Mama-life
| Effe Niet schreef op: 13-09-2013 09:11:16 |
aan de buitenkant ziet ik er gelukkig uit. ik heb ook alles. twee gezonde blije kinderen een jongen
en een meisje. een gelukkig huwelijk, een baan , geld genoeg, twee auto en altijd lekker op
vakantie, liefst 3 x per jaar. ik heb niets te klagen. aan de buitenkant. van binnen wordt ik gek. ik trek het niet. ik werk 24 uur. mijn man heeft een eigen bedrijf. ik wordt gek van alle ballen hoog houden. kinderen op tijd naar school , ik op tijd naar mijn werk, thuis komen , kinderen op tijd naar bed en dan plof ik op de bank waar ik vervolgens in slaap val en dus ook maar naar mijn bed ga. als ik vrij ben weeeeer vroeg mijn bed uit want de kinderen moeten op tijd op school zijn. dan het huis cleanen en de was want morgen moet ik weer werken. ik ren mijn vrije dag mij rot om vervolgens de volgende dag weer naar mijn werk te moeten. op mijn werk trek ik het ook niet meer. ik maak steeds fouten en wordt daar uiteraard op aangeproken. ik raak er bizar in de stress van. thuis reageer ik dat weer op de kinders af helaas en dus ben ik nergens gezellig. ik zou graag willen stoppen met werken maar dat gaat niet . mijn man heeft een onregelmatig inkomen en wij willen ook het leven zoals mij leven niet opgeven. en daarbij wil ik toch niet echt stoppen met werken. er moet wat veranderen. ik ben op klaar zat. is dit nu een burnout ofzo? overspannen? ben laatst in een enorme huilbui uitgebarsten op mijn werk. ben ook een binnenvetter dus krop alles op. ik weet het echt niet meer. ik wil mijn man er niet mee lastig vallen maar moet wel . hij moet het ook weten hoe ik mij voel. hij doet ook trouwend veel in huis hoor, dus wat dat betreft sta ik niet alleen. maar ja hij werk zoooooo hard en is vaak laat thuis. maar ja hij moet het weten. ik heb het gevoel dat ik mij niet moet aanstellen en effe normaal moet doen maar aaarrgghhhh grr. ik wordt er gek van. ik heb gezocht op burnout en het lijkt er wel op. maar ik vindt het z,on onzin . gadver. iemand tips ideen of iets dergelijks. fijn om het even kwijt te kunnen. het lukt mij niet om het uit te spreken. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 13-09-2013 09:14:39 |
soms kan alles je teveel zijn, dat lijkt me menselijk. je kan kijken wat je zou kunnen veranderen. bijv. een avond voor jezelf inbouwen, op je vrije dag een keer alleen maar iets leuks doen (je huis poetsen...loopt niet weg) maak het jezelf makkelijker. ik ben geen arts, maar een burn out is heel heftig, dan lukt het je al niet om 1 bal in de lucht te krijgen, laat staan houden. JIJ kan het verschil maken, kijk goed waar jij denkt dat je ongelukkig bent en wat er anders zou kunnen. misschien kun je (tijdelijk) wat minder gaan werken? zoiets? komt wel goed. dit gevoel hebben we allemaal wel eens denk ik.. |
| Quote |
| Bettie schreef op: 13-09-2013 09:18:02 |
Ik weet niet of 't al een burn out is. Wél dat het gevaar om er eentje te krijgen op de loer
ligt. Wat ik zelf zou doen.... Elk weekend een planning maken met wat er in die week MOET gebeuren. Op de werkdagen van jezelf geen extra dingen plannen. En dan je vrije dagen....echt voor jezelf plannen wat er moet en niet alles in 1x. En...ook zeker rustmomenten creëren want anders blijf je doorhollen. Mijn planning voor volgende week ziet er bijv. zo uit Maandag .... wassen (incl. vouwen en strijken), toiletten en zuigen Dinsdag .... stofzuigen en woonkamer opruimen/doekje over de grote dingen. Verder niet(s) want heb een verjaardag Woensdag .... stofzuigen, bedden verschobezoekje, 's avonds vrouwenclub (doe ik dus ook niets in huis) Donderdag ... wassen (incl. vouwen en strijken), toiletten, stofzuigen, toiletten én 2 verjaardagen Vrijdag ... boodschappen |
