Bah, zoontje op school verdrietig

Hebben ze geen eigen plek ? Bij ons krijgen ze een stoel op maat. Dus de lange kids een grote stoel.
Ik snap dat t rot is, om je kind verdrietig te zien, maar jeetje....morgen weer een dag hoor....

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

Snap je gevoel, moeilijk he. Maar ze moeten ook leren om zelf dingen op te lossen. Ms heeft juf t toch wel gezien hoor en is t straks wel goed gegaan. Mijn zoontje gaat bijna elke dag huilend naar groep drie, vind t helemaal niet leuk al dat leren en zitten de hele tijd en dan breekt mn hart ook als ik weg moet en juf m vast moet houden maar toch gaat t erna weer goed, ze moeten nu opeens zo veel, qua leren en ook qua ouder worden en groeien, en dat is gewoon heel moeilijk, voor de kids maar ook voor de mama's.

---

Genieten van mijn grote gezin!

Kinderen horen op een goede stoel te zitten. Ik snap niet waarom iedereen niet zijn eigen stoel heeft.
Bovendien hoeft een probleemkind niet het probleem van jouw kind te worden.

Wel vreemd dat ze juist in groep 3 (waar ze veel meer aan tafel moeten zitten dan bij de kleuters) geen eigen stoel hebben......Ik weet niet beter dan dat je in groep 3 een eigen tafel met eigen stoel hebt. In de kleuterklassen was dat juist veel minder (verschilt weer per juf, heb ik gemerkt).

mja ik zou het gewoon even laten gaan..jij zit er nu mee, maar hoogstwaarsch is de kleine van jou nu vol plezier op school en is hij het voorval allang vergeten.
Mocht net nou weer een keer gebeuren, loop dan eens rustig naar de juf en zeg dat het je opvalt dat...en vragen waarom ze geen vaste stoel hebben/aangeven dat je het fijn zou vinden als je zoon gewoon een hoge stoel heeft ivm lengte.

Het zijn van die kleine dingetjes die erbij horen...
Over geen vaste stoelen, vind ik wel een beetje raar...hadden wij wel. In groep 1 en 2 hadden ze juist geen vaste stoelen en was er dus altijd een stoelendans..verschrikkelijk..als iemand even opstond was het plekje alweer ingepikt.
In groep 3 dikke opluchting dat iedereen zijn eigen stoel en plek had.

Inderaad vreemd dat ze niet gewoon een eigen plek met stoel hebben zeg. Mijn zoontje zit ook net in groep 3 en die durft nog echt niet naar de juf te stappen ofzo hoor hij is erg verlegen. Nou ik hoop voor je zoontje dat hij toch een leuke ochtend heeft!

---

mama van 3 kanjers, Daan (16), Esmée (13) en Bas (9 )

Groep 3, ik weet niet anders dan dat je je eigen tafel en stoel hebt. De namen van d kinderen staan op het hoekje van de tafel hier. Vreemd dat het overal zo is en bij jullie school niet ? ( bedoel er niks mee hoor)

Sorry Corine, het was niet de bedoeling om je een rotgevoel te geven, maar als dit t ergste is wat je kind overkomt op school....dan mag je je handjes bij elkaar knijpen. Dat bedoel ik met morgen weer een dag. Dan zit hij op een grote stoel en is hij het weer vergeten.

en wat ik eerder al zei, tuurlijk is t rot om je kind verdrietig te zien.

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

sorry TO, ik vind dat je het probleem ook zwaarder maakt dan het misschien is?

tuurlijk wil je niet dat je kind verdrietig is en dat alles van een leien dakkie gaat, maar waar gaat het over?

als je alle hete kolen voor hem uit het vuur gaat halen, leert hij het toch nooit?

is het probleem nu dat hij op een andere stoel moet zitten? of is het dat hij niks tegen zn juf durft te zeggen?


ik vind het ook wel apart dat er geen eigen stoelen zijn , niet echt ergonomisch
hier wordt aan het begin van het jaar weer gemeten, wie op welke stoel past.
en ja...mijn kind was ook verdrietig, want hij moest op " rood" .... rot voor em, of misschien ben ik te hard?

loslaten...hij vermaakt zich heus wel

Dit heet loslaten.......

En idd net wat Son zegt dit is nog niet het ergste. ik vind dat ze het ook moeten leren hoor dat niet altijd kan wat ze willen. Daar leren ze weer van. Morgen kan het wel weer.

En hier idd ook gewoon vanaf groep 3 allemal eigen tafel en stoel

Ik ben ook wel benieuwd naar wat voor jou nu het grote struikelblok was vandaag.

Hier kregen ze een tafel en stoel de eerste dag, niet gelijk want de juf moest meten.

heeft hij nu een goede stoel? Anders vragen hoor. Heb ook meiden die dat niet doen uit zichzelf.

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Ik snap er niks van: in groep 3 hebben ze toch een eigen tafel en stoel?

Hier wel iig, en gr 1/2 hier ook, met naam erop en leuk plaatje erbij. 


Amberhelemaal blij: mama ik zit aan de groene tafel, is de hoogste tafel 

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Snap dat het niet leuk is om je kind verdrietig achter te laten. Maar bekijk het eens realistisch.. waar ging het om, om een stoel die je zoon eerst had en later ging er een ander kind op zitten. Tja niet leuk maar om daar nou verdrietig van te worden als moeder. Ik vergelijk het een beetje met een kind wat speelgoed afpakt van jouw zoon, je zoon wordt daar ook verdrietig van (logisch het is een kind) maar jij als moeder wordt daar toch niet verdrietig van in de zin van dat je hart breekt.

Maar omdat jij niet hebt ingegrepen voel je je schuldig omdat je vindt dat je zoon de dupe is. Ik kan je gerust stellen er komen nog veel vaker situaties op school dat je zoon verdrietig gaat worden en niet alle keren ben jij er bij of kan jij het oplossen. Bepaalde dingen horen nu eenmaal bij opgroeien, net als loslaten voor mama . 

Als jij steeds moeilijke situaties voor hem oplost of bij hem weghoudt zal hij nooit leren om voor zichzelf op te komen. Geef hem dat zelfvertrouwen dat hij dat best zelf kan zeggen.

Wat worden we als moeders toch softies he haha. Ooooh ik snap je gevoel zo goed. Tegelijkertijd moet je hier denk ik niets mee. Maar ik snap je helemaal. Het liefst zou ik mijn kinderen behoeden voor alle ellende, maar dat is zo beroerd als ze straks 18 zijn en ze het zelf moeten doen ;-)

Bespreek deze situatie thuis met je zoon en laat hem bedenken hoe hij dit het beste had kunnen oplossen.

Ik zou de juf even aangeven dat je zoon echt op een grote stoel moet zitten en je zoon aangeven dat hij dat ook tegen de juf moet zeggen als dit niet zo is.

Wel lief dat je de dag van dat andere jongetje niet wilde verprutsen!

Hier hebben ze ook een stoel met naam erop (groep 3). Maar zou het je helpen het van de andere kant te bekijken? Jongetje komt de klas binnen en ziet nog éen lege hoge stoel. En een hoge stoel is toch echt het stoerst, daar wil iedereen op. En op die stoel zit nog niemand. Er is wel een jongetje zijn tas aan het opruimen, maar de laatste hoge stoel is leeg, en je mag zelf kiezen waar je wilt zitten. Dus, hop, jongetje klimt blij op de hoge stoel. Het jongetje dat zijn tas aan het opruimen was loopt naar hem toen, naar zijn moeder toe, en ze kijken wel een beetje boos, maar niemand zegt wat. Dus...

Als mijn dochter baalt dat zij haar plekje kwijt is, zeg ik dat ze de volgende keer gewoon gelijk haar tas moet opruimen, dan was er geen probleem geweest, en dat ik snap dat het niet leuk is, maar het is nu even niet anders. Vindt ze vast niet leuk, maar daar  leert ze wel van. Zo gaat het ook als ze op het plein op een fietsje rijden bij de kleuters, er af gaan met het idee zo terug te gaan, en dan zit er al een ander kindje op. Heel jammer, maar opgestaan is plaatsje vergaan (tenzij er in de klas natuurlijk andere afspraken zijn)

Ik snap je gevoel wel hoor.
En misschien heeft de juf hem wel een hoge stoel gegeven toen ze aan tafel gingen werken?

tja als ik ergens ga zitten en ik sta dan weer op en er zit iemand anders dan is dat zo, is ook een leerproces voor hem, zou er niet te zwaar aan tillen en als je zoon een hoge stoel nodig heeft voor zijn lengte dan zou ik dat aangeven op school

Ik zou het probleem anders formuleren.. niet het andere kind heeft zijn stoel afgepakt, maar er zijn te weinig hoge stoelen in de klas. 
En dan je zoontje dit laten zeggen tegen de juf. Ofwel, als hij dat echt niet kan.. zelf tegen de juf zeggen op een heel luchtige manier. Dan voelt niemand zich bezwaard of beschuldigd. 

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Misschien heel hard, maar deze situatie heb je zelf veroorzaakt. Jij zegt zelf tegen je zoontje dat hij niet om zn eigen stoel mag vragen en maar ergens anders moet gaan zitten, terwijl dat stoeltje te laag is. Vervolgens ga je zelfs nog uitleggen dat het maar voor een ochtendje is en je er dan de hele ochtend rot over voelen.

Leermomentje voor jullie allebei! Hij had gewoon aan dat kindje om die atiel kunnen vragen, en anders had de hulp van de juf ingeroepen kunnne worden al dan niet met jouw hulp.

op een lage stoel aan een hoge tafel? Slecht voor je rug en alles en ook nog een foute schrijfhouding.

Ik zou op school wel vragen of ze gelijke stoelen aan gelijke tafels willen gaan koppelen. Andersom lijkt me ook beroerd zitten, lage tafel met hoge stoel. Hier wordt dat echt gemeten, je moet op den duur bij een bepaalde lengte over nar een andere tafel. Dan kijken ze even het verschil in zitten en is een hogere tafel beter dan schuif je door.

Misschien de juf de tip geven dat de kids zelf een kring maken? Zoals ik het nu begrijp zet de juf de stoeltjes klaar in een kring om gelijk te starten en komen daardoor de stoeltjes door elkaar? Kunnen ze prima zelf! 1e keer misschien niet zo snel, maar daarna zit iedereen binnen een minuut. Zo snel kan juf niet en zo houd iedereen zijn eigen stoel!

mijn zoontje is vijf jaar en zit in groep 3. Ze hebben allemaal hun eigen stoelen en dus vaste plek. Zelf is hij klein gebouwd en is de jongste van allemaal. Hij wordt verplicht gesteld om  zijn eigen stoel die vrij hoog is alleen op te tillen om op tafel te zetten wat hem dus niet lukt. Hulp mag hij van juf niet gebruiken. De stoel is even hoog als hij zelf. Ik vraag mij als ouder af hoe zwaar een kind van 5 mag optillen en of dit gebruikelijk is. Hij heeft geen zin meer om naar school te gaan alleen vanwege het optillen van de stoel. Verder leert hij gewoon goed en doet met alles mee. Is iemand hier met zulke ervaringen, en hebben jullie tips? Hij zit met kinderen van 6 en 7 jaar oud die groter zijn en fysiek wat sterker.
Mi gaat dit een beetje te ver...

Heb je het al met de juf besproken?
En als dat niet helpt ga je naar de directeur,

heb tegen juf gezegd . Ze gaf aan dat hij het zelf moet doen. Andere kinderen waren bereid hem te helpen maar mocht niet van juf. Kind begon uiteindelijk te huilen, hij mocht de klas niet uit en ben ik maar de klas in gegaan en hem geholpen. Aan de reactie van juf voelde ik al aan dat zij het niet fijn vond.  Ik vraag mij af of wij niet te hoge verwachtingen hebben....