Mama-life
| Lilly schreef op: 15-07-2013 19:53:42 |
Nou meiden, Ik had niet gedacht dat het me nog eens zoveel zou doen, na vier eerdere keren zou het toch eens moeten gaan 'wennen' maar ik het zoveel zenuwen!!!! Echt 'k loop al drie dagen zoveel te snoepen en te eten dat ik gek wordt van mezelf, en dat extra gesneukel kan ik echt niet gebruiken! Morgen weet ik of mijn jongste van zes (net als zijn 4 broers en zussen) ook autistisch is. Altijd heb ik beweerd dat hij het zeker niet heeft maar als ik eerlijk ben zie ik zelf heel veel trekken die naar de andere kant opwijzen. De school denkt dat hij het heeft, de reva denkt dat hij het heeft.. zucht Heel lang heb ik het testen tegen gehouden. Ik wou niet dat ze hem testten alleen maar omdat de anderren het nu eenmaal hebben, maar zelf wil hij het weten, en ook op school loopt hij steeds meer tegen bepaalde dingen aan. Toen de psychologe van mijn schatjes aan me vroeg wat het voor mij zou betekenen als hij dan toch eventueel autistisch blijkt te zijn, zei ik : helemaal niks want hij blijft toch hetzelfde kind alleen heeft hij dan een ander etiketje gekregen. En echt zo voelt het ook. Maar toen zei ze: weet je 't is niet erg om voor jezelf toe te geven dat je toch zo graag één echt gezond kindje zou willen hebben. Dat wil daarom niet zeggen dat je minder van de andere houdt. En weet je , als ik daar aan denk zitten mijn tranen soms hoog. Want als ik heel eerlijk ben, ja, ik wil zo verdomd graag één gewoon kindje. En daarom stelde ik het testen steeds weer uit. De juf vroeg me ooit wat heb je te verliezen? En ik zei wel: niks, maar kon alleen maar denken: mijn laatste beetje hoop op één 'gewoon' kind. Zo en nu tijd om mezelf weer een schop onder mijn kont te geven... |
| Quote |
| Mamavan2boys schreef op: 15-07-2013 20:33:18 |
Sterkte morgen 
|
| Quote |
| Miranda0909 schreef op: 15-07-2013 21:11:22 |
Sterkte morgen 
|
| Quote |
| Lilly schreef op: 16-07-2013 13:21:00 |
Nou meiden , het is nu officieël. Ook onze jongste is autistisch. En dan nu? Even
zuchten, mezelf een schop onder mijn kont geven , een grote glimlach op mijn gezicht toveren en
vooral niet tonen dat ik het er best wel wat moeilijker mee heb dan ik zelf had verwacht... Nog twee weken en dan weer zo'n zwaar moment. Na 8 maanden wachten naar de geneticus om de resultaten te bespreken van alle onderzoeken die hij heeft gedaan. |
| Quote |
| Mamavan2boys schreef op: 16-07-2013 13:29:10 |
sterkte om ook dit weer een plekje te geven...! |
| Quote |
Sterkte.