| Quote |
| Spatje schreef op: 13-09-2013 09:20:21 |
kon mijn verhaal wel zijn van 4 jaar geleden, ik heb er toen wel voor gekozen om te stoppen, en ja
dat betekent 1 auto weg, ipv 3x op vakantie 1x en ergens een midweek, niet iedere maand nieuwe
kleren en een weekbudget was even wennen, maar mennnnnnnnnnnnnnnnn ik werd zooooooo gelukkig van de rust, mss toch iets om over na te denken |
| Quote |
| Bettie schreef op: 13-09-2013 09:23:35 |
Hm... hij vloog al weg. Bij woensdag bedden verschonen En bij vrijdag komt er ook nog een verjaardag te staan. Zaterdag moet mijn man zijn maandelijkse zaterdagmiddag en -avond werken. Omdat hij de andere dag jarig is, bak ik 's morgens taarten voor zijn werk, kook ik het eten voor de zondag en verder doe ik helemaal niets om me voor te bereiden op de invasie van de andere dag. Het lijkt alsof ik niet veel in huis doe maar dat heb ik deze week gecompenseerd. Ik had nu niet veel afspraken én de 'luxe' van loge's waardoor ik sneller en makkelijker in huis kan poetsen. Ik houd voor mezelf altijd echt een tax aan en prop niet alles in 1 week. Ik redt 't lichamelijk niet om mijn hele huis in 1 week te poetsen en te boenen (met hulp dus wel) én ik wil ook graag genieten van de andere dingen om mijn heen. Dus maak echt keuzes. Wil ik naar een verjaardag (kost mij heel veel energie én extreme hoofdpijnen) dan moet ik dat ergens compenseren. Dus doe dat ook echt. Op die manier maak je de dingen voor jezelf overzichtelijk én is het minder stressvol door het idee dat je van alles moet. |
| Quote |
| Eefje schreef op: 13-09-2013 09:27:39 |
Even praktisch gedacht: Je zegt dat jullie geld genoeg hebben. Is het dan misschien een idee om 1
keer in de week iemand te laten komen om je huis te poetsen? Zodat je die druk niet voelt? En
je op je vrije dagen ook echt even tijd voor jezelf hebt? Het is ook druk hoor, kinderen, huishouden, werk. Iedereen verwacht de volle 100 % van je, en vaak wil je zelf ook alles perfect doen. En het ene moment kun je daar beter tegen dat het andere. Ik ben op dit moment helaas werkzoekende, en ik heb nog mijn handen vol aan het huishouden en de kids. Ik denk nu wel eens "hoe heb ik dat toch altijd gedaan toen ik werkte?", haha! Maar dan ging ik idd op de dagen dat ik niet werkte hard aan de bak thuis, want tja, de volgende dag moest ik dan weer werken. Maar als je zoveel ballen in de lucht moet houden, dan kun je niet op alle vlakken perfect zijn. Je kunt je tenslotte niet in vieren delen. Als je je daar bij neer kunt leggen, zal dat al een heleboel schuldgevoel schelen. En misschien tijdelijk wat minder werken? Misschien in overleg met je huisarts en je baas? Sterkte!  |
| Quote |
| Pink! schreef op: 13-09-2013 09:32:00 |
Ik denk ook dat je heel erg op moet passen. Een burn-out kan iedereen overkomen, of je nu weinig of
veel werkt, alles op een rijtje lijkt te hebben of niet. En volgens mij moet je het er als eerste met je man over hebben. Hij heeft er niets aan om een oververmoeide, ongelukkige vrouw te hebben. En hij kan je juist helpen. Hij zal het vast niet als lastigvallen zien, in een huwelijk hoor je juist lief én leed te delen. Andersom zou jij het denk ik ook fijn vinden als hij zijn zorgen op tijd met je deelt en niet als het te laat is. Misschien is het ook verstandig niet gelijk in oplossingen te denken maar er eerst achterkomen waar het probleem nou precies zit. En dan pas kijken wat je kunt doen om het jezelf gemakkelijker te maken. Heel veel sterkte! |
| Quote |
| Smvljr schreef op: 13-09-2013 09:33:24 |
klinkt iig dat je een stap terug moet zetten...neem een poetshulp,of informeer of je wat minder kunt
gaan werken. Ik heb er voor gekozen om te stoppen...heerlijk..ik kan gewoon niet veel dingen tegelijk,mijn hoofd wordt dan te vol...af en toe vrijwilligerswerk thats it... succes |
| Quote |
| Effe Niet schreef op: 13-09-2013 09:40:43 |
Thanks
stja ik weet niet, hulp in de huishouding. Zou kunnen. Ik denk alleen niet dat dat de
oplossing is. Het zit iets dieper ofzo. Ik voel mij ook vooral ontzettend schuldig naar alles
toe.Op werk denk ik shit die arme kinderen en op mijn vrije dag denk aan mijn werk dat ik er niet ben. Als mijn kinderen mij iets vragen zeg ik nee ( bij voorbeeld gaan wij zwemmen of juist simpel wil je mee tekenen) ik heb gewoon het gevoel dat er aan alle kanten aan mij wordt getrokken . Ik kan het gewoon niet meer aan en heb zin om weg te lopen van alles. Maar goed ik heb gelukkig nog wel besef dat ik dat niemand aan kan doen en vooral man en kids niet. Ik wil ze ook niet kwijt maar ik heb vaak het gevoel laat mij met russsssttt! In min hoofd is ook alles duister op het moment. Soms ineens vlagen van niets aan de hand maar toch weer die duisternis. Ik heb vaak gewoon zin om te gillen. Er komt trouwens ook niets uit mijn handen de laatste tijd. En ondertussen maar lachen en blij doen met iedereen. Ze moesten eens weten. Voor mij is alles nu een duistere vlak. |
| Quote |
| Onsjanneke schreef op: 13-09-2013 09:44:28 |
Ik zou idd op zoek gaan naar een schoonmaakster. Dat scheelt echt zoveel tijd. Ik doe los van de was
(strijken doe ik niet aan) alleen een rondje toiletten en incidenteel stofzuignen, en af en toe eens
de koelkast uitmesten oid..verder niets. Ik heb er echt een schurfthekel aan, en het geeft mij enorm
veel rust als ik daar geen energie in hoef te stoppen. En ga voor jezelf op zoek naar dingen waarmee jij je hoofd leeg kan krijgen. Voor de 1 is dat sporten, voor de ander een avondje teuten met vriendinnen. Mij helpt het om me een uur terug te trekken in de keuken met een nieuw recept... En bespreek het met je man. Het zal al een hele last schelen als je er niet meer in je eentje mee loopt. |
| Quote |
| Sammie schreef op: 13-09-2013 11:10:52 | ||
Persoonlijk heb ik liever iemand die alles wit poetst, we maken het zelf wel weer zwart  .Even on topic: TO, je kunt je probleem nu wel proberen op te lossen met een poetsvrouw, maar ik heb veel meer het idee dat het bij jezelf ligt. Zoek daar eens hulp in. Ga gesprekken aan met een coach (misschien via je werkgever), of eerst even langs de huisarts als je het in eerste instantie liever even stil houdt. Maar ga praten, want als je zo'n binnenvetter bent dan kan dat al gaan helpen. Soms lijkt je probleem al een stuk kleiner als je het met een ander bespreekt. En als werkende moeder kan ik je praktisch alleen maar aanbevelen: - neem toch die poetsvrouw, en leg je er bij neer dat die het anders doet dan jij. Anders hoeft niet altijd slechter te zijn. - ik laat 4x per jaar een glazenwasser komen en 2x per jaar de tuinman. Kost geld, klopt. Maar als ik moet stoppen met werken omdat ik het niet meer aan kan, kost het veel meer geld. - sinds kort doe ik mijn boodschappen via albert.nl. Ook daar moet je even aan wennen, plannen wat je wilt eten en wat je dus langer kunt bewaren en zo. Maar ik doe het nu twee weken en ik wil niet meer anders. Boodschappen worden tot in de keuken bezorgd. Ook dit kost extra geld, maar het gekke is dat ik nu evenveel kwijt ben aan mijn weekboodschappen als toen ik ze zelf ging halen. De impuls boodschappen komen niet in mijn mandje. | ||
| Quote |
| Sammie schreef op: 13-09-2013 11:13:03 |
Oh ja, en het belangrijkste: ik heb de dingen die ik toch al niet zo leuk vond nu dus uitbesteed.
