima dus.

En inderdaad....een flubberbuikje maar....niet vaak meer ziek, pak niet elk koudje meer mee. En iedereen roept nu steeds 'wat zie je er goed uit'. Zelfs op de dagen dat ik mezelf vooruit sleep én me ontzettend beroerd voel. Eerlijk = eerlijk....ik hoor dat veel liever dan steeds de opmerkingen 'gaat het wel goed met je' of 'wat zie jij er slecht uit'.

Het maakt volgens mij niet uit hoe dun of dik je bent maar of je jezelf én je lichaam accepteert zoals het is.

---

Klagen is zinloos; Doe iets of vergeet!

Misschien ben je wel te hard voor jezelf geweest en heb je de lat heel (te) hoog gelegd. Hopelijk kun je leren wat milder te zijn voor jezelf en alles een goed plekje te geven.

lieve schat, gewicht is een getal, een nummertje. Meestal heeft dat weinig te maken met hoe je je voeld. Ik heb jaren 56 kilo gewogen met 1.65, voelde mij toppie...daarna een behoorlijke ellendige periode gehad(en uiteindelijk antidepressiva nadat ik compleet op was na 2 jaar vechten), resultaat was afvallen van de stress. Ik woog 44kilo de 1e 3 maanden van mijn zwangerschap. Ik kon niet meer eten door de stress. Toen voelde ik mij echt niet mooi slank hoor..ik was emotioneel kapot en lichamelijk net zo. Zo ellendig heb ik mij nog nooit gevoeld.

Nu ben ik 62 kilo op het moment, heb een buikje, maar de energie nog niet helemaal om er wat aan te doen. Maar ik kan je zeggen dat ik mij 100x beter voelde dan met de 44 kilo waarbij ik superslank was..of wat anderen eigenlijk zeggen: graatmager, ingevallen wangen etc.

Wat ik probeer te zeggen is: je ziet jezelf zoals je je voeld. Dus je moet eerst proberen om beter in je vel te komen, de problemen aanpakken. Dan pas kan je echt in de spiegel kijken en zien wat de werkelijkheid is. Dan kom je tot de conclusie dat je er best mag wezen!
Als je zoveel hebt meegemaakt moet het er ooit een keer uit...je kan doorgaan, maar tzt bij de 1 misschien na een half jaar, bij de andere na een jaar en bij de ander pas na jaren bast de bom en dan is het helemaal mis. Ik ben ook opgevoed met: jezelf een trap onder je kont en doorgaan met die hap, maar met heftige situaties werkt het niet meer zo..je lijf blokkeert, je hersenen blokkeren tzt ook, hormonen worden beinvloed.

Dus probeer iemand te vinden die jij volledig vertrouwd en open je hart, gooi alles eruit en dan kan je gaan verwerken (is mijn ervaring dan he)

Veel sterkte en een dikke knuffel

meid, zoals vele zeggen het ligt niet aan het getal 60 ( want je bent juist superslank) maar aan je eigen eigenzelf beeld.
een vriendin van mij lijdt ook aan depressie, en dus ook aan een lage zelfbeeld en ze vind zichzelf zoooo di en lelijk..terwijl ze juist heel mooi slank is en een mooie en lieve gezichtje heeft..ook al zeg je haar dit honderd keer op een dag, ze blijft er in geloven dat ze dik en lelijk is..ze heeft nu gelukkig hulp aangevraagd en heeeeel langzaam begint ze zichzeflf te zien hoe anderen haar zien, maar ze is er nog lang niet.
lieve meid ga ook met je huisarts praten en vertel wat het probleem is en dan komt het vanzelf goed, zal langzaam gaan, maar het komt goed. Blijf in je zelf geloven

---

Weet wat je zegt maar zeg niet alles wat je weet.."