Met juf bespreken of laten rusten?

Zoon van 10 vertelt me net dat toen hij naar de wc ging er kinderen waren die op de wc klommen om over het muurtje naar hem te kijken. Toen hij de klas in kwam wilde hij dit tegen de juf zeggen, maar die werd boos omdat ze net een film aan het kijken waren. Hij zegt nu, laat maar, de juf doet er toch niks aan. Zal ik het er morgen nog even met de juf over hebben? Of even een mailtje sturen? (hij zit op speciaal onderwijs en communicatie via de mail is heel gewoon hier). Ik kan het ook laten gaan, misschien is het niet zo belangrijk? Hij vindt het zelf vervelend en de juf is dit jaar geen gemakkelijke. Ik wil ook niet onnodig `zeuren`. Wat denken jullie?

Het is een wat stugge, strenge, jonge juf, absoluut geen knuffeljuf. Dat geeft op zich niet, Het lijkt voor hem wel goed te zijn. Hij komt rustig uit school. Vorig jaar kwam hij bijna dagelijks boos uit school, had hij weer ruzie gehad. De juffen toen pakten alles goed aan, amar hij kreeg wel ruimte voor discussie. Dat lijkt hij nu niet te krijgen, het is gewoon mond dicht en de regeltjes opvolgen. Een korte aanpak werkt het best voor hem, het geeft hem rust, maar geeft hem ook geen ruimte om dingen die echt niet goed gaan te bespreken. Ik had dit vorig jaar al meer gehoord van ouders, niet iedereen was er happy mee en nu heeft hij dus deze juf. Ik wil eigenlijk wel graag weten waarom hij zijn verhaal niet mocht doen. Dan hadden die kinderen gelijk aangesproken kunnen worden. Misschien toch morgen even vragen bij de juf zodat ik gelijk uitleg heb? Ik ben bang dat ik dat antwoord via de mail niet krijg, alleen een `ik zal er op letten`.

Ik kan het hem natuurlijk ook gewoon zelf laten vertellen morgen voor schooltijd. Als ik er bij sta kan ze natuurlijk niet anders dan hem serieus nemen. Ik kan danz elf nog even aangeven dat hij het vandaag heeft geprobeerd aan te geven maar dat dat niet kon vanwege de film.

Denk dat we dat maar gaan doen. Voor de rest wil ik ook niet moeilijk doen. Ik bedoel...hij krijgt er verder niks van als hij zijn verhaal niet direct kan doen. Ik wil er ook geen drama van maken, ik vind alleen wel dat hij gewoon naar de wc moet kunnen gaan zonder dat een ander meekijkt over het muurtje. Als dat een gewoonte gaat worden op school, gaat hij gewoon niet meer naar de wc en dat is best een lange zit van kwart voor 9 tot 3 uur .

Normaal ben ik erg van zelfredzaamheid, maar hier werkt het net even anders inderdaad .
Een deel van deze kinderen laat grensoverschrijdend gedrag zien, ze kunnen zich niet inleven in andere kinderen en de andere kinderen zijn weer niet in staat om dit gedrag af te remmen of te stoppen. Dus zullen volwassenen de grenzen aan moeten geven.

Son, je hebt op zich gelijk hoor, maar op dit gebied ben ik wel erg voorzichtig.
Het gaat hier om kinderen die op seksueel gebied geen rem kennen. Meisjes van 9 die pornofilmpjes kijken op het schoolplein, jongetjes die in de kleedkamer van gym praten over ne**en, onderbroeken naar beneden doen om een en ander te showen. En dan zijn er weer kinderen die bij lange na nog niet zover zijn in hun ontwikkeling. Die van mij is 10 maar qua doen doen en laten een paar jaar jonger. Die voelt zich zwaar geintimideerd door dit soort gedrag. Het is dus even zoeken naar wanneer bemoei ik me er als ouder mee en wanneer laat ik hem het zelf oplossen. Vandaar ook mijn middenweg. Hij mag het zelf vertellen en ik sta er bij om eventueel te helpen als dat nodig is.

Ja, tenenkrommend soms. Het zijn allemaal kinderen die een vorm van autisme hebben. Ze hebben vaak gewoon geen idee wat wel en niet kan en ondertussen werken die hormoontjes ook door . Dan zitten er ook nog eens jonge kinderen bij oudere kinderen in de klas die al wat wijzer zijn zeg maar en die jongere kinderen pikken dat allemaal op. 9 jarigen bij 12 jarigen...dat werkt hier niet, maar ja, het kan niet anders. Die kinderen proberen uit, zoeken grenzen op en dat moet afgeremd worden anders blijft het `spelletje`voortduren. Alleen doe je dat direct....of kijk je het nog even aan? Dat is dan dus de vraag.

O...ik krijg een mail van de juf dat ze hem heeft aangesproken op het feit dat mijn zoon vanuit de gang wilde vertellen over het akkefietje op de wc. Hij heeft daarvoor op zijn kop gehad van haar en begreep dus uiteindelijk wel dat hij niet vanuit de gang kon communiceren. Dit stukje snap ik nu inderdaad. Weet ik alleen niet of er nog iets gedaan is met die kinderen die over het muurtje heen keken. Dit bleken kinderen uit een andere klas te zijn (zitten 2 groepen naast, 1 adhd klas en 1 groep 8). Ik heb haar die vraag dan ook nog maar even teruggemaild.