11 juli 2002.....

Gingen wij heel blij een gelukkig naar de verloskundige en daarnmeteen door voor een echo. Wij waren toen 12 weken zwanger. Bij de verloskundige zei ze nee je bent al 14 weken hoor! 

Toen kon ze het hartje niet vinden.hoe ze ook zocht. Oooo zei ze heel luchtig, nee die verstopt zich hper, straks zie je 'm lekker zwemmen . Ik was al lichtelijk in de war toen. Wist ik veel. Eerste keer zwanger, ik was al zo onzeker er over.

Goe, natuurlijk een flinke wachttijd voor de Echo. En toen waren wij aan de beurt. 14 weken, inderdaad, maar het kindje leefde niet meer.  kompleet verdoofd was ik. Inwendige echo nog gekregen, maar nee niets.

Meteen doorgestuurd naar de gynaecoloog, en die was erg aardig een meelevend. Zij stelde voor in direct een curettage toe doen, als ik dat ook wilde. Ik ging meteen accoord. Nog die middag op de operatie tafel en om 16.00 mocht ik naar huis. Geen baby meer.

Gelukkig is alles goed gekomen. Twee maanden later weer een miskraam, maar een spontane na 5 weken. Meteen daarna zwanger en op 11 augustus 2003 een zoon mogen krijgen. Op 15 januari 2008 nog een dochter, dus alles is goed.

Maar toch, op 11 juli denk ik altijd nog wel even aan dit baby-tje. Nooit geweten wat het geslacht was. Konden ze niet zien. 

Lief baby-tje denk nogaltijd even aan je

De uitgerekende datum was trouwens 13 januari. Laat mijn dochter op 16januari uitgerekend zijn..... Ze kwam de 15e . Was bizar geweest als ze de 13 was gekomen.