Mijn werk vind ik wel leuk, dus daar kan ik me nu op concentreren. En er toch tegelijk voor mijn man
en kind zijn. Als jij je werk niet zo leuk vindt, zou je natuurlijk zo maar een andere keuze kunnen maken. |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 13-09-2013 12:08:43 |
TO, dit zou mijn verhaal kunnen zijn....zo voel ik me op het moment ook.... Als ik eerlijk ben
eigenlijk al veel langer. Goede moeder, vrouw, minnares, vriendin, collega, werkneemster zijn en dan ook nog je huishouden op orde hebben. Het lukt me gewoonweg niet en ook ik heb het gevoel dat er overal aan me getrokken wordt. Weet dus hoe het voelt maar niet hoe het te veranderen dus lees graag mee. |
| Quote |
| Marli schreef op: 13-09-2013 12:50:00 |
2 jaar geleden zat ik ineens waar jij nu zit. Ik heb er toen voor gekozen om 4 dagen alleen weg te
gaan. Vrij nemen van het werk en naar een hotelletje aan het strand (dat werkt voor mij). De eerste dag was ik erg onrustig, had het gevoel wat te moeten doen. Dag 2 ging het al een stuk beter, dag 3 heb ik genoten van mijn eigen tijd en dag 4 ben ik zowaar eerder naar huis gegaan omdat ik daar zin in had. Niet omdat ik me schuldig voelde, maar gewoon omdat ik de rust weer had en omdat ik zin had om iedereen en alles weer onder ogen te komen. Hier aan vooraf zijn wel gesprekken geweest met een coach. Samen met mijn man; puur om elkaar weer te laten weten wat er speelt, zonder het gevoel te hebben dat je niet gehoord wordt, of het gevoel te hebben vast te zitten. Ik had dat gevoel heel sterk. Ik leef meer het leven wat mijn man prettig vind, dan wat ik zelf prettig zou vinden; Hij zou echt ongelukkig worden in een 'klein kneuterig' huisje, waar ik nu best gelukkig ben in het wat grotere huis dat nog geen thuis is... Je moet het toch samen doen. Binnenkort wil ik weer een paar dagen alleen weg. Even weer opladen zonder te 'moeten'. Denk ook eens aan Mindfullness. Ik heb er ontzettend veel aan gehad. Vooral als je schrijft dat je op je werk met thuis bezig bent en thuis met je werk. Sterkte! |
| Quote |
| Bepje schreef op: 13-09-2013 19:39:01 |
De balans is zoek en bovendien heb je ;ast van schuldgevoel naar je kinderen en je werk. Zolang je
daar geen rust in vind blijft het moeilijk. Je kunt jezelf afvragen of je schuldgevoel terecht is en
of die kinderen wel zo arm zijn. En wat betreft je werk heb je een contract voor 3 dagen en op die
andere dagen heb je afgesproken dat je er niet bent dus is dat schuldgevoel ook niet terecht. Ik denk dat je de lat wel heel hoog legt voor jezelf. De kinderen laat je vast niet alleen thuis en dat huis moet natuurlijk wel schoongemaakt worden maar je kunt je afvragen of de mate waarin jij dat doet wel nodig is. Een huishoudelijke hulp zal ongetwijfeld schelen in de druk die op je schouders ligt maar je moet ook praten met iemand om je schuldgevoelens kwijt te raken. Sterkte en succes. |
| Quote |
| Cir schreef op: 14-09-2013 10:48:27 | ||
Marli, wat herkenbaar wat je schrijft over je man. Ik ervaar dat zelf ook. Dat ik het leven leef wat mijn man prettig vind. Ik zelf zou het eigenlijk liever anders zien en probeer daar mijn weg in te vinden. Wat mij erg geholpen heeft is een periode van totale rust en alleen doen wat ik leuk vond. Gelukkig gaf mijn man daar ook alle ruimte voor. Hij liet me ook niet toe dat ik ging lopen huishouden en stuurde me op pad om leuke dingen te gaan doen. Elke avond een wandeling, hoofd leeg maken en fysiek moe worden hielp ook goed. Wat ik nu doe is proberen me niet meer door mezelf- of situaties te laten ophaasten. Niet nog effe snel doorpakken en die afwasmachine volladen om daarna gehaast naar school te racen. Nee, die afwas rent niet weg. 's Avonds alles klaarleggen zodat ik de ochtend zo min mogelijk hoef te doen. Elke week de planning met mijn man doornemen zodat ik weet waar ik aan toe ben. ( man heeft er een handje van om s'ochtends te melden: "oja, ik heb vanavond een vergadering op de voetbalclub" grrr) En een paar keer per dag even stil staan bij jezelf. Hou ik lichamelijk spanning vast? Even loslaten dus. Ik ben er ook nogsteeds niet helemaal. Ben nu met conditietraining bezig want een fysiek gezond lichaam kan stress ook beter verwerken he. Je draagkracht wordt dan groter. Sterkte! | ||
| Quote |
| Mammie schreef op: 14-09-2013 19:54:25 |
Poeh...hier net zo......werk, huishouding, sport zelf, sporten van 4 kinderen á 10 keer in de
week (4 kinderen), ouderavonden, spreekavonden, voorlichtingsavond V.O, Huisje cleanen,
dokters,tandarts bezoeken...ortho...op school paar keer helpen omdat ze aan zaten...1 keer in de
week gastouder, en dan eten op tijd klaar kinderen int gareel houden en een beetje op tijd naar
bed....pppffffffffffffffffffffffffffffffffffff ben ook helemaal op.......maar ik weet zo ook niet
1,2,3, hoe ik dit anders moet doen.... verstand op nul en maar doorgaan...... |
| Quote |